Vrijdag was warm, en niet alleen buiten

Vrijdag 17 was de dag waar de professionele Nederlands game industrie, niet te verwarren met ex Koning Toto Wesley Sneijder, jaren naar uitgekeken had: INDIGO, het neusje van de zalm op gebied van diverse soorten games en lezingen. Het is een platform voor ontwikkelaars, publishers, investeerders, pers en andere geïnteresseerde partijen om (hernieuwd) met elkaar kennis te maken en nieuwe mogelijkheden te creëren. En als verwacht, het werd een dag vol inspiratie en als het ware een ‘love fest’. Pardon? Even uitleggen; veel van de aanwezigen hadden elkaar vanwege COVID jaren niet ‘live’ getroffen en vielen elkaar gisteren spontaan in de armen. Prachtig! Het werd mijn eerste grote evenement als Chairman van Dutch Game Garden en derhalve had ik me op m’n paasbest uitgedost. Dat is te zeggen, wel in spijkerbroek, en na goedkeuring van Astrid (‘Peet, bij een pin stripe jasje hoort een effen wit overhemd’). Nadat ik twee van de vele interessante lezingen bijgewoond had, laafde ik me in de vreugde van de vele (uitverkocht) deelnemers. Nostalgisch waren de praatjes met de jongelui die ik voor het eerst in San Francisco tijdens de Game Developers Conference mocht ontmoeten, en die nu uitgegroeid waren tot professionals, en sommigen toonden plaatjes van hun gezin (!). Met gloeiende uitleg. Eigenlijk teveel om op te noemen, zie daarvoor de website van www.dutchgamegarden.nl INDIGO eindigde feestelijk als de dag was, met uitreiking van de prijs aan de winnaar van 23 ingediende en gestreamde games: Newstower!

DGG Managing Director JP van Seventer reikte met veel ‘joie de vivre’ de prijs uit, waarna hij ondanks z’n zere voeten kon terugzien op een uiterst geslaagd evenement, mede dankzij z’n ‘partners in crime’ Christel van Grinsven, Aryeh Loeb en Tom Jongens. En, niet te vergeten, de vele in roze t-shirts uitgedoste vrijwilligers. Hulde! En ik? Geïnspireerd door m’n indrukken van de donderdagavond (Captain’s Night) en die fantastische vrijdag, hoop ik met mijn medebestuursleden te bereiken dat DGG professionals meer tijd kunnen besteden aan incubation, en eigenlijk alles waar de game industrie behoefte aan heeft, hetgeen bereikt kan worden middels ‘sustainable’ ondersteuning van de stad en de provincie Utrecht. Pas dan kan ik aan het einde van mijn periode van 8 jaar (ultimo 2024) mijn taak als voltooid zien en de zonsondergang inrijden:

Dit plaatje verwoordde alles aan het einde van elke Lucky Luke story: ‘job completed’. Soms krijg je een pijnlijke herinnering wanneer een voetballer van naam deze aarde verlaat. Jan Klijnjan (77), de man van het verwoestende schot, overleed deze week. Gedurende mijn mislukte coup om bij Sparta een contract te veroveren, we schrijven 1967, kon ik met de selectie onder Wiel Coerver meetrainen. Klijnjan kon me wel passeren, maar ik was sneller dus moest hij dat trucje nogmaals doen. Op enig moment irriteerde hem dat dermate dat hij vanaf korte afstand de bal keihard op m’n lichaam schoot. En ik maar doen alsof er niets aan de hand was. Die blauwe plek is uiteindelijk toch nog verdwenen. RIP Jan Klijnjan. Nadat ik gisterenavond game iconen Kate en Vlad (net als Sting geen achternaam) vermoeid naar Hilversum had gebracht, deed ik knikkebollend met Astrid nog ’n whiskietje. Was een lange dag voor een semi pensionado, maar hartverwarmend als het weer.