Het cijfer 75 domineerde mijn week, zo leek het. Zaterdag nam het een aanvang met de 75e verjaardag van Yvon Corsten, oudste vriendin in dienstjaren. Deze maand, precies 60 jaar geleden, leerde ik haar kennen op dansles, samen met echtgenoot Martin die haar daar veroverde (en vasthield). Muziek zit in haar genen, en als zodanig werd ze gecontracteerd door Johnny Hoes op zijn Telstar label. Maar, ik wist nog een huiskamerfoto van haar te produceren om aan te tonen dat de omgeving en slechts een handjevol fans haar niets deed; er moest gezongen worden!
Ze nam het me niet kwalijk dat ik een tikje eerder het feestgedruis verliet, ze kent m’n Sparta verslaafdheid. Broer Rob was zaterdag de chauffeur van dienst van de Sparta-express, en als gebruikelijk stipt op tijd. Middels een ingewikkeld auto schema kon Astrid met eigen vervoer later huiswaarts keren. Over de wedstrijd tegen Volendam kunnen we kort zijn, Sparta boekte een van de grootste overwinningen van de laatste jaren: 4-0. Het Kasteel bevatte alleen maar grijnzende koppen. Iets ingetogener werd zondag de verjaardag gevierd van mijn oudste broer Hans, die de 75 al ruimschoots gepasseerd is (81). 75% van de broers aanwezig die het nog goed met elkaar kunnen vinden; mooi toch?! Thuis, tijdens de door Astrid vaardig gehanteerde BBQ, bereikte me het droeve bericht dat Chris Coan, m’n oude strijdmakker en COO bij Ex’pression College for Digital Arts, overleden was. Hij werd 75 jaar. Het raakte me diep. In onze roller coaster jaren bij Ex’pression, bereikten we schouder aan schouder ons grootste succes in 2005; accreditatie. Daadwerkelijk plengden we bloed, zweet en tranen. De ‘bloed’ band die al ontstaan was middels de aanduiding OG1 (Peter) en OG2 (Chris), kreeg nog meer symbolische betekenis. Ter verduidelijking, OG staat voor Old Geezer, oftewel Oude Knar. OG3 werd onze Director of Admissions, Yee-Ju Riddell, weliswaar te jong, maar wel degelijk behept met de OG ‘fever’.
OG2 is niet meer. Zowel als acteur, zanger en onderwijs deskundige behaalde dit multi getalenteerde mens successen. Daarnaast is met hem een sprankelend, flamboyant mens van ons heengegaan. Hij maakte het leven kleurrijk en heeft gegarandeerd in stijl afscheid genomen:
Chris Coan in stijl. Foto met dank aan Computable.
De derde 75-er is Lucy, een oude schoolvriendin van me (niet erotisch, we waren nog kinderen), waar ik via sociale media weer mee in contact was gekomen.
Via ‘messenger’ haalden we heel wat herinneringen op en kwamen we tot een afspraak. Grappig, waar ik met Yvon 60 jaar geleden kennis had gemaakt, had ik Lucy 60 jaar niet gezien. Parallel was wel dat ook zij, net als Yvon met Martin, met haar jeugdvriend Jacques, die ik ook ken van dezelfde school, getrouwd is. Lijkt een beetje op ‘Grease’. Maar goed, donderdag was het zover, ik belde aan, de deur werd geopend en tot onze verbazing waren we nog geen spetter veranderd. Stop, m’n fantasie neemt het weer over. Het onthaal mocht er zijn, heerlijke hapjes gelardeerd met mooie droge wijn. Uren hebben we doorgebracht met herinneringen en gebeurtenissen (kinderen en kleinkinderen), en uren hadden we nog door kunnen gaan ware het niet dat een vergadering mijn aanwezigheid vereiste. Het was mooi zo, en in de auto kon ik er nog goed over nadenken. Ook besefte ik hoe ik niet meer gewend ben aan file rijden rond een uur of vijf. Uiteindelijk kostte het me 2,5 uur om van Hoogvliet naar Loosdrecht te komen. Piet Schrijvers piepte er de afgelopen week ook op 75-jarige leeftijd uit. Die beul van een keeper heb ik echt leren waarderen en ik vond de documentaire rondom zijn dementia even zielig als het einde van zijn carrière bij PEC toen hij ‘de bolle van Zwolle’ werd genoemd en ‘het lek van PEC’. Het kan verkeren. R.I.P. Piet Schrijvers. Mijn theorie: kom je de 75 door, dan wordt je waarschijnlijk ook wel 96! De koningin is dood, leve de koning! Koning Charles (73); ben benieuwd!