Met zoveel onderwerpen kom je een week wel door. Wat te denken van een scheidsrechter die een overduidelijke handsbal van Messi door de Spaanse vingers ziet? Qatarwaardig, dat is zeker. Spannend voor het einde van het jaar: de 1e Kamer dient een wet goed te keuren die voorkomt dat huiseigenaren de huurprijzen te kust en te keur kunnen verhogen. De voortgang is in de handen van de VVD gelegd. ‘Inch’Allah’ zong Adamo reeds in 1966. Moet gisteren gebeurd zijn (!) zodat men in de 1e Kamer er dinsdag 20 december over kan beslissen. Weer een kwestie van de broekriem al dan niet verder aanhalen. Sommigen moeten er tijdens het aanhalen nog wat gaatjes bij prikken, zover stijgt de nood. Concert Rob de Nijs: donderdagavond op MAX, dat was best een tranentrekker. Oude hits uit mijn jukebox collectie, zoals ‘Ritme van de regen’, passeerden de revue.
‘Ritme van de regen’ werd de hit, maar ‘Voor Sonja doe ik alles’ vond ik eigenlijk (toen zeker) nog leuker. Ik pieker me suf of ik indertijd een vriendinnetje had die Sonja heette, maar zonder resultaat. Daar heb ik dus geen actieve herinnering aan. Aan wie doet dat me nou weer denken?
Eh, nou ja, laat maar. Hopelijk laat Rob de Nijs zich niet overhalen om nog een extra, extra concert te geven. Dit was mooi en kan niet verbeterd worden. IJspret, een waar genoegen. IJzel donderdagavond wat minder. Komend uit een van onze favoriete restaurantjes, De Drie Gekroonde Laarsjes in Loenen a/d Vecht, alwaar ik in goed gezelschap van een luie zeetong, want gefileerd, had genoten, ging ik bij het naar buitengaan bijna op m’n aangezicht. De ijzel had ik niet onderschat, maar toch. Voor hetzelfde geld hoor je bij de wandelaars die in het ziekenhuis beland zijn, aldus het NOS journaal. Kerst: gisteren, één dag na haar laatste babyklus, ging Astrid, als gedwongen door een in haar woedende oerkracht, er vol tegenaan. Kerstsfeer diende zo spoedig mogelijk haar intrede te doen in ons onderkomen. En, voilà, ik mocht haar zowaar vastleggen:
Met een blik van ‘durf er eens wat van te zeggen’ poseerde ze. Ik had het lef niet om wat dan ook te zeggen, na alle door mij bekeken WK wedstrijden was mijn krediet zo goed als op. Over WK gesproken; vanavond Marokko tegen Kroatië. Ik hoop dat de fysiek aangeslagen Marokkanen zich nog eenmaal kunnen opladen; ik gun het ze. Een derde plaats zou echt als sensationeel beschouwd worden, vooral als het gepaard gaat met vredelievende viering in de diverse landen. Morgen de ‘big one’, Frankrijk tegen Argentinië. Superstar Mbappé tegen superstar Messi, ploeggenoten bij PSG en grootverdieners. Ik gok op Frankrijk (moet ik ook wel want Bo-Peter z’n vriendin is een Française). Onlangs nog hier en uiteraard nog even voor het nageslacht vastgelegd:
Lief toch?! Waar was ik? Oh ja, Ivar’s advertentie tekst, in opdracht van en met PopcornBrain, voor Stellar’s unieke blockchain toepassing, werd pagina groot in de New York Times afgedrukt.
De New York Times nota bene! Ik schreef columns voor de Automatisering Gids, Keuken Kampioen Divisie, zeg maar. Astrid en ik blijven een beetje trots verdwaasd achter, Ivar zegt ‘Next’. Moet ik zeggen dat ik er zoveel energie uit putte dat ik eraan dacht om me voor een schaatsmarathon op te geven. Helaas, mijn hockeyschaatsen had ik reeds enige tientallen jaren geleden aan oudste zoon Rick cadeau gedaan. Dromen mag toch?! Famous last words: ‘if your dreams don’t scare you, you don’t dream big enough’.