Het voelt vreemd aan zo tussen 5 december (Sint) en 25 december (Santa). Je weet dat beide bebaarde sujetten niet bestaan. Toch?! Echt, het zijn twee omgekatte buren. Nog een sprookje; Nederland-Brazilië halve finalisten WK Qatar 2022.
Dus wordt in de decembermaand van Sint en Santa het WK voetbal gespeeld in een land waar geen vlok sneeuw valt. En de wind waait er niet tussen de bomen, hooguit tussen de enorme bouwwerken. Ook hebben onze makkers inmiddels hun wild geraas gestaakt na het afzien van de ‘One Love’ armband. En dan gisteren de Nederlandse mannen van Louis tegen de Argentijnse mannen van Lionel. Wat zal ik zeggen (schrijven)? In ieder geval was er de hoop dat het een enerverende wedstijd zou worden tussen twee getalenteerde teams. Alsjeblieft geen penalty’s! Wederom teleurstelling en de wetenschap dat Van Gaal het hele toernooi op het verkeerde paard gewed heeft: Memphis. Die kreeg nog z’n zin ook toen hij stelde beter te spelen met Bergwijn. Niet dus. En ook Frenkie de Jong stelde teleur met z’n tikkies breed en terug. Lionel Messi, door sommigen schamper ¾ Messi genoemd, glorieerde. Bij ons was dat Weghorst. Toen die het veld in kwam zei iedereen als in koor ‘dan moet je wel wanhopig zijn’. En dat was Van Gaal dan ook, de ogen kwellende manier waarop ‘zijn’ team voetbalde bracht geen succes, dus een noodgreep. Luc de Jong en Wout Weghorst werden in stelling gebracht met ouderwetse voorzetten, en verdomd het werkte. Er ontbreekt nog één figuur tussen de kerstman en sinterklaas; Louis van Gaal. Hij bestaat wel, maar ook hij vertelt sprookjes: ‘ik zie je wel terug in de finale’ tegen een journalist. Laatste opmerking mijnerzijds; de spelers van Ajax waren uit vorm, en dat waren ze grotendeels ook bij Oranje. Louis zou ze wel in vorm krijgen. Waterverf! Overigens zie je zelden zo’n slechte scheidsrechter (19 gele kaarten). Aan onze zonen in San Francisco lag het in ieder geval niet:
Bo-Peter, rechts op de foto, schreef nog ‘en nu is het 2 uur en sta ik dronken op straat’. Leek zo gunstig; een lunchwedstrijd. Vanmiddag ga ik met veel interesse naar Marokko tegen Portugal kijken. Ik denk dat daar ook een behoorlijk aantal gele kaarten uitgedeeld gaat worden. Leuk ook dat Marokko drie Nederlanders in de opstelling heeft. Ik sta achter Nedrokko. Voor Astrid is het jaar nog niet afgelopen, tussen baby’s in verwent ze ons tijdens de voetbalwedstrijd met de nodige snacks. Werelds, want ze moet ook nog eens ons voetbalcommentaar, niet altijd oorstrelend, en luidkeels gejuich (bij de 2-2) aanhoren. Inmiddels is ook de winter ingetreden qua weer, het lijkt wel een totaalpakket met Qatar aan de andere kant van het spectrum. Onze Californische wachtbeer bibbert voor de deur van de kou:
Vandaag ook de verjaardag van mijn oudste vriend in dienstjaren: Martin Corsten, 60 jaar geleden leren kennen op dansles. Vrienden voor het leven. Vooruit dan maar, ook een foto in de sneeuw.
Halverwege ons leven, nog als een dolle skiënd en nog niet bang om een heup te breken. ‘Ja m’n schat we worden ouder’. Ik had nog een interessant stuk over een wonderbaarlijke app, maar op een of andere manier ben ik enigszins katterig, dus dat gaat over. Helaas. Afsluitend met Van Gaal; ‘we didn’t cum a long end’.