Category: Uncategorized

Nu wordt het toch echt tijd dat ik naar Las Vegas vlieg, mijn geluk kan niet op! Noteer: vrijdag 19 september wint Sparta, uit nog wel, voor 720 toeschouwers met 2-0 van Jong PSV en de Oakland Athletics verslaan de Phillies met 3-1 tijdens een uitverkocht huis (35.067)! Met name was een deel van het publiek op komen draven voor het vuurwerk na de wedstrijd met star Wars als thema:

Een kniesoor die daar op let! En deze Star Wars/A’s fans vestigden ook hun hoop op Obi Wan Kanobi om de A’s uit de verlies spiraal te helpen. Dat lukte, en het werd nog beter, dankzij het verlies van de Kansas City Royals staan de A’s een ½ game voor in de race om de Wild Card die recht geeft op de nacompetitie. Een paar dagen daarvoor, toen ik Tinley uitliet voor mijn dagelijkse wandelingetje, als ik niet op pad ben, bedacht ik me twee dingen; allereerst dat we toch wel heel mooi wonen in Crystyl Ranch:

Ten tweede dat Kaj en ik, na de zoveelste verloren wedstrijd van de A’s, naar de radio luisterden op de terugweg, en we ons afvroegen of die commentator wel dezelfde wedstrijd gezien had. En dat komt omdat ze betaald worden door de organisatie! A’s Radio, dan ga je niet al te kritisch om met jouw broodheer. Tijdens die wandeling met Tinley, ruim een kwartier, 700 meter en ze mag snuffelen wat ze wil, borrelde het in me op dat ik die bij tijd en wijle azijn uitspugende Nederlandse commentatoren begon te missen. Met name een van mijn opvolgers bij de KNBSB (raden maar!) had daar een handje van. Maar, wel objectief. Laat staan dat ze zich zouden laten verleiden om tijdens de wedstrijd ook nog reklames uit te spreken. Heiligschennis! Nou, dan krijg je een beetje een idee van wat er zo al bij mij opkomt tijdens zo’n Spartaanse wandeling. Nu we het toch over sport hebben; deze week kreeg ik het volgende alarmerende artikel onder ogen:

Ultimate Warrior: One-Third Of WrestleMania VI Competitors Now Dead

Written by: ThePostGame Staff

The Ultimate Warrior appeared on the WWE ‘Raw’ TV program Monday in New Orleans just a day after WrestleMania XXX. His speech on ‘Raw’ foreshadowed his death, telling fans, "Every man’s heart one day beats its final beat. His lungs breathe their final breath. And if what that man did in his life makes the blood pulse through the body of others and makes them believe deeper in something that’s larger than life, then his essence, his spirit, will be immortalized by the storytellers — by the loyalty, by the memory of those who honor him, and make the running the man did live forever."

Worstelaars opgelet! WrestleMania VI werd gehouden in 1990, 1 april om precies te zijn. De man op de foto, die dus zeer recent overleed, was The Ultimate Warrior die het kampioenschap won. Van de 36 deelnemers zijn er inmiddels 12 overleden, waarvan de oudste slechts 63 werd. Om een vergelijking aan te geven met een andere niet al te zachtzinnige sport, American Football, daarvan overleed slechts een der 44 spelers van de in 1990 gespeelde Superbowl tussen de San Francisco 49ers en de Denver Broncos. Voornaamste oorzaken van dit alarmerende sterftegetal: gruwelijke reisschema’s, misbruik van pijnstillers en anabole steroiden. The Ultimate Warrior overleed op 54 jarige leeftijd, enkele dagen nadat hij opgenomen was in de Wrestling Hall of Fame. We hebben onze boys geen Football laten spelen, laat staan worstelen, zij het een beetje onderling zonder al te veel letsel. Daarom ter afsluiting een vredig plaatje, maar daarvoor nog even de afspraak die Astrid en ik gemaakt hebben inzake de A’s; ik mag kijken en er heengaan, als ik er daarna niet meer over praat cq commentaar geef. Redelijk toch?!

Ief en Tin; lief he!

Gelooft geen hond, toch?! Gisteren meldde een vertrouwde relatie me kortweg dat hij versteld stond van mijn energie niveau. Omdat wij Nederlanders complimenten niet als vanzelfsprekend beschouwen, gingen wij na een korte merkwaardige pause voort met ons skype gesprek. Het trof me omdat ik gisteren ‘jureerde’ bij de 60 seconden durende elevator pitches van een aantal Rockstart Accelerator startups. De enthousiaste uitbarstingen van deze soms wat ruwe diamanten gaven me een echte opkikker. En voor de zoveelste maal bedacht ik dat er eigenlijk een vampier in me huist wiens energie niveau omhoog gaat dankzij deze jonge mensen en hun ambities. Zo, dat hebben we ook weer ontleed! Nou vraag ik me af of het soms niet een generatie overslaat! Zo kwam jongste zoon Ivar monter vertellen dat hij lekker in de tuin ging studeren. Het resulaat:

Okay, het zij hem vergeven, college freshman, geeft zwemlessen, en neemt ons Tinley mee op lange wandelingen. Je ziet Tinley ook denken ‘laat dat joch nou, ik let toch op hem’. Wanneer jouw favoriete honkbalclub, de Oakland Athletics, zo in een neerwaartse spiraal komt dat elke wedstrijd pijnlijk is om aan te zien, dan kan je nog maar twee dingen doen: 1) zwaar aan de drank gaan of 2) het als amusement gaan beschouwen. 1) is duur en pijnlijk, vooral ‘s ochtends wanneer Astrid om 04.15 opstaat om mensen te gaan redden, dus wordt het 2) en ben je net zo zwijgzaam als de knuppels van de A’s slagmensen die aan de beurt zijn:

A’s bats silenced again in loss to Mariners

Oakland Athletics’ Jed Lowrie flips his bat after striking out with two outs and the bases loaded in the third inning of a baseball game against the Seattle Mariners, Friday, Sept. 12, 2014, in Seattle. (AP Photo/Ted S. Warren)

Kaj en Ivar zijn inmiddels horentorendol van mijn geanalyseer van de wedstrijden, vooral wanneer ik opper dat om deze tijd van het jaar de mannen zich onderscheiden van de jongens. Bo-Peter is blij dat hij inmiddels zijn eigen plek heeft in Oakland, zij het dat wij gisteren tijdens de lunch (Murphy’s Pub natuurlijk) een en ander nog naar hartenlust doorgenomen hebben. Er komen weer een aantal spannende maanden aan; 22 september een weekje Mexico (werk!), 9 oktober lancering van de Netherlands American Business Council in Washington, DC, Kaj’s toetreding tot het genootschap van Paramedics, de komst van schoonmoeder Riet met tante Wilma, en last but not least, de komst van zoon twee, Eric, met vriendin Mody. Na aankoop van een huis in Den Haag zullen zij ook wel toe zijn aan een week of wat zonnig Californie! Met angst en beven zie ik weer een tweetal wijntripjes naar Napa en Sonoma tegemoet! Het belooft weer een briljant weekend te worden met veel honkbal (snik) en beprijzing van projekten die me aangeboden worden. Niets te klagen dus! Carpe Diem!

Even voor de onschuldigen van geest, ‘Burning Man’ is (in het Engels, en klik op de blauwe tekst voor nadere uitleg) :

What Is Burning Man?

Once a year, tens of thousands of participants gather in Nevada’s Black Rock Desert to create Black Rock City, dedicated to community, art, self-expression, and self-reliance. They depart one week later, having left no trace whatsoever. Burning Man is also an ever-expanding year-round culture based on the Ten Principles.

Velen keren verruimd, verward of soms (heel soms) zelfs vol energie terug. Sommigen hebben een week (of meer) nodig om zich aan te passen aan de maatschappij die zij net daarvoor even de rug hebben toegekeerd om zich een week onder te dompelen in woestijnzand, creatieve uitingen van ongekende schoonheid en uitdossingen als nimmer tevoor gedragen. Eenvoud is de boodschap, doch dit jaar schijnen de Silicon Valley rijken het enigszins bedorven te hebben door zich in te laten vliegen en zich air conditioned te hebben laten verwennen in hun RV’s (Recreational Vehicles). Maar, gezegd dient te worden dat deze tijdelijk afgesloten stad met 68.000 inwoners geen problemen kent en men elkaar door zandstormen en gebrek aan wat dan ook heen helpt. De moraal; zag de rest van de wereld er maar zo uit! Hoewel de kunst van het weglaten ook hier opgang doet.

Deze ‘Temple of Transition’ wordt opgebouwd voor de week, evenals alle andere creatieve uitingen (google maar), en na afloop ziet de woestijn er uit alsof er niets heeft plaats gevonden. Knap! Hoe kom ik daar nu op, ondanks dat ik dit fenomeen al meemaak zo lang als dat ik hier woon en werk? Wel, deze week was het aantal mensen die de trip gebruikten om na afloop wat wijsheid op te doen in Silicon Valley bij Dr. Laanen hoger dan gebruikelijk. Het waarom laat ik aan de fantasie van de lezer over, maar grappig genoeg leek het goed te bezinken, waarbij ik niet de illusie heb dat ik het tegenwoordig beter overdraag. Overigens is ‘onze’ Bo-Peter ook naar de woestijn getogen maar foto’s van zijn uitdossing hebben wij nog niet mogen bewonderen. Het viel ons wel op dat bij andere gelegenheiden de foto’s ons ,als het ware, tegemoet spoelden! Het is ook de tijd van het jaar dat mijn favoriete clubs, de A’s in Oakland en Sparta te Rotterdam, de tijd nemen om me weer in rouw te dompelen. Sparta na de 5-0 nederlaag tegen Volendam en de A’s die in een eindeloze neerwaartse spiraal terecht zijn gekomen, zodanig dat mascotte Stomper het stadion uitfietst:

Oakland has lost three straight, seven of eight, nine of 12 and 17 of 24 to fall a season-high six games back of the Angels in the American League West. With just 22 regular-season games left to play, the A’s have to hope a Wild Card spot is their ticket to a third consecutive postseason appearance — but even their grasp of that is quickly slipping.

Nou ja, zou vrouw Laanen zeggen; “het is maar een spelletje”. Over vrouw Laanen gesproken, mijn Astrid dus, laten we gisteren nou op haar aandringen , na een heerlijk dineetje, een sportfilm hebben gezien waar onze lokale High School trots, De La Salle Football, een hoofdrol in speelde, met name hun coach. Teamwork met een vaste blik op de toekomst bracht dit team een Amerikaans record van 151 ongeslagen wedstrijden. Maar die coach gaf meer aandacht aan de vorming van de jonge mensen dan aan de ‘streak’ met als gevolg dat ze bleven winnen. Met genoeg drama en spanning om iedereen te laten genieten van deze voor ons zo herkenbare film.

Klik op onderstaande link om een eerste indruk, en kippenvel te krijgen van dit waar gebeurde verhaal in de tijd die wij hier doorbrachten

2:41

When The Game Stands Tall – Official Trailer [HD]

• by Sony Pictures Entertainment
•  It was never just about winning. Watch the new trailer for When The Game Stands Tall inspired by the extraordinary true story.

!

 

In all eerlijkheid dient gezegd te worden dat, letterlijk slapend op onze rots, wij ons van niets bewust waren tot dat zoonlief Rick ons wakker belde uit Nederland. “Alles wel?” klonk het bezorgd door de telefoon. Na een wijntrip met een zestal bedrijven de vrijdag daarvoor, plus een niet al te droge zaterdagavond, bracht ik een schorrig “waar heb je het over?” er uit. Ah……. Haastig me in mijn short gehesen, het lokale nieuws tot me genomen en vervolgens de krant van ‘Wakker Nederland’ ingetoetst.

Sorry…..Sacramento? Dat ligt dus 82 kilometer ten noorden van Napa! Hoe….oh….nu zie ik het, over Napa lag de rode waas van het rampgebied, dus dat was niet leesbaar. Dan maar een plaats die we wel kunnen lezen. Maar….het staat er in KOEIEN letters op; het epicenter van de aardbeving ligt 82 km west-zuid-west VANAF Sacramento. Nog erger maakte ‘Nu.NL’ het met een kop die sprak van tientallen gewonden in San Francisco. Ongelofelijk toch, berichtgeving dat er totaal ongecontroleerd uitgaat. Overigens heeft Moeder Natuur het nog goed met ons voor, allereerst omdat deze beving ‘s nachts plaats vond en uiteindelijk omdat er ‘slechts’ 172 gewonden vielen, waarvan, op z’n Amerikaans, ‘169 wounded walking’. Via deze Luim de allerhartelijkste dankbetuiging onzerzijds voor alle gelukwensen die wij mochten ontvangen voor onze 27e huwelijksdag. Na plaatsing van onderstaande foto, die net genomen werd voor de foto die ik geplaatst had op facebook, die Astrid overigens wat minder vond, twee van de geinigste commentaren.

Ward van Beek commented on your photo. Ward wrote: "Gefeliciteerd! En Peter, er zijn er maar weinig die nog steeds elegant kunnen wegkomen met hetzelfde kapsel als 27 jaar geleden :-)"

David Hicks, Trial & Business Lawyer

August 28, 2014 3:26 PM

Loved the wedding picture. For a tough cookie who brooks no nonsense, your wife has the tiniest feet–and really looks a princess.

Zo, en naast de prinses loop zeker een kikker! Soms zie je een cartoon die je ongelofelijk doet denken aan alle vijf knapen die ik mijn zonen mag noemen. ‘Zits’ is een wekelijkse cartoon en afgelopen zondag was er weer zo’n ‘Bingo’ moment:

Geweldig toch! En deze week begon Ivar aan z’n eerste jaar college, hetgeen ook betekende dat alle USA boys van dezelfde High School (Northgate High) afgestudeerd waren. En op z’n ‘Astrid’s’ hangen nu al hun graduation foto’s naast hun geboorte spulletjes.

“Ja m’n schat we worden ouder……”

Volgende week begint m’n eerste project in (fill in the blancs)…………………

CARLOS SANTANA [ THEY ALL WENT TO MEXICO ] AUDIO TRACK.

•  

Nog geen twee maanden geleden, om precies te zijn 26 juni, kreeg ik een kado van het consulaat dat op het moment supreme een beetje aan mij voorbij ging. Het was naar aanleiding van mijn vertrek en in het feestgedruis, moet ik eerlijk zeggen, kon ik de onmiddellijke rijkwijdte niet helemaal overzien. Nu dus wel, het eerste business breakfast dat mijn naam droeg heeft j.l. donderdag plaats gevonden. En eigenlijk werd het een beetje griezelig toen ik automatisch de volgende informatie van Eventbrite, een evenementen site, ontving:

Hi Peter,

2 of your friends just bought tickets for this event. Just a heads up, so you don’t miss out:

The Peter Laanen Business Breakfast Series Presents: When Reality Becomes 3D

Thursday, August 21 at 7:30 AM

Who’s Going

Stans Kleijnen Ronald Mannak

Check out this event

Vroeger…….was dat een aankondiging van een evenement vernoemd naar een individu die niet meer onder ons was. Maar ik voelde me springlevend en bedacht dat als ik de eerste zou halen, dat de rest wel snor zou zitten. En jawel, reeds bij binnenkomst voelde ik me nog meer ‘top’ na het aanschouwen van de op de hoge tafels geplaatste informatie bordjes:

Na een gloedvolle introductie van Consul Generaal Hugo von Meijenfeldt deden Autodesk spreker Ronald Poelman en San Leandro CIO Deborah Acosta een fantastische job. Ronald vertelde hoe zijn start-up Alice Labs excelleerde op het 3D vlak, zodanig dat Autodesk hen opkocht met de voorwaarde dat de ploeg 3 jaar bij hen moest blijven.

Wat een straf in Californie. Deborah Acosta informeerde de aanwezigen over San Leandro’s ommezwaai van industrieel stadje naar techy 3D hub. Om 09.30 verlieten zo’n 50 gefascineerde ontbijtgangers het consulaat en slaakte ik een zucht van opluchting en vreugde. Nog 9 te gaan! Op het commercieele vlak ook weinig te klagen, de door Bo-Peter gecreeerde website www.Laanen-theBrand.com heeft goede aftrek en het voelt goed aan om jong bedrijven tips & tricks te kunnen geven over het wel en wee van zaken doen in de Verenigde Staten. Ook kon ik me geweldig verkneukelen over de vele commentaren inzake mijn camping avonturen dit jaar (2), waar met name ene Pim B. twee maal commentaar gaf, de eerste keer bemerkte hij een RV op de achtergrond, hetgeen op waarheid berustte, de tweede maal, vorig weekend, merkte hij snedig (facebook) het volgende op: “That’s not a tent, that’s a luxury bungalow!”. Iedereen zou het geweldig gevonden hebben (mijn kampeerambities) indien Astrid niet die foto’s geplaatst had. Daarom, ze zit toch op de ambulance, een kleine wraakactie. Hoe ziet Astrid in het bos er uit wanneer ze gestoord wordt tijdens het doornemen van het activiteitenoverzicht:

Inderdaad! Voor haar dus ter afsluiting een cultureel hoogtepunt:

3:42

Ome Henk – Op de camping.

•  

De San Francisco 49ers (American Football) hebben een nieuw stadion gebouwd in…..Santa Clara, ruim 65 kilomer ten zuiden van……San Francisco. Only in America! Maar wat een juweel:

Even wat cijfers: de bouwkosten bedroegen ruim 950 miljoen Euros en op een normale competitiedag zullen er zo’n 2.900 werknemers, al dan niet part-time, werkzaam zijn. Wenst U te plassen of anderszins, er zijn 1.135 toiletten ter beschikking en voor onnodig lopen hoeft ook niet gevreesd te worden gezien de 38 roltrappen. 1.500 geinstalleerde wifi verbindingen zorgen er voor dat de stadiongasten te allen tijde verbonden zijn met de buitenwereld. Maar het groene en besparende element is ook volop aanwezig omdat de geinstalleerde zonnepanelen maar liefst 515.000 kilowatt per jaar produceren en de toiletten 40% waterbesparend zijn wegens nieuwe lage druk technieken. En wijnliefhebbers, vrees niet, er zijn 15 soorten Californische wijn in de aanbieding. Ah, U wilt seizoenskaarten kopen! Allereerst dient er een licentie aangeschaft te worden (voor het leven) die varieert van circa 1.300 Euros tot 52.000 Euros. Daarna gaat een seizoenskaart, goed voor 10 wedstrijden (acht competitie- en twee oefenwedstrijden) minimaal 550 Euros kosten, oplopend tot 2.500. Dus dat valt mee, toch, en U wenst seizoenskaarten te kopen. Pech, helemaal uitverkocht! Parkeren kan nog wel, voor 30 Euros en een kilometertje of wat lopen bent U helemaal het mannetje/vrouwtje! In de tussentijd bezocht jongste zoon Ivar in Rotterdam Het Kasteel, het stadion van de club die sinds de vijftiger jaren in mijn hart verankerd zit.

Als soevenir bracht hij voor mij het Sparta shirt mee waarmee het 125 jarig bestaan geeerd werd, zodat ik ook het Sparta ‘125-jaar’ boek in vol ornaat kon lezen!

Valt nog niet eens mee om een goede ‘selfie’ te maken! En nu de nieuwe competitie weer is begonnen de hoop dat “WIJ” terugkeren naar de eredivisie. Toen de eerste overwinning (tegen FC Den Bosch) een feit was, hebben Tinley en ik hem vrolijk gewekt en natuurlijk ‘piekte’ een stuk van zijn Sparta laken tussen de dekens door.

En gisteren door het dolle heen na de 3-1 overwinning bij Achilles ’29; we staan gedeeld bovenaan! Vandaag met Asje naar een bruiloft in Yosemite Park; heerlijk relaxed en genoeg ‘Jack’ bij ons om eventuele kou in een tent tegen te gaan! Zoon Rick meldde dat ‘Father & Friend’ een betere afsluiting geweest zou zijn voor mijn blog van vorige week, en gelijk had hij! Bij deze!

4:11

Alain Clark – Father & Friend (Official Video)

 

Het kwam toch enigszins als een schok om het nieuws te verteren dat Ex’pression College onlangs verkocht werd, de school waar we bloed, zweet en tranen (en Eckart Wintzen geld) in geinvesteerd hebben, maar wel met een Oscar winnaar als hoogtepunt (Alex Henning, visual effects “Hugo”, 2012).

Laat Ex’pression nou verkocht zijn aan een onderneming met scholen (SAE) in de hele wereld, waar de U.S. President bij “ons” was geweest in 2000 om wat zaken af te stemmen inzake de school die zij aan het oprichten waren in Salt Lake City, Utah. En aldaar hebben we de grand opening meegemaakt in 2001. “Ergens” in 2004 voor het laatst contact gehad. Via LinkedIn zocht hij weer contact met mij, en de afgelopen week hebben we genoegelijk (dat heet diner @ The Town House) vele zaken de revue laten passeren. Het doet me biezonder veel genoegen om de grote Ex’pression “15” party eind oktober bij te wonen met veel (ex) collega’s, afgestudeerde Ex’pressionists en relaties uit de entertainment industrie. Oftewel, zoals we hier zeggen; “what goes around, comes around”. Over LinkedIn gesproken; meerdere malen heb ik het meegemaakt dat ik, met name in IT en gaming, benaderd ben door de kinderen van collega’s van mij uit de 70-er en 80-er jaren. Vandaag werd mij via datzelfde medium vrolijk gemeld dat men er naar uitzag om mij in september te ontmoeten, en dat Rick (oudste zoon in NL) een prettige collega bij BT was geweest. Uiteraard voel ik me gestreeld dat men serieus zaken wil doen met de oude eik, maar ook trots op zoon Rick die het als Territory Manager bij Polycom ver geschopt heeft. Je bent altijd zo geneigd om zaken te berichten die om de hoek liggen (Californie), dat je de volwassen veertiger meer als vriend beziet dan als zoon. En die zoon-vader relatie is er heel sterk als we fysiek bijeen zijn, zowel tijdens een Rock ‘n’ Roll feest toen hij nog een tiener was

als in het voorjaar toen hij met oudste (klein) zoon Rico gezellig Casa Laanen aandeed voor een weekje, en ik een toertje met hen deed om aan te geven waar opa z’n tijd hier zo al mee door heeft gebracht.

Happy poseren zij hier voor de studio van een van mijn goede relaties in die tijd, de beroemde filmstudio Pixar in Emeryville, denk aan “Finding Nemo”, “Cars”, “Toy Story”, etc. Onderstaand een compilatie van hun helden.

Net als ik heeft Rick een gebroken relatie meegemaakt en heeft daar daadwerkelijk altijd zijn uiterste best voor gedaan om de banden aangehaald te houden. Met partner Liesbeth, tweede (klein) zoon Felix en bonusdochter Charlotte wordt er altijd weer een modus gevonden om het te laten “werken”, ook als bijvoorbeeld jongste broer Ivar gedurende zijn Europatrip een lang weekend aan komt waaien; niets is te veel om het hem dan naar de zin te maken. Geruchten doen de ronde dat oudste en jongste broer tijdens een Bacardi Cola (te veel?) een zeer diepe conversatie zijn aangegaan en daar zeer tevreden, voor zover ze zich dat konden herinneren, uitgekomen zijn. Meesterlijk, toch?! En feestjes geven kunnen ze ook, daar in Beinsdorp, waar ze hun eigen kroeg “t Beinsje” in de achtertuin gecreeerd hebben, inclusief jukebox en flipperkasten!

Gastvrouw en partner Liesbeth, stralend met flesje Heineken in haar linkerhand, met Rick in haar kielzog, hebben het uitstekend naar het zin. Kortom Rick: “Goed gedaan jochie”. Astrid en ik hebben je het reeds lang vergeven dat jullie (onder aanvoering van jou) 27 jaar geleden, toen Astrid en ik in het huwelijk traden, als een der liederen een parodie brachten op een liedje van Peter Blanker (origineel volgt): “Het is moeilijk gescheiden te blijven……”

…Peter Blanker – ‘t Is Moeilijk Bescheiden Te Blijven

Terwijl ik aan het bekomen ben van alle NRC besognes, meer hierover later, bezie ik deze zaterdag. Allereerst is het natuurlijk Kaj’s verjaardag, de 22e alweer, die hij samen met zijn NAVY kompanen in Yosemite Park viert, alwaar zij geneeskundig de mariniers ondersteunen die daar oefenen. Kijkend naar onderstaande ‘time warp’ hadden wij dat niet echt in zijn toekomst gezien:

Van schalkse ondeugd naar een serieuze (nou, ontzettend) corpsman, samen met een trotse, doch immer verontruste moeder. En zo hoort het ook. Terwijl ik dit aan het intoetsen ben, rommelt het in een van onze slaapkamers, daar is zoon Bo-Peter (23) aan het inpakken. Na twee jaar in Berkeley gewoond te hebben als studeerplek, een behoorlijk aantal maanden in India vorig jaar, en nu weer een aantal maanden in het ouderlijk huis (lees spaarpot), is de dag gekomen dat hij met een tweetal studiegenoten weer ‘zelfstandig’ wordt. Een redelijk veilig apartement in Oakland wordt zijn bestemming. Ook een ‘time warp’ aan hem gewijd:

Oh ja, dan hebben we Ivar (17) nog, die net uit Europa is terug gekomen na z’n 6-wekelijkse omzwervingen met een drietal High School Grad buddies. Die is een half uurtje geleden de deur uitgegaan om zwemles te geven. Ter voorbereiding van Junior College en onderhoud van z’n karretje. Ook hier wordt de benzine duurder! Het wordt de hoogste tijd om weer eens aandacht te besteden aan mijn ‘Nederlandse’ kinderen en kleinkinderen, hierover meer volgende week. NRC’s verslaggever Marc Hijink heeft wat teweeg gebracht met zijn artikel die als kop droeg;

Zo heb ik dat niet echt gezegd, maar koppensnellers moeten ook hun werk doen. Het artikel bracht enorm veel reacties teweeg; van aanvragen om her en der te spreken tot daadwerkelijke business aanvragen. Maar ook ‘blasts from the past’ die er gepast op reageerden, zoals Richard Keijzer, gewaardeerde Staff Technology Writer van de ‘Automatisering Gids’ die als volgt op facebook reageerde “Grease… dat had je nou niet moeten zeggen“, en de daad bij het woord voegde:

En tijdens de beurs CCS ’83 (31 jaar geleden mensen!) leerde ik Peter Herman kennen van Burroughs (“herinnert U zich deze nog, nog”) die me de een foto stuurde van een rondleiding die ik met Pieter van Vollendhoven deed:

Peter Herman heeft inmiddels een nieuwe passie: www.facebook.com/staxmessengers Links naast Pieter staat Ida van den Herik, die projectmatig verantwoordelijk was voor de beurs, en waar ik ook deze week wat plezante info mee uitgewisseld heb. Het was verwerken beste mensen, en men vraagt mij dan ook wel eens; “hoe verwerk jij deze brei aan informatie en verwarring?” Ach, vanuit ons zwembad bezie ik het nieuwe deel van onze tuin, onder bezielende leiding van mijn immer energieke gade Astrid, en met behulp van een aantal ijverige en competente Mexicanen aangelegd, en denk ik “daarom ben ik nou zo oud geworden!”, dit als tegenhanger van de mensen die altijd klagend die zin iets anders formuleren.

Bij al die hartverscheurende verhalen van mensen die hun enig kind verloren hebben, bekruipt je een ‘Aha-Erlebnis’, ondanks dat jouw kind niets overkomen is, en ook niet enig kind is. 10 augustus vorig jaar, toen zoon Bo-Peter net in India aangekomen was, schreef ik het volgende:

“Tijdens ons eerste visuele contact met Bo-Peter, hij was net in India (Delhi) aangekomen, maakten we ons daadwerkelijk zorgen. Moe en bezweet kwam hij bij ons op ‘Whatsapp’ zorgelijk over. Het klimaat, de omstandigheden (iedereen wil wat), de armoe, het feit dat hij paspoort en geld op z’n lichaam moest dragen, droegen niet bij aan de feestvreugde.”

Eigenlijk waren we stront bezorgd, bovenstaande foto geeft totaal niet weer hoe hij bij ons overkwam, en daadwerkelijk hadden we zoiets van “als dat maar goed komt”. De volgende foto (uit een serie) maakte ons ook niet bepaald vrolijker.

En het kwam allemaal goed, maar dat gevoel borrelde weer helemaal op na het lezen van uitingen van ouders over hun verloren gegane kinderen. Wat hebben wij met die mensen te doen. Vanmorgen vertrok zoon Kaj met een maatje naar zijn verplichte twee wekelijkse NAVY kamp in Yosemite Park; “slapen met de beren”, kondigde hij monter aan. Daar viert hij ook volgende week z’n 22e verjaardag.

Hoe oud ze ook zijn, je blijft je toch zorgen maken over die gasten, hoewel deze een zorgeloze flair over zich heeft die je doet snakken naar een goed glas chardonnay! Talking about…..de reacties op onze camping trip vorige week waren nogal ongezouten. Alsof ik niet zou overleven in de wildernis! Toegegeven, een slimmerik merkte een RV op de achtergrond op, maar terugkerend van Lake Berryessa (speedbootwerk), troffen wij het volgende panorama aan:

Zo, daar hebben al die azijnpissers niet van terug, en nee, ik was niet belast met het vastzetten van de haringen, maar de angst zat er goed in. Ja, dan snak je wel naar een goed glas chardonnay! Het smaakte zelfs in een plastic beker. Nog een laatste woordje over het WK, waar ook het aantal gelopen kilometers als een biezondere waardering werd aangegeven. Mijn trainer zei altijd dat de bal sneller gaat dan de lopende voetballer (Sneijder), oftewel; dribbelaars maken meer kilometers dan voetballers met een goede pass in hun benen. Ach, wat zit ik nou, lekker afsluiten met iemand die het moet hebben van zijn loopvermogen:

1. 2:45

Henk Spaan & Harry Vermeegen – Stille Willem (1981)

Stille Willem Willem traint zich de blubber Willem is de jongen voor het vuile werk Altijd gaten trekken, geen gevoel voor de bal …