Category: Uncategorized

Vrijdag en a.s. maandag vrij genomen wegens de komst van oudste zoon Rick en oudste kleinzoon Rico. Kan ik ook even wennen hoe het wellicht is na mijn afscheid, 1 juli a.s. Donderdag was voor hen een puike dag met o.a. een bezoekje aan Alcatraz, Pier 39 en afsluitend even het consulaat aandoen, waar zij natuurlijk van het uitzicht genoten:

Uiteraard kon Rick het niet nalaten om voor het spreekgestoelte, tussen de vlaggen van Nederland en de Europese Unie, een ambtenarengezicht te trekken. Rico kon zijn lachen niet inhouden en schaterde het uit.

Tot groot verdriet werd de vrijdag zo’n dag die wij nodig hebben in Californie; REGEN! Nah, lekkere lunch bij Ed’s Mudville grill in Clayton, potje monopoly @ The Laanen Compound en ter afsluiting ruim twee uur in de bioscoop om ‘Captain America’ tot ons te nemen. Wow, wat een actie en animaties! En toen werd het zaterdag; King’s Day in San Francisco:

Het weer was totaal omgedraaid en we konden van een prachtige dag in het Golden Gate Park en van het strand gaan genieten. Een paar impressies:

De heer en mevrouw Laanen laten zich, alvorens op pad te gaan, volledig uitgedost voor een staatsieportret vastleggen:

Foto John van den Heuvel Of het gezellig werd! Zal zo’n broodje kroket $8 kosten! Een van de headliners: the artist formerly known as CG Hugo! Komt niet veel voor dat een Consul Generaal “Is dit alles” van Doe Maar ten gehore brengt!

Foto: Marc van Brabant

Daarna Alessandro die o.a. ‘Una Chica Especial’ ten gehore bracht, al zo’n 3 miljoen maal gespeeld op YouTube

De headliner en afsluiter, 2 Brothers on the 4th Floor bracht iedereen met hun tophits uit de 90-er jaren op de dansvloer. Wat een dag!

En laten we de meest gedecoreerde hond aller tijden niet vergeten;, ons aller Tinley!

En veel dank aan degene die hier het meest aan bijgedragen heeft, en ons helaas gaat verlaten, Nathalie d’Adelhart Toorop.

Met hubby Emiel gaat ze naar SoCal (Zuid Californie) vertrekken om, zeker en vast, nieuwe avonturen aan te trekken. Na het evenement afgesloten te hebben bracht Astrid ons veilig thuis, zij het met een enorme file tot aan de Bay Bridge. Rick was inmiddels in slaap gevallen en Marco van Vemden, die de dag doorbracht met paspoorten aan de man te brengen (zie onderstaande foto), hield de rest wakker met gezellig gebabbel.

Foto Paul Nijssen Gelukkig kwamen wij al doorsukkelend onderweg vrienden Paul en Lenore tegen die zo vriendelijk waren om dropjes in onze wijd openstaande autoramen te gooien! . Ik heb maar een goed einde aan deze blog….”En toen kwam er een olifant met een grote snuit……..”

Sparta: Kunstgras op het Kasteel                Sparta moet kunstgras aanleggen om kosten te besparen. Dat meldde de Rotterdamse club uit de Jupiler League vandaag. "Ik ben als traditionele voetbalman natuurlijk altijd een voorstander van echt gras, maar gezien de financiële situatie bij Sparta Rotterdam begrijp ik deze beslissing”, aldus technisch directeur Leo Beenhakker.

Dr. Beenhakker (zie mijn vorige blog) had natuurlijk koortsachtig naar sponsors (bloedtransfusies) moeten zoeken die deze laatste ingreep naar het niveau van Almere City FC onnodig zouden maken. Hoewel, op gras staat Almere City FC nog maar 2 punten achter op Sparta, na de zoveelste nederlaag. Sparta kan geen goal meer scoren, al maken ze het doel van cornervlag tot cornervlag. Terug naar kunstgras; weg de geur van vers gemaaid gras, weg de prachtige sliding bij regenachtig weer, tenzij je natuurlijk een brandwond wil oplopen. Toen Barry Hughes dat indertijd zong was het niet bedoeld om na te volgen. Het was een grap!

1. 2:35

Barry Hughes – Ik wil op m’n kop Een Kamerbreed Tapijt.

Maar Barry Hughes kon die grap maken, hij behaalde immers met Sparta nog Europees voetbal in de 80-er jaren. Okay mannen broeders die in het vlaggeschip van Sparta spelen, grijp die kans in de nacompetitie en promoveer naar de eredivisie. Vergeven we alles en kunnen we dat kunstgras vergeten. Is dat nou te veel gevraagd? Even een overstapje naar m’n andere, vol leven zijnde liefde, de Oakland Athletics. Klein budget, matig stadion waar van tijd tot tijd bij een regenbui (die we hier gelukkig weinig hebben) de toiletten overlopen, maar wel bovenaan na 16 wedstrijden. En, een ‘never die’ mentaliteit, ze vreten het gras en het gravel op alvorens op te geven. Onderstaand een opname van de Houston Astro’s catcher en pitcher tijdens hun ontluisterende 11 – 3 nederlaag.

Nog een laatste hint voor mijn watjes op Spangen; die Oakland A’s spelen minstens 182 wedstrijden per jaar, en om dat van kust tot kust af te werken reizen ze ook nog een kleine 90.000 kilometer. Op z’n Rotterdams: “Worje daar een beetje wakker van dan”. Ook zouden Astrid en ik de week besluiten met een wijnproeverij bij Beringer te Napa. Nou, daar stak een stevige verkoudheid een stokje voor:

Zinloos natuurlijk als de wijn dezelfde geur heeft als aanmaak limonade. Toch nog leuk geshopped (Astrid), en ik vond nog een iPhone op de plek waar Astrid me geparkeerd had. Maar de afronding mocht er zijn; een heerlijke lunch in Yountville. Kan ik iedereen aanraden! Kom je hier, dan ga ik met je mee!

Da’s nou ook toevallig, daar waren Astrid en ik gisteren nog! Zalig Pasen!

M’n ouwetje is zwaar ziek en ik maak me zorgen om de dokters rond zijn ziekbed. Ook maak ik me zorgen om verre neven en nichten, die zich fans noemen, en al op zijn doodskist aan het dansen zijn. Ik wil niet dat m’n ouwetje dood gaat, ik wil dat-ie terugkeert naar de gloriejaren van mijn jeugd. Ga even met me mee terug in de tijd. Toen ik 8 jaar was ging ik voor het eerst naar Sparta, lopend, want de tram, lijn 16, was te duur. De hol af naar Het Kasteel. Spannend. Het was het eerste jaar van het betaalde voetbal (1954) en Sparta had een bebrilde keeper; Fred Muhring.

Het gerucht ging dat hijn reflexen te danken had aan zijn carriere als handbalkeeper. Daarnaast onze helden: Tonny van Ede, Andries van Dijk en Rinus Terlouw. Joop Schop, die veel op de bank zat, was nooit te beroerd om een handtekening te zetten voordat hij lijn 16 instapte. Hij wel! De jongenstribune, 50 cent, en chocola, “twee voor een kwartje”, samen met de Sparta Mars en “Heerlijk Helder Heineken” waren voor ons symbolen van het allerhoogste voetbalgoed. Ondanks dat ik pas 11 was, oktober 1957, zal ik nooit vergeten dat de beroemde filmster en sex symbool Jayne Mansfield bij Sparta tegen DOS de aftrap zou doen. Iedere speler kreeg een kus, maar ik kan me nog herinneren dat onze rots, stopperspil Rinus Terlouw, zijn hoofd afwendde. Een echte Christelijke uit Krimpen aan de Ijssel.

Frans de Munck daarentegen, oftewel de Zwarte Panter van DOS, lustte er wel pap van. Na een snel doelpunt van Sparta leek de ploeg nog steeds onder de indruk van Jayne en liep uiteindelijk tegen een 7-1 nederlaag op. Mijn jongenshart bokte enerzijds heftig over de teleurstelling van de nederlaag en anderzijds van Jayne’s gemoed, so to speak! 1958 werd het jaar dat mijn grootste droom bewaarheid werd; uit honderden jongens was ik een van de uitverkorenen, onder het wakend oog van Dennis Neville, die met de Sparta jeugd mee mocht gaan voetballen. Van mijn moeders’ weinige geld werd een Sparta tenue aangeschaft, alsmede een paar twedehands voetbalschoenen, met een ‘benen’ neus. Keihard dus! En toen gebeurde dit:

Mijn moeder moest keihard aan de bak om haar vier zonen te onderhouden via verschillende baantjes; werkster, hulp bij een restaurant en wat van dies meer zij. Ook mijn eerste stop bij Sparta. Liefdevol werd ik bij het aloude Steeds Hooger ontvangen, waar ik tot m’n 21e gevoetbald heb. Het Sparta kampioenschap, seizoen 1958-1959, heb ik als in een roes ondergaan, evenals de geweldige overwinning op Glasgow Rangers (1-0 door Tonny van Ede). Inmiddels was ik, dankzij broer Aad, werkzaam bij het Amerikaanse Leger in Rotterdam, waar mijn baas en rechtsback van Sparta, Joop Langhorst, mij aanspoorde om bij Sparta te komen voetballen. Beginnend bij het 5e team mocht ik na positieve opwaartse prestaties eindelijk van de legendarische Wiel Coerver meetrainen met de Sparta selectie. Uiteindelijk werd dit mijn tweede stop bij Sparta omdat ik halverwege het seizoen een contract eiste…of anders….. Het ‘anders’ betekende dat men mijn eis serieus nam en ik niet meer opgesteld werd! Een levensles toegediend door mijn ouwetje, dat mag wel gesteld worden. Met het verstrijken der jaren werden de prestaties van Sparta minder en vanuit Californie werd het veelal een hartenbreker wanneer je ‘s ochtend naar Teletekst ging om op pagina 818 het zoveelste verlies te moeten aanschouwen. En toen kwamen de dokters bij mijn ouwetje. Allereerst Dr. A. de Mos:

Haagsche Bluf, gebakken lucht en enigszins louche. Onmiddellijk schrijf ik mijn broer Rob, de schrijverd, u weet wel, dat de degradatie van Sparta nu zeker een feit is. En jawel, Excelsior, de eeuwige kleine broer, slaat in de blessuretijd toe als Sparta en Dr. de Mos nog aan het juichen zijn na hun gescoorde doelpunt en denken behouden te zijn voor de Eredivisie. En gisteren kwam Telstar naar Het Kasteel. Wellicht een lekker ploegje om weer een beetje zelfvertrouwen op te bouwen. Vorige week kregen zij immers een pak slag in eigen huis van…..Excelsior: 0-8! *Zucht* Een 2-1 nederlaag in eigen huis tegen deze laagvlieger. Voor nog steeds meer dan 4.000 getrouwen. Dat brengt ons bij de huidige dokter; Leo Beenhakker.

Een van de weinige ‘beroemdheden’ die ooit naar mij toekwam in 1989, Astrid en ik genoten van een heerlijk diner bij ‘De Schutse’ in Loosdrecht , en mij vroeg waar hij mij ook alweer van kende. Het was de tijd van gerommel bij het NOC en ‘Barend en van Dorp’ hadden mij een aantal malen geinterviewd in hun show, alsmede een live debat laten voeren met interim voorzitter Ruud Frese, die zich ook ‘live’ liet ontvallen niet meer aan te treden. Enfin, wat kan Dr. Beenhakker voor mijn ouwetje doen? Kijk eerst even naar een reactie van een van die verre neven en nichten die zich fans noemen:

Roodhart

31.

23:14 11/04/2014

Op je kapot te schamen spelers en die klootviool die zich trainer noemt oprotten! Je speelt godverdomme bij Sparta heb je enig greintje fatsoen om je best te doen!
Kruys oprotten en neem je zooitje mee!

Zo zijn er nog wel een stuk of 200 te vinden op www.itwm.nl In The Winning Mood dus; dat is ook een beetje moeilijk te verkroppen wanneer je keer op keer thuis van ploegen als Telstar verliest. Wat ik mis bij Dr. Beenhakker is communicatie. Wat zijn ze aan het doen met mijn ouwetje. Zijn die mensen op het veld die ik niet ken een soort van bloedtransfusies die op de wat langere termijn hun werk gaan doen? Komt Oranje jeugdtrainer Cor Pot echt terug bij Sparta? Saillant detail; ooit ben ik jeugdleider van Cor Pot geweest. Bij Steeds Hooger! Kortom; waar is de sterke man die m’n ouwetje op z’n schouders neemt en hem weer terug brengt naar het hoogste niveau. Er moet toch iemand zijn met een enorm sterk Sparta hart die dit voor elkaar krijgt. Sparta mag op z’n 126e verjaardag niet ten onder gaan aan gekanker en gebrek aan handelen. Ik daag je uit; sterke man in Rotterdam, of Zwitserland, waar jouw geld ligt te verinteresten (zou m’n moeder zeggen). Nu weer terug naar ons reguliere programma! Wat een leuke week met Burgemeester van der Laan, wiens huis helaas met rode verf beklad werd toen hij vanuit Californie vertrok. Wel nam hij nog de tijd om geduldig met de dames van de Netherland-America Foundation et moi (“Hekking”) te poseren, maar hij zag de bui al hangen!

Afsluitend; gisteren hadden we een geweldige TVVDM bij Murphy’s met o.a. een veertigtal afgevaardigden van ons Executive Bootcamp. TVVDM leider Antwan “Ajax” van der Stap zorgde er persoonlijk voor dat ik enigszins de financieele schade beperkt kon houden!

Last but not least; wie zorgt er voor mijn ouwetje?!

1. 2:53

in de C klasse

Traditiegetrouw woonden wij de A’s opener van het seizoen tegen de Cleveland Indians bij:

Die dag regende het zozeer dat de boys en ik bang waren dat het wel eens afgelast zou kunnen worden, hetgeen nog nooit gebeurd was. Maar als door een wonder opende het zwerk zich 10 minuten voor aanvang van de wedstrijd, het zeil werd verwijderd en binnen een mum van tijd klonk het zo naar gesnakte “Play Ball’. Uitverkocht stadion, geweldige sfeer en de hoop dat de negatieve serie van 9 nederlagen in de openingswedstrijd gebroken zou worden. Top 9; 0 – 0 en onze nieuwe closer Jim Johnson treedt aan. Ieders verwachting is dat de man van $10,5 miljoen, dit seizoen, het karwei klaart. Wij scoren een run in de ‘bottom of the 9^th’; pot gewonnen!

“Not so fast”, meenden de Indians en scoorden twee runs. Onder geboe verlaat Jim Johnson het veld, wij scoren niet en verliezen de opener voor de 10e maal, een MLB (Major League Baseball) record. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we de afgelopen 2 jaar Champion of the West zijn geworden omdat een verloren pot op 162 wedstrijden niet zo veel verschil maakt. Maar, het honkbalseizoen is begonnen en daar verheugen we ons zeer op. We gaan de ‘boys of summer’ weer een heel seizoen volgen. Een ander verheugend feit deed zich voor toen de KLM besloot om een maand na dato mijn ten onrechte berekende extra koffer te restitueren:

Ticket/PNR No	Refundable Amount	Administration Fee	Refund Reason	Calculation Remarks
8204216663	70	0	EXCESS BAGGAGE

Total refundable amount: EUR 70

Yours sincerely,
KLM Royal Dutch Airlines

Zo zie je maar, de aanhouder plus de sociale media winnen! Nou ja winnen, ik krijg datgene terug wat ze ten onrechte in rekening hadden gebracht. Daar waar ‘administration fee’ staat, had ‘convenience fee’ moeten staan met een bedrag voor alle tijd die ik er aan besteed heb, inclusief de irritatie die het opgeleverd heeft. Moving on. Weer een tweetal geweldige Nederlandse bedrijven over de vloer gehad die het mijns inziens ver gaan schoppen. Het ene visualiseert ‘Big Data’ tot iets begrijpelijks, het ander, een Smart Watch, oftewel computer, horloge en nog heel wat andere zaken in EEN, heeft als extra PLUS dat het de grote telefoonmaatschappijen in de V.S. met de ingebouwd SIM kaart omzeilt. Later meer hier over. Tegenover mijn kantoor wapperen zowel de A’s vlag als de Giants vlag; dat kan alleen in San Francisco.

Zie je het voor je dat in Rotterdam een Feyenoord vlag en een Ajax vlag naast elkaar wapperen? Dacht ‘t niet! Da’s waar ook, volgende week krijgen we visite van de burgemeester van Amsterdam, inclusief een executive delegatie. Dan kan je nog eens meemaken hoe een geboren en getogen Rotterdam professioneel kan zijn! Afgelopen zondag hadden we een dolle eekhoorn rond het huis dansen die moeilijk te verjagen was. Ook het bonzen op de ruit van de eerste etage deed de rat met pluimstaart niets!

Uiteindelijk hebben we het beest kunnen verjagen met een katapult. Ja, je moet wat! In de afdeling klein leed moet helaas gemeld worden dat onze bejaarde kat Slinky helemaal niets van onze Golden Doodle Tinley moet hebben. Met veel gesis en uithalen met scherpe nagels voorkomt hij dat Tinley zijn domein, de eerste etage, kan bereiken.

Moet ik er ook eerlijk bijzeggen dat Tinley zeker twee maal zijn etensbak schoon leeg heeft gegeten. Maar, hoe kan je nu boos zijn als zo’n creatuur je op deze wijze aankijkt?

Ter afsluiting, en een boodschap voor het weekend; is je baas boos en kijk je hem zo aan, dan is alles in no time vergeven!

Astrid noemt mij een ‘hoarder’, naar de gelijknamige serie. Maar eerlijk is eerlijk, de mensen die bij ons thuis zijn geweest kunnen naar eer en geweten verklaren dat het er niet zo uitziet:

Ja, ik ben bewaarderig, maar van het nette soort en bij tijd en wijle komt het van pas. Ik neem jullie even terug naar 2009 toen onze lieve emotionele Kaj ter nagedachtenis van zijn in 2008 overleden Opa diens initialen in zijn Nike schoenen had laten ‘borduren’.

Dat was weer zo’n tranentrekker. Maar….de schoenen werden niet op tijd geleverd en de competitie nam een aanvang. “Pap, wat te doen, heb jij nog oude schoenen?” Peinzend keken we naar die goed oude Patrick’s die ik voor het laatst in 1984 had gedragen en nu de muur van de biljartkamer (voormalige garage) sieren.

En inderdaad, Kaj heeft er tot genoegen een drietal wedstrijden op gespeeld! En de afgelopen week bracht een pareltje teweeg. Ivar’s laatste jaar op High School wordt o.a. opgesierd door het seniorenbal, oftewel de studenten die afstuderen en door gaan naar College. “Pap, ik wil graag in het wit, heb jij nog iets?” Na enig nadenken wist ik zeker dat mijn trouwpak van 1987 nog in goede staat van dienst is. Niet dat ik het nog aankan! Ivar’s enthousiasme steeg toen hij de outfit zag, en toen hij zich na een half uur presenteerde kwam er een soort jonge James Bond voorbij:

Nou, op dat moment wist ik zeker dat mijn bijnaam (of het boek) de ‘Happy Hoarder’ gaat worden! Kaj is 21, een soort van oud en wijs. Maar bleef afgelopen nacht weg zonder zich te melden. Zit je toch weer als ouders in een milde vorm van zak en as. Dat is dan het moment dat je denkt ‘ik maak er gewoon een familie blog van’. De eikel heeft zich gelukkig alweer gemeld, dode batterij, vriend (?) zonder telefoon, maar ik vermoed drank en ben blij dat hij is blijven slapen. Want, moet je die grote lobbes dan weer zien staan met zijn ‘hondje’:

Zijn jullie nog niet uitgeput van al die familie verhalen? Pas op, als ik nog even doorga, dan ga je net als deze kerel bij ons op de SXSW stand onderuit!

En, en, en….het honkbalseizoen begint; a.s. maandag zijn de boys en ik bij de seizoensopener van onze Oakland Athletics. Yes! En een rustige avond voor Astrid, kan ze eindelijk de boeketreeks afmaken!

Inderdaad, dat zijn de twee zekerheden in het leven! Dat laatste hoop ik nog even te vermijden (een jaartje of 20 minstens), maar voor het eerste moest ik afgelopen week nog even aan de bak. Inkomstenbelasting geregeld voor de Laanen familie (3 stuks; Astrid en ik samen, Bo-Peter en Kaj apart), onroerend goed belasting deel 2 betaald (en da’s niet zuinig), en als klap op de vuurpijl Nederlandse belastingaangifte on-line voor Nederlanders in het buitenland. Beetje AOW (voor de oudgedienden; “trekken van Drees”) en een mini pensioen. Dat laatste in ieder geval lekker om van te lunchen, dineren of een stukje reunie te bekostigen zoals gisterenavond bij Restaurant-Bar ‘The Townhouse’ in Emeryville, mijn eerste diner- en drinkplek in 1998.

Zo’n 20 oudgedienden en ex studenten van het eerste uur (1998/1999) verzamelden rond een uur of 4 bij de bar (waar anders!) om verhalen op te dissen uit die ‘goeie, ouwe tijd’. Heerlijk! Eerder in de week een geweldige Gamers Breakfast presentatie op het consulaat, waar een kleine 100 gamers, bankiers, VC’s, publishers, etc. bijeen waren om een uitstekende keynote aan te horen; Bryan Neider, Senior Vice President Global Marketing & Publishing van Electronic Arts.

Tien elevator pitchers van 1 minuut exact volgden, die van tijd tot tijd hilarische momenten teweeg brachten. Woensdagavond de ‘Future of Media’ delegatie die de residentie met een bezoek vereerden. Daadwerkelijk alle ‘hot shots’ van de Nederlandse media hadden zich verenigd om het hoe en wat van de toekomst van media te weten te komen. De echtgenote van de Consul Generaal hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat ze geen visite krijgt! Of onze nieuwe aanwinst, golden doodle Tinley, zich bij ons thuis voelt? Meer dan dat, ze is een deel van de familie geworden!

Bo-Peter hier verwikkeld in een stevige worstelpartij met ons troeteldier, eh…Astrid’s troeteldier. En gedurende dit weekend assisteert hij Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst bij een evenement, geinitieerd door Gamer Menno Deen, die hun evenement ruimte haden verloren: Games 4Diversity. http://www.gamesjam.nl/ Na zijn oproep tijdens de elevator pitch stelde Ard spontaan het consulaat ter beschikking, waarna Bo-Peter spontaan aanbood te ondersteunen. ‘That’s the spirit!’ En nu ik toch in een ‘mellow mood’ ben, ter afsluiting de boom (in bloei) die ik een aantal jaren geleden van een wisse dood redde toen hij door weer en wind geteisterd dreigde te onwortelen. Met kaplaarzen gewapend glibberde ik de heuvel op en redde dit natuurproduct (eindelijk een heldendaad!).

Tja, dat komt er van als je twitter account gehacked wordt; dan ben je met alles een beetje te laat, ook met deze blog dus. Jeetje, waar te beginnen na een week zo bol van activiteiten. SXSW in Austin, Texas, bracht als altijd een wervelwind aan gebeurtenissen, waarvan een helaas een pikzwarte schaduw over het hele evenement wierp:

Tragedy at SXSW: 2 Dead, 23 Injured in Hit-and-Run

• By Angela Watercutter

Austin police chief Art Acevedo addresses journalists at a press conference on Red River street, near the site of the incident. Photo: Ariel Zambelich/WIRED

Een dronken gek die een tweetal SXSW deelnemers dood reed, waaronder een jonge Nederlander, Steven Craenmehr, Creative Director van MassiveMusic. De persmededeling van MassiveMusic bracht nogmaals kippenvel: It is with great sadness that we announce the sudden passing of our close friend and colleague Steven Craenmehr, 35, on March 13th, 2014 at SXSW. During the 8 years that Steven worked for MassiveMusic, we got to know him as an unstoppable force, full of life, love and laughter. This is an irreplaceable loss for the MassiveMusic family and we are grateful for the years we spent with him. Our thoughts are with Steven’s family and friends.

Ik zie zo’n tafereel al voor me, dinsdag j.l. een vrouw die met een baby op haar arm haar man uitzwaait om vervolgens nog geen twee dagen later geinformeerd te worden over deze tragedie voor haar en hun jonge kind. Ja, een baby werd als snel vaderloos! Het is ook zo indrukwekkend, in ieder geval voor mij, omdat een dag eerder je dezelfde straten hebt bewandeld met Houston collega Gerard Brikkenaar van Dijk, wellicht onderweg naar IHOP om een 55+ breakfast ($5,99) tot ons te nemen, en daarover te ginnegappen. Lekker belangrijk allemaal als zoiets plaats vindt. Okay, even diep ademhalen en weer doorgaan. Op de stand, waar we de meeste tijd doorbrachten, geen gebrek aan aanloop en geen gebrek aan mensen die hun moede ledematen daar te rusten legden:

Op de achtergrond de VANMOOF fiets die veel bekijks trok en waar mensen graag een rondje op deden. Dinsdagmiddag weer vanaf Austin terug naar Oakland, dacht ik, maar een vertraging van 2,5 uur gooide roet in het eten. Maar zoals mijn bejaarde lotgenoot JC pleegt te zeggen; “elk nadeel heeft z’n voordeel”. Want, wie liep ik daar tegen het lijf terwijl ik al balend door de vertrekhal liep? Daan Roosegaarde, de visionair van o.a. de ‘smart highway’ waarmee hij in Austin tijdens diverse spreekbeurten veel eer oogste en waar we hem in de Bay Area waarschijnlijk goed verder mee kunnen helpen. En in Austin, met ondersteuning van Micky Hoogendijk en Adam Curry. Al babbelend bij een bakje koffie (echt waar!), dat is te zeggen, Daan gaf een lecture en ik babbelde, werd ik steeds enthousiaster. Zie ook onderstaande foto:

Asfalt dat informatie geeft wanneer het gaat vriezen of wanneer een stippellijn een doorgaande lijn dient te worden, of een kleurtje krijgt. Eindeloze mogelijkheden om automobilisten en tweewielers te informeren en waarschuwen. Ik ben onder de indruk, en wegenbouwer Heijmans heeft een knappe slag geslagen door in zee met Daan te gaan. Aangekomen in Oakland stond mijn eigeste Astrid me op te wachten, en nu weet ik meer dan ook wat dat betekent. Donderdagavond werd de avond van de deelnemers aan de cleantech delegatie, die daar voor 100+ aanwezigen tijdens een 5 minuten durende pitch hun waren en wensen onder de aandacht konden brengen. Getalenteerd? Zeker. Voorbereid? De een meer dan de ander. Verbetering? Ja, de voorbereiding kan beter, zeker als het gaat om praten voor een publiek dat best kritisch kan zijn. En, sommige antwoorden waren van een vrij arrogante aard. ‘Not done’ hier.

En toen, nadat ik een veelheid van tweets had uitgezonden, ook van de opening door Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst, werd mijn twitter account gehacked. Mensen, ik stuur nooit dit soort duffe tweets uit met een verdachte link! Gisterenavond de opmaat naar een rustig weekend; TVVDM borrel bij Murphy’s Pub. Zoonlief Bo-Peter reed me terug naar huis, dus een wijntje extra kon er wel in. Home sweet home, bedacht ik me toen we de straat indraaiden naar onze heerlijke woning. Carpe Diem, mensen, Carpe Diem!

Een tweetal reacties nadat onze schat van een hond, genaamd Tinley, j.l. woensdag in ons leven kwam: “Zo, dus Astrid heeft uiteindelijk gewonnen” en “Je hebt dus toegegeven”. Inderdaad, uiteindelijk wist ik dat we met een Golden Doodle zouden eindigen, maar Ivar zei het heel ‘to the point’: “Tinley heeft onze familie uitgezocht”. En zo is het mensen! Gelijk in ons hart, en zodanig dat we al intens met hem meevoelden toen hij vrolijk het dierenhospitaal inhuppelde:

Wij wisten wat er ging gebeuren, zij niet. En nu zit ze zielig naar ons te kijken omdat ze twee weken lang met een kap rond moet lopen en alleen onder supervisie kan eten of uitgelaten worden.

Onze kat Slinky vindt het maar niks. Hij is niet bang, blaast alleen maar en heeft al een keer flink uitgehaald toen Tinley te dichtbij kwam. Nu heerst er gewapende vrede en beziet hij het tafereel vanaf de sofa:

Ruim 18 jaar oud, maar zeer vief nog, zij het enigszins dementerend. Deze week kreeg ik ook het groene licht van Consul Generaal Hugo von Meijenfeldt om officieel toe te treden tot de Raad van Advies van ‘booming’ Nederlandse onderneming WeTransfer. Een regen van felicitaties viel mij ten deel toen ik het op LinkedIn bekend maakte. Om van te blozen, maar ook om aan te geven dat WeTransfer heel hoog aangeschreven staat. www.wetransfer.com Na Dutch Basecamp een tweede waardevolle invulling van mijn professionele leven na 30 juni. En mijn afscheidsreceptie/party op 26 juni komt razendsnel naderbij! Binnen een paar uur vertrek ik naar het bruisende Austin om Nederlandse bedrijven te ondersteunen bij South-by-South-West www.sxsw.com De ‘Dutch Booth’ zal veel van mij zien de komende dagen, evenals het Holland House! Daarnaast natuurlijk ook een reunie van veel mensen die de afgelopen jaren participeerden.

Ja, ja, vele hipsters en de man van NBSO San Francisco! Zoals Peter Koelwijn zong; “want deze jongen, maakt nog hoge sprongen”. Okay, overdrijven is ook een vak. Maar het wordt weer een geweldige show en veel bedrijven die deelnemen komen uiteindelijk bij ons in de San Francisco Bay Area terecht! We doen tevens Micky Hoogendijk’s tentoonstelling in Austin aan:

Gevolgd door een NFIA sterrenbijeenkomst, waarna we de maandag afsluiten met een intiem Adam Curry/Micky Hoogendijk diner. Austin rocks! Maar, San Francisco zal nooit meer uit mijn hart verdwijnen. Vanuit mijn kantoor maakte ik gisteren dit plaatje van een in zonlicht badende Bay Area:

Niet zo mooi als Micky’s foto’s, maar toch. Beetje rechts van het midden, bij al die luifeltjes, vind je Belden, een verzamelplaats van heerlijke restaurantjes in een internationale steeg. Heerlijk! Een van mijn favoriete plekken. Goed, moet nu afsluiten wil ik dadelijk mijn vlucht niet missen en verval in emotionele verhalen over de mensen die binnen zeer korte tijd ons ontvielen of aan het ontvallen zijn. Dat zijn de momenten dat, zoals wij hier zeggen, ik toe ben aan: “count your blessings”. Een mooi gezin, fijne familieleden in NL en twee mooie huisdieren; mijn liefje wat wil je nog meer?! En, het toeval wil dat oudste zoon Rick in Austin is voor zaken, en voordat hij morgen terug naar Amsterdam vertrekt, vieren wij nog even zijn verjaardag vanavond in Austin! Net als toen:

Als dat geen mooie afsluiter is!

Dat was er weer een voor in de boeken! Iedere keer kom je er weer achter dat wanneer mensen zoiets zeggen als ‘wij hebben zo weinig woorden in het Nederlands om ons te uiten’, dat ze er waarschijnlijk een aantal in de loop der jaren kwijtgeraakt zijn. Zo bracht de KL606 me comfortabel zaterdag 22 februari van San Francisco naar Schiphol, en toen de tijd daar was, bestelde mijn buurvrouw een Bacardi cola. “Wij voeren geen rum meer, mevrouw”, sprak de stewardes, of hofmeesteres, daar ben ik zelfs de tel een beetje kwijt. “Ha”, sprak ik monter, “dat is zeker een winkeldochter!”. De dame in het KLM blauw keek me aan of ze water zag branden, alhoewel zij ook niet meer bepaald piep was. “Als volgt”, legde ik haar uit:

Een winkeldochter is een onverkoopbaar artikel dat lang in een winkel ligt

Zo kan het er dus uitzien na een tijdje in het schap!

“Nou, daar heb ik nog nooit van gehoord, weer wat geleerd”. En het leuke is is, nadat ik ingehaald werd op Schiphol door oudste zoon Rick en kleinkinderen Rico en Felix, dat ook Rick en schoondochter Liesbeth onkundig waren van deze uitdrukking. “Hij heeft nog gelijk ook”, sprak Liesbeth na mij gecontroleerd te hebben op Wikipedia. Een tevreden moment, dat wel! Genoegelijke avond en maandag aan de bak. Allereerst een koffie sessie met ex top pitcher Eric de Vries, die als enige een professionele honlbal academie in Nederland heeft; EPA, oftewel Eric’s Pitching Academy www.pitchingacademy.nl met resultaten die pitchers naar honkbal Walhalla Amerika brengt. Na een enorme medische aanslag in zijn leven overwonnen te hebben, meer dan ooit gefocused op zijn taak om pitchers datgene te geven waar ze een cariere op kunnen bouwen. Natuurlijk vele hoogtepunten opgehaald waarbij het onverwachte Europese Kampioenschap in Barcelona, dat ons naar de Olympische Spelen in Seoul bracht, een ereplaats kreeg:

Grandioze aankomst Schiphol uit Barcelona in 1987 En hoogst waarschijnlijk kan ik Eric’s Pitching Academy verder ondersteunen. Op naar VC en geldgesprekken tijdens een prettige lunch in Amsterdam’s beroemde Hilton van John en Yoko en het ‘Barretje Hilton’. Zeer onderhoudend en nuttig. Schoonzus Danielle, gesecondeerd door echtgenoot Aldert, verzorgde de avond met een aantal gasten die ik anders die week niet getroffen had. Boerenkool met HEMA worst, mensen, met wat bittergarnituur na! ‘s Avonds bij schoonmoeder Rietma geslapen omdat ik weet dat daar met liefde een ontbijtje wordt geserveerd! Dinsdag een bezoekje in Den Haag aan de RVO (Rijksdienst voor Ondernemend Nederland, verzin het maar) om afscheid te nemen van een aantal zeer gewaardeerde collega’s. Weer terug naar Amsterdam om verzekerd te zijn van aanwezigheid bij een vroeg ochtendschema. De avond doorgebracht met juristenzoon Eric en diens partner Mody. Ongelofelijk lekker gegeten bij Incanto, Amstel 2, na een geweldige tip dienaangaand.

Op de eerste etage, met een geweldige kijk op o.a. de bloemenmarkt. Voor het eerst van mijn leven kalfswang gegeten. Aanrader! Ontroerend later op de avond afscheid van elkaar genomen. Woensdag bezoek bij Booking.com op de Herengracht. Boy and howdy, wat er zich daar in dat grachtenpand afspeelt; geweldig uitgebouwd tot een tech heaven voor zo’n 600 IT medewerkers. Niets van aan de buitenkant te merken. Klasse! IBM’s klassieke gebouw bezocht en ons bezondigd aan een rondje Watson. Interessant! Vervolgens lunch met diverse geinteresseerde partijen bij advocatenkantoor Jones Day, pal naat de Amerikaanse Consulaat, dus zeer veilig! Helaas, ambtsgeheim noopt mij tot stilzwijgen over deze bijeenkomst. Ah, de druk! Op naar Rotterdam met RocketSpace Founder en CEO Duncan Logan, voor het hoogtepunt van de week “Get ready for the Valley”. Voor dat we ons naar Rotterdam Internet Valley begaven nog een tocht over het water per taxi, o.a. naar de RDM, waar we wederom van initiatieven van jonge ondernemers mochten genieten. Toch nog een mooie erfenis van bedrijvendokte Joep van den N. ‘s Avonds show time, waar Duncan en ik een seessie gaven over “Do’s and Don’ts” en incubators. Vervolgens bedrijvenpitches en kritiek. Geweldig; een zaal vol met Eager Beavers. Een kleine impressie op http://vimeo.com/m/87774553 Goede mensen die aandringen laat je niet in de steek en derhalve had ik van 7 – 12 donderdagmorgen gesprekken met trappelende entrepreneurs. Daar krijg je nog eens energie van!

Het NHow Hotel was prachtig, maar had nog wat te kampen met aanloopproblemen; de betaling van mijn gereserveerde kamer was verdwenen en de liftkaart werkte niet. Kan gebeuren, maar om half een ‘s nachts word je lichtelijk geirriteerd. Het gratis whiskietje maakte veel goed en mijn Rotterdamse hart ging helemaal open bij het uitzicht:

Jemig de pemig! Donderdag weer terug naar het Haagje, naar de RVO (U weet wel) met nogmaals een “Do’s and Don’ts” voor de Cleantech delegatie die ons in San Francisco gaat bezoeken. ‘s Avonds meer dan genoegelijk geborreld en gedineerd bij onze vorige CDP Bart van Bolhuis en vrouw Thessy, die de erenaam CDPeuze draagt. Oh ja, CDP staat voor Chef de Poste, oftewel de baas van een consulaat of ambassade. ‘s Ochtends het huis uitgeslopen om 7 uur omdat het nog doodstil was en ik niemand wilde wekken, immers, mijn volgende afspraak met een zeer getalenteerde entrepreneur wachtte me bij Hotel Citizen M op Schiphol. Eigenlijk was deze afspraak en de volgende drie in Amsterdam een mooie zakelijke sluiting van de week. ‘s Avonds had zoon Rick een avond georganiseerd voor de Founding Fathers van de Beinse Zot in zijn achtertuin. Een indrukwekkend gezelschap:

In het midden de bekende jurist Mr. J. J. van Dort die, bij gebrek aan een balkje, zijn ogen sloot. Naast mij de uitbater, de heer Rick Laanen. De overige Founders zitten nog in het Witness Protection Program. Zeer gemoedelijk mag ik wel zeggen. Zeeeeer! Mr. J. J. van Dort heeft mij aangeraden er verder niet over uit te wijden! ‘s Ochtends 7 uur m’n bedje uitgekropen, Rick, in onderbroek, heeft me uitgezwaaid, waarna op Schiphol een groepje van 5 entrepreneurs me opwachtte, die er nog een afspraakje uitgeperst hadden. Geweldig; de aanhouder wordt beloond als het positief is. Na een chaotische incheck sessie bij de KLM kon ik het moede hoofd te rusten leggen, en voor ik het wist begonnen we de afdaling naar San Francisco. En als je dan naar buiten komt, eerder omdat je bij de ‘Amerikanen’ mag binnen komen, en vrouw Astrid staat daar, dan kan de dag niet meer kapot! Nou ja, op een inzinkinkje rond een uur of zeven na!

1. 3:48

   Andre hazes – zij gelooft in mij  

1. 4:04

   Andre Hazes – Zij gelooft in mij

Heerlijk al die commentaren die ik krijg in Amerika over onze gouden schaatsmeiden en –jongens. Ze geven je het gevoel dat je er persoonlijk toe bijgedragen hebt! En ik laat dat zo! Inmiddels heeft iedereen onze schaatscoach Anema mogen bewonderen op de Amerikaanse TV, maar onderstaand artikel bewijst dat we niet alleen economisch “ons bent zunig” zijn, maar ook wanneer het gaat om het behalen van medailles. De ‘San Jose Mercury’ kwam gisteren met onderstaande tabel:

Sports

Olympics: Dutch dominate medal count on per-athlete basis

Associated Press

Posted:   02/21/2014 06:32:15 AM PST

SOCHI, Russia — Norway may top the medal count, but the Dutch have been the most efficient Olympians in Sochi.

The Netherlands, thanks to its dominance in speedskating, had 22 medals after 82 events — with only 41 athletes in its contingent. That’s one medal for every 1.86 athletes, the best ratio among the 26 nations that have medaled so far.

Here’s a top 10 list of countries ranked by medal efficiency. Lower figures are better, and each country’s overall rank in the medal standings is listed in parentheses.

— Netherlands: 1.86 athletes per medal. (6th in overall standings)

— Belarus: 4.33. (8th)

— Norway: 5.62. (1st)

— France: 7.53. (9th)

— Sweden: 7.93. (12th)

— United States: 9.16. (3rd)

— Slovenia: 9.29. (16th)

— Germany: 9.63. (4th)

— Russia: 9.74. (5th)

— Canada: 10. (2nd)

Dus, Nederland heeft minder dan 2 atleten nodig om een (1) medaille te halen terwijl de V.S. er meer dan 9 voor nodig heeft! In ieder geval inspireerde het Ivar dermate dat hij de rollerskates onderbond en ook in de starthouding ging staan:

Dat voelt natuurlijk even anders aan bij een graadje of 21! Zijn voetbalseizoen is ook ten einde, de Broncos gingen roemloos thuis met 3-1 ten onder in hun Play Off game tegen Saint Mary’s van Alamo. Maar, zoals gezegd, de eindceremonie was een big deal en een emotionele aangelegenheid voor de jongens die dit jaar van High School afstuderen. Nog even een plaatje voor de lekkere:

Een aantal opmerkingen: ik wil overal naar kijken behalve naar de coach waar ik vorige week over geschreven heb. Kaj ziet er uit als de stoere NAVY guy in prive outfit, Bo-Peter en ik als lieden die bij het consulaat arbeidzaam zijn, en Ivar is Ivar; ‘happy go lucky’! Overigens zijn alle geruchten die de kijkers van ‘Breaking Bad’ verspreiden dat ik de echte Mr. Heisenberg ben ongegrond! Dit is hem:

Zo, dat is ook weer uit de wereld! En dan nu maar voorbereiden op mijn trip naar NL met de KL606 vanmiddag. Op een of andere manier, en ik heb dit vele tientallen malen gedaan; een tikkeltje onwezenlijk. Vanmorgen al niet anders, Astrid moest op pad om weer mensenlevens te redden en ik ben wat koffie voor haar gaan maken. Trots dat ze full time als Paramedic in een der gevaarlijke steden, Richmond, haar ‘mannetje’ staat!

Rechts kijkt weilen Toonpa goedkeurend toe. Dat brengt me overigens op een andere foto; hoe mensen er anders uitzien in uniform. Zagen jullie Kaj net op het voetbalveld? Wel, zo ziet hij er uit wanneer hij terug komt van een NAVY weekend en een zorgzame moeder hem opwacht:

Ja, ja, het kan dus wel! Het wordt een druk weekje, zodanig dat ik dit keer geen broertjeslunch kan doen. Komt goed; later dit jaar ben ik er weer.In ieder geval twee optredens, waarvan de Rotterdamse er uitspringt:

http://www.eventbrite.nl/e/sv-fundamentals-get-ready-for-the-valley-tickets-8895230875?aff=efblike

Afscheid van wat collega’s, afspraken met wat VC’s en consulaat relaties; kortom kris kras door de provincieen die Holland worden genoemd. Schoonzusje Danielle doet een leuk avondje op maandag met wat vrienden waar ik meestal geen tijd voor heb om te bezoeken, en de week sluit af bij zoon Rick’s bruine kroeg:

En dan de opmaat naar zaterdag 1 maart:

•   4:19

1. Andre Hazes-Hoogste tijd!

Terug naar sunny California!