Category: Uncategorized

Haiti’s Hel

Op zich hoef ik daar niet zoveel aan toe te voegen; zoveel lijden is onbeschrijfelijk.

Sommige mensen hebben dat ook, die krijgen het altijd voor hun kiezen.

Het land lijkt inderdaad gedoemd te zijn om rampen te ondergaan.

Maar niet zoals geportretteerd door Pat Robertson, oftewel;

Hufter-1.

Devil’s advocate: Pat Robertson and Haiti’s curse

Friday January 15, 2010

Categories: Nation-Building

There’s really no better term for Pat Robertson than "Christian extremist" – there’s not much point in going over his long history of public outbursts of intolerance, racism, and hatred, except in noting that ordinary Christians (and evangelicals in particular) bear as much responsibility for his ravings as ordinary muslims do for the sermons of Anwar al-Awlaki. That is to say, none.

But Robertson’s recent comments about Haiti were particularly cruel and (if I may offer my opinion) un-Christian, even by his standards. During his televised 700 Club program, he said,

"Something happened a long time ago in Haiti and people might not want to talk about. They were under the heel of the French, you know Napoleon the third and whatever. And they got together and swore a pact to the devil. They said ‘We will serve you if you will get us free from the prince.’ True story. And so the devil said, ‘Ok it’s a deal.’ And they kicked the French out. The Haitians revolted and got something themselves free. But ever since they have been cursed by one thing after another."

Here’s video of Robertson making the remarks:

There’s pretty righteous outrage from the Christian sphere about this – for example, see Burke’s Corner – so I’ll leave the theological remonstrations to them. And for what it’s worth (YMMV) Robertson did urge his millions of listeners to donate to Haitian relief – unlike the utterly reprehensible Rush Limbaugh.

Hufter-2 is laatstgenoemde Rush Limbaugh, die is zo ultrarechts dat zelfs de meeste republikeinen niets met hem te maken willen hebben.

Hartbrekend?

Ajax vindt goede doel: 3000 euro voor Haïti

De spelersgroep van Ajax levert een bijdrage van 3000 euro aan de hulporganisaties in Haïti, dat dinsdag door een zware aardbeving werd getroffen. De clubleiding en de hoofdsponsor hebben beide 6000 euro overgemaakt

Het is waarschijnlijk minder dan dat de Ajax boys tijdens een spelletje poker verkwanselen; dit onder het motto ‘laat ons ook eens positief het nieuws halen’

Hoopvol dat Obama democraten en republikeinen wat dichterbij brengt:

George W. Bush, Bill Clinton asked for Haiti help

Hufter-2 reageert als volgt:

Limbaugh said on his radio show Wednesday that he wouldn’t trust that money donated to Haiti through the White House Web site would actually go to the relief efforts. He said Americans don’t need to contribute to earthquake relief because they already donate to Haiti through their income taxes.

Hannes

Prins breekt schouder bij schaatsen

Prins Willem-Alexander heeft vrijdag door een val tijdens het schaatsen een kleine breuk in zijn schouder opgelopen. Dat heeft de Rijksvoorlichtingsdienst bekendgemaakt.

Hoezee voor het koningshuis!

Heineken heeft het voor elkaar en nu kan ik eindelijk met vaderlands gevoel van mijn Dos Equis genieten in Cabo San Lucas! Klik na het persbericht op de Dos Equis commercial en vergeef het me dat ik een beetje bijbeun!

ma 11 jan 2010, 18:10

Heineken slaat weer slag buiten Europa

AMSTERDAM (AFN) -  Heineken heeft opnieuw toegeslagen op de snelgroeiende biermarkt in de wereld. Met de overname van de biermerken Sol, Tecate en Dos Equis van het Mexicaanse drankenconcern Femsa is het Nederlandse concern in een klap de nummer twee op de Mexicaanse biermarkt.

Most Interesting Man In The World

Hulp voor Tahiti blijft natuurlijk geboden, dus geef wat je kan en laat de Ajax spelers geen voorbeeld zijn!

Help! Beatles

Die beveiliging blijft een beetje een hobby van me.

Zeker na mijn vluchtje met een Cessna over alle Bay Area bruggen en het financieele centrum van San Francisco, waarbij ik alles had kunnen platgooien omdat niemand de moeite nam om zelfs maar naar mijn identificatiebewijs te vragen.

Natuurlijk hou ik te veel van het leven om zelfs maar een kauwgumpapiertje uit het raam te gooien, maar toch!

Obama heeft van de week de eindverantwoording op zich genomen voor het screenings echec van de man uit Ghana die via Schiphol een Detroit vlucht op wilde blazen.

Velen met mij hebben zich natuurlijk afgevraagd waarom deze man dit niet stilletjes op het toilet gedaan heeft.

Toch een beetje opzichtig om het gewoon in je stoel voor te bereiden.

Misschien wilde hij helemaal niet dood, maar heeft hij toch een stukje martelaarschap bereikt.

Maar waar gaan we nu met al deze maatregelen heen?

En hoe worden treinen, bussen, metro’s etc. beveiligd?

Melden we ons allemaal dadelijk naakt?

En worden al onze persoonlijke bezittingen via een barcode, die een match heeft met een implant in ons voorhoofd, op de plaats van bestemming weer terugbezorgd?

Last but not least; willen wij zo leven?

Het gezegde wordt veranderd van de ‘last man standing’ tot de ‘last leave falling’!

En dan nu het weer:

Doug Ashdown Winter in America

Leuke week achter de rug, we begonnen maandagmorgen met een champagne ontbijt op ons nieuwe Consulaat in San Francisco.

Dat noem ik nog eens de week beginnen!

We voerden menig conference call over de aanstaande Photonics show in San Francisco’s Moscone Center, van 26 tot en met 28 januari, en de immer opwindende Game Developers Conference, zelfde plek, in maart.

Dan opent staatssecretaris Frank Heemskerk ook officieel onze prachtige 31e etage.

Andere spannende zaken staan op stapel waar ik helaas niets van kan zeggen, wel dat wij a.s. dinsdagavond een berg Nederlanders verwachten tijdens onze eerste grote happening in One Montgomery Tower.

Levend in een omgeving waar Facebook, Twitter, Oracle, Electronics Art en Google (to name a few) om de hoek floreren, wil ik afsluiten met een echt menselijke cartoon van een van mijn favoriete cartoonisten; Brian Crane.

Opa rules!

Eventjes nog de leesregels voor mijn wekelijkse gebabbel (gemompel/gebrom):

Zeg ik

Happy New Year

dan betekent dat dat een muisklik op ‘Happy New Year’ je voert naar een fris zingend ABBA quartet.

Het pijltje linksboven (als je ABBA zat bent) voert je na een klik op het terugpijltje weer naar mijn column.

Wat ik schrijf is altijd in Comic Sans MS font, de krantenknipsels in origineel zwart, de klik naar wat dan ook afwijkend groter.

Ja, dat was inderdaad nodig omdat ik nog steeds menig vraag dienaangaand krijg.

Oh ja, iedereen nog een gelukkig nieuwjaar met veel gezondheid en huiselijke warmte.

Laten we nou op oudejaarsdag nog lekker buiten hebben kunnen lunchen in Santa Cruz.

Inderdaad, bij de boardwalk, aan de zee.

Under the Boardwalk

Verukkelijk; Rick, Liesbeth en Charlotte kregen toen echt een snufje van California Dreaming.

Nog een beetje 2009:

De geleerden, 2 professoren van UC Davis, hebben berekend wat de escapades van Woods zijn investeerders gekost hebben.

Da’s dus een hole-in-one van ruim 9 miljard Euri.

Maar de kranten (en niet alleen de tabloids) hebben de ‘rest of the pack’ ook niet vergeten!

Dit alles onder het motto “Konig, Keizer, Admiraal…..”

Your Cheatin’ Heart – Original Trailer 1964

2010 gaat bet echt helemaal worden!

Bewaar het onderstaande en stuur mijn 15% naar Wells Fargo in Concord, California.

Dan is het goed afsluiten met onderstaande favoriet en, astublief, maak er geen zooitje van in 2010!

If I were a Rich MAn-fiddler on the roof

 Ik Ben Een Beetje Misselijk

Heb ik nou altijd de dag na Astrid’s verjaardag, ook wel kerstmis genoemd.

De afgelopen week was zo’n week dat je normaliter met wat lunchjes en zo gezellig naar kerstavond aanmoddert, in afwachting van te ontvangen kado’tjes en in spanning of de jouwe goed bij de ontvangers aankomen.

Maar niets van dit alles; de paus wordt besprongen door een vrouw (geinige kop Telegraaf), Europa wordt onbegaanbaar, een Northwest vlucht naar Detroit loopt bijna uit de hand (wat nou beveiliging?) en mijn bloedverwanten uit Nederland liepen mega vertragingen op om teneinde toch nog in papa’s velige schoot te belanden.

Vol verwachting zagen wij uit naar de komst van oudste zoon Rick, diens partner Liesbeth en dochtertje Charlotte.

Zondagavond meldt hij vol chagrijn dat de vlucht naar Frankfurt geannuleerd is wegens de barre weersomstandigheden.

Maandagavond zelfde procedure plus de teleurstelling daar bovenop dat hij de volgende dag niet Bo-Peter’s National Eagle Court of Honor bij kan wonen.

Als ouders sta je dan ook vol gepaste trots toe te kijken naar al de loftuitingen die je zoon ten deel vallen.

Kijkend naar de 7.5 jaar dat het hem gekost heeft om die status te bereiken; geen sinecure, ik word al moe als ik de de daar mee gepaard gaande activiteiten aanschouw:

Als ouders krijgen wij ook een pin omdat wij zo’n prachtig product vervaardigd hebben.

‘s Avonds stuurt Rick een e-mail waarin hij vermeldt dat hij woensdagavond naar Frankfurt vliegt en de 24e hoopt aan te komen.

De woensdag gebruik ik om Ivar tijdens diens kerstaankopen te begeleiden, waarbij hij steevast (traditie pap) een lunchje bij Applebee’s aftroggelt.

Heerlijk die vrije dagen!

‘s Avonds met de boys een potje scrabble; is weer helemaal in.

Donderdag gaan Ivar en ik op pad naar San Francisco International om de veelgeplaagde reizigers op te halen.

En wat zijn ze snel de immigratie door om maar niet te spreken van de bagage afdeling; inderdaad een geval van:

Travellin’ Light

Koffers in Frankfurt blijven staan; Murphy’s law slaat toe zonder aanziens des persoons.

‘s Avonds desondanks een geweldige pakjesavond gehad tot ze tegenelkaar aan uitgeput in slaap vielen.

Geweldige kerstdag met geweldige kerst/verjaardagsgasten.

Astrid wordt verwend en verwent.

Tevreden waggelen we het bed in.

Ach, en zo erg als in het midwesten van Amerika was het uiteindelijk niet, daar konden mensen zelfs niet hun eigen huis uit vanwege de dikke pakken sneeuw.

Oh ja, en dat de V.S. plotsklaps schreeuwt om aanscherping van de beveiliging op Schiphol moet je ook maar met een korreltje zout nemen.

Na mijn avontuur enige maanden geleden met zoon/piloot Kaj, waarbij ik ongecontroleerd zowel de Bay Bridge, San Francisco en de Golden

Gate Bridge aandeed, heb ik nog steeds niets gehoord van de FBI of Homeland Securite.

Sterker nog; de e-mails kwamen terug!

In ieder geval mag Tiger geen golf columns meer schrijven (ik zie een kans voor Playboy) en heeft een Amerikaanse generaal in Irak zijn vrouwelijke soldaten gewaarschuwd niet zwanger te raken, dreigend met celstraf!

Last but not least (niet vergeten te dubbelklikken):

Happy New Year

De hele week gonst het huis al van de aktiviteiten die gepland worden voor de grote receptie die dinsdag a.s. plaats vindt wanneer onze 18-jarige zoon Bo-Peter officieel Eagle Scout wordt.

En dat is niet niks.

Tenminste, als je beziet wie hem zo al zijn voorgegaan:

• William Bennett, Former Secretary of Education
• Bill Bradley, Pro basketball star and U.S. Senator from New Jersey
• Milton Caniff, Comic Strip Artist "Steve Canyon"
• William Dannemeyer, U.S. Representative from California
• Gerald Ford, 38th President of the U.S.
• Murphy J. "Mike" Foster, Governor of Louisiana
• James Lovell – Astronaut
• Ellison Onizuka, Challenger Astronaut
• Samuel Pierce, Former Secreatry of HUD
• Harrison Salisbury, Pulitzer Prize winning Author
• William Sessions, Former FBI Director
• Steven Spielberg, Film Director/Producer
• Wallace Stegner, Pulitzer Prize winning Author
• Percy Sutton, Chairman of CBS John Tesh, TV Celebrity
• James Stewart – Actor
• James Brady, Former Press Secretary to President Reagan
• William C. DeVries, M.D., Transplanted first artificial heart
• Walter Cronkite – Journalist, T.V. commentator
• J. Willard Marriott, Jr., President, Marriott Corporation
• H. Ross Perot, Chairman, EDS Corp.
• Daniel J. Evans, Former US Senator and Governor of Washington state

En, het is niet zo dat je er niets voor hoeft te doen.

Al met al heeft de ‘journey’ zo’n 7 jaar in beslag genomen, van het beklimmen van bergen en temmen van rivieren tot een eindprojekt waarbij de wildernis van zijn lagere school herschapen werd in een plantsoen.

En dan komt er bij American Medical Response (AMR) j.l. maandag een call binnen van een student op Northgate High (waar Bo-Peter dit jaar afgestudeerd is en Kaj Senior) die een hartaanval heeft gehad.

16 jaar!

Het ongelofelijke toeval wil dat Astrid een van de AMR Paramedics/EMTs is die ook eindeloos aan het reanimeren is geweest om hem terug te brengen.

En het lukt.

Met een zucht van verlichting wordt hij onder toezicht van wanhopige ogende ouders naar Oakland’s Children Hospital vervoerd.

Prangende vraag: heeft hij voldoende zuurstof tot zich kunnen nemen tijdens de reanimatie?

Nee dus.

Donderdagochtend komt het droeve nieuws dat Trevor van life support is gehaald en kort daarna is overleden.

De gemeenschap, met name de Northgate High School studenten, zijn ontluisterd en op Facebook wordt Trevor massaal herdacht en steun toegezegd aan zijn ouders.

Bo-Peter is de hele dag van de kaart, Trevor is een van zijn scout buddies en zal a.s. dinsdag node gemist worden.

Natuurlijk gaat het leven door, om maar eens een dooddoener te gebruiken, maar de klap is er niet minder om.

Als je nagaat dat de levensverwachting in Walnut Creek ongeveer 80 jaar is (tegen 71 in het 19 kilometer verder gelegen Oost Oakland), dan weet je nu echt dat je over gemiddeldes praat.

Laat ik afsluiten met een ieder prettige dagen toe te wensen, enne…..steek een kaarsje op voor Trevor.

Voor Trevor en Bo-Peter een van John Denver mooiste:

Looking For Space – On the road to experience

Nu ik al sinds 1 december j.l. officieel 2 jaar dienst uitmaak van het ambtenarenkorps (zij het semi), toch goed om eens gewag te maken wat er zich zo al afspeelt in zo’n week.

Onder het motto “Sinterklaas komt naar je toe deze winter”, met mijn zwarte Pieten (geen gezeur over kleur) en getooid met mijn mijter (geen gezeur over dat kruis) vorige week zaterdag San Francisco aangedaan en de opvolgende zondag Berkeley.

En hoewel ik iedere keer halverwege het jaar mij voorneem om er van af te zien, zijn het iedere keer die ogen in die kinderkopjes die mij op dat besluit doen terugkomen.

En, voor volgend jaar heb ik nu al bijgetekend.

Geinig bruggetje op de achtergrond, toch?!

Meer foto’s te bewonderen bij www.sfdutch.com

Honderden! U bent gewaarschuwd.

De maandag aangevangen met redelijk schorre stem.

Althans, ik keek rond 06.15 uit het raam en wist niet wat ik zag; SNEEUW!

Nog nooit meegemaakt, sneeuw op m’n palmboom.

Een gift vanuit de hemel om aan te tonen dat “Kopenhagen” wel degelijk zin heeft.

Foto’s naar Obama gestuurd (was-ie heel blij mee), en gesteld dat hij tussen de Nobelprijs en “Kopenhagen” door niet verder moest denken aan die foto van hem en Tiger Woods op de voorpagina van ‘Golf Digest’.

Het motto “10 tips van Tiger voor Obama” kwam daarmee in een iets ander daglicht te staan!

Ieder keer vraag ik me nu af of die foto van Obama met ‘mijn’ Astrid nu voor of na die tips genomen is?!

Ik had haar nooit mee moeten nemen naar Washington!

Terug naar de sneeuw; onmiddelijk jongste zoon Ivar wakker gemaakt die dermate enthousiast werd dat hij dansend door zijn kamer (moonwalk) zich aankleedde en naar de tuin stormde.

Oudste zoon Bo-Peter wakker gemaakt (minder enthousiast) en gezegd dat hij foto’s moest maken van deze buitengewoon klimatologische ontwikkelingen.

Et voila:

Ongelofelijk, al foto’s schietend liepen buren in pyama door onze straat; in trance als het ware.

Verkeer was natuurlijk een chaos omdat we dit in Californie niet gewend zijn.

Thuis gewerkt dus tot het tijd werd om mij naar Los Angeles te verplaatsen.

Daar zou de volgende dag een Hollywood-Holland breakfast special gehouden worden.

Alles verliep op rolletjes en het gereserveerde Hotel Luxe op Sunset Boulevard bleek een pareltje te zijn.

Een borreltje en daarna vroeg in de veren, zoals het een ambtenaar betaamt.

Het ontbijt, onder aanvoering van onze slagvaardige en charmante ambassadrice Renee Jones-Bos mag een succes genoemd worden.

Met coryfeeen als b.v. Paul Verhoeven (Verhoven als ze hier zeggen) en Jan de Bont kan je voor de dag komen.

Zonder uberhaupt kompleet te willen zijn, onderstaand enige werkjes van hen:

About Paul Verhoeven Paul Verhoeven is best known in America as the director of big, controversial films such as Basic Instinct, Total Recall, Robocop, and Showgirls. His trademark is unrestrained sex and violence, and this has predictably but somewhat unfairly caused his American films to be labeled as pure mind candy… at least upon first viewing. Many critics show an amusing tendency to retroactively reverse their opinions of Verhoeven films, especially the once much-maligned but now oft-praised Starship Troopers. Many casual fans might not realize that Verhoeven had a thriving film career in his native Holland prior to coming to the United States. Several of his films remain the most attended ever in the Netherlands. Turkish Delight recently won a "best film of the century" award in a popular vote there, and his 1977 World War II film Soldier of Orange received a Golden Globe nomination.

Director: Jan de Bont:

1. Lara Croft Tomb Raider: The Cradle of Life (2003)
… aka Lara Croft Tomb Raider: Die Wiege des Lebens (Germany)

2. The Haunting (1999)
… aka La maldición (USA: Spanish title)

3. Speed 2: Cruise Control (1997)

4. Twister (1996)

5. Speed (1994/I)

Maar, in the end of the day, blijft het grote verlangen dat Nederland ook commercieele films financiert; geen subsidie dus.

Wellicht kan de gewenste Film Czar hier uitkomst bieden.

Consul Generaal Bart van Bolhuis en uw schrijvende ambtenaar moesten helaas het ontbijt voortijdig verlaten om hun opwachting te maken bij Staats Senator Lou Correa, voorzitter van het Californie-Europa comite, waar wij natuurlijk heen gingen met het idee “dat moet het Californie-Nederland comite worden”.

Oftewel Orange to Orange, omdat hij de afgevaardigde van Orange County is.

Bart heeft vol overgave gepredikt wat “wij” willen met Orange County.

Natuurlijk kan ik daar niets over kwijt vanwege mijn confidentiele clausule!

Wel verraste de senator mij met een foto die enige maanden eerder van ons was genomen in Sacramento, waar de senatoren de laatste wetten weghamerden.

Daarna naar UC (University of California) Irvine alwaar wij een aantal vertrouwelijke gesprekken voerde inzake duurzaam bouwen, nanotechnologie en wat van dies meer zij.

Vervolgens heeft Bart me als de sodemieter naar het vliegveld van Orange County gereden om me in staat te stellen het Kerstconcert van zoon Kaj (Senior High School) bij te wonen.

Mis je dat, dan ben je een vader van helemaal niks.

En spelen kunnen ze; hijgend kwam ik 10 minuten voordat zij begonnen binnen.

Kaj gaf me van boven zijn trombone een instemmende glimlach en begroette me daarna hartelijk bij de koek en zopie in de kantine.

De dag daarna eerst de gebruikelijke conference calls afgewerkt en me toen voorbereid op mijn snippermiddag.

Met mijn buddy Fred van Buiten, communicatie manager bij HP.

Zo’n vriendschap heb je hooguit met een handvol vrienden, je speelt een potje pool, je swingt wat mee bij de beelden van Top Pop (75 jaar Avro), en praat over de dingen des levens (“tjee, Ramses er niet meer, en die Tol Hansse…”).

Zoals wij altijd stellen; we hoeven niet naar Las Vegas om die band te versterken, of naar een fancy restaurant, of…..eigenlijk heeft Peter van Straten onze ‘verhouding’ weergaloos vastgelegd:

Donderdag naar Sacramento voor iets dat een weergaloos project zou kunnen worden voor de B.V. Nederland.

11 december sluiten we de week af (en begint Hannukah) met een diner uitnodiging van ster advocaat Eric Sinrod van Duane Morris.

Litigator! En, een van het beste soort.

Gegeten bij Greens in San Francisco; all vegetarian.

Lekker, maar we misten toch wel een beetje een stukje vlees of vis…

Dat was de week dus; niet echt om over naar huis te schrijven, maar toch.

Volgens ingewijden wordt het komende jaar (mijn derde) interessanter omdat ik dan ingewerkt ben.

Nu zou je kunnen zeggen ‘waarom schrijf je dat allemaal op?’, en daar heb ik maar een antwoord op:

” Laat me ” (ORIGINELE BEELDEN) – Ramses Shaffy

Terwijl we ons opmaken voor het grote Bay Area St. Nicolaas gebeuren, blerren achter mij de kerstliedjes vrolijk de ether in.

Wetend dat mijn stem a.s. maandag aan gort zal zijn, zijn het toch die vragende kinderkopjes die je elk jaar weer overhalen mijter, baard en mantel aan te trekken.

Laten we wel zijn, welke Sint Nicolaas kan op zijn CV zetten dat hij onder de Golden Gate Bridge zijn vrijgevige activiteiten ten toon spreidt?!

5 DEC – Sinterklaasfeest!

Sinterklaasfeest op San Francisco Gymnastics (Crissy Field). Er zijn helaas geen plaatsen meer beschikbaar voor het feest binnen, maar het staat iedereen vrij om Sinterklaas buiten te verwelkomen (en mooie foto’s te nemen) om 1pm.

CHOCOLADELETTERS te koop bij Haig’s Delicacies!

Geniet nog even van Toon Hermans, en ja er moet iedere keer op die tekst geklikt worden om beeld en geluid te vernemen!

Toon Hermans – Snieklaas

Wat ook op een kado’tje leek was het bericht dat de Fabeltjeskrant weer terug komt.

Wat een vreugde hebben mijn kinderen en ik daar aan beleefd.

De voor kinderen verborgen grote mensen grappen gebruik ik ook in mijn Sint Nicolaas optreden.

do 03 dec 2009, 17:27 | 72 reacties | lees voor

Fabeltjeskrant komt terug

AMSTERDAM -  De Fabeltjeskrant is vanaf 23 december weer terug op televisie.

Meneer de Uil, Juffrouw Ooievaar, Bor de Wolf en de andere inwoners van Fabeltjesland zijn straks elke werkdag te zien tussen 19:00 en 19:05 uur op RTL8.

In 1968 was de Fabeltjeskrant voor het eerst op de Nederlandse televisie. De serie stopte in 1973 maar kwam in 1985 weer terug.

Het is ook de tijd van het jaar dat mensen je allerlei zaken sturen, enerzijds om iets over management mede te delen, anderzijds om iets over jou kwijt te raken.

Ik bedoel maar!

Onderstaand prentje schoot Sandra B. mij toe vanuit Amsterdam, slinks door haar genomen tijdens de sessie elevator speeches, waarbij ik de sprekerds na 60 seconden afblaas.

Twee details; de stropdas is gemaakt van puzzelstukjes met een ontbrekend stukje.

Juist ja, dat is het bedrijf dat aan het pitchen is en omarmd wordt door bijvoorbeeld een Venture Capitalist.

Het tweede detail, althans voor U, trouwe lezer, is dat ik het pak momenteel niet meer dicht kan knopen, hetgeen bij voornoemde bijeenkomst nog een eitje was.

Dan heeft Sandra B. het over pretoogjes, maar ik weet waar ze op doelt!

Andre Hazes Wij Houden van Oranje Live

De angst voor Kameroen breekt me al uit!

En die Denen dan, die vanuit het niet (vakantie op strand) teruggeroepen werden en zomaar Europees Kampioen werden in 1992.

Daar beginnen we tegen, daar wordt de rest van het toernooi bepaald.

Offe…. het schrikbeeld dat Guus Hiddink plotsklaps Japan gaat bijstaan (zou die trouwens nog z’n jasje dicht kunnen knopen?).

In ieder geval gaan “we” er voor, maar vanaf nu concentreer ik me volledig op Snieklaas; morgen San Francisco en zondag Berkeley!

Het Goede Doel- Sinterklaas wie kent hem niet

South West vlucht 418 zet me zondag 22 november feilloos (tijdmatig) af in Burbank, Zuid Californie.

Heerlijk vliegveldje zonder al de drukte van het immense LAX, Los Angeles’ internationale vliegveld.

Taxi naar het Hilton Checkers alwaar ik me in mijn smoking zal hijsen ter ere van Jeroen Krabbe’s toetreding tot de ‘Dutch American Hall of Fame’.

Alles loopt van een leien dakje; het hotel verwacht me (credit card in aanslag), de kamer is zeer comfortabel, en het grote TV scherm laat de laatste minuten van de Oakland Raiders zien die in de laatste seconden zowaar een van hun weinige overwinningen behalen.

Aangezien 17.30 de receptie begint, lijkt het tijd om tegen vijven de metamorphose naar waardige tafelgast van het Consulaat Generaal te maken.

Neurieend trek ik het smokinghemd aan dat ik de dag er voor gekozen heb vanwege de ruime nekmaat.

Dat zijn nou net de momenten die je er aan doen herinneren dat je geen twintig meer bent (of dertig….of…).

Manchetknoopjes in, strikje….eh….strikje.

Geen strik dus; achtergelaten in het koffertje dat ik niet meegenomen heb om bagage te vermijden.

@$%#&*%%$#.

Terug in de burgerkleding; naar beneden, en aan de portier gevraagd waar de dichtsbijzijnde kledingzaak is.

Macy’s dus, zo’n 2 blokken verder.

Stevig doorstappend tussen de vele kerstdeunen ben ik dankbaar dat een dergelijk akkefietje ook op zondag simpelweg opgelost kan worden.

Niet dus; Macy’s heeft geen strikken in de aanbieding.

Ik besluit om een rode stropdas te kopen die in ieder geval bij mijn pochet past.

Na afgerekend te hebben, haast ik me de winkel uit omdat de tijd begint te dringen.

Mijn Blackberry meldt dat zoon Kaj aan de lijn is.

Zijn woordenstroom moet ik afkorten omdat ik niet weet waar het over gaat.

Hij komt bijna door de telefoon heen.

Maar, hij heeft dan ook als 17 jarige High School Senior het politieke hamertje gewonnen met zijn speech, concurerend met vele honderden studenten uit Noord Californie.

Ik feliciteer hem van harte, zeg dat ik veel van hem hou en vraag me af van wie hij dat heeft.

En hij niet alleen, want zoon Bo-Peter heeft dat hamertje (de gavel) twee jaar geleden ook gewonnen.

Links 2009 winnaar Kaj (officieel: Best Speech Junior Statesman of America) en rechts 2007 winnaar Bo-Peter

Ze zeggen dat ‘t wel eens een generatie overslaat; of is het toch Astrid?

In ieder geval dringt het tot mij door dat ik die stropdas niet op een smokinghemd kan dragen.

Terug naar Macy’s om nog een prettig wit overhemd te kopen dat bij een smoking past.

Licht zwetend betreed ik de hotel lobby waar de portier me minzaam toeknikt.

Geestelijke notitie; niet vergeten dadelijk een fooi aan de man te geven.

Na de spelden en andere ongein verwijderd te hebben, blijkt de combinatie wonderwel te passen, en goedkeurend bekijk ik mezelf in de spiegel.

Vader gaat op stap (Engelse versie)

Helemaal niet slecht, nog een paar drupjes eau de toilette en ik ben weer helemaal het ventje.

Fooi voor de portier, die me tevens wijst hoe ik het beste het sjieke Club California te voet kan bereiken.

Even vooruitspoelen voordat het een boek wordt.

Geweldige avond met zeer prettige tafelgasten en een Jeroen Krabbe die allereerst gepresenteerd werd via fragmenten van de vele films waarin hij geacteerd heeft, om vervolgens zich zeer geestig te laten interviewen door lokale grootheid Marieke Oudejans.

Naar het hotel geslenterd met Consul Generaal Bart van Bolhuis en diens beminde Thessy, gevolgd door een kleine afzakker in het Hilton (nee, niet het barretje Hilton!), waar we nog even de dingen van de dag doorspreken.

Omdat we slechts een driedaagse werkweek hadden (Thanksgiving Day op donderdag), raasden de dagen voorbij.

Hoogtepunten: het begeleiden van 1Up Toys oprichter Ronald Mannak in diens streven om zijn prachtige producten van Nederlandse bodem aan de man te brengen (denk aan grote game producenten) en de discussie over een Nederlandse incubator in San Mateo, onder leiding van het Consulaat Generaal in San Francisco.

Ga eens naar www.monodomo.com om de geesteskinderen van een echte Nederlandse entrepreneur te aanschouwen.

Leef je uit op de voice controlled drumkit of de airdrums en air guitar!

Dat laatste hebben we volop gedaan tijdens onze Thanksgiving Day (gobble, gobble), hetgeen een buitengewoon voldaan gevoel gaf, zij het luidruchtig.

En wanneer ook celebrities als Apple mede-oprichter Steve Wozniak dat vinden, dan moge het duidelijk zijn dat we het over iets biezonders hebben.

Steve Wozniak beatboxing with bChamp

Apple co-founder Steve Wozniak ("Woz") at the iPhone Launch Party, the biggest party of WWDC ’09, trying out monodomo’s latest app, bChamp – June 10th 2009.

Heeft U dat nou ook? Zo’n week met, van en over mensen die je kent, en dat je denkt “nou…..zou dat nou?”

Had ik een paar weken geleden zo’n leuk gesprek en dito verversingen met Adam Curry in San Francisco’s Supperclub, waar ik hem nog een compliment maakte over zijn uitdossing, en dan……

Curry is slechtst geklede man

Van onze redactie op 19 november ’09, 10:50, bijgewerkt 19 november 2009 10:50

Adam Curry (ANP)

AMSTERDAM -  Adam Curry is door lezers van mannenblad Esquire uitgeroepen tot slechtst geklede man van Nederland.

Dan denk je toch “wie verzint dat?”

Ex vrouw Patricia Paay daarentegen neemt geen enkel risico qua kleding:

shownu.nl — De geruchten deden al de ronde, maar het is nu definitief bevestigd Patricia Paay staat naakt in het kerstnummer van Playboy.

En dan denk je; “nou…….zou dat nou”.

Mijn American Hero gaat als een knipschaar voor keizer Akihito, en dan denk ik “wat zou Wim Kan daar nou wel van denken?”

President Obama bows as he is greeted by Japanese Emperor Akihito and Empress Michiko at the Imperial Palace in Tokyo. (AP Photo)

Wim Kan-Er leven haast geen mensen meer die ‘t kunnen navertellen

En dan ook nog eens dunnetjes over voor een paar olieboeren uit Saoedi Arabie!

Crude Oil Song

Overigens hoop ik wel dat hij dat costuum tussen die bezoeken door heeft laten stomen!

Volgens velen is Amerika, ondanks de mega werkeloosheid (Californie sinds gisteren op 12.5%) nog steeds het land van de onbegrensde mogelijkheden.

En, gezien de miljoenen die Sarah Palin aan haar boek deal overhield, is dat niet onbegrijpelijk.

Sarah Palin, u weet wel, die dame uit Alaska die er persoonlijk voor zorgde dat McCain uitgeschakeld werd voor de presidents race.

Die geen krant las, maar toch alles wist.

Die haar goeverneurstermijn afbrak om zich te beraden over haar politieke toekomst.

Juist die, wel die heeft een boek geproduceerd waarbij zij ons laat weten hoe een en ander inelkaar steekt.

Dat zij ook daar de waarheid met een korreltje zout heeft genomen moge duidelijk zijn.

Onderstaand een ‘analyse’ van het boek.

Gezien mijn ervaringen in de States zou ik natuurlijk simpelweg ook zo’n hoop onzin bijeen kunnen kalken, want:

Ik ben mij er eentje

Terwijl rondom mij de wereld verbrandt, de Dow Jones inmiddels aan een stevige doorbraak begonnen is (+17% voor het jaar) en Sarah Palin’s boek ‘Going Rogue’ op uitkomen staat; wacht mij een moeilijke keus.

Nogmaals kijk ik in mijn boekje, waarna mijn blikken razendsnel over de huisjes dwalen.

Verdomme, waarom heb ik mijn leesbril in mijn koffer laten zitten?!

In den blind kies ik het leukste huisje en geef de ietwat ongeduldige stewardess een stralende glimlach.

Zo dat mogelijk is na een vlucht van 10 uur en diverse hapjes en snapjes.

KLM miniature number 32
Delft, Koornmarkt 81 Built shortly after 1536 Restored in 1911

Maar, we hebben een winnaar, nadat ik de bril tevoorschijn heb getoverd, blijkt dat mijn eigen Astrid het nog niet aangekrast had.

Ja, nu is het goed thuis komen!

Overigens, wat een week bij Economische Zaken!

Over de inhoud mag ik niet echt uitweiden, wel over de gloedvolle speech die staatssecretaris Frank Heemskerk tot zijn troepen hield.

Frank Heemskerk

“Jullie zijn de oren en ogen van het Koninkrijk der Nederlanden in het buitenland; op jullie baseren wij de hoop dat Nederland zich verder zal uitbreiden op de aardkloot en derhalve de recessie eerder een halt toegeroepen kan worden”.

Weliswaar meer met minder, we zullen ergens tussen de 10 en 20% gekort gaan worden, maar we gaan er voor Frank!

Tussen twee haakjes; dit zou wel eens mijn laatste KLM huisje kunnen zijn!

De week was zo volgeplempd met interessante onderwerpen, geweldige bedrijfsbezoeken (o.a. Media Park en Triodos Bank) en……speed dating.

Elk kwartier een collega van de EVD die met een buitenland collega bij kon praten en de andere dag idem dito met buitenlandmedewerkers van de Kamers van Koophandel.

Zodanig druk dus dat ik mijn 3 broers en schoonzussen heb gevraagd om mij na aankomst op Schiphol bij het brugrestaurant te ontmoeten voor een uitgebreide lunch.

Geen tijd nog om naar Culemborg, Almere en Maarssenbroek te rijden.

Wel heerlijk hoor die broodjes kroket!

Na afloop van de week (vrijdagmiddag 14.00) naar café Wildschut in Amsterdam voor een combi glaasje wijn met Bert Lubbers, voormalige perscoryfee en mede oprichter van PR bureau Lubbers en de Jong, en Pam Werdler van het Commissariaat voor de Media (24 jaar niet gezien).

Vervolgens weer teruggespoed naar Den Haag voor een reunie met medewerkers van het eerste uur van mijn eigeste Multi Function.

Restaurant Raar in Scheveningen werd de locatie en ook daar een geweldige (soms emotionele) bijeenkomst van mensen die in 1976 en later een heerlijk bedrijf uit de grond stampten.

En natuurlijk werden de gescoorde orders groter en de echtscheidingen en wat van dies meer zij breed uitgemeten, maar wat een heerlijke avond.

Op die paar schoften na die er na zo’n 30 jaar nog zo goed uitzagen.

“Heb jij je haar geverfd, joh?”

“Die wallen zijn toch zeker gelift; ja toch?!”

Goed geslapen die nacht.

Zaterdag een kopje koffie bij mjn oudste vrienden in dienstjaren in Rotterdam, Martin en Yvon Corsten; inderdaad ja, de vader van die bekende DJ en een update lunch met Jos Kuijer, voormalig AVRO ster, Studio Sport baas, geweldig mens, en nu werkzaam voor omroep Max.

Elke dag brengt nieuwslezer Jos Kuijer het laatste nieuws in Wekker-Wakker!

Jos Kuijer heeft een lange carrière in radio- en televisieland. Hij was presentator van AVRO’s Sterrenslag, verslaggever bij AVRO’s Sportpanorama en eindredacteur bij Studio Sport.
In de jaren ’90 startte hij – met succes – zijn eigen bedrijf, wat hij later aan Amerikanen verkocht. Nu is hij onder meer presentator bij BNR Nieuwsradio, raadgever voor allerlei televisieprogramma’s en Jos spreekt teksten in voor de inburgeringscursus.

Vervolgens terug naar het veilige onderkomen van oudste zoon Rick in Beinsdorp, waar de kleinkinderen me al joelend staan op te wachten.

Leen Jongewaard & Hetty Blok – M’n Opa

De avond werd doorgebracht met alle slechte Nederlandse dingen die ik zo lekker vind (You Go Liesbeth), en ‘s ochtends was het heerlijk wakker worden om 07.00 in de wetenschap dat de zon weer op me wachtte in Californie.

Want, oh, wat had het geregend die week.

Nog even een geintje voordat ik vertrok, ik moest krabben!

Vorst!

Behalve ons koningshuis komt dat bij ons niet voor.

Goede vlucht, goede thuiskomst en 4 KLM huisjes (mijn buurmannen in het vliegtuig haalden hun neus er voor op – geen Nederlanders dus).

Now we’re talking business!

Rene Froger – Een eigen (KLM) huis