Na een intensief weekje handelsoverleg te Washington, DC, met een prima receptie bij onze hoogste baas aldaar, de charmante en intelligente ambassadrice Renee Jones-Bos, 
was het een waar genoegen j.l. zaterdag het Cherry Blossom Festival bij te wonen. De achtergrond van dit massaal bezochte feest is het rond die dag in bloesem ontpoppen van zo’n 3.000 kersenbomen, geschonken door de Japanners in 1912, met de wens van blijvende vriendschap tussen de twee landen. Nou ja, dat is uiteindelijk nog behoorlijk lelijk uitgepakt.
En wow, wat daar te koop was aan Obama memorabilia valt met geen (Obama) pen te beschrijven. Wat dacht u van een Obama luchtverversertje, of een kerstballetje, dan wel op de foto met hem? Wel moet mij van het hart dat de beveiliging wel echt extreme vormen aanneemt; bij het bezoek aan het oude postkantoor, vlakbij het witte huis, werden wij identiek gecontroleerd als op het vliegveld. Scary!
Gedurende de lange vlucht van San Francisco naar Washington-Dulles had ik ruimschoots de gelegenheid om de magazines van de afgelopen week door te nemen. Opvallend vond ik de artikelen in het toch wel wat rechtse ‘The Economist’, en het nog rechtsere ‘Forbes Magazine’. Na de toch behoorlijke aanval op Obama, was de slotsom als volgt: "Al met al ziet het gepresteerde er wankel uit. Maar de afgelopen week waren er tenminste tekenen dat hij datgene begint te doen waarop men zo’n grote hoop heeft gebouwd (op hem)". Dat laatste onder het motto ‘je weet maar nooit of hij het flikt’.
Het meest frustrerende in die story is een chart waarbij aangegeven wordt dat het vertrouwen in Obama is gezakt tot onder de 30 procent. Waaaaat?
Bij de asterisk staat dat in dat percentage het afkeuringspercentage ingecalculeerd is! Dat betekent dat zijn goedkeuringspercentage nog steeds tegen de 60 procent ligt. Over boerenbedrog gesproken! Forbes Magazine had bij een artikel het kopje “Wanneer Nancy Pelosi zich meldt, verkoop je aandelen”. De speaker of the house wordt nergens verder vermeld omdat het gaat over koerstwinsten wanneer de senaat op reces is.
Democraten en Republikeinen dus! Ergo, snelle kopjes dus om de argeloze lezer op een dwaalspoor te brengen. Smakeloze taktiek, maar zoals de Republikeinen aantoonden tijdens de verkiezingen van Bush II; met sukses geprogrammeerde verwarring.
The Ex’pression Years (werktitel: ‘Uit de school geklapt’)
Vanwege de trip van de Laanens naar Mexico, 25 april a.s., zal het eerste hoofdstuk van het in het najaar te verschijnen (foto) boek on-line te lezen zijn gedurende het weekend van 8 mei 2009. Nadere gegevens over de ‘under construction’ zijnde website volgen. Maar, het volgende wil ik nog wel even kwijt; een half jaar voordat Eckart overleed had ik een ‘reinigend’ gesprek met hem in zijn Berkeley onderkomen. Een heerlijk huis dat ik voor hem gekocht had (met zijn geld), en ‘aangekleed’ was door mijn wederhelft Astrid. In onze voortuin staat de ‘Eckart’ palmboom die hij ons schonk uit dankbaarheid voor Astrid’s aktiviteiten. Sinds begin 2004 werd onze relatie verstoord door een behoorlijk aantal aanvaringen (meer hierover in voornoemd vermeld boek). Oktober 2007 werd de maand dat wij het allemaal weglachten en weer de jonge ondernemers werden van de eind 70-er jaren. Nu, even meer dan een jaar na zijn overlijden, wordt het voor mij steeds duidelijker dat externe stoorzenders daarvoor verantwoordelijk waren. Ondanks Eckart’s briljante invallen en strategieen, sloeg hij meermaals de plank mis wanneer het ging om het aantrekken van vertrouwenslieden. Ook hier kwam wantrouwen bij het geld om de hoek kijken, hetgeen meermaals zijn besluitvorming vertroebelde. Oeps, nu ben ik al bij hoofdstuk 27! Nou ja, ik moest het even kwijt.
Tidbit
911 mag als ‘emergency’ nummer voor de V.S. bekend worden geacht, en gade Astrid werkt daar en redt dus levens, volgens mij. Nou kreeg zij begin afgelopen week een call door waarbij melding werd gemaakt van een niet wakker te krijgen man. Bij aankomst bleek deze reeds ruime tijd overleden te zijn, minstens 24 uur, en verstijfd dus. Maar, met een TV die volop nog stond te blerren, hield hij krampachtig een blijkje Budweiser in zijn vuist geklemd! Over toewijding gesproken!