vr 29 mei 2009, 22:54 | 380 reacties | lees voor
‘Vuile klootzak’ tegen agent mag
ZUTPHEN - De aanhouding van een 24-jarige Zutphenaar had wel wat zachtzinniger gekund, oordeelde een politierechter vrijdag. De man maakte de agenten tijdens zijn arrestatie uit voor ‘vuile klootzakken’, maar dat kon de rechter zich wel voorstellen…
Een van mijn taken in het door mij zo beminde Californie is Nederlanders die zich hier zakelijk willen vestigen een aantal “do’s and don’ts” bij te brengen.
Daarom ook lees ik dagelijks een of meerdere Nederlandse kranten om met bovenstaande voorbeelden aan te tonen dat je dat vooral niet hier moet proberen.
Eerder reeds heb ik dat aangegeven met de Albert Heyn fraude affaire; beetje tuintje wieden en een boete die aangemerkt kon worden als een crimi fooi, en we zijn weer helemaal het ventje. Cel hier voor witte boorden criminelen.
En net zoals restaurant Engels geen business Engels is, zou ik zeker niet proberen om een cop in Oakland ‘Son of a bitch’ of iets dergelijks te noemen.
De rechter kan zich dat echt niet voorstellen!
En geloof me; ik ben geen Wilders fan.
Onderstaand daarom ook nog een rechterlijk voorbeeld van een man die ik in de zestiger jaren echt idoliseerde; Phil Spector.
Zodra het onderstaande delict zich zes jaar geleden afspeelde, e-mailde een bekende producer ons als volgt: “he did it, he did it!”
Phil Spector sentenced, may spend life in prisonIM
AP – Music producer Phil Spector, left, and his attorney Dennis Riordan
LOS ANGELES – There was no soundtrack for the final scene of pop maestro Phil Spector’s criminal case.
Spector, 69, said nothing as he was sentenced Friday to 19 years to life in prison for the second-degree murder of Lana Clarkson, a one-time B-movie actress who was shot through the mouth in Spector’s castle-like mansion six years ago.
Now Spector, the difficult genius whose "Wall of Sound" production technique turned pop songs into mini-symphonies in the 1960s, may spend the rest of his life in prison.
Spector, who would not be eligible for parole until he is 88, showed no emotion before being led away to prison.
In his heyday in the early and mid-1960s, Spector produced dozens of hits, including The Ronette’s "Be My Baby," The Crystals’ "Da Doo Ron Ron" and The Righteous Brothers’ classic, "You’ve Lost that Lovin’ Feelin.’" Spector also worked on the Beatles album "Let It Be" and John Lennon’s album, "Imagine."
His "Wall of Sound" used orchestrations and sometimes dozens of microphones to producer a dense, echoing sound that influenced everyone from The Beach Boys to Bruce Springsteen.
But Spector also had a troubled reputation. In the 1970s, he got probation for possessing and brandishing a gun. Singer Leonard Cohen once said the producer held a gun to his chest.
Nu weer even terug naar Kasteel Moersbergen, en hoewel mijn uitgever mij aangeraden heeft niet al te veel meer te produceren, kan ik het toch niet nalaten. Wat denkt-ie trouwens wel?!
Kasteel Moersbergen-vervolg
Voordat Eckart aanstalten maakt om de introduktie rituelen aan te vangen, heb ik de participanten al geidentificeerd; de man met de paardenstaart herken ik onmiddellijk van de foto in het business plan; Gary Platt.
Zijn lichaamstaal kan alleen maar geinterpreteerd worden als een gigantische schreeuw om hulp.
Hij zit er daadwerkelijk als een krakeling bij, met zwaar hangende schouders.
Aangezien er maar een vrouw in het gezelschap is, moet de pittige zwartharige mid veertiger Dawn Cardi zijn.
De rustige man, die educatie ervaring uitwasemt is natuurlijk Cohen.
De slanke man met het knalgele aura (naarVan Kooten en De Bie) kan niet anders dan Van Mackelenberg zijn.
Eckart is zichtbaar opgelucht met de onderbreking en stelt me aan de aanwezigen voor.
Zo te zien heeft hij met name voor zijn advocate een zwak; hij stelt haar voor als mijn ‘fucking New York lawyer’ en staat even stil bij al haar kwaliteiten.
De overigen worden kortweg geintroduceerd.
Ik word naast Gary geplant, waarna de aanvallen op het business plan furieus worden voortgezet.
Gary geeft af en toe wat timide antwoorden, maar qua lichaamstaal vertegenwoordigt hij meer en meer een gigantische pretzel.
Na veel heen en weer gepingpong wijst Van Mackelenberg hem op enkele onjuistheden in de diverse spread sheets.
“Gary,” verhoogt zijn stem zich, “welke sukkel heeft dat geproduceerd?”
Gary legt uit dat de ‘sukkel’ helaas niet de lange weg naar Nederland heeft kunnen maken, maar dat het eindresultaat volgens hem wel klopt.
Na een korte stilte kijkt Van Mackelenberg Gary aan met een superieure blik en onderwijst hem dat in Excel land een afwijking van een cent ook een afwijking van een miljoen kan zijn.
Gary is inmiddels zo down dat hij hem bedankt voor de les.
Gary Platt in het nauw…
Dawn Cardi ruikt bloed, en aangezien ze uiteindelijk door Eckart wordt betaald, draagt zij ook haar steentje bij; “Gary, ik heb je al tientallen malen uitgelegd dat je minder slordig moet zijn.”
Cohen voegt er aan toe dat we toch ook met een wat kleinere school kunnen beginnen.
Dat laatste is merkwaardigerwijze iets dat Gary niet pikt, en vol vuur zegt hij dat “alleen een school met alle toeters en bellen, zoals door mij beschreven, kan suksesvol zijn, vergeet het anders maar.”
Eckart kucht, waarop een stilte intreedt.
“Gary,” vervolgt hij, “dit geheel verdient echt geen schoonheidsprijs en aangezien we hier over serieus geld praten, is volgens mij een herziening van het business plan een must. Peter, wat vind jij?”
Tot dusver was ik slechts een toeschouwer, klaarblijkelijk wordt er nu iets intelligents van mij verwacht!
Het grappige is dat ik dit altijd al heb willen zeggen, “weet je, vroeger waren er goede plannen maar konden de plannenmakers dat niet vertalen in een goed business plan. Tegenwoordig is dat andersom, en je moet verdomd goed opletten om tussen alle slimme marketingpraat en profitabele spread sheets door nog het plan te herkennen.”
Dat hakte er in, en ik vervolg; ”ik vind dit idée goed, het businessplan is niet zo slecht als besproken, maar wel slordig en zeker voor verbetering vatbaar.”
Niet dat er applaus volgde, maar ik hoorde als het ware instemmend gemompel; behalve bij Van Mackelenburg.
Gary ontspant een beetje en omdat ik hem niet aanval, word ik automatisch zijn vriend.
Eckart blikt tevreden de tafel rond en last een pauze in.
Ik maak aanstalten om de bijeenkomst te verlaten en me op weg te begeven naar Rotterdam.
Eckart loopt met me mee en vraagt of ik die avond het diner wil bijwonen, en tevens of ik de nacht wil overblijven zodat morgen nog wat tijd besteed kan worden aan het businessplan.
Aangezien ik m’n toilettas en schoon ondergoed voor de nacht reeds gepakt heb, leg ik Eckart uit, hoef ik alleen m’n zoon ‘maar’ af te zeggen.
Dat beschouwt Eckart als iets vanzelfsprekend.
Welcome to Eck’s world!
Play Video 
