Month: September 2010

Dit is zo’n beetje hoe men momenteel het politieke klimaat hier, maar ook country wide, ervaart. “Throw the bums out” is langs de snelwegen een veel gebezigde kreet op de diverse ‘reklame’ borden. En begrijpbaar als je het onderstaande relaas tot je neemt.

State of California has been without a budget for 85 days to begin this fiscal year

The Los Angeles Times published an internal email from Governor Arnold Schwarzenegger: "Bottom line: Remote rural state parks will likely run out of toilet paper by early October." Here we all thought that the inevitable lack of toilet tissue when you enter a state park or beach lavatory happened no matter what the state’s credit worthiness was.

De groene beweging krijgt plotsklaps steun; maar of ze dat willen?

Immers, recycling betekent dat de materialen weer in de samenleving terecht komen, en wellicht in een andere vorm, dus nog gevaaarlijker!

The impasse has lasted for 85 days into the new fiscal year, almost three months without a budget and the money to pay a fair number of the state debts. Here who is unfairly impacted: thousands of small and large business who are suppliers for things as mundane as the aforementioned toilet paper, printing services, food suppliers to prisons and operators of state health clinics.

One of the hardest hit groups are landlords of state offices. Without a budget there is no money available for lease payments. Next to feel the pinch, will be contractors on current highway projects if a new budget is not passed in Sacramento.

Het is natuurlijk waanzin dat volwassen mensen niet tot een aanvaardbaar budget kunnen komen; dat gaat grofweg zo’n $52 miljoen dollars per dag kosten aan rente, etc. Uiteindelijk gaat dat dadelijk weer bespaard worden op onderwijs en andere vitale onderdelen van de maatschappij. Schande!

Maar goed, om met een collega van mij te spreken, wat indien wie gouverneur wordt:

*Geen toiletpapier, veeg je billen maar aan het gras af (The Jerry Brown Solution)

*Gigantische hoeveelheden toiletpapier maar geen Mexicanen of andere buitenlanders om het te distribueren (The Meg Whitman solution)

*BYOTP (The Peter Laanen solution; Laanen for Governor)

Tot slot het weer tot en met woensdag (het wordt frisjes in San Francisco!):

for San Francisco (more info)

85°
58°

81°
59°

85°
59°

79°
58°

70°
58°

 

Komend vanaf de Bay Bridge (bovendek) heb ik het geluk dat ik vanaf Howard rechtsaf 3rd Street neem om vervolgens over Market bij het Consulaat aan te belanden. Geluk omdat ik de hele week de opbouw heb gadegeslagen van onderstaand spektakel in het Moscone Center.

En? Ah, dat betekent dat Howard tussen 3rd en 4th Street afgesloten wordt ter verhoging van de vreugde van……………………..

Alle morgenspits automobilisten

Larry’s festival doet ‘ergens’ denken aan onze eigen Efficiency beurs, toch?!

Met de Vifka en de Cosso die alle kleine automatiseerders in de kou lieten staan (je wordt lid of anders…….!)

Ik kan me nog herinneren dat daar wel eens de Dutch Swing College Band gespeeld heeft, maar bij Larry krijg je voor $695 de Black Eyed Peas en Don Henley in je automatiserings menu! Dat noem ik nog eens programmeren. Zal je een paar ontevreden automobilisten krijgen. Nou, daar hoor ik niet bij, ik sla immers bij 3rd Street rechtsaf.

Noot: opmerking bij dat bovendek. Bart van Bolhuis maakte mij er op attent dat in de film de ‘Graduate’ Dustin Hoffman op het bovendek naar Berkeley rijdt. Dat kan dus niet; het bovendek gaat richting San Francisco. Filmgeintje dus voor het Bay effect. Ook weer rechtgezet.

Het was zo’n week van….he…..lekker!

Dinsdagavond receptie op het Consulaat met 7 afgevaardigden van het Nederlandse journaille; op Silicon Valley toer onder leiding van Whizpr.

Wij hadden Nederlandse San Francisco entrepreneurs uitgenodigd, aangevuld met een aantal jonge aanstormende ondernemers van de incubators die er nog een paar dagen aangeplakt hadden. Deputy Consul General Jaap Veerman deed zijn ‘schpiel’, kort en bondig, en met een wijntje, biertje en wat chips en nootjes, bleek het ook zonder kaviaar en champagne lekker te ‘gellen’.

Woensdag in Emeryville (home van Pixar) wisseling van de wacht bij de Emeryville Chamber of Commerce (Installation of Officers), waar ik ook nog een vijftal jaren boardmember and Chairman of the Board ben geweest. Buiten het feest der herkenning, zette het voorbij trekken van de rij van notabelen me toch aan het denken waarom ze mij, Sjors van de Rebellenclub, ooit zo graag op die stoel wilde. 15 hugs later was ik dat echter al weer vergeten.

And then there was Noah!

Inderdaad, oplettende lezer, uw correspondent heeft al menig bageltje van Noah achter de kiezen! Noah was daar als keynote speker en ter promotie van zijn nieuwe boek “Business Mensch”.

Wow, toen dat mondje open ging kon je echt spreken van kleine pakketjes met grote boodschappen. Daar stond de ware succesvolle entrepreneur, met alles er op en er aan onderweg naar het grote succes. De gang door het stof, de vele uren, de geslaagde kapitaalsinjectie en……trompetgeshal….de EXIT. Maar ook gelardeerd met het soort van Jiddische humor dat menig lach teweeg bracht. Gelijk gestrikt voor onze activiteiten. Even opletten jongelui; zo doe je dat! Onderstaand een belangrijke grafiek die voor menigeen opgaat:

Wat zo leuk is bij ons in het Consulaat, gasten komen en gaan en bij enige importantie kan ik altijd aankloppen bij Consul Generaal Bart van Bolhuis. Vanuit zijn imposante kantoor, zicht op zowel de San Francisco Inner Bay als de Port of Oakland kant, heeft hij immer een sprankelend economisch woordje klaar voor de komende en gaande man/vrouw. Geen geslijm, promotie zit er voor mij niet in, immers, ik heb een prachtige toekomst achter de rug.

Vrijdagmorgen vanaf de 31e etage was het rond 7 uur een puur witte muur die ons omringde, San Francisco’s melkachtige ‘fog’ had ons omringd. ‘s Avonds afscheid op de Marriot’s “View” (39e etage) van een van onze puike stagieres, Jorrit, met een lach en een traan. Mooi joch.

Opstekertje voor mezelf:

do 16 sep 2010, 13:44 | 137 reacties

 ‘Kale vijftigers zijn aantrekkelijk’

LONDEN -  De leeftijd waarop vrouwen mannen zien als sexy is verschoven naar 55 jaar, blijkt uit een Britse studie.

Foto: AFP

In de jaren ’80 was de ‘limiet’ waarop vrouwen een man als aantrekkelijk bestempelden 45 jaar. Uit een onderzoek van de Britse modewebsite Debenhams, onder 1000 vrouwen, blijkt dat die leeftijd is verschoven.

Bruce en John

De 55-jarige, kalende Bruce Willis wordt als het ultieme voorbeeld genoemd van een knappe vijftiger.

Mooi, dat was het weer, jullie zijn bij, dus nu op naar de voetbalwedstrijd om 9 uur van zoon Kaj (U19) om vervolgens als Coach Laanen Ivar bij te staan om 14.00 (U14).

Het zal je kind maar wezen!

4:40+Added to

Schaep met de vijf Pooten Het zal je kind maar wezen

 

Vrijdagavond (gisteren dus) moest ik plotsklaps aan mijn in 1998 overleden moeder denken.

pentekening Rob Laanen

Vrijdagavond, na een harde week werk achter haar, kon zij gelukzalig met haar voeten in een teiltje warm water zitten en een zucht van verukking slaken. Weduwe Laanen had het weer geklaard en haar beloning was dat teiltje met warm water.

Dat gevoel had ik gisteren dus ook. En hoewel het niet te vergelijken is met het zwoegen van mijn moeder, ging de vergelijking niet mank, zij het dat mijn werkzaamheden veel plezieriger van aard zijn.

Een week op stap met 17 jonge ondernemingen, voorgesproten uit 4 universiteiten wiens incubators ook aanwezig waren. Bootcamp gedaan, “do’s and don’ts” van het zakendoen in de V.S., Intel bezocht, facebook bezocht, receptie met partijen die met hen wilde praten en de elevatorpitch beoordeeld en aangehoord. Wat een fantastische week met hopelijk gunstige resultaten voor de deelnemende bedrijven. Maar het vrijdagavondteiltje (nu Jack Daniels geheten) lachte me toe.

Donderdagavond bracht ik Ronald Mannak, een entrepreneur eerste klas die door de gevestigde orde Nederland is uitgejaagd vanaf de receptie naar de BART (Bay Area Rapid Transit) om de reis naar zijn huidige woonplaats, San Francisco, te verlichten. Al babbelend schoot ik Millbrae voorbij en bracht hem naar…….San Bruno, onwetend van wat zich daar een drietal uren eerder had afgespeeld. De vele brandweerauto’s en nieuwsploegen beloofden niet veel goeds.

Mijn navigatiesysteem bracht me terug over de I-280, eerder afgesloten wegens de explosie, en ik werd omring door nog meer hulptroepen, komend van alle dorpen en steden uit de omgeving. Thuisgekomen berichtte het KTVU News kanaal uitsluitend over de ramp die had plaatsgevonden.

De foto vanmorgen in onze ‘Contra Costa Times’ sprak boekdelen over de ‘aftermath’ van deze ramp. Daar stonden huizen, mensen!

Vandaag is het 9-jarig ‘lustrum’ van de 11 september aanvallen en die maniak van een Wilders gaat dat vuurtje nog verder aanwakkeren.

Zonder al te veel kommentaar heb ik nu alweer een teiltje nodig, om met Jacobse en Van Es te spreken; “mogen wij even overgeven!”:

8:21+Added to
queue

Maar wel even ‘Voorgevoel’ hieronder lezen!

Happy Labor Day Weekend.

Vorig jaar, zo rond eind oktober, vond ik dat we een Eurotrip moesten maken.
Met z’n tweetjes oude vrienden bezoeken.
Het kan het herfstgevoel geweest zijn, maar primair de behoefte om vrienden te bezoeken die we 6 tot 7 jaar niet gezien hadden.
Nog zo’n cycle en ze zouden in hun seventies zijn.
En twee oude tantes, beiden de 90 gepasseerd.
Sinds dat we in de States zijn, is een aantal ons ontvallen zonder dat we hen de laatste eer konden bewijzen.
En wat hebben wij een heerlijke tijd doorgebracht in Portugal, Engeland en Nederland.
Met die familieleden die we echt wilden bezoeken was de kwaliteit van het bijeen zijn hoog vanwege het geringe aantal deelnemers, en hetzelfde gold voor vrienden die we per se wilden zien.
Nadat we het overlijden van Anton Geesink verwerkt hadden -hij schreef voor ons een prachtige recommendatie voor onze groene kaart- berichtte de zoon van goede vrienden en oudburen uit Hilversum dat ma Ineke op 1 september overleden was.
Waaaaaaaaaaaaaaaat!
Nog geen 5 weken geleden zat zij voor ons, herstellende van kanker, vol goede moed toastjes met paling en heerlijke brie te beleggen.
Opgewekt babbelend over de kleinkinderen en zeer geinteresseerd in ons wel en wee.
Man Jaap, die TV presentatoren en personalities de kneepjes van het vak leert, meldde ons monter dat hij snackte naar de anedraline van het nieuwe seizoen.
Jaap is dus 83+ en loopt er nog bij als een jonge haan (overigens ook een cafe/restaurant in Hilversum voor would be celebrities).
Verdriet en vreugde (wat een rare mix) welde in me op zodra ik de e-mail las.
Wat fantastisch dat we nog een aantal uren intiem met elkaar hadden doorgebracht.
En dan is het goed staren vanf de 31 etage van het Consulaat over de San Francisco Bay.
De sluier mist waar de zon doorheen piekte gaf voortreffelijk mijn stemming weer.
Nee, ik ben geen romanschrijver, en dat aanzicht is typisch des San Francisco’s.
Maar goed, de boodschap is duidelijk; vergeet vooral niet om regelmatig jouw geliefden en vrienden te bezoeken, ondanks de dagelijkse ‘rat race’.