Has anybody here, seen my old friend Bobby - Can you tell me where he’s gone? He danced for a lot of people, but even dancers seem to die young.
Has anybody here, seen my old friend Coentje – Can you tell me where he’s gone? He dazzled a lot of fullback’s, but even dribblers say too early, “ so long”.
Has anybody here, seen my old friend Gerry – Can you tell me where he’s gone? He hypnotized a lot of people with ‘Baker Street’, but sadly didn’t last too long.
But I just looked around and they’re all gone. (original: "Abraham, Martin and John", a 1968 song written by Dick Holler)
Tjonge, een trio (en meer) niet al te oude, aansprekende figuren wiens kaars doofde zonder dat men het aan zag komen.
Het is ongelofelijk hoe daar dwarsverbanden, en dus verhalen uit ontstaan. 30 december j.l. besloot ik om de kerstplaten te verwijderen uit mijn jukebox; Bing Crosby voorop. En wat ik nog nooit eerder had gedaan (disco hoort niet in de jukebox) vond toen plaats; ‘Rivers of Babylon’ plaatste ik onder U6, met als flipside ‘Brown girl in the ring’ onder V6. Mijn gedachte: ‘leuk voor Astrid, is meer uit haar tijd’. Slechts enige uren later blies Bobby z’n laatste adem uit. Griezelig. Om een muzikale link naar Gerry Rafferty te leggen de volgende Boney M song:
Als grote Sparta fan, van kinds af aan, was het natuurlijk een gruwel om tegen Feyenoord te moeten spelen met Coen op links. Daar komt de draad; Sparta’s rechtsback, Joop Langhorst, vocht menig duel met Moulijn uit en deed dat niet slecht. Joop was Chief Data Processing, mijn baas dus, bij het Amerikaanse leger, waar ik van december ’66 tot november ’70 gewerkt heb. Via hem kwam ik in de selectie van Sparta terecht, onder leiding van Wiel Coerver, waaruit ik hardhandig verwijderd werd toen ik dreigde met voetballen te stoppen als ik geen contract kreeg. Aangezien ze me verwijderden had ik a) geen contract en werd ik b) niet meer opgesteld, een half seizoen naar de kl…eh….knoppen. Wijze levensles, dat wel!
Maar, nog meer draden naar Coen; dat Amerikaanse Leger had een geweldig bedrijfselftal met administratieve Nederlandse krachten die professioneel met voetbal bezig waren. Op links hadden wij Coens’ vervanger bij Feyenoord, Wim ‘pingel’ de Kreek die naderhand naar het Dortsche DFC verhuisde omdat Coen niet vervangbaar was. Joop speelde uiteraard mee, en op doel hadden wij Bram Geilman, 2e doelman van Feyenoord. Bob Maaskant (de vader van) beheerste het middenveld. Elke tegenstander gaf het bij voorbaat op, of bood remise aan. Omdat wij zoveel scoorden (de semi-profs), mocht ik de penalty’s nemen om een goaltje mee te pakken. Good times, good times. Voor Coen, het kan niet anders, kan maar een lied gespeeld worden (vergeet niet te klikken en de speakers op windkracht 11):
De draad bij Gerry Rafferty was niet zozeer ‘Baker Street’ maar meer ‘Late Again’ vanuit zijn Stealers Wheel tijd (met Joe Egan). Na mijn teleurstelling bij Sparta heb ik een aantal prettige jaren bij Alexandria ’66 meegemaakt, met 2 kampioenschappen. Vanwege mijn snelheid (toen) kreeg ik in de Alexanderpolder de bijnaam ‘Zoef’ naar de gelijknamige haas uit de fabeltjeskrant. Dus, als vriend Martin Corsten (de vader van) en ik een uitje maakten in de Alexanderpolder en een bakje (te veel) dronken –‘Pilsje Zoef?- werd ‘Late Again’ weer eens bewaarheid. Wat dat betreft ben ik zeer ten goede gekeerd (en wat langzamer).
Kortom; iets voor iedereen onder het motto: ‘never a dull moment’ en ‘geniet van het leven’, immers, 2 van die mannen waren jonger dan ik!