Month: September 2011

In de ongein die wij veelal aan tafel uitkramen tijdens ontbijtjes, danwel tijdens de vele avondmaaltijden, spelen gezegdes/spreekwoorden een grote rol. Zaken die wij (vooral ik) tot groot genoegen van de jongens nogal eens mogen verminken.

Voorbeelden: Wie een kuil graaft voor een ander, is niet te lui om te werken. Zoals mijn vader thuis vloekt, vloekt-ie nergens. Beter een scheet in de hand dan de lucht van tien (een knaller), etc. Een gezegde waar de jongens vooral veel baat bij hadden (in hun ogen) en te pas en te onpas gebruikten als ze iets door welke omstandigheid niet hadden kunnen doen:

Wanneer Astrid eens mocht uitvallen wanneer Kaj het gras niet gemaaid had, dan rolde “het concert” vloeiend zijn mond uit. Deze week kreeg het gezegde echt betekenis voor hen. Wegens Astrid’s trip naar Nederland (bruiloft zus Danielle en nu zwager Aldert), was er een totaal auto schema opgezet voor Ivar’s dagelijkse gang naar High School. Ik zou alleen inspringen wanneer er zich een calamiteit voordeed. Woensdag 21 september rond kwart voor 4 meldde Ivar zich met bevende stem: “papa, mijn vriendje z’n vader is vanmorgen plotseling dood gegaan”. “Ik kom er aan, blijf thuis, neem een kopje thee, ik ben er zo”, bracht ik er uit. De manier waarop Ivar mij omhelsde toen ik thuis aankwam, gaf weer hoe hij donders goed begreep wat door z’n vriendje heen moest zijn gegaan toen hij het nieuws over zijn vader kreeg. De jongens kregen ineens mee wat het gezegde echt betekende en dat niemand gespaard blijft. Immers, nog geen dag daarvoor had Ivar’s vriendje zich lovend over zijn knappe vader uitgelaten, West Point graduate en uiterlijk blakend van gezondheid.

Aangezien ik zo’n 20 jaar ouder ben, werd mij vriendelijk, doch dringend, gevraagd om op z’n minst de 100 te halen. Ik wees hen er op dat een dieseltje als ik weliswaar pruttelend op gang kwam, maar vervolgens de hele dag al fluitend door het leven gaat. Onder het motto “WTF” (The days after Tuesday) heb ik Ivar en Kaj donderdag tegen 11.30 van school gehaald en zijn we naar de laatste thuiswedstrijd van de Oakland A’s geweest. Het excuus; “tandarts”, niet helemaal gelogen omdat wij van menig wedstrijd naar huis zijn gegaan als een boer met kiespijn. Maar dit keer speelden de A’s met ons mee en versloegen zij titelkandidaat Texas Ranger met  4–3. Gisteren wonnen de Rangers de titel dankzij een zege van de A’s over de Angels zonder te spelen. “Het concert des levens” sloeg wederom toe. Het is ongelofelijk hoe je af en toe op je nummer wordt gezet door de dagelijkse omstandigheden.

Ondertussen vond er een trouwerij plaats in Mijdrecht waarvan de brandweer onderdeel uitmaakte, waarna vervolgens een groot feest uitbrak, althans zo te horen aan de stem van Astrid die mij dat rond 2 uur ‘s nachts (Vinkeveen tijd) kwam melden.

Foto: Wim van Wijk.                                           De drie hoofrolspelers v.l.n.r. Willeke Alberti (“Morgen ben ik de bruid”), eh, Astrid, de gelukkige bruid Danielle en m’n (na 24 jaar) uiteindelijke zwager Aldert. Genereus gesponsord door Het Kruidvat.

Kortom vrienden en vriendinnetjes;

In het geweld van de afgelopen weken even aan ons voorbij gegaan; maar het verklaart een hoop!

Iedereen vliegt elkaar naar de (patent) keel, doch het verklaart wel de wereld waarin we leven:

*Inhaligheid – Wall Street

*Olie – Libie

*Religie – te veel om op te noemen

*Werkeloosheid – Bergen geld dat “men” niet besteedt

*Opstand – 80% rijkdom voor 2% van de mensheid

*Politiek – Algemeen belang? Het gaat om de (her) verkiezing

“When will they ever learn”; daar zijn liedjes over gemaakt.

Eigenlijk een sombere toonzetting voor een, naar het zich laat aanzien, briljant weekend.

Zie het zo dat ik dit voor mezelf gebruik als een herinnering. Een herinnering om een betere collega te zijn, een betere buurman, een betere vriend, een betere broer, een betere echtgenoot, een betere vader, kortom; een beter mens. Als coach weet ik als geen ander dat je simpele oefeningen net zo lang moet doen tot ze in je hersens gebrand zitten. Neemt niet weg dat sommige onderdelen van het voorafgaande niet werken omdat, zoals mijn Amerikaanse vrienden zeggen: “it takes two to tango”.

Dominee Laanen vervolgt nu met zijn reguliere programma.

Zaterdag voetbalwedstrijden van Kaj (U19 en ongeslagen) en Ivar (U16 en louter nederlagen).

Vanavond een mooi feest met TFC’s CEO/Founder Steve Breitbart die z’n 70e verjaardag viert, en nog steeds werkt dat het een lieve lust is (my hero).

Nu is Steve bepaald niet meer het lieve jongetje dat bovenstaand geportretteerd is, en ook is hij enigszins uitgedijd. Uncle Steve, zoals de boys hem noemen, heeft ook alle jongens uitgenodigd in de stille hoop dat ze hem toe zullen zingen. Aangezien wij (USA) Laanens alles doen voor een goed maaltijd; geen probleem. Persoonlijk heb ik de tekst van de Beatles’ “I saw her standing there” hier en daar aangepast aan de heugelijke bijeenkomst:

Well he is now 70, you know what I mean

But the way he ate, was way beyond compare

So why would she go with another…ooooo

When she saw him dining there

Uiteraard zingen ze dat, op mijn uitdrukkelijke instructie, pas tijdens het toetje, zodat een snelle afgang niet tot voedselverlies lijdt.

Astrid vertrekt a.s. dinsdag naar de Lage Landen om daar het huwelijk van haar zus bij te wonen. Danielle en Aldert leerden elkaar vlak voor ons huwelijk kennen, ergo, zo’n 24 jaar geleden. We mogen aannemen dat dit huwelijk minstens een even lang leven beschoren zal zijn. Toch?!

Vervolgens staat de volgende week bol van de activiteiten in het kader van de komst van onze Minister van Financieen Jan Kees de Jager. Doet-ie ‘t, of doet-ie ‘t niet?

3:43Add to

Zorba The Greek – Sirtaki (HQ Music)

Inderdaad, dan hoef je geen dag van je leven te werken!

Een goud van oud gezegde, maar de afgelopen week deed het toch weer opgeld, inclusief de nodige drama, actie en jolijt.

Terwijl heel Amerika j.l. maandag Labor Day aan het vieren was, verzamelde een groepje ‘die hards’ van het Nederlandse Consulaat zich aldaar om een presentatie te geven aan de z.g. Oostland Delegatie. De delegatie maakte een studiereis in het kader van de herindeling van de Oostland-Groenzone, zeg maar een gebied ten Oosten van Den Haag (Pijnacker) tot ergens Rotterdam (Berkel en Rodenrijs), o.l.v. Burgemeester Ewald van Vliet van Lansingerland (gebundelde gemeentes). Alhoewel het nu een beetje op geschiedenisles gaat lijken, zorgde de samenstelling van de delegatie voor het tegendeel; van noeste kassenbouwers (Havecon) via hommel bestuiving (Koppert) tot verfijnde klimaatbeheersing (Priva); ze waren er allemaal. Maar goed, omdat de Amerikanen even niet meededen die dag, brachten Consul Generaal Bart van Bolhuis et moi een gevarieerd dans- en zangprogramma bestaande uit ‘the state of the state (Califonie)’, plussen en minnen en “do’s and don’ts”. En niet te vergeten, de culturele verschillen. Daar wisten we zowaar ruim 2 uur mee te overbruggen en als ware politicus had de CG (afkorting voor Consul Generaal) nog wel een paar azen in de mouw verborgen. Omdat ook de meeste restaurants die dag gesloten waren, bracht Sanne van First Incentive Travel (Hollanders, jawel) uitkomst met haar foot long (30 cm) sandwiches van Subway.

 Yummie. Toen Professor Nils Kok zijn opwachting deed (vers binnengerold met de KL605) begon het echte werk; ‘verdienen met groen’, oftewel, zoals de Amerikanen zeggen, ‘making green with green’.

3:22Add to

ECCE Conference – Nils Kok (Maastricht University, UC Berkeley)

Het programma werd die dag afgesloten door een dappere jonge Amerikaan die de delegatie in San Francisco een rondleiding verstrekte langs groene (LEED) gebouwen met uitleg en documentatie. Inmiddels (het is nog steeds Labor Day) hadden de heren van !SYOU zich gemeld die zich gereed maakten voor de SOCAP. Jeetje, weer zo’n duo Nederlanders om je petje voor af te nemen.

Put simply, !SYOU is a new way to think about sneaker design. A fresh sneaker concept mixing on-the-edge design, high quality materials and (we think) a damn "good" idea.

We call it Co-Design. A creative and commercial handshake across the world. The first batch of co-designed, first edition !SYOU Burkina Faso sneakers have recently landed in Europe. Want to walk with us? 1:17Add to

!SYOU

www.butterflyworks.org !SYOU is an international sneaker concept combining on-the-edge style and the finest materials with a new way to think …

We bespraken hun programma en zij waren op de hoogte van mijn plan om daarna razensnel naar huis te vertrekken, mijn voetjes in ons zwembad te positioneren om vervolgens een heerlijk glas Chardonnay tot mij te nemen. Overigens bracht Plv. CG (raak maar gewend aan die afkortingen) Jaap Veerman zijn dag door met een ‘uitkeringen’ commissie en moest later die week ook nog verder in actie komen. Vrienden en viendinnen, nu is het alleen nog maar maandag.

Het programma verder die week in vogelvlucht:

*Opbouw Bay Street in Emeryville (denk Pixar) door Madison Marquette’s ambassadeur John Gooding

*Lunch bij Trader Vic’s met Natural Logic President Gil Friend

*Rabobank, Roseville (inmiddels 120 vestigingen in Californie) EVP Marco Krapels excelleert

*Woensdag wordt UC Davis dag met uitgebreide lezingen (wind, bijen, etc)

*Donderdag wordt Solaria in Fremont bezocht omdat Solyndra net de week er voor het faillissement heeft aangevraagd en in zo’n die jaar ruim $1,5 miljard er heeft doorgedraaid. Wat? Wat? Solyndra’s parkeerterrein is volgestouwd met FBI mensen. Koppen gaan rollen.

Paul Sakuma / AP

FBI agent carry dozens of boxes of evidence from Solyndra headquarters in Fremont, Calif., Thursday, Sept. 8, 2011. The FBI are executing search warrants at the headquarters of California solar firm Solyndra that received a $535 million loan from the federal government.

View Larger Image

---

Na deze ervaring (snelle reactie onzerzijds) wordt Rocket Farms in Salinas aangedaan; de delegatie slaat acherover wegens het gebrek aan automatisering, de vele Mexicaanse handjes en het geweldige rendement, dat wel!

Nadat de delegatie vervolgens naar Zuid Californie vertrekt om Houweling’s Hot House aan te doen (volledig geautomatiseerd) en de week af te sluiten bij gerenommeerde architect Jan van Tilburg, tevens onze honoraire Consul, bereiden wij het bezoek voor van Minister van Financieen Jan Kees de Jager, later deze maand. Op onze wenkbrauwen betreden wij Murphy’s Pub voor de TVVDM borrel. Sure, de Tweede Vrijdag Van De Maand borrel, belegd door Ajax fanaat en Oracle specialist Antwan van der Stap (in Ajax shirt). Inmiddels hebben zich daar ook Linda en Jorn van Soul2match bij aangesloten, die de volgende week aanwezig zijn bij de Tech Crunch. Via een foto kunnen zij bepalen of stellen bij elkaar passen. Achteraf niet proberen, lijkt me zo. Al met al komen zo’n 20-tal Nederlanders binnendruppelen en wordt menig verhaal en ervaring uitgewisseld. Mevrouw Laanen heeft het op zich genomen om Paspoorten Czaar Marco van Vemden et moi naar huis te rijden. Niet zdat zik er zeveel op had hoor. Wat zal de komende week brengen? In ieder geval een Dutch Business Breakfast a.s. woensdag met het beroemde architectenhuis OMA (denk Rem Koolhaas). never a dull moment!

45 jaar geleden werd ik gevraagd om deel uit te maken van de commissie die de festiviteiten rond het 60-jarige bestaan van de RV&AV Steeds Hooger in goede banen moest leiden. Het jaar daarvoor, seizoen 1965 – 1966, was Steeds Hooger aan z’n opmars begonnen en ik was als rechtsbuiten vanaf A1 (piepeltje) binnengekomen. Steeds Hooger was in een lange neerwaartse spiraal gekomen en dit werd het keerpunt. Zamora verwoorde het als volgt in “Het Vrije Volk”, de toonaangevende krant in die jaren van Rotterdam:

En hoe zagen we er uit?

Goed he, geen genade, we wonnen met 15 – 0 en de begeleiders en trainers droegen nog stropdassen!

Het seizoen 1966 – 1967 moest ons naar de 1e klas brengen om zodoende het 60-jarig bestaan feestelijk te onderstrepen. En verdraaid, het lukte. Niet alleen werden we kampioen, het feest werd een groot succes met vele Rotterdamse artisten en huldiging van het eerste elftal (center stage) en uitreiking van de beloning voor het seizoen; een echte barometer (ter inzage in de pooltable room). Het clubblad stond in eerste instantie bol van hoop, maar kon uitendelijk het kampioenschap melden.

Het zou mijn laatste seizoen worden bij Steeds Hooger, ik ging voor het grotere werk; Sparta, waar m’n rood witte hart nog steeds voor bloedt (nu letterlijk). Op 12-jarige leeftijd was ik al eens uitverkoren, maar wegens het overlijden van mijn vader werd dat jaar niet afgemaakt en vertrok ik naar Steeds Hooger. Op voorspraak van Sparta rechtsback (en collega) Joop langhorst werd ik in de amateur selectie opgenomen en na korte tijd mocht ik meetrainen met de (semi) prof selectie o.l.v. Wiel Coerver. Aangezien dat verhaal uitbundig verteld is, hoef ik het alleen maar te kopieeren.

Flard interview “Play Off” januari 1987:

Maar, hoor ik de pientere lezer zeggen, wat heeft dat Sparta verhaal nou met een jubileum te maken? Weet je, ondanks dat het een verschrikkelijk einde van het seizoen werd (geen voetbal, arrggggh), is mijn Sparta liefde nooit verdwenen, zoals blijkt uit de slaapkamer van jongste zoon Ivar (opname hedenmorgen 08.42) die ook besmet is:

En toen Sparta dan ook 100 jaar bestond (1988), was het voor mij de allerhoogste (Sparta) eer om alsnog in dat boek te verschijnen, als……..voorzitter van de KNBSB. Immers, Sparta had ook een zeer rijk honkbalverleden.

Zoals je kunt constateren; de wegen van de Heer zijn onnnavolgbaar.

Maar, hoe kwam ik nou ook al weer op het onderwerp?

Wel, de KNBSB bestaat volgend jaar 100 jaar en ik ontving de volgende uitnodiging:

In de jubileumcommissie, bestaande uit Gerard Vaandrager, Annie Kerkhof en Rene Blok is uw naam genoemd, om als oud-voorzitter tijdens het jubileumcongres mogelijk humoristisch (want dat wordt u toegedicht) over een stuk geschiedenis van de KNBSB het congres toe te spreken. Als presentator van het jubileumcongres is Mart Smeets gevraagd en zijn toezegging is ontvangen. Verder zal de heer Bert Blijleven (eerste Nederlander van geboorte in de Hall of Fame in Amerika) worden uitgenodigd en zullen de huidige voorzitter Bob Bergkamp, logischerwijs, maar ook Robert Eenhoorn, technisch directeur honkbal en Craig Montvidas, bondscoach Softbal Dames en zo mogelijk de minister van VWS het congres toespreken, waarschijnlijk in interviewvorm.

Graag nodig ik u uit dan ook voor dit KNBSB Jubileum Congres op zaterdag 17 maart 2012.

Jazeker, hartstikke leuk, ik ben er bij, ik heb uiteindelijk ook het 75-jarig bestaan in 1987 mee mogen maken (toen nog als voorzitter):

Leuk, zo zie ik Mart Smeets eens in de 25 jaar en moet ik van Ivar een honkbal meenemen en door Bert Blyleven laten tekenen (“For Ivar…..”). Zo zie je maar, als je ouder wordt en je verbrandt niet al te veel bruggen, dan komen er steeds leuke dingen langs, en dan heb ik het niet eens gehad over het 40-jarige bestaan van SVDP of het 10-jarig bestaan van Multi Function……rennen, daar komt Astrid met een deegroller aan!