Cabo, brand, Occupy Berkeley, gebroken ribben

Wederom een rustig weekje!

Heerlijk, Virgin America vertrekt stipt om 12.10 vanaf San Francisco naar San Jose del Cabo en, oh wat een wonder, het busje van Cabo Azul, ons via een time share aanbod “opgedrongen” zeer luxe resort, ligt er als een plaatje bij. Het dreigt een week te worden van ‘dolce far niente’. De inhoud voor deze literaire bijdrage zal geleverd worden door de dame die ons zondagochtend wel even een time share zou aansmeren.

09.00 ontbijt (niet slecht!):

Vervolgens de toer door het prachtige resort en daarna de drill waar Astrid en ik ons zorgvuldig op voorbereid hebben. Nee, nee en nog eens nee. Ingewikkelde berekeningen, cirkels en pijlen naar besparingen; we krijgen haar hele repertoire opgediend. Toen we haar mededeelden dat geld dat je niet uitgeeft in je zak blijft (zonder een spier te vertrekken), bevroor ze en haalde haar manager er bij ter afwikkeling van deze misstap. De manager, een mid vijftiger jolige Ier begreep het wel en probeerde het nog een keer met de verhogingen die er aan zouden komen. Hij deed daarbij z’n ‘Puss in boots’ act.

Geweldig, alle drie barsten we in lachen uit, waarna Astrid en ik vervolgens de ‘invest in our own kids’ act uit de kast te halen door dramatisch de foto van onze drie schatjes tevoorschijn te toveren:

De Ier meldt ons dat hij een week of wat daarvoor getrouwd was met een 20 jaar jongere deerne en dat hij ook nog graag kinderen wilde. Met een vette knipoog nam hij afscheid van ons. Maandag, Columbus Day, werd het zalige niets doen voortgezet met een niet onaardige beach party. De Mexicaanse band trachtte de menige de dansvloer op te slepen met ongelofelijk vals geschreeuwde covers van de Stones, Metallica en Uriah Heep. Ja, daar kon Julio Iglesias qua romantiek nog een puntje aan zuigen! Niets vermoedend dat inmiddels in ons huis een en ander aan het smeulen is, vertrokken wij naar dromenland. Dinsdagmorgen 06.30 bracht Ivar ons verslag dat de brandweer een tweetal malen had ingegrepen bij een schoorsteenbrand, met dien verstande dat ze het de eerste keer niet goed gedoofd hadden en daardoor de brand verder in onze slaapkamer z’n gang had kunnen gaan. Dankzij ingrijpen van de boys, Kaj die ‘cool as a cucumber’ de wacht had gehouden tot de brandweer voor de 2e keer aanrukte. Inclusief emmer water aan zijn zijde. Grote opluchting dat de boys veilig waren. Met de brandweer hebben we nog een appeltje te schillen. Fast forward troffen we zo onze slaapkamer gisterenavond aan (met opening naar zolder):

Daar stond een muur mensen; de spuitgasten hebben even lekker de bijl gehanteerd! Een fabrikant van bluspoeder vertelde me onlangs dat de vrijwillige brandweer de brand aanhoudt zolang de professionele spuitgasten nog niet gearriveerd zijn. Moet ik toch nog eens aan mijn kerverse zwager Aldert vragen. Nou ja, jullie begrijpen dat het op afstand regelen van verzekeringszaken geen sinecure is, maar, vriend en verzekerinsmakelaar Marc Dronkers regelde alles tot in de puntjes. Note to self: voortaan de sleutel niet meer in de BBQ leggen! Aangezien onze villa in het resort uitgerust was met 5.1 surround sound, besloot ik daar maar eens rustig van te gaan genieten. Ja, verzin het maar!

Geweldig toch! Mexican surround sound, ga er voor liggen en plaats de boxen om je heen!

Inmiddels vonden er in Panama en Berkeley andere zaken plaats.

In Panama dreigden de ‘onzen’, we praten honkbal, zich te plaatsen voor de finale van het WK en moesten daarvoor Cuba (eitje) of Venezuela verslaan (later meer). In Berkeley vond inmiddels de vredelievende bezetting ‘Occupy Berkeley’ plaats met als een der leiders, U raadt het, Bo-Peter Laanen.

Ted Friedman

Bo-Peter Laanen, 20, a Cal poly-sci major is second from left in foreground. His techniques moved the crowd from the planning stage to an all-night camp-in Saturday at Bank of America Plaza downtown

The new Mario Savios are John Holzinger, 20, from Pasadena, and Bo-Peter Laanen, 20. Both are Cal Political Science majors. Remember those names.

Naschrift: Mario Saves is een van de free speech kampioenen uit de jaren 60

Vervolgens doet hij de radio aan met mede kameraad Liz (Archief: neem de tijd, lang interview):

http://informationradio.info/

Om vrijdag te melden dat hij bij een ‘bike-to-bike’ ongelukje 3 ribben gebroken heeft. “Gaat het lachen nog een beetje Bopper?”. “Ja hoor pa, vooral als ik jou aan de lijn heb”. In Panama hebben onze Oranje Honkbalklanten de finale gehaald en moeten het weer opnemen tegen Cuba; de zenuwen gieren door m’n keel. Plv. Consul Generaal Jaap Veerman laat me op het vliegveld van San Jose del Cabo weten dat het rond middernacht op de TV in Nederland komt en dat hij als de sodemieter naar huis gaat. Inmiddels heb ik via Andy Houtkamp vernomen dat het door de regen uitgesteld is. Aangekomen in San Francisco geen goede verbinding en de IFAB site is waardeloos qua informatie. Astrid zit licht geirriteerd naast me terwijl ik de radio zoeker dol laat draaien om eventueel een station te vinden dat het uitzendt. Thuis naar de computer, Radio 1. Net op tijd om Andy Houtkamp te horen zeggen dat dit “On-ge-lo-fe-lijk” is.

© afp

De Nederlandse honkballers worden dinsdag gehuldigd voor hun historische prestaties op het WK. Oranje veroverde zaterdagavond (plaatselijke tijd) in Panama de wereldtitel door grootmacht en recordkampioen Cuba te verslaan (2-1). De ploeg van bondscoach Brian Farley keert dinsdag terug op Nederlandse bodem.

Nou, morgen lekker alle constructeurs, verzekeringsmensen en belangstellenden te woord staan en dan dinsdag lekker ontspannen naar het consulaat. Oh ja, op onze vraag aan Ivar waarom ze niet gebeld hadden toen de brand plaats vond, antwoordde hij lakoniek; “Kaj en ik wilden jullie niet wakker maken”. You gotta love them little buggers! Omdat we toch melig zijn en we de brand meester zijn, een verzekeringsagent sketch van Andre van Duin:

9:46Add to

André van Duin – Verzekeringsagent