SXSW, twitter gehacked en andere nare zaken

Tja, dat komt er van als je twitter account gehacked wordt; dan ben je met alles een beetje te laat, ook met deze blog dus. Jeetje, waar te beginnen na een week zo bol van activiteiten. SXSW in Austin, Texas, bracht als altijd een wervelwind aan gebeurtenissen, waarvan een helaas een pikzwarte schaduw over het hele evenement wierp:

Tragedy at SXSW: 2 Dead, 23 Injured in Hit-and-Run

clip_image002

Austin police chief Art Acevedo addresses journalists at a press conference on Red River street, near the site of the incident. Photo: Ariel Zambelich/WIRED

Een dronken gek die een tweetal SXSW deelnemers dood reed, waaronder een jonge Nederlander, Steven Craenmehr, Creative Director van MassiveMusic. De persmededeling van MassiveMusic bracht nogmaals kippenvel: It is with great sadness that we announce the sudden passing of our close friend and colleague Steven Craenmehr, 35, on March 13th, 2014 at SXSW. During the 8 years that Steven worked for MassiveMusic, we got to know him as an unstoppable force, full of life, love and laughter. This is an irreplaceable loss for the MassiveMusic family and we are grateful for the years we spent with him. Our thoughts are with Steven’s family and friends.

Ik zie zo’n tafereel al voor me, dinsdag j.l. een vrouw die met een baby op haar arm haar man uitzwaait om vervolgens nog geen twee dagen later geinformeerd te worden over deze tragedie voor haar en hun jonge kind. Ja, een baby werd als snel vaderloos! Het is ook zo indrukwekkend, in ieder geval voor mij, omdat een dag eerder je dezelfde straten hebt bewandeld met Houston collega Gerard Brikkenaar van Dijk, wellicht onderweg naar IHOP om een 55+ breakfast ($5,99) tot ons te nemen, en daarover te ginnegappen. Lekker belangrijk allemaal als zoiets plaats vindt. Okay, even diep ademhalen en weer doorgaan. Op de stand, waar we de meeste tijd doorbrachten, geen gebrek aan aanloop en geen gebrek aan mensen die hun moede ledematen daar te rusten legden:

clip_image004

Op de achtergrond de VANMOOF fiets die veel bekijks trok en waar mensen graag een rondje op deden. Dinsdagmiddag weer vanaf Austin terug naar Oakland, dacht ik, maar een vertraging van 2,5 uur gooide roet in het eten. Maar zoals mijn bejaarde lotgenoot JC pleegt te zeggen; “elk nadeel heeft z’n voordeel”. Want, wie liep ik daar tegen het lijf terwijl ik al balend door de vertrekhal liep? Daan Roosegaarde, de visionair van o.a. de ‘smart highway’ waarmee hij in Austin tijdens diverse spreekbeurten veel eer oogste en waar we hem in de Bay Area waarschijnlijk goed verder mee kunnen helpen. En in Austin, met ondersteuning van Micky Hoogendijk en Adam Curry. Al babbelend bij een bakje koffie (echt waar!), dat is te zeggen, Daan gaf een lecture en ik babbelde, werd ik steeds enthousiaster. Zie ook onderstaande foto:

clip_image006

Asfalt dat informatie geeft wanneer het gaat vriezen of wanneer een stippellijn een doorgaande lijn dient te worden, of een kleurtje krijgt. Eindeloze mogelijkheden om automobilisten en tweewielers te informeren en waarschuwen. Ik ben onder de indruk, en wegenbouwer Heijmans heeft een knappe slag geslagen door in zee met Daan te gaan. Aangekomen in Oakland stond mijn eigeste Astrid me op te wachten, en nu weet ik meer dan ook wat dat betekent. Donderdagavond werd de avond van de deelnemers aan de cleantech delegatie, die daar voor 100+ aanwezigen tijdens een 5 minuten durende pitch hun waren en wensen onder de aandacht konden brengen. Getalenteerd? Zeker. Voorbereid? De een meer dan de ander. Verbetering? Ja, de voorbereiding kan beter, zeker als het gaat om praten voor een publiek dat best kritisch kan zijn. En, sommige antwoorden waren van een vrij arrogante aard. ‘Not done’ hier.

clip_image008

En toen, nadat ik een veelheid van tweets had uitgezonden, ook van de opening door Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst, werd mijn twitter account gehacked. Mensen, ik stuur nooit dit soort duffe tweets uit met een verdachte link! Gisterenavond de opmaat naar een rustig weekend; TVVDM borrel bij Murphy’s Pub. Zoonlief Bo-Peter reed me terug naar huis, dus een wijntje extra kon er wel in. Home sweet home, bedacht ik me toen we de straat indraaiden naar onze heerlijke woning. Carpe Diem, mensen, Carpe Diem!