Month: April 2014

Vrijdag en a.s. maandag vrij genomen wegens de komst van oudste zoon Rick en oudste kleinzoon Rico. Kan ik ook even wennen hoe het wellicht is na mijn afscheid, 1 juli a.s. Donderdag was voor hen een puike dag met o.a. een bezoekje aan Alcatraz, Pier 39 en afsluitend even het consulaat aandoen, waar zij natuurlijk van het uitzicht genoten:

Uiteraard kon Rick het niet nalaten om voor het spreekgestoelte, tussen de vlaggen van Nederland en de Europese Unie, een ambtenarengezicht te trekken. Rico kon zijn lachen niet inhouden en schaterde het uit.

Tot groot verdriet werd de vrijdag zo’n dag die wij nodig hebben in Californie; REGEN! Nah, lekkere lunch bij Ed’s Mudville grill in Clayton, potje monopoly @ The Laanen Compound en ter afsluiting ruim twee uur in de bioscoop om ‘Captain America’ tot ons te nemen. Wow, wat een actie en animaties! En toen werd het zaterdag; King’s Day in San Francisco:

Het weer was totaal omgedraaid en we konden van een prachtige dag in het Golden Gate Park en van het strand gaan genieten. Een paar impressies:

De heer en mevrouw Laanen laten zich, alvorens op pad te gaan, volledig uitgedost voor een staatsieportret vastleggen:

Foto John van den Heuvel Of het gezellig werd! Zal zo’n broodje kroket $8 kosten! Een van de headliners: the artist formerly known as CG Hugo! Komt niet veel voor dat een Consul Generaal “Is dit alles” van Doe Maar ten gehore brengt!

Foto: Marc van Brabant

Daarna Alessandro die o.a. ‘Una Chica Especial’ ten gehore bracht, al zo’n 3 miljoen maal gespeeld op YouTube

De headliner en afsluiter, 2 Brothers on the 4th Floor bracht iedereen met hun tophits uit de 90-er jaren op de dansvloer. Wat een dag!

En laten we de meest gedecoreerde hond aller tijden niet vergeten;, ons aller Tinley!

En veel dank aan degene die hier het meest aan bijgedragen heeft, en ons helaas gaat verlaten, Nathalie d’Adelhart Toorop.

Met hubby Emiel gaat ze naar SoCal (Zuid Californie) vertrekken om, zeker en vast, nieuwe avonturen aan te trekken. Na het evenement afgesloten te hebben bracht Astrid ons veilig thuis, zij het met een enorme file tot aan de Bay Bridge. Rick was inmiddels in slaap gevallen en Marco van Vemden, die de dag doorbracht met paspoorten aan de man te brengen (zie onderstaande foto), hield de rest wakker met gezellig gebabbel.

Foto Paul Nijssen Gelukkig kwamen wij al doorsukkelend onderweg vrienden Paul en Lenore tegen die zo vriendelijk waren om dropjes in onze wijd openstaande autoramen te gooien! . Ik heb maar een goed einde aan deze blog….”En toen kwam er een olifant met een grote snuit……..”

Sparta: Kunstgras op het Kasteel                Sparta moet kunstgras aanleggen om kosten te besparen. Dat meldde de Rotterdamse club uit de Jupiler League vandaag. "Ik ben als traditionele voetbalman natuurlijk altijd een voorstander van echt gras, maar gezien de financiële situatie bij Sparta Rotterdam begrijp ik deze beslissing”, aldus technisch directeur Leo Beenhakker.

Dr. Beenhakker (zie mijn vorige blog) had natuurlijk koortsachtig naar sponsors (bloedtransfusies) moeten zoeken die deze laatste ingreep naar het niveau van Almere City FC onnodig zouden maken. Hoewel, op gras staat Almere City FC nog maar 2 punten achter op Sparta, na de zoveelste nederlaag. Sparta kan geen goal meer scoren, al maken ze het doel van cornervlag tot cornervlag. Terug naar kunstgras; weg de geur van vers gemaaid gras, weg de prachtige sliding bij regenachtig weer, tenzij je natuurlijk een brandwond wil oplopen. Toen Barry Hughes dat indertijd zong was het niet bedoeld om na te volgen. Het was een grap!

1. 2:35

Barry Hughes – Ik wil op m’n kop Een Kamerbreed Tapijt.

Maar Barry Hughes kon die grap maken, hij behaalde immers met Sparta nog Europees voetbal in de 80-er jaren. Okay mannen broeders die in het vlaggeschip van Sparta spelen, grijp die kans in de nacompetitie en promoveer naar de eredivisie. Vergeven we alles en kunnen we dat kunstgras vergeten. Is dat nou te veel gevraagd? Even een overstapje naar m’n andere, vol leven zijnde liefde, de Oakland Athletics. Klein budget, matig stadion waar van tijd tot tijd bij een regenbui (die we hier gelukkig weinig hebben) de toiletten overlopen, maar wel bovenaan na 16 wedstrijden. En, een ‘never die’ mentaliteit, ze vreten het gras en het gravel op alvorens op te geven. Onderstaand een opname van de Houston Astro’s catcher en pitcher tijdens hun ontluisterende 11 – 3 nederlaag.

Nog een laatste hint voor mijn watjes op Spangen; die Oakland A’s spelen minstens 182 wedstrijden per jaar, en om dat van kust tot kust af te werken reizen ze ook nog een kleine 90.000 kilometer. Op z’n Rotterdams: “Worje daar een beetje wakker van dan”. Ook zouden Astrid en ik de week besluiten met een wijnproeverij bij Beringer te Napa. Nou, daar stak een stevige verkoudheid een stokje voor:

Zinloos natuurlijk als de wijn dezelfde geur heeft als aanmaak limonade. Toch nog leuk geshopped (Astrid), en ik vond nog een iPhone op de plek waar Astrid me geparkeerd had. Maar de afronding mocht er zijn; een heerlijke lunch in Yountville. Kan ik iedereen aanraden! Kom je hier, dan ga ik met je mee!

Da’s nou ook toevallig, daar waren Astrid en ik gisteren nog! Zalig Pasen!

M’n ouwetje is zwaar ziek en ik maak me zorgen om de dokters rond zijn ziekbed. Ook maak ik me zorgen om verre neven en nichten, die zich fans noemen, en al op zijn doodskist aan het dansen zijn. Ik wil niet dat m’n ouwetje dood gaat, ik wil dat-ie terugkeert naar de gloriejaren van mijn jeugd. Ga even met me mee terug in de tijd. Toen ik 8 jaar was ging ik voor het eerst naar Sparta, lopend, want de tram, lijn 16, was te duur. De hol af naar Het Kasteel. Spannend. Het was het eerste jaar van het betaalde voetbal (1954) en Sparta had een bebrilde keeper; Fred Muhring.

Het gerucht ging dat hijn reflexen te danken had aan zijn carriere als handbalkeeper. Daarnaast onze helden: Tonny van Ede, Andries van Dijk en Rinus Terlouw. Joop Schop, die veel op de bank zat, was nooit te beroerd om een handtekening te zetten voordat hij lijn 16 instapte. Hij wel! De jongenstribune, 50 cent, en chocola, “twee voor een kwartje”, samen met de Sparta Mars en “Heerlijk Helder Heineken” waren voor ons symbolen van het allerhoogste voetbalgoed. Ondanks dat ik pas 11 was, oktober 1957, zal ik nooit vergeten dat de beroemde filmster en sex symbool Jayne Mansfield bij Sparta tegen DOS de aftrap zou doen. Iedere speler kreeg een kus, maar ik kan me nog herinneren dat onze rots, stopperspil Rinus Terlouw, zijn hoofd afwendde. Een echte Christelijke uit Krimpen aan de Ijssel.

Frans de Munck daarentegen, oftewel de Zwarte Panter van DOS, lustte er wel pap van. Na een snel doelpunt van Sparta leek de ploeg nog steeds onder de indruk van Jayne en liep uiteindelijk tegen een 7-1 nederlaag op. Mijn jongenshart bokte enerzijds heftig over de teleurstelling van de nederlaag en anderzijds van Jayne’s gemoed, so to speak! 1958 werd het jaar dat mijn grootste droom bewaarheid werd; uit honderden jongens was ik een van de uitverkorenen, onder het wakend oog van Dennis Neville, die met de Sparta jeugd mee mocht gaan voetballen. Van mijn moeders’ weinige geld werd een Sparta tenue aangeschaft, alsmede een paar twedehands voetbalschoenen, met een ‘benen’ neus. Keihard dus! En toen gebeurde dit:

Mijn moeder moest keihard aan de bak om haar vier zonen te onderhouden via verschillende baantjes; werkster, hulp bij een restaurant en wat van dies meer zij. Ook mijn eerste stop bij Sparta. Liefdevol werd ik bij het aloude Steeds Hooger ontvangen, waar ik tot m’n 21e gevoetbald heb. Het Sparta kampioenschap, seizoen 1958-1959, heb ik als in een roes ondergaan, evenals de geweldige overwinning op Glasgow Rangers (1-0 door Tonny van Ede). Inmiddels was ik, dankzij broer Aad, werkzaam bij het Amerikaanse Leger in Rotterdam, waar mijn baas en rechtsback van Sparta, Joop Langhorst, mij aanspoorde om bij Sparta te komen voetballen. Beginnend bij het 5e team mocht ik na positieve opwaartse prestaties eindelijk van de legendarische Wiel Coerver meetrainen met de Sparta selectie. Uiteindelijk werd dit mijn tweede stop bij Sparta omdat ik halverwege het seizoen een contract eiste…of anders….. Het ‘anders’ betekende dat men mijn eis serieus nam en ik niet meer opgesteld werd! Een levensles toegediend door mijn ouwetje, dat mag wel gesteld worden. Met het verstrijken der jaren werden de prestaties van Sparta minder en vanuit Californie werd het veelal een hartenbreker wanneer je ‘s ochtend naar Teletekst ging om op pagina 818 het zoveelste verlies te moeten aanschouwen. En toen kwamen de dokters bij mijn ouwetje. Allereerst Dr. A. de Mos:

Haagsche Bluf, gebakken lucht en enigszins louche. Onmiddellijk schrijf ik mijn broer Rob, de schrijverd, u weet wel, dat de degradatie van Sparta nu zeker een feit is. En jawel, Excelsior, de eeuwige kleine broer, slaat in de blessuretijd toe als Sparta en Dr. de Mos nog aan het juichen zijn na hun gescoorde doelpunt en denken behouden te zijn voor de Eredivisie. En gisteren kwam Telstar naar Het Kasteel. Wellicht een lekker ploegje om weer een beetje zelfvertrouwen op te bouwen. Vorige week kregen zij immers een pak slag in eigen huis van…..Excelsior: 0-8! *Zucht* Een 2-1 nederlaag in eigen huis tegen deze laagvlieger. Voor nog steeds meer dan 4.000 getrouwen. Dat brengt ons bij de huidige dokter; Leo Beenhakker.

Een van de weinige ‘beroemdheden’ die ooit naar mij toekwam in 1989, Astrid en ik genoten van een heerlijk diner bij ‘De Schutse’ in Loosdrecht , en mij vroeg waar hij mij ook alweer van kende. Het was de tijd van gerommel bij het NOC en ‘Barend en van Dorp’ hadden mij een aantal malen geinterviewd in hun show, alsmede een live debat laten voeren met interim voorzitter Ruud Frese, die zich ook ‘live’ liet ontvallen niet meer aan te treden. Enfin, wat kan Dr. Beenhakker voor mijn ouwetje doen? Kijk eerst even naar een reactie van een van die verre neven en nichten die zich fans noemen:

Roodhart

31.

23:14 11/04/2014

Op je kapot te schamen spelers en die klootviool die zich trainer noemt oprotten! Je speelt godverdomme bij Sparta heb je enig greintje fatsoen om je best te doen!
Kruys oprotten en neem je zooitje mee!

Zo zijn er nog wel een stuk of 200 te vinden op www.itwm.nl In The Winning Mood dus; dat is ook een beetje moeilijk te verkroppen wanneer je keer op keer thuis van ploegen als Telstar verliest. Wat ik mis bij Dr. Beenhakker is communicatie. Wat zijn ze aan het doen met mijn ouwetje. Zijn die mensen op het veld die ik niet ken een soort van bloedtransfusies die op de wat langere termijn hun werk gaan doen? Komt Oranje jeugdtrainer Cor Pot echt terug bij Sparta? Saillant detail; ooit ben ik jeugdleider van Cor Pot geweest. Bij Steeds Hooger! Kortom; waar is de sterke man die m’n ouwetje op z’n schouders neemt en hem weer terug brengt naar het hoogste niveau. Er moet toch iemand zijn met een enorm sterk Sparta hart die dit voor elkaar krijgt. Sparta mag op z’n 126e verjaardag niet ten onder gaan aan gekanker en gebrek aan handelen. Ik daag je uit; sterke man in Rotterdam, of Zwitserland, waar jouw geld ligt te verinteresten (zou m’n moeder zeggen). Nu weer terug naar ons reguliere programma! Wat een leuke week met Burgemeester van der Laan, wiens huis helaas met rode verf beklad werd toen hij vanuit Californie vertrok. Wel nam hij nog de tijd om geduldig met de dames van de Netherland-America Foundation et moi (“Hekking”) te poseren, maar hij zag de bui al hangen!

Afsluitend; gisteren hadden we een geweldige TVVDM bij Murphy’s met o.a. een veertigtal afgevaardigden van ons Executive Bootcamp. TVVDM leider Antwan “Ajax” van der Stap zorgde er persoonlijk voor dat ik enigszins de financieele schade beperkt kon houden!

Last but not least; wie zorgt er voor mijn ouwetje?!

1. 2:53

in de C klasse

Traditiegetrouw woonden wij de A’s opener van het seizoen tegen de Cleveland Indians bij:

Die dag regende het zozeer dat de boys en ik bang waren dat het wel eens afgelast zou kunnen worden, hetgeen nog nooit gebeurd was. Maar als door een wonder opende het zwerk zich 10 minuten voor aanvang van de wedstrijd, het zeil werd verwijderd en binnen een mum van tijd klonk het zo naar gesnakte “Play Ball’. Uitverkocht stadion, geweldige sfeer en de hoop dat de negatieve serie van 9 nederlagen in de openingswedstrijd gebroken zou worden. Top 9; 0 – 0 en onze nieuwe closer Jim Johnson treedt aan. Ieders verwachting is dat de man van $10,5 miljoen, dit seizoen, het karwei klaart. Wij scoren een run in de ‘bottom of the 9^th’; pot gewonnen!

“Not so fast”, meenden de Indians en scoorden twee runs. Onder geboe verlaat Jim Johnson het veld, wij scoren niet en verliezen de opener voor de 10e maal, een MLB (Major League Baseball) record. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we de afgelopen 2 jaar Champion of the West zijn geworden omdat een verloren pot op 162 wedstrijden niet zo veel verschil maakt. Maar, het honkbalseizoen is begonnen en daar verheugen we ons zeer op. We gaan de ‘boys of summer’ weer een heel seizoen volgen. Een ander verheugend feit deed zich voor toen de KLM besloot om een maand na dato mijn ten onrechte berekende extra koffer te restitueren:

Ticket/PNR No	Refundable Amount	Administration Fee	Refund Reason	Calculation Remarks
8204216663	70	0	EXCESS BAGGAGE

Total refundable amount: EUR 70

Yours sincerely,
KLM Royal Dutch Airlines

Zo zie je maar, de aanhouder plus de sociale media winnen! Nou ja winnen, ik krijg datgene terug wat ze ten onrechte in rekening hadden gebracht. Daar waar ‘administration fee’ staat, had ‘convenience fee’ moeten staan met een bedrag voor alle tijd die ik er aan besteed heb, inclusief de irritatie die het opgeleverd heeft. Moving on. Weer een tweetal geweldige Nederlandse bedrijven over de vloer gehad die het mijns inziens ver gaan schoppen. Het ene visualiseert ‘Big Data’ tot iets begrijpelijks, het ander, een Smart Watch, oftewel computer, horloge en nog heel wat andere zaken in EEN, heeft als extra PLUS dat het de grote telefoonmaatschappijen in de V.S. met de ingebouwd SIM kaart omzeilt. Later meer hier over. Tegenover mijn kantoor wapperen zowel de A’s vlag als de Giants vlag; dat kan alleen in San Francisco.

Zie je het voor je dat in Rotterdam een Feyenoord vlag en een Ajax vlag naast elkaar wapperen? Dacht ‘t niet! Da’s waar ook, volgende week krijgen we visite van de burgemeester van Amsterdam, inclusief een executive delegatie. Dan kan je nog eens meemaken hoe een geboren en getogen Rotterdam professioneel kan zijn! Afgelopen zondag hadden we een dolle eekhoorn rond het huis dansen die moeilijk te verjagen was. Ook het bonzen op de ruit van de eerste etage deed de rat met pluimstaart niets!

Uiteindelijk hebben we het beest kunnen verjagen met een katapult. Ja, je moet wat! In de afdeling klein leed moet helaas gemeld worden dat onze bejaarde kat Slinky helemaal niets van onze Golden Doodle Tinley moet hebben. Met veel gesis en uithalen met scherpe nagels voorkomt hij dat Tinley zijn domein, de eerste etage, kan bereiken.

Moet ik er ook eerlijk bijzeggen dat Tinley zeker twee maal zijn etensbak schoon leeg heeft gegeten. Maar, hoe kan je nu boos zijn als zo’n creatuur je op deze wijze aankijkt?

Ter afsluiting, en een boodschap voor het weekend; is je baas boos en kijk je hem zo aan, dan is alles in no time vergeven!