M’n ouwetje is zwaar ziek en ik maak me zorgen om de dokters rond zijn ziekbed. Ook maak ik me zorgen om verre neven en nichten, die zich fans noemen, en al op zijn doodskist aan het dansen zijn. Ik wil niet dat m’n ouwetje dood gaat, ik wil dat-ie terugkeert naar de gloriejaren van mijn jeugd. Ga even met me mee terug in de tijd. Toen ik 8 jaar was ging ik voor het eerst naar Sparta, lopend, want de tram, lijn 16, was te duur. De hol af naar Het Kasteel. Spannend. Het was het eerste jaar van het betaalde voetbal (1954) en Sparta had een bebrilde keeper; Fred Muhring.
Het gerucht ging dat hijn reflexen te danken had aan zijn carriere als handbalkeeper. Daarnaast onze helden: Tonny van Ede, Andries van Dijk en Rinus Terlouw. Joop Schop, die veel op de bank zat, was nooit te beroerd om een handtekening te zetten voordat hij lijn 16 instapte. Hij wel! De jongenstribune, 50 cent, en chocola, “twee voor een kwartje”, samen met de Sparta Mars en “Heerlijk Helder Heineken” waren voor ons symbolen van het allerhoogste voetbalgoed. Ondanks dat ik pas 11 was, oktober 1957, zal ik nooit vergeten dat de beroemde filmster en sex symbool Jayne Mansfield bij Sparta tegen DOS de aftrap zou doen. Iedere speler kreeg een kus, maar ik kan me nog herinneren dat onze rots, stopperspil Rinus Terlouw, zijn hoofd afwendde. Een echte Christelijke uit Krimpen aan de Ijssel.
Frans de Munck daarentegen, oftewel de Zwarte Panter van DOS, lustte er wel pap van. Na een snel doelpunt van Sparta leek de ploeg nog steeds onder de indruk van Jayne en liep uiteindelijk tegen een 7-1 nederlaag op. Mijn jongenshart bokte enerzijds heftig over de teleurstelling van de nederlaag en anderzijds van Jayne’s gemoed, so to speak! 1958 werd het jaar dat mijn grootste droom bewaarheid werd; uit honderden jongens was ik een van de uitverkorenen, onder het wakend oog van Dennis Neville, die met de Sparta jeugd mee mocht gaan voetballen. Van mijn moeders’ weinige geld werd een Sparta tenue aangeschaft, alsmede een paar twedehands voetbalschoenen, met een ‘benen’ neus. Keihard dus! En toen gebeurde dit:
Mijn moeder moest keihard aan de bak om haar vier zonen te onderhouden via verschillende baantjes; werkster, hulp bij een restaurant en wat van dies meer zij. Ook mijn eerste stop bij Sparta. Liefdevol werd ik bij het aloude Steeds Hooger ontvangen, waar ik tot m’n 21e gevoetbald heb. Het Sparta kampioenschap, seizoen 1958-1959, heb ik als in een roes ondergaan, evenals de geweldige overwinning op Glasgow Rangers (1-0 door Tonny van Ede). Inmiddels was ik, dankzij broer Aad, werkzaam bij het Amerikaanse Leger in Rotterdam, waar mijn baas en rechtsback van Sparta, Joop Langhorst, mij aanspoorde om bij Sparta te komen voetballen. Beginnend bij het 5e team mocht ik na positieve opwaartse prestaties eindelijk van de legendarische Wiel Coerver meetrainen met de Sparta selectie. Uiteindelijk werd dit mijn tweede stop bij Sparta omdat ik halverwege het seizoen een contract eiste…of anders….. Het ‘anders’ betekende dat men mijn eis serieus nam en ik niet meer opgesteld werd! Een levensles toegediend door mijn ouwetje, dat mag wel gesteld worden. Met het verstrijken der jaren werden de prestaties van Sparta minder en vanuit Californie werd het veelal een hartenbreker wanneer je ‘s ochtend naar Teletekst ging om op pagina 818 het zoveelste verlies te moeten aanschouwen. En toen kwamen de dokters bij mijn ouwetje. Allereerst Dr. A. de Mos:
Haagsche Bluf, gebakken lucht en enigszins louche. Onmiddellijk schrijf ik mijn broer Rob, de schrijverd, u weet wel, dat de degradatie van Sparta nu zeker een feit is. En jawel, Excelsior, de eeuwige kleine broer, slaat in de blessuretijd toe als Sparta en Dr. de Mos nog aan het juichen zijn na hun gescoorde doelpunt en denken behouden te zijn voor de Eredivisie. En gisteren kwam Telstar naar Het Kasteel. Wellicht een lekker ploegje om weer een beetje zelfvertrouwen op te bouwen. Vorige week kregen zij immers een pak slag in eigen huis van…..Excelsior: 0-8! *Zucht* Een 2-1 nederlaag in eigen huis tegen deze laagvlieger. Voor nog steeds meer dan 4.000 getrouwen. Dat brengt ons bij de huidige dokter; Leo Beenhakker.
Een van de weinige ‘beroemdheden’ die ooit naar mij toekwam in 1989, Astrid en ik genoten van een heerlijk diner bij ‘De Schutse’ in Loosdrecht , en mij vroeg waar hij mij ook alweer van kende. Het was de tijd van gerommel bij het NOC en ‘Barend en van Dorp’ hadden mij een aantal malen geinterviewd in hun show, alsmede een live debat laten voeren met interim voorzitter Ruud Frese, die zich ook ‘live’ liet ontvallen niet meer aan te treden. Enfin, wat kan Dr. Beenhakker voor mijn ouwetje doen? Kijk eerst even naar een reactie van een van die verre neven en nichten die zich fans noemen:
Roodhart
31.
23:14 11/04/2014
Op je kapot te schamen spelers en die klootviool die zich trainer noemt oprotten! Je speelt godverdomme bij Sparta heb je enig greintje fatsoen om je best te doen!
Kruys oprotten en neem je zooitje mee!
Zo zijn er nog wel een stuk of 200 te vinden op www.itwm.nl In The Winning Mood dus; dat is ook een beetje moeilijk te verkroppen wanneer je keer op keer thuis van ploegen als Telstar verliest. Wat ik mis bij Dr. Beenhakker is communicatie. Wat zijn ze aan het doen met mijn ouwetje. Zijn die mensen op het veld die ik niet ken een soort van bloedtransfusies die op de wat langere termijn hun werk gaan doen? Komt Oranje jeugdtrainer Cor Pot echt terug bij Sparta? Saillant detail; ooit ben ik jeugdleider van Cor Pot geweest. Bij Steeds Hooger! Kortom; waar is de sterke man die m’n ouwetje op z’n schouders neemt en hem weer terug brengt naar het hoogste niveau. Er moet toch iemand zijn met een enorm sterk Sparta hart die dit voor elkaar krijgt. Sparta mag op z’n 126e verjaardag niet ten onder gaan aan gekanker en gebrek aan handelen. Ik daag je uit; sterke man in Rotterdam, of Zwitserland, waar jouw geld ligt te verinteresten (zou m’n moeder zeggen). Nu weer terug naar ons reguliere programma! Wat een leuke week met Burgemeester van der Laan, wiens huis helaas met rode verf beklad werd toen hij vanuit Californie vertrok. Wel nam hij nog de tijd om geduldig met de dames van de Netherland-America Foundation et moi (“Hekking”) te poseren, maar hij zag de bui al hangen!
Afsluitend; gisteren hadden we een geweldige TVVDM bij Murphy’s met o.a. een veertigtal afgevaardigden van ons Executive Bootcamp. TVVDM leider Antwan “Ajax” van der Stap zorgde er persoonlijk voor dat ik enigszins de financieele schade beperkt kon houden!
Last but not least; wie zorgt er voor mijn ouwetje?!
2:53