Month: March 2014

Astrid noemt mij een ‘hoarder’, naar de gelijknamige serie. Maar eerlijk is eerlijk, de mensen die bij ons thuis zijn geweest kunnen naar eer en geweten verklaren dat het er niet zo uitziet:

Ja, ik ben bewaarderig, maar van het nette soort en bij tijd en wijle komt het van pas. Ik neem jullie even terug naar 2009 toen onze lieve emotionele Kaj ter nagedachtenis van zijn in 2008 overleden Opa diens initialen in zijn Nike schoenen had laten ‘borduren’.

Dat was weer zo’n tranentrekker. Maar….de schoenen werden niet op tijd geleverd en de competitie nam een aanvang. “Pap, wat te doen, heb jij nog oude schoenen?” Peinzend keken we naar die goed oude Patrick’s die ik voor het laatst in 1984 had gedragen en nu de muur van de biljartkamer (voormalige garage) sieren.

En inderdaad, Kaj heeft er tot genoegen een drietal wedstrijden op gespeeld! En de afgelopen week bracht een pareltje teweeg. Ivar’s laatste jaar op High School wordt o.a. opgesierd door het seniorenbal, oftewel de studenten die afstuderen en door gaan naar College. “Pap, ik wil graag in het wit, heb jij nog iets?” Na enig nadenken wist ik zeker dat mijn trouwpak van 1987 nog in goede staat van dienst is. Niet dat ik het nog aankan! Ivar’s enthousiasme steeg toen hij de outfit zag, en toen hij zich na een half uur presenteerde kwam er een soort jonge James Bond voorbij:

Nou, op dat moment wist ik zeker dat mijn bijnaam (of het boek) de ‘Happy Hoarder’ gaat worden! Kaj is 21, een soort van oud en wijs. Maar bleef afgelopen nacht weg zonder zich te melden. Zit je toch weer als ouders in een milde vorm van zak en as. Dat is dan het moment dat je denkt ‘ik maak er gewoon een familie blog van’. De eikel heeft zich gelukkig alweer gemeld, dode batterij, vriend (?) zonder telefoon, maar ik vermoed drank en ben blij dat hij is blijven slapen. Want, moet je die grote lobbes dan weer zien staan met zijn ‘hondje’:

Zijn jullie nog niet uitgeput van al die familie verhalen? Pas op, als ik nog even doorga, dan ga je net als deze kerel bij ons op de SXSW stand onderuit!

En, en, en….het honkbalseizoen begint; a.s. maandag zijn de boys en ik bij de seizoensopener van onze Oakland Athletics. Yes! En een rustige avond voor Astrid, kan ze eindelijk de boeketreeks afmaken!

Inderdaad, dat zijn de twee zekerheden in het leven! Dat laatste hoop ik nog even te vermijden (een jaartje of 20 minstens), maar voor het eerste moest ik afgelopen week nog even aan de bak. Inkomstenbelasting geregeld voor de Laanen familie (3 stuks; Astrid en ik samen, Bo-Peter en Kaj apart), onroerend goed belasting deel 2 betaald (en da’s niet zuinig), en als klap op de vuurpijl Nederlandse belastingaangifte on-line voor Nederlanders in het buitenland. Beetje AOW (voor de oudgedienden; “trekken van Drees”) en een mini pensioen. Dat laatste in ieder geval lekker om van te lunchen, dineren of een stukje reunie te bekostigen zoals gisterenavond bij Restaurant-Bar ‘The Townhouse’ in Emeryville, mijn eerste diner- en drinkplek in 1998.

Zo’n 20 oudgedienden en ex studenten van het eerste uur (1998/1999) verzamelden rond een uur of 4 bij de bar (waar anders!) om verhalen op te dissen uit die ‘goeie, ouwe tijd’. Heerlijk! Eerder in de week een geweldige Gamers Breakfast presentatie op het consulaat, waar een kleine 100 gamers, bankiers, VC’s, publishers, etc. bijeen waren om een uitstekende keynote aan te horen; Bryan Neider, Senior Vice President Global Marketing & Publishing van Electronic Arts.

Tien elevator pitchers van 1 minuut exact volgden, die van tijd tot tijd hilarische momenten teweeg brachten. Woensdagavond de ‘Future of Media’ delegatie die de residentie met een bezoek vereerden. Daadwerkelijk alle ‘hot shots’ van de Nederlandse media hadden zich verenigd om het hoe en wat van de toekomst van media te weten te komen. De echtgenote van de Consul Generaal hoeft in ieder geval niet bang te zijn dat ze geen visite krijgt! Of onze nieuwe aanwinst, golden doodle Tinley, zich bij ons thuis voelt? Meer dan dat, ze is een deel van de familie geworden!

Bo-Peter hier verwikkeld in een stevige worstelpartij met ons troeteldier, eh…Astrid’s troeteldier. En gedurende dit weekend assisteert hij Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst bij een evenement, geinitieerd door Gamer Menno Deen, die hun evenement ruimte haden verloren: Games 4Diversity. http://www.gamesjam.nl/ Na zijn oproep tijdens de elevator pitch stelde Ard spontaan het consulaat ter beschikking, waarna Bo-Peter spontaan aanbood te ondersteunen. ‘That’s the spirit!’ En nu ik toch in een ‘mellow mood’ ben, ter afsluiting de boom (in bloei) die ik een aantal jaren geleden van een wisse dood redde toen hij door weer en wind geteisterd dreigde te onwortelen. Met kaplaarzen gewapend glibberde ik de heuvel op en redde dit natuurproduct (eindelijk een heldendaad!).

Tja, dat komt er van als je twitter account gehacked wordt; dan ben je met alles een beetje te laat, ook met deze blog dus. Jeetje, waar te beginnen na een week zo bol van activiteiten. SXSW in Austin, Texas, bracht als altijd een wervelwind aan gebeurtenissen, waarvan een helaas een pikzwarte schaduw over het hele evenement wierp:

Tragedy at SXSW: 2 Dead, 23 Injured in Hit-and-Run

• By Angela Watercutter

Austin police chief Art Acevedo addresses journalists at a press conference on Red River street, near the site of the incident. Photo: Ariel Zambelich/WIRED

Een dronken gek die een tweetal SXSW deelnemers dood reed, waaronder een jonge Nederlander, Steven Craenmehr, Creative Director van MassiveMusic. De persmededeling van MassiveMusic bracht nogmaals kippenvel: It is with great sadness that we announce the sudden passing of our close friend and colleague Steven Craenmehr, 35, on March 13th, 2014 at SXSW. During the 8 years that Steven worked for MassiveMusic, we got to know him as an unstoppable force, full of life, love and laughter. This is an irreplaceable loss for the MassiveMusic family and we are grateful for the years we spent with him. Our thoughts are with Steven’s family and friends.

Ik zie zo’n tafereel al voor me, dinsdag j.l. een vrouw die met een baby op haar arm haar man uitzwaait om vervolgens nog geen twee dagen later geinformeerd te worden over deze tragedie voor haar en hun jonge kind. Ja, een baby werd als snel vaderloos! Het is ook zo indrukwekkend, in ieder geval voor mij, omdat een dag eerder je dezelfde straten hebt bewandeld met Houston collega Gerard Brikkenaar van Dijk, wellicht onderweg naar IHOP om een 55+ breakfast ($5,99) tot ons te nemen, en daarover te ginnegappen. Lekker belangrijk allemaal als zoiets plaats vindt. Okay, even diep ademhalen en weer doorgaan. Op de stand, waar we de meeste tijd doorbrachten, geen gebrek aan aanloop en geen gebrek aan mensen die hun moede ledematen daar te rusten legden:

Op de achtergrond de VANMOOF fiets die veel bekijks trok en waar mensen graag een rondje op deden. Dinsdagmiddag weer vanaf Austin terug naar Oakland, dacht ik, maar een vertraging van 2,5 uur gooide roet in het eten. Maar zoals mijn bejaarde lotgenoot JC pleegt te zeggen; “elk nadeel heeft z’n voordeel”. Want, wie liep ik daar tegen het lijf terwijl ik al balend door de vertrekhal liep? Daan Roosegaarde, de visionair van o.a. de ‘smart highway’ waarmee hij in Austin tijdens diverse spreekbeurten veel eer oogste en waar we hem in de Bay Area waarschijnlijk goed verder mee kunnen helpen. En in Austin, met ondersteuning van Micky Hoogendijk en Adam Curry. Al babbelend bij een bakje koffie (echt waar!), dat is te zeggen, Daan gaf een lecture en ik babbelde, werd ik steeds enthousiaster. Zie ook onderstaande foto:

Asfalt dat informatie geeft wanneer het gaat vriezen of wanneer een stippellijn een doorgaande lijn dient te worden, of een kleurtje krijgt. Eindeloze mogelijkheden om automobilisten en tweewielers te informeren en waarschuwen. Ik ben onder de indruk, en wegenbouwer Heijmans heeft een knappe slag geslagen door in zee met Daan te gaan. Aangekomen in Oakland stond mijn eigeste Astrid me op te wachten, en nu weet ik meer dan ook wat dat betekent. Donderdagavond werd de avond van de deelnemers aan de cleantech delegatie, die daar voor 100+ aanwezigen tijdens een 5 minuten durende pitch hun waren en wensen onder de aandacht konden brengen. Getalenteerd? Zeker. Voorbereid? De een meer dan de ander. Verbetering? Ja, de voorbereiding kan beter, zeker als het gaat om praten voor een publiek dat best kritisch kan zijn. En, sommige antwoorden waren van een vrij arrogante aard. ‘Not done’ hier.

En toen, nadat ik een veelheid van tweets had uitgezonden, ook van de opening door Plv. Consul Generaal Ard van der Vorst, werd mijn twitter account gehacked. Mensen, ik stuur nooit dit soort duffe tweets uit met een verdachte link! Gisterenavond de opmaat naar een rustig weekend; TVVDM borrel bij Murphy’s Pub. Zoonlief Bo-Peter reed me terug naar huis, dus een wijntje extra kon er wel in. Home sweet home, bedacht ik me toen we de straat indraaiden naar onze heerlijke woning. Carpe Diem, mensen, Carpe Diem!

Een tweetal reacties nadat onze schat van een hond, genaamd Tinley, j.l. woensdag in ons leven kwam: “Zo, dus Astrid heeft uiteindelijk gewonnen” en “Je hebt dus toegegeven”. Inderdaad, uiteindelijk wist ik dat we met een Golden Doodle zouden eindigen, maar Ivar zei het heel ‘to the point’: “Tinley heeft onze familie uitgezocht”. En zo is het mensen! Gelijk in ons hart, en zodanig dat we al intens met hem meevoelden toen hij vrolijk het dierenhospitaal inhuppelde:

Wij wisten wat er ging gebeuren, zij niet. En nu zit ze zielig naar ons te kijken omdat ze twee weken lang met een kap rond moet lopen en alleen onder supervisie kan eten of uitgelaten worden.

Onze kat Slinky vindt het maar niks. Hij is niet bang, blaast alleen maar en heeft al een keer flink uitgehaald toen Tinley te dichtbij kwam. Nu heerst er gewapende vrede en beziet hij het tafereel vanaf de sofa:

Ruim 18 jaar oud, maar zeer vief nog, zij het enigszins dementerend. Deze week kreeg ik ook het groene licht van Consul Generaal Hugo von Meijenfeldt om officieel toe te treden tot de Raad van Advies van ‘booming’ Nederlandse onderneming WeTransfer. Een regen van felicitaties viel mij ten deel toen ik het op LinkedIn bekend maakte. Om van te blozen, maar ook om aan te geven dat WeTransfer heel hoog aangeschreven staat. www.wetransfer.com Na Dutch Basecamp een tweede waardevolle invulling van mijn professionele leven na 30 juni. En mijn afscheidsreceptie/party op 26 juni komt razendsnel naderbij! Binnen een paar uur vertrek ik naar het bruisende Austin om Nederlandse bedrijven te ondersteunen bij South-by-South-West www.sxsw.com De ‘Dutch Booth’ zal veel van mij zien de komende dagen, evenals het Holland House! Daarnaast natuurlijk ook een reunie van veel mensen die de afgelopen jaren participeerden.

Ja, ja, vele hipsters en de man van NBSO San Francisco! Zoals Peter Koelwijn zong; “want deze jongen, maakt nog hoge sprongen”. Okay, overdrijven is ook een vak. Maar het wordt weer een geweldige show en veel bedrijven die deelnemen komen uiteindelijk bij ons in de San Francisco Bay Area terecht! We doen tevens Micky Hoogendijk’s tentoonstelling in Austin aan:

Gevolgd door een NFIA sterrenbijeenkomst, waarna we de maandag afsluiten met een intiem Adam Curry/Micky Hoogendijk diner. Austin rocks! Maar, San Francisco zal nooit meer uit mijn hart verdwijnen. Vanuit mijn kantoor maakte ik gisteren dit plaatje van een in zonlicht badende Bay Area:

Niet zo mooi als Micky’s foto’s, maar toch. Beetje rechts van het midden, bij al die luifeltjes, vind je Belden, een verzamelplaats van heerlijke restaurantjes in een internationale steeg. Heerlijk! Een van mijn favoriete plekken. Goed, moet nu afsluiten wil ik dadelijk mijn vlucht niet missen en verval in emotionele verhalen over de mensen die binnen zeer korte tijd ons ontvielen of aan het ontvallen zijn. Dat zijn de momenten dat, zoals wij hier zeggen, ik toe ben aan: “count your blessings”. Een mooi gezin, fijne familieleden in NL en twee mooie huisdieren; mijn liefje wat wil je nog meer?! En, het toeval wil dat oudste zoon Rick in Austin is voor zaken, en voordat hij morgen terug naar Amsterdam vertrekt, vieren wij nog even zijn verjaardag vanavond in Austin! Net als toen:

Als dat geen mooie afsluiter is!

Dat was er weer een voor in de boeken! Iedere keer kom je er weer achter dat wanneer mensen zoiets zeggen als ‘wij hebben zo weinig woorden in het Nederlands om ons te uiten’, dat ze er waarschijnlijk een aantal in de loop der jaren kwijtgeraakt zijn. Zo bracht de KL606 me comfortabel zaterdag 22 februari van San Francisco naar Schiphol, en toen de tijd daar was, bestelde mijn buurvrouw een Bacardi cola. “Wij voeren geen rum meer, mevrouw”, sprak de stewardes, of hofmeesteres, daar ben ik zelfs de tel een beetje kwijt. “Ha”, sprak ik monter, “dat is zeker een winkeldochter!”. De dame in het KLM blauw keek me aan of ze water zag branden, alhoewel zij ook niet meer bepaald piep was. “Als volgt”, legde ik haar uit:

Een winkeldochter is een onverkoopbaar artikel dat lang in een winkel ligt

Zo kan het er dus uitzien na een tijdje in het schap!

“Nou, daar heb ik nog nooit van gehoord, weer wat geleerd”. En het leuke is is, nadat ik ingehaald werd op Schiphol door oudste zoon Rick en kleinkinderen Rico en Felix, dat ook Rick en schoondochter Liesbeth onkundig waren van deze uitdrukking. “Hij heeft nog gelijk ook”, sprak Liesbeth na mij gecontroleerd te hebben op Wikipedia. Een tevreden moment, dat wel! Genoegelijke avond en maandag aan de bak. Allereerst een koffie sessie met ex top pitcher Eric de Vries, die als enige een professionele honlbal academie in Nederland heeft; EPA, oftewel Eric’s Pitching Academy www.pitchingacademy.nl met resultaten die pitchers naar honkbal Walhalla Amerika brengt. Na een enorme medische aanslag in zijn leven overwonnen te hebben, meer dan ooit gefocused op zijn taak om pitchers datgene te geven waar ze een cariere op kunnen bouwen. Natuurlijk vele hoogtepunten opgehaald waarbij het onverwachte Europese Kampioenschap in Barcelona, dat ons naar de Olympische Spelen in Seoul bracht, een ereplaats kreeg:

Grandioze aankomst Schiphol uit Barcelona in 1987 En hoogst waarschijnlijk kan ik Eric’s Pitching Academy verder ondersteunen. Op naar VC en geldgesprekken tijdens een prettige lunch in Amsterdam’s beroemde Hilton van John en Yoko en het ‘Barretje Hilton’. Zeer onderhoudend en nuttig. Schoonzus Danielle, gesecondeerd door echtgenoot Aldert, verzorgde de avond met een aantal gasten die ik anders die week niet getroffen had. Boerenkool met HEMA worst, mensen, met wat bittergarnituur na! ‘s Avonds bij schoonmoeder Rietma geslapen omdat ik weet dat daar met liefde een ontbijtje wordt geserveerd! Dinsdag een bezoekje in Den Haag aan de RVO (Rijksdienst voor Ondernemend Nederland, verzin het maar) om afscheid te nemen van een aantal zeer gewaardeerde collega’s. Weer terug naar Amsterdam om verzekerd te zijn van aanwezigheid bij een vroeg ochtendschema. De avond doorgebracht met juristenzoon Eric en diens partner Mody. Ongelofelijk lekker gegeten bij Incanto, Amstel 2, na een geweldige tip dienaangaand.

Op de eerste etage, met een geweldige kijk op o.a. de bloemenmarkt. Voor het eerst van mijn leven kalfswang gegeten. Aanrader! Ontroerend later op de avond afscheid van elkaar genomen. Woensdag bezoek bij Booking.com op de Herengracht. Boy and howdy, wat er zich daar in dat grachtenpand afspeelt; geweldig uitgebouwd tot een tech heaven voor zo’n 600 IT medewerkers. Niets van aan de buitenkant te merken. Klasse! IBM’s klassieke gebouw bezocht en ons bezondigd aan een rondje Watson. Interessant! Vervolgens lunch met diverse geinteresseerde partijen bij advocatenkantoor Jones Day, pal naat de Amerikaanse Consulaat, dus zeer veilig! Helaas, ambtsgeheim noopt mij tot stilzwijgen over deze bijeenkomst. Ah, de druk! Op naar Rotterdam met RocketSpace Founder en CEO Duncan Logan, voor het hoogtepunt van de week “Get ready for the Valley”. Voor dat we ons naar Rotterdam Internet Valley begaven nog een tocht over het water per taxi, o.a. naar de RDM, waar we wederom van initiatieven van jonge ondernemers mochten genieten. Toch nog een mooie erfenis van bedrijvendokte Joep van den N. ‘s Avonds show time, waar Duncan en ik een seessie gaven over “Do’s and Don’ts” en incubators. Vervolgens bedrijvenpitches en kritiek. Geweldig; een zaal vol met Eager Beavers. Een kleine impressie op http://vimeo.com/m/87774553 Goede mensen die aandringen laat je niet in de steek en derhalve had ik van 7 – 12 donderdagmorgen gesprekken met trappelende entrepreneurs. Daar krijg je nog eens energie van!

Het NHow Hotel was prachtig, maar had nog wat te kampen met aanloopproblemen; de betaling van mijn gereserveerde kamer was verdwenen en de liftkaart werkte niet. Kan gebeuren, maar om half een ‘s nachts word je lichtelijk geirriteerd. Het gratis whiskietje maakte veel goed en mijn Rotterdamse hart ging helemaal open bij het uitzicht:

Jemig de pemig! Donderdag weer terug naar het Haagje, naar de RVO (U weet wel) met nogmaals een “Do’s and Don’ts” voor de Cleantech delegatie die ons in San Francisco gaat bezoeken. ‘s Avonds meer dan genoegelijk geborreld en gedineerd bij onze vorige CDP Bart van Bolhuis en vrouw Thessy, die de erenaam CDPeuze draagt. Oh ja, CDP staat voor Chef de Poste, oftewel de baas van een consulaat of ambassade. ‘s Ochtends het huis uitgeslopen om 7 uur omdat het nog doodstil was en ik niemand wilde wekken, immers, mijn volgende afspraak met een zeer getalenteerde entrepreneur wachtte me bij Hotel Citizen M op Schiphol. Eigenlijk was deze afspraak en de volgende drie in Amsterdam een mooie zakelijke sluiting van de week. ‘s Avonds had zoon Rick een avond georganiseerd voor de Founding Fathers van de Beinse Zot in zijn achtertuin. Een indrukwekkend gezelschap:

In het midden de bekende jurist Mr. J. J. van Dort die, bij gebrek aan een balkje, zijn ogen sloot. Naast mij de uitbater, de heer Rick Laanen. De overige Founders zitten nog in het Witness Protection Program. Zeer gemoedelijk mag ik wel zeggen. Zeeeeer! Mr. J. J. van Dort heeft mij aangeraden er verder niet over uit te wijden! ‘s Ochtends 7 uur m’n bedje uitgekropen, Rick, in onderbroek, heeft me uitgezwaaid, waarna op Schiphol een groepje van 5 entrepreneurs me opwachtte, die er nog een afspraakje uitgeperst hadden. Geweldig; de aanhouder wordt beloond als het positief is. Na een chaotische incheck sessie bij de KLM kon ik het moede hoofd te rusten leggen, en voor ik het wist begonnen we de afdaling naar San Francisco. En als je dan naar buiten komt, eerder omdat je bij de ‘Amerikanen’ mag binnen komen, en vrouw Astrid staat daar, dan kan de dag niet meer kapot! Nou ja, op een inzinkinkje rond een uur of zeven na!

1. 3:48

   Andre hazes – zij gelooft in mij  

1. 4:04

   Andre Hazes – Zij gelooft in mij