Dat was er weer een voor in de boeken! Iedere keer kom je er weer achter dat wanneer mensen zoiets zeggen als ‘wij hebben zo weinig woorden in het Nederlands om ons te uiten’, dat ze er waarschijnlijk een aantal in de loop der jaren kwijtgeraakt zijn. Zo bracht de KL606 me comfortabel zaterdag 22 februari van San Francisco naar Schiphol, en toen de tijd daar was, bestelde mijn buurvrouw een Bacardi cola. “Wij voeren geen rum meer, mevrouw”, sprak de stewardes, of hofmeesteres, daar ben ik zelfs de tel een beetje kwijt. “Ha”, sprak ik monter, “dat is zeker een winkeldochter!”. De dame in het KLM blauw keek me aan of ze water zag branden, alhoewel zij ook niet meer bepaald piep was. “Als volgt”, legde ik haar uit:
Een winkeldochter is een onverkoopbaar artikel dat lang in een winkel ligt
Zo kan het er dus uitzien na een tijdje in het schap!
“Nou, daar heb ik nog nooit van gehoord, weer wat geleerd”. En het leuke is is, nadat ik ingehaald werd op Schiphol door oudste zoon Rick en kleinkinderen Rico en Felix, dat ook Rick en schoondochter Liesbeth onkundig waren van deze uitdrukking. “Hij heeft nog gelijk ook”, sprak Liesbeth na mij gecontroleerd te hebben op Wikipedia. Een tevreden moment, dat wel! Genoegelijke avond en maandag aan de bak. Allereerst een koffie sessie met ex top pitcher Eric de Vries, die als enige een professionele honlbal academie in Nederland heeft; EPA, oftewel Eric’s Pitching Academy www.pitchingacademy.nl met resultaten die pitchers naar honkbal Walhalla Amerika brengt. Na een enorme medische aanslag in zijn leven overwonnen te hebben, meer dan ooit gefocused op zijn taak om pitchers datgene te geven waar ze een cariere op kunnen bouwen. Natuurlijk vele hoogtepunten opgehaald waarbij het onverwachte Europese Kampioenschap in Barcelona, dat ons naar de Olympische Spelen in Seoul bracht, een ereplaats kreeg:
Grandioze aankomst Schiphol uit Barcelona in 1987 En hoogst waarschijnlijk kan ik Eric’s Pitching Academy verder ondersteunen. Op naar VC en geldgesprekken tijdens een prettige lunch in Amsterdam’s beroemde Hilton van John en Yoko en het ‘Barretje Hilton’. Zeer onderhoudend en nuttig. Schoonzus Danielle, gesecondeerd door echtgenoot Aldert, verzorgde de avond met een aantal gasten die ik anders die week niet getroffen had. Boerenkool met HEMA worst, mensen, met wat bittergarnituur na! ‘s Avonds bij schoonmoeder Rietma geslapen omdat ik weet dat daar met liefde een ontbijtje wordt geserveerd! Dinsdag een bezoekje in Den Haag aan de RVO (Rijksdienst voor Ondernemend Nederland, verzin het maar) om afscheid te nemen van een aantal zeer gewaardeerde collega’s. Weer terug naar Amsterdam om verzekerd te zijn van aanwezigheid bij een vroeg ochtendschema. De avond doorgebracht met juristenzoon Eric en diens partner Mody. Ongelofelijk lekker gegeten bij Incanto, Amstel 2, na een geweldige tip dienaangaand.
Op de eerste etage, met een geweldige kijk op o.a. de bloemenmarkt. Voor het eerst van mijn leven kalfswang gegeten. Aanrader! Ontroerend later op de avond afscheid van elkaar genomen. Woensdag bezoek bij Booking.com op de Herengracht. Boy and howdy, wat er zich daar in dat grachtenpand afspeelt; geweldig uitgebouwd tot een tech heaven voor zo’n 600 IT medewerkers. Niets van aan de buitenkant te merken. Klasse! IBM’s klassieke gebouw bezocht en ons bezondigd aan een rondje Watson. Interessant! Vervolgens lunch met diverse geinteresseerde partijen bij advocatenkantoor Jones Day, pal naat de Amerikaanse Consulaat, dus zeer veilig! Helaas, ambtsgeheim noopt mij tot stilzwijgen over deze bijeenkomst. Ah, de druk! Op naar Rotterdam met RocketSpace Founder en CEO Duncan Logan, voor het hoogtepunt van de week “Get ready for the Valley”. Voor dat we ons naar Rotterdam Internet Valley begaven nog een tocht over het water per taxi, o.a. naar de RDM, waar we wederom van initiatieven van jonge ondernemers mochten genieten. Toch nog een mooie erfenis van bedrijvendokte Joep van den N. ‘s Avonds show time, waar Duncan en ik een seessie gaven over “Do’s and Don’ts” en incubators. Vervolgens bedrijvenpitches en kritiek. Geweldig; een zaal vol met Eager Beavers. Een kleine impressie op http://vimeo.com/m/87774553 Goede mensen die aandringen laat je niet in de steek en derhalve had ik van 7 – 12 donderdagmorgen gesprekken met trappelende entrepreneurs. Daar krijg je nog eens energie van!
Het NHow Hotel was prachtig, maar had nog wat te kampen met aanloopproblemen; de betaling van mijn gereserveerde kamer was verdwenen en de liftkaart werkte niet. Kan gebeuren, maar om half een ‘s nachts word je lichtelijk geirriteerd. Het gratis whiskietje maakte veel goed en mijn Rotterdamse hart ging helemaal open bij het uitzicht:
Jemig de pemig! Donderdag weer terug naar het Haagje, naar de RVO (U weet wel) met nogmaals een “Do’s and Don’ts” voor de Cleantech delegatie die ons in San Francisco gaat bezoeken. ‘s Avonds meer dan genoegelijk geborreld en gedineerd bij onze vorige CDP Bart van Bolhuis en vrouw Thessy, die de erenaam CDPeuze draagt. Oh ja, CDP staat voor Chef de Poste, oftewel de baas van een consulaat of ambassade. ‘s Ochtends het huis uitgeslopen om 7 uur omdat het nog doodstil was en ik niemand wilde wekken, immers, mijn volgende afspraak met een zeer getalenteerde entrepreneur wachtte me bij Hotel Citizen M op Schiphol. Eigenlijk was deze afspraak en de volgende drie in Amsterdam een mooie zakelijke sluiting van de week. ‘s Avonds had zoon Rick een avond georganiseerd voor de Founding Fathers van de Beinse Zot in zijn achtertuin. Een indrukwekkend gezelschap:
In het midden de bekende jurist Mr. J. J. van Dort die, bij gebrek aan een balkje, zijn ogen sloot. Naast mij de uitbater, de heer Rick Laanen. De overige Founders zitten nog in het Witness Protection Program. Zeer gemoedelijk mag ik wel zeggen. Zeeeeer! Mr. J. J. van Dort heeft mij aangeraden er verder niet over uit te wijden! ‘s Ochtends 7 uur m’n bedje uitgekropen, Rick, in onderbroek, heeft me uitgezwaaid, waarna op Schiphol een groepje van 5 entrepreneurs me opwachtte, die er nog een afspraakje uitgeperst hadden. Geweldig; de aanhouder wordt beloond als het positief is. Na een chaotische incheck sessie bij de KLM kon ik het moede hoofd te rusten leggen, en voor ik het wist begonnen we de afdaling naar San Francisco. En als je dan naar buiten komt, eerder omdat je bij de ‘Amerikanen’ mag binnen komen, en vrouw Astrid staat daar, dan kan de dag niet meer kapot! Nou ja, op een inzinkinkje rond een uur of zeven na!
3:48
4:04