Astrid noemt mij een ‘hoarder’, naar de gelijknamige serie. Maar eerlijk is eerlijk, de mensen die bij ons thuis zijn geweest kunnen naar eer en geweten verklaren dat het er niet zo uitziet:
Ja, ik ben bewaarderig, maar van het nette soort en bij tijd en wijle komt het van pas. Ik neem jullie even terug naar 2009 toen onze lieve emotionele Kaj ter nagedachtenis van zijn in 2008 overleden Opa diens initialen in zijn Nike schoenen had laten ‘borduren’.
Dat was weer zo’n tranentrekker. Maar….de schoenen werden niet op tijd geleverd en de competitie nam een aanvang. “Pap, wat te doen, heb jij nog oude schoenen?” Peinzend keken we naar die goed oude Patrick’s die ik voor het laatst in 1984 had gedragen en nu de muur van de biljartkamer (voormalige garage) sieren.
En inderdaad, Kaj heeft er tot genoegen een drietal wedstrijden op gespeeld! En de afgelopen week bracht een pareltje teweeg. Ivar’s laatste jaar op High School wordt o.a. opgesierd door het seniorenbal, oftewel de studenten die afstuderen en door gaan naar College. “Pap, ik wil graag in het wit, heb jij nog iets?” Na enig nadenken wist ik zeker dat mijn trouwpak van 1987 nog in goede staat van dienst is. Niet dat ik het nog aankan! Ivar’s enthousiasme steeg toen hij de outfit zag, en toen hij zich na een half uur presenteerde kwam er een soort jonge James Bond voorbij:
Nou, op dat moment wist ik zeker dat mijn bijnaam (of het boek) de ‘Happy Hoarder’ gaat worden! Kaj is 21, een soort van oud en wijs. Maar bleef afgelopen nacht weg zonder zich te melden. Zit je toch weer als ouders in een milde vorm van zak en as. Dat is dan het moment dat je denkt ‘ik maak er gewoon een familie blog van’. De eikel heeft zich gelukkig alweer gemeld, dode batterij, vriend (?) zonder telefoon, maar ik vermoed drank en ben blij dat hij is blijven slapen. Want, moet je die grote lobbes dan weer zien staan met zijn ‘hondje’:
Zijn jullie nog niet uitgeput van al die familie verhalen? Pas op, als ik nog even doorga, dan ga je net als deze kerel bij ons op de SXSW stand onderuit!
En, en, en….het honkbalseizoen begint; a.s. maandag zijn de boys en ik bij de seizoensopener van onze Oakland Athletics. Yes! En een rustige avond voor Astrid, kan ze eindelijk de boeketreeks afmaken!
