Nu mijn speciale afgevaardigde Astrid vanavond terugkeert uit de Lage Landen met haar bevindingen over de door mij geselecteerde woningen, gaat het serieuze werk beginnen; BIEDEN! Zoals immer deed ik de grove lijnen (“ziet er goed uit”), maar kon simpele vragen als “hoeveel pitten heeft het kookstel”, en “wat is de kleur van het tapijt in de slaapkamer”, niet of nauwelijks beantwoorden. Daar is, in mijn geval, een vrouwenhand voor nodig, en verassenderwijs kwam daardoor een andere keuze tot stand. Afhankelijk van het onderhandelen, natuurlijk, want deze jongen heeft nog een paar andere keuzes op Funda vastgezet. Nog even terug naar mijn NL trip met wat saillante details. Kent U dit etablissement?
Juist, het Conservatorium Hotel in Amsterdam. Awel, daar had deze jongen dus een tweetal afspraken, evenals voorgaande jaren, en kwam trots met schoomoeder’s Nissan Pico voorrijden bij de Valet Parking. De livreier die me begroette vroeg me op, moet gezegd, keurige toon “of ik wel wist hoeveel dit ging kosten”. Ook niet op m’n mondje gevallen repliceerde ik; “veel, maar was ik wellicht vorige keer met m’n andere auto?”. Enigszins beschaamd nam hij de sleutels in ontvangst en parkeerde de Nissan Pico tussen een Jaguar en een dikke Mercedes. Ja, ja, de kleine man maakt wat mee! En nog een mooitje voordat ik terugkeer naar m’n reguliere programma. Deze jongeman, John Scanlon, die 7 jaar voor me gewerkt heeft bij Ex’pression College in Californie, zag op de sociale media dat ik in en rond Amsterdam aan het opereren was en schreef me de volgende PM op facebook:
“Captain. If you happen to make it through Amsterdam let me know. Will be here for work until sept 16. Hope all is well!”
Helaas, daar was geen tijd voor. Maar, het volgende ongelofelijke gebeurde terwijl ik stopte voor een zebrapad in de buurt van het Heineken complex; daar stak John Scanlon over! Uiteraard riep ik luid zijn naam en even verrast als ik begroetten we elkaar, waarna een ongeduldig toeterende Amsterdammer me tot doorrijden maande. John schreef het volgende op facebook:
Well that was interesting. The Captain is everywhere. Thanks for not running me over.
John in z’n element bij Ex’pression, waar het allemaal voor hem en mij begon in Californie:
Nu we het toch over muziek hebben:
Johnny Cash – San Quentin (Live from Prison) – Duration: 3:07.
Juist, daar waar onze hoogstwaarschijnlijk onschuldige Nederlander Jaitsen Singh zijn tijd doorbrengt. 31 jaar in het gevang, waaronder ook nog in Folsom Prison, waar Johnny Cash ook nog een opwekkend liedje over geschreven heeft.
Een andere wereld mensen! Bewapend met een plastic zakje, waarin je slechts losse dollarbiljetten mag hebben, een identificatiebewijs en het document dat je deze gevangene mag bezoeken, begaven we ons door diverse check points, samen met een kleurrijk aantal familieleden van de ‘inmates’ zoals de gevangenen worden genoemd. En daar was Jaitsen, fragiel, en zo blij ons te zien.
Daar, temidden van honderdduizenden jaren aan gevangenisstraf, werden we ondergedompeld in de wonderbaarlijke wereld van het Amerikaanse gevangeniswezen en justitie. Wat deze man doorgemaakt heeft valt met geen pen te beschrijven en zijn wilskracht houdt hem in leven. Deze man had al vrij kunenn zijn als hij bekend had, want dan valt er met de aanklager een deal te maken. Immers, dan heeft hij z’n dader te pakken. Jaitsen weigert dat, hij heeft het niet gedaan, dus bekent hij niet. Mede dankzij een negatieve brief van de NL overheid “we nemen hem niet terug” (daar kwam het op neer), werd zijn verhoor tot vrijlating negatief gehonoreerd en komt hij daar over drie jaar weer voor in aanmerking. Dan is hij 74, kan waarschijnlijk helemaal niet meer lopen, en uitgeblust. De Stichting Prisonlaw heeft een aktie opgezet om Jaitsen Singh een hernieuwde procedure te bezorgen, of in samenwerking met de NL overheid gratie aan te vragen bij Goeverneur Brown van Californie. Steun dit initiatief van Prisonlaw en geef deze man voor de jaren die hem resteren ook een plek onder de zon!
http://www.geef.nl/actie/singh#.Vf2GZ7yFOM-
In ieder geval gaan Astrid en ik er de schouders onder zetten. Overigens had ik met een advocate van Cisco nog een pittig onderonsje op facebook. Zo’n echt rechtse bal die dacht met haar Harvard achtergrond wel eens even de vloer met Singh aan te vegen. Staat wel ergens op facebook, maar een stralend voorbeeld van dat educatie zonder gezond verstand (common sense) niets voorstelt! Zo, die zit er weer op en vanavond sta ik bij SFO m’n duifje op te wachten die terugkeert van een zeer geslaagd weekje Nederland. Welk huis gaat het worden…..spannend!
