Zondag 6 begon aangenaam met een ruim opgezet ontbijt. Schoonzus Mariette had er goed werk van gemaakt en als ik nog 16 was geweest had zeker de helft de weg naar mijn maag gevonden. Merkwaardig dat de omvang van mijn buik omgekeerd evenredig is aan de hoeveelheid voedsel dat ik eet! Na een warm afscheid onderweg naar Beinsdorp, oftewel het onderkomen van Rick, Liesbeth en bonus kleindochter Charlotte, waar tevens die twee belhamels van kleinkinderen me op stonden te wachten. Rico was helemaal opgewonden over de schoolstage die hij november a.s. bij ons in Californie gaat doorbrengen en Felix kon niet wachten om de speciale honden lekkernijen te geven die hij voor Tinley had gekocht. Tinley, die bij mijn afwezigheid mijn plek op bed had ingenomen, was er later zeer dankbaar voor en droomde van meer!
Ook bij Liesbeth en Rick veel positieve energie met betrekking tot de “Jouw Marktkraam” onderneming die Liesbeth begin oktober gaat openen in Nieuw Vennep. Uiteraard kon een bezoek aan deze nieuwe parel in opbouw niet uitblijven, waar een honderdtal particulieren hun (overtollige) spulletjes aan de man kunnen brengen.
V.l.n.r. uitbaatster Liesbeth, Rick en “klant” Felix. Op de achtergrond een voorbeeld hoe zo’n kraampje er uit kan zien. Meer weten? Facebook: jouw marktkraam nieuw vennep. En nu terug naar ons reguliere programma. En weer aangeschoven voor een lekker potje voetbal…….. Turkije – Nederland……. Uh.. Wederom terug naar ons reguliere programma; op mijn uitdrukkelijke verzoek heerlijke broodmaaltijd met veel HEMA worst. En zo begon ‘s anderendaags een week die zich voornamelijk in Amsterdam en Den Haag zou afspelen. Mijn eerste afspraak op het Rokin was gepland op een herentijd: 10.00. Om er zeker van te zijn om prompt op tijd te verschijnen verliet ik, gewapend met Tom Tom, Beinsdorp om 08.30 met ongeveer 60 minuten aan reserve. Wel, die had ik meer dan nodig gezien alle opbrekingen in Amsterdam en het feit dat ik genoodzaakt was om in de Bijenkorf te parkeren, hetgeen me een ochtendwandeling van 10 minuten opleverde. Maar het was het meer dan waard gezien de vreugde en opwinding die mijn nieuwe adviseurschap bij de Naga stichting me bracht. “Wij zijn Naga, wij kickstarten moeder natuur om een groene leefbare planeet te creeeren, voor het heden en de toekomst.” Te veel om te beschrijven, ben je geinteresseerd, kijk dan op www.nagafoundation.org De volgende afspraken vallen onder het kopje ‘vertrouwelijk’ maar de avond werd in stijl begonnen met een maaltijd bij onze voormalige Consul Generaal in San Francisco, Bart van Bolhuis en diens sprankelende gade Thessy. Veel oude koeien uit de sloot gehaald en genoten van wat afzakkertjes. Heerlijk om dan te mogen blijven slapen in het Haagsche. Dinsdag bracht me weer naar Amsterdam en wegens mijn relatie met menig jeugdige entrepreneur kom ik dus ook menigmaal tijdens de lunch op ‘hippe’ plekken. Ditmaal in het voormalige gebouw van de Volkskrant in Amsterdam, nu Volkshotel geheten. Het restaurant op het dak mocht er zijn!
Ook deze gesprekspartner’s naam kan ik niet verklappen omdat ik anders wellicht mijn toekomst in Nederland in gevaar breng. Hoor ik daar hoongelach? ‘s Middags Hilversum en Loosdrecht onveilig gemaakt omdat we nu eenmaal mid volgend jaar ergens ons ei moeten gaan leggen. Gaat dit ons uitzicht worden?
In ieder geval kunnen de onderhandelingen beginnen! ‘s Avonds naar wederom een hippe plek in Amsterdam, Baut Zuid, bij het Olympisch Stadion, waar ik uitgenodigd was door de legendarische Frits Barend en diens rechterhand, de bekende journalist Jaap Stalenburg. Laat tachtiger jaren, tijdens oproer bij het NOC, waar Vonhoff onttroond werd, mocht ik een aantal malen ‘schitteren’ op TV bij Barend & Van Dorp. Tijdens een mooie maaltijd passeerde menig sportmoment de revu en werd uiteraard ook het magazine ‘Helden’, gerund door Frits en diens dochter Barbara, uitbundig besproken. Wordt vervolgd. Terug naar HQ Vinkeveen, oftewel schooonma’s Riet onderkomen om daar de nacht door te brengen. Rond 11 uur lokale tijd kreeg ik een PM van vriend Antwan van der Stap uit Californie; “of ik het nieuws volgde?”. “Hoezo, heb ik wat gemist?” Je leest het altijd in boeken, maar het overkwam me; een koude rilling liep over m’n rug. Goede kennis Wouter van Lier werd sinds zondagnacht vermist en inmiddels was een ongeidentificeerd lichaam gevonden. De uitkomst werd even dramatisch als de aanname:
The Marin County coroner’s office has confirmed that a body found Tuesday in Ayala Cove at Angel Island is that of Wouter Van Lier, a San Francisco man who went missing a day earlier.
Van Lier, 42, was last seen by his wife aboard the couple’s boat around 1 a.m. Monday. His body was found in 12 feet of water near the boat around 11 a.m. Tuesday and it was identified around 2:45 p.m., Tiburon police spokeswoman Laurie Nilsen said.
Wouter, die een lunch voor jonge zakenlieden organiseerde om mijn afscheid bij het consulaat een nog feestelijker tintje te geven. Wouter, een van de weinig mensen die ik mijn Sinterklaaspak toevertrouwde. Een goed mens is veel te jong heengegaan; te triest voor woorden. Ik blijf op tot m’n schoonmoeder rond ‘s nachts 1.30 thuiskomt, zodat in ieder geval voor haar de lampjes aan zijn. We drinken een neut en uitgeput ga ik naar bed. M’n laatste aktieve dag in NL is aangebroken en de lunchafspraak met WeTransfer/WeMarket grootheid Bas Beerens en diens messcherpe sidekick Adriaan Trouwee, geven me weer nieuwe energie. De week zakelijk afgesloten met een rondje Rabobank in Hilversum alwaar ik een prima onderhoud had met de mensen die mij de komende jaren gaan begeleiden. De BBQ die avond bij schoonzus Wendy en mijn drinkmaatje Jacco, waar ook Bo-Peter bij aanschoof, is een grote pleister op de wonde. Zo zie je maar dat familie een belangrijke pijler in het leven is. Schoonmoeder brengt me naar Schiphol, waar ik tijden het wachten bij D43 merkt dat op mijn boardingpass de naam John de Witt staat, en dat die naar Boston reist. Nee he?! Iemand heeft een behoorlijke fout gemaakt, maar het komt allemaal goed en ik vertrek op tijd naar mijn tussenstop in Salt Lake City. Na zo’n 14 uur kom ik in San Francisco aan en Astrid heeft geen idee hoe blij ik ben haar te zien wanneer ze voorrijdt. Fileleed, jawel, het duurde 2 uur om thuis te komen. Maar, na zo’n week is dat niets vergeleken bij het drama dat op Angel’s Island plaats vond. Carpe Diem.
