Month: August 2015

Dat was me het dagje wel, gisteren. Via de sociale media stroomden de gelukwensen binnen, hetgeen me deed denken aan de dag zelf, nu 28 jaar en een dag geleden. Om te beginnen met m’n mooie bruid, nog net 21, die inmiddels al heel wat van de wereld had gezien en moedig de handschoen oppakte toen ik zei “waarom zou jij de bruiloft speech niet geven”:

De wandeling en binnenkomst op de keitjes van Kasteel Sypesteyn gaf reeds een gevoel van opwinding over de zaken die ons nog te wachten stonden, met de vele jaren die wij ons inziens voor de boeg hadden.

Het “grappige” was dat toen reeds mensen meenden dat het, gezien het leeftijdsverschil, geen stand zou houden. Gelukkig konden ze het feest wel waarderen! Maar ook, al bladerend door dat album van 28 jaar geleden, al die geliefden en vrienden die wij in die tunnel van tijd verloren hebben. Jeetje! Of hoe had kunnen denken dat die knaap links, oudste zoon van mijn oudste vrienden in dienstjaren, Martin en Yvon, de razend populaire DJ Ferry Corsten zou worden?

Overigens is broer Robbert ook lang geen onverdienstelijke DJ/Mixer. Eigenlijk is ons leven daarna in een behoorlijke stroomversnelling terecht gekomen waarin wij woonplaatsen als Loosdrecht, Hilversum, Dusseldorf, Lommel, Walnut Creek, Concord (2x) en nu dus Alamo ons eigen konden maken. We deden, dankzij het honkbal, oorden als Taiwan, Cuba en Zuid Korea aan. Konden mensen als Fidel Castro practisch aanraken, gooide een eerste bal bij de Olympische Spelen, en kregen drie mooie zonen zonder het contact met de andere zonen te verliezen. En nu de grote beslissing om terug te keren naar het vaderland. Met nog ruim 9 maanden voor de boeg lijkt het nog ver weg, maar Funda wordt nu met arendsogen gevolgd, waar wij een vijftal huizen rond Hilversum ‘bewaard’ hebben en waarbij we hopen dat onze nummer 1 keuze voor ons behouden blijft. “Moet je in december kopen”, dringt Astrid aan, zodat we tegen juni gedekt zijn bij onze terugkomst. Hoe het ook zij, ons motto blijft ‘soms is het leven een frikandel, soms een Rolls Royce’. In de roze stemming waarin wij zijn houden we het even op het laatste:

Proost!

Deze morgen, bij het openen van de Major League Baseball site, was het eerste dat me trof de kop dat voormalige A’s linksvelder Yoenis Cespedes maar liefst drie homeruns had geslagen, 7 runs had binnen geslagen (van de eerste 10 die de NY Mets scoorden), zelf vijf runs scoorde en een uitroepteken plaatste door ook nog eens een honk te stelen.

Voor dit seizoen besloot General Manager Billy Beane tot afschuw van verstokte A’s fans, zoals de Laanens, om de beste speler van de A’s, derde honkman Josh Donaldson, tot diens eigen verbazing naar de Toronto Blue Jays te sturen. Is de film ‘Moneyball’, waar Brad Pitt de rol van Billy Beane speelde, hem naar het hoofd gestegen? Resultaat? A’s staan helemaal onderin in de American League West met een dubieus record: 100 fouten tot dusver, koploper in die categorie in beide honkbal leagues. En Josh Donaldson? In het American League all star team gekozen met een record aantal stemmen van meer dan 14 miljoen en waarschijnlijk dit jaar ook Most Valuable Player (MVP) van de A.L.

Josh wordt hier enigszins ruw gefeteerd met zijn walk off homer (betekent dat de Jays wonnen in het tweede deel van de 9e inning) tegen topteam Kansas City Royals. Dat brengt me bij Sparta; iedere keer wanneer ik iets hoor over Strootman, Falkenburg of een scorende Duplan bij Den Haag, en zo kan ik nog even doorgaan met spelers die deel uitmaakten van het Sparta degradatie elftal van 2010, dan kan ik wel kokhalzen. Dat laatste kan ook zijn omdat Sparta die proleet van een Aad de Mos als redder van ‘ons’ Rood en Wit had binnengehaald.

Dit is meer een Trump uitstralende coach; “ikke, ikke, ikke…….”, nou je weet wat daar op rijmt! In ieder geval lijkt het fair om te zeggen dat scheiden toch veelal lijden is, hoewel het na een huwelijk met een type als De Mos/Trump wellicht ongelofelijke opluchting geeft. Al het voorgaande leek me een aardige brug naar het succesvolle samenzijn a.s. vrijdag de 28e van het duo Laanen-Gruter. 28 jaar lief en leed (vooral lief) in Nederland, Duitsland, Belgie en de laatste ruim 16 jaar in het prachtige Californie. Veel meegemaakt, drie mooie jongens gebakken, die ook goed omgaan met de NL broers, en vooral uitgegroeid tot een team van formaat! En dan mid volgend jaar weer terug naar het vaderland, en ook dat gaat weer een feest worden. Onderstaand een aantal impressies:

Het begin: 28 augustus 1987, Kasteel Sypesteyn te Loosdrecht.

12 ½ jarig huwelijksherhaling in Las Vegas, 2000.

Halloween!

Stralend naast Goeverneur Brown, toen burgemeester van Oakland. November 2004.

Trotse NAVY mama in 2014.

Last, but not least, een trotse Paramedic! Wat een geweldige ontwikkelingen; ik ben trots op m’n huwelijksmaatje die me al die jaren geweldig gesteund heeft. Zo, fijne Luim lezertjes, nu ga ik me snel in de zeilkleren steken want ik ga met makkers Fred en Maarten de baai op. Als we dat maar droog houden!

Zo, het is goed opdrogen met een sterk bakkie koffie en een stroopwafel na een tripje Las Vegas met zoon Kaj. Het was eigenlijk een uitgesteld tripje om te vieren dat hij op eigen benen staat, en ook enigszins ter compensatie van het achterblijven in de V.S. wanneer wij volgend jaar terugkeren naar ons ‘eigen’ vaderland waar, als ik de Telegraaf mag geloven, iedereen met elkaar voor de lol op de vuist gaat. Maar dit terzijde. Het was mooi om Kaj enerzijds te mogen bewonderen afgelopen week als NAVY Petty Officer bij het afscheid van een meerdere;

en anderzijds op het toneel mee te maken als lijdend voorwerp bij een dolk illusie van Magier van het jaar 2014, Jan Rouven:

Helaas mochten er in de zaal geen foto’s gemaakt worden maar ik heb na afloop de jonge vrouwen van Kaj’s lijf moeten houden! Op zo’n moment heb je het zwaar als vader! Leuk zijn de reakties op facebook, met name van mensen die op dat moment ook in Las Vegas zijn en proberen tot een afspraak te komen. Helaas, beperkte “Kaj” kwaliteit tijd maakt dat niet mogelijk, evenals de shows die we “moesten” bezoeken en de dobbelstenen die op de craps tafel gegooid moesten worden, waar Kaj en passant nog even ruim $200 aan winst meenam. Het was allemaal geweldig en een soort van uitgeput zaten we voor het hotel op onze “ride” naar het vliegveld te wachten waar ik meende dat het tijd werd voor een selfie:

Deze was een van de twee, die andere leverde zoveel reakties op dat het samenvatten daarvan, al was het alleen maar voor mezelf, de moeite waard is. Het begon met vrouwlief: “Jezus man…ik herkende je niet eens!” Oh, wat hou ik van haar! Schoonzusje Danielle: “Gangsters !!!!” Vriendje Peter Den Hartog: “At least Kaj knows when to wear sunglasses..” Vriendin Caroline Poelman-Bosch: “Al het alcohol is op in Vegas zo te zien!” Ouwe strijdmakker en goede vriend Ton Bunnik die valt onder de categorie “we’ve seen fire and we’ve seen rain”, analyseerde als volgt: “De rekening van de minibar was vermoedelijk hoger dan de rekening van de kamer”. Ton leeft nog in ons “rijke” automatiseringsverleden waarbij mini barretjes tot op het laatste mini flesje geleegd werden. Broer Rob zag het goed: “Perfecte pokerface…”. Jammer genoeg miste we net het optreden van “neef” Ferry Corsten waar zijn vader Martin, m’n oudste vriend in dienstjaren, me op facebook over informeerde: “Ferry draait vanavond in Las Vegas. In de SLS Nightclub”. Nu ik dit zelf allemaal zo teruglees denk ik, eh hoe zal ik het zeggen, nou ja, dat ik toch nog leuk mee doe! Weet je, als je jezelf niet van tijd tot tijd kietelt…….. Over kietelen gesproken, onze kinderen lezen dit ook, jullie ouders zijn deze maand, om precies te zijn de 28e, 28 jaar gehuwd. Zo, dat is nog eens een laatste zin die hout snijdt!

De East Bay Express opende deze week als volgt:

Sound Arts Fading Out at Ex’pression College 

Against a grim economic backdrop, students and former instructors say Ex’pression’s new corporate parent is dismantling the school’s flagship program.

By Sam Lefebvre @Lefebvre_Sam

When Hannah Nelly visited Ex’pression College in 2013, she was smitten with the lavish recording studios available to students in the Sound Arts program. Following an ownership change, new policies forced out longstanding instructors and alienated others.

Niet geheel onverwacht, Ex’pression was al geruime tijd ziek en de overname was wellicht de bloedtransfusie (lees geld) dat de bedlegerige patient nodig had. Augustus vorig jaar werd ik benaderd door de president van SAE, de ovenemende partij. Tijdens een diner in Emeryville lichtte hij me in over de overname perikelen en het vele achterstallige onderhoud bij Ex’pression. Plotseling vroeg hij me of ik wellicht weer full time aan boord zou willen komen. Daar hoefde ik geen seconde over na te denken, ik ben de mening toegedaan dat je nooit bij dezelfde partij terug moet gaan als opperhoofd; hetzelfde succes kan nooit meer behaald worden!

Nee dus. Wel wilde ik me ter beschikking stellen als lid van de Raad van Advies, hetgeen in overweging genomen zou worden. Wat daarna volgde valt met geen pen te beschrijven, golfjes van ontslagen volgden, waaronder overigens ook eerder genoemde president. Het vermoeden is dat hij teveel betaald heeft voor Ex’pression, en daarnaast ook te gul was met zijn ontslagregelingen naar de smaak van de nieuwe Australische eigenaren. Onlangs hebben we een reunie gehad met de Ex’ Ex’ medewerkers waarbij tussen de vreugde om elkaar weer te zien een aantal zeer verontrustende verhalen gedeeld werden. Hoe dit af gaat lopen valt niet te voorspellen, maar een ‘Happy End’ gaat het zeker niet worden. Over naar een dankbaar onderwerp; voetbal! M’n oude partner Jos Kuijer, met wie ik in de beginjaren ’90 kindervoetbalprogramma’s in Tampa, Florida produceerde, meldde me dat het tijd was om naar huis te komen omdat JanLul.com door Fox van het internet verwijderd was. Kortom, wilde ik Sparta ‘live’ zien, dan kan dat alleen maar op Nederlands grondgebied. Komt mooi uit, wanneer we volgend jaar juni, of zoveel eerder verhuizen, dan is Sparta net weer terug in de eredivisie, waar ze ook nog in zaten toen we naar de V.S. verhuisden! Inmiddels is Astrid links en rechts de spullen aan het verkopen die de terugkeer niet mee gaan maken, en daar is ze verdomd handig in. Iedere keer komt ze weer triomfantelijk met een vuistje dollars het huis instuiven. Net als ik kijkt ze verlangend vanuit de Verenigde Staten naar Nederland!

December gaan we alvast een voorproefje nemen en kerstmis in Nederland vieren. Ben benieuwd!

Wij wonen in een buurt waar de meeste mensen zich het predikaat ‘in goede doen’ eenvoudig kunnen laten welgevallen. Wij zijn een beetje een buitenbeentje omdat we huren! Bewust, omdat we mid 2016 terugkeren naar de Lage Landen. Anderzijds, maar dat weten de buren niet, omdat we ons geen huis van $2 miljoen kunnen veroorloven. Dat we toch snel door onze naaste buren geaccepteerd werden kwam simpelweg door deze versiering, die Astrid sinds jaar en dag voor welk huis dan ook parkeert:

Onze wijnneus van een buurman voelde zich daardoor zeer aangetrokken, en was daarnaast in het begin ook zeer behulpzaam. Al snel voelde hij aan dat onze dagelijkse normen en waarden wat socialer waren dan de zijne, en vanaf dat moment toetert hij vrijelijk rond dat hij een goede band heeft met die communisten naast hem. Van tijd tot tijd leidt dat tot nogal verhitte disussies waaruit blijkt dat hij, evenals zijn vrouw, absoluut de feiten niet op een rijtje heeft staan. Ivar mengt zich van tijd tot tijd in die discussie en alleen de vraag op welke feiten hun meningen gebaseerd zijn (Fox News, eigenlijk een soort Telegraaf) verwart hen. Afgelopen donderdag waren we bij hen voor een hapje en een snapje waarbij we stelden dat het beschamend was voor de Verenigde Staten dat een man als Donald Trump momenteel degene is die de Republikeinse kandidaten in de polls leidt. Nou, dat we dat zoiets over een succesvolle zakenman als Trump durfden te zeggen. Ook daar kwam weer boven tafel dat ze helemaal niet in de gaten hadden dat Trump de inkomende Mexicanen beschouwde als dieven, verkrachters en wat van dies meer zij. Vandaar dat ik gisteren dit maar weer eens op facebook plaatste:

Donald Trump Is The Worst.

Luister, huiver en kijk er nog maar eens goed naar! Het grappige is dat ze altijd zeer bereid zijn om te helpen en toen ik een tijdje geleden opmerkte dat ze eigenlijk best sociaal waren, keken ze me stomverbaasd aan. Jammer, maar helaas steken grote delen van dit land zo inelkaar. Poepgate! Zoals reeds uitgelegd strandde het hoogtepunt van onze reis vanwege het gegeven dat een of andere sufkop bij Princess Cruises niet helemaal juist gecalculeerd had dat bij een schip met zo’n 3.600 mensen aan boord de output nogal hoog zou zijn. Poep diende derhalve in het diepste deel van de oceaan gedumpt worden en we konden de trip naar Tracy Arm Fjords derhalve vergeten. Zie onder hoe het op de dag nog enthousiast in het dagjournaal beschreven werd:

Na behoorlijk wat oproer van de passagiers werd er per passagier $75 korting gegeven, een minimale pleister op een gapende wond. Tevens zouden we benaderd worden door een vertegenwoordiger om dit te bespreken. Moet toegeven dat het ook gebeurde, zij het dat de boodschap was dat ze dit betreurden maar dat het omstandigheden waren die door hun reisvoorwaarden uitgesloten werden van welke vergoeding dan ook! Kortom; het hoogtepunt van de reis wordt verknald door een blunder van Princess, pech voor U! Ons hoogtepunt tijdens een veiling aan boord werd de aanschaf van een tweetal (limited edition) Britto’s van de Braziliaan Romero Britto, een absolute topper in de Verenigde Staten.

Oh, oh, wat zal dit ons nieuwe huis in Nederland doen opwarmen tijdens een kille winterdag. Nou, is dit niet een fijne afsluiting voor een Luim op de eerste dag van augustus in 2015, en zo’n 10+ maanden verwijderd van onze terugkeer?! Precies, kom het maar eens een keer lekker bewonderen in………