Laat ik maar gelijk met deze foto beginnen; laatste kampioenschap 1959, hetgeen ik bewust mee heb mogen maken. Stoere jongens, ferme knapen, evenals vele Sparta teams na hen, zij het zonder kampioenschappen, wel wat beker gewin.
In dit huis in Alamo, Californie, waar het “Rood Wit zijn onze kleuren” menigmaal meegeblerd wordt, staan ze nu voor rood van schaamte, wit van ellende. FC Watje aan het werk; geen inzet, geen beleving, niet in staat om een bal redelijk richting te geven naar een medespeler, en voorzetten die doelloos over de goal de tribune inzeilen. Maar, eerlijk is eerlijk, we speelden dan ook tegenover een eredivisionist. Zaten die niet vorig jaar bij ons in de Jupiler League? Kijkend naar de Engelse cups waar tweede, derde, zelfs vierde divisieclubs de mouwen opstropen, de strijd ingaan en menigmaal de grotere tegenstander afbluffen, kan je alleen maar moedeloos het hoofd schudden. Breuer: “we moesten van meneer Pastoor laag gaan spelen”. Nou, je zag vanaf minuut een dat ze de bietenbrug op zouden gaan. En we speelden niet tegen Real Madrid, maar tegen NEC in Nijmegen, kortom, wat een Rotterdamse armoede. Het leek wel of alle basisbegrippen nog bijgebracht moesten worden:
En dan zo’n coach, is dat de nieuwe mode dat wanneer jouw team totaal ingemaakt wordt en als blinde kippen over het veld lopen, dat je al turend door je bril geen enkele emotie toont en ‘wijze’ taal uitwisselt met de naast jou zittende assistent coach (Reiziger)?! Overigens, ik zat met onze Benjamin Ivar donderdag te kijken, wel een mooi moment om zo’n American Dutchie wat spreekwoorden bij te brengen. Na een minuut of wat zei ik “Sparta gaat het loon van de angst betalen”. “Wablief” zei Ivar. Nadat NEC in de 5e minuut scoorde, na het laffe beginspel van Sparta, kon ik het eenvoudig uitleggen. Maar ook, een aantal spelers aanwijzend, “die komt nog geen cornervlag voorbij”. Afsluitend, Ivar las nog een commentaar voor van een Sparta supporter op Sparta’s fanzine ‘In The Winning Mood’, in de eerste helft nog: “nou dit heb ik wel gezien, ik ga lekker naar Gooische Vrouwen kijken”. Dacht ik dat NAC – Sparta een dieptepunt was! Het machtige NEC vernederde Sparta, en het liet zich vernederen. Mochten we morgen van het uiterst lastige FC Emmen winnen, staan we nog tweede ook. Heb er een hard hoofd in. Oh ja, nog even naar de bekerloting; bij de laatste 16 zijn 9 eredivisieclubs, 5 amateurclubs (“we gaan er lekker tegenaan jongens”) en slechts 2 clubs uit de Jupiler League. Ik bedoel maar! Over inzet en beleving gesproken; afgelopen dinsdag zijn we begonnen aan de honkbal wereldserie. De New York Mets tegen de finalist van vorig jaar, de Kansas City Royals. Heerlijk, kippenvel. Zo’n opening, grote sterren die het volkslied zingen, en fans die elkaar niet afmaken.
Heerlijk om 5 uur ‘s middags voor de buis plaats nemen en al die tactische en strategische zetten op je in laten werken. De eerste twee wedstrijden werden door de Royals gewonnen en gisteren, in New York City, waren de Mets oppermachtig. Vanmiddag om 5 uur zit deze pensionado (het juiste moment om jezelf als zodanig te bestempelen) weer met alle emolumenten (vul in) op de bank.
Ik denk dat ik een schaal met snoepgoed voor de Halloween gobblers buitenzet, zodat ik niet gestoord word. Ivar, in zijn hoedanigheid van zwemleraar, heeft ook de hele week aan het zwembad Halloween gevierd met zijn waterratjes.
Morgen naar het nieuwe buitenverblijf van de 31 jaar onschuldig gevangen zittende Jaitsen Singh in Vacaville:
Mensen, ga asjeblieft naar deze link van PrisonLaw Nederland en stort:
http://www.geef.nl/actie/singh#.VdMJ_pd1A-U
Laat hem daar niet sterven in de gedachte dat ook de Nederlanders hem lieten stikken. Pastoor Laanen (hoewel 20 jaar ouder dan die andere Pastoor, maar veel gepassioneerder) neemt nu afscheid met een welgemeend “maak wat moois van je leven”!