Month: September 2016

Inderdaad, gisteren hield oudste zoon Rick z’n vermaarde maandelijkse buurtvrienden bijeenkomst in zijn eigen kroeg; de beinse Zot, en ik mocht er als adspirant lid bij zijn.

Omdat het geen bijeenkomsten zijn waarbij men het enerzijds droog houdt en anderzijds kort, had ik me in ieder geval van een slaapplek verzekerd. En, de stemming zat er inderdaad snel in, hetgeen ik probeerde vast te leggen:

Maar, vader of niet, hier mag toch geconstateerd worden dat zoonlief me op no-nonsens wijze verbood om daadwerkelijk een leuke collage te maken. Mokkend heb ik me er bij neergelegd hoewel ik naderhand wel uit volle borst heb meegezongen met Hazes (“Een beetje verliefd”) en toen we overgingen op country met Kenny Rogers (“Lucille”). Nadat we voor de derde keer het refrein “you picked a fine time to leave me Lucille” uitblerden, werd het programma ruw onderbroken en gingen we over tot de orde van de avond; zestiger jaren muziek. Tegen half drie heb ik m’n kooitje opgezocht en ik weet echt niet of ik van de ballotagecommissie het groene licht heb gekregen. Dat van Kroes en de Bahamas verbaast me niets. Immers, ik schreef bij het bezoek van Rutte eind januari aan Californie al dat ik hoopte dat er daadwerkelijk aandacht aan Singh besteed zou worden in plaats van al die toeristische tripjes (Apple, Tesla, Uber), welnu wie bleef er aan Uber plakken? Juist, Neelie Kroes, die er eigenlijk bij was om het belang van start-ups te behartigen. Je gaat me toch niet vertellen dat Kroes op 75-jarige leeftijd als start-up beschouwd kan worden?!

Voor haar hebben we het plaatje “Me, myself and I” aangevraagd van De La Sol. Afsluitend wil ik graag benadrukken dat ik j.l. donderdag echt puur onschuldig aan het tanken was toen De Telegraaf me ‘overviel’. Boze tongen beweren dat ik weer eens aandacht van de media, hoe dan ook, naar me toe trok. Plechtig beloof ik bij deze maar voor een goed doel de media te benaderen: Singh. Echter, alleen wanneer het moment zich daartoe leent. Nu dus in afwachting van de uitspraak van de Nationale Ombudsman. Singh wordt 72 in december, wellicht kan een van die makketakkers van BuZa eens een keer een reisje naar Californie maken om zijn gratie te bepleiten bij Governor Brown. Tgen die tijd zit hij 33 jaar gevangen! Ja, ik weet wat ik ben; Udo Jurgens schreef er een liedje over:

TRAUMTANZER

Maar in alle realiteit knokken we keihard door!

Precies vier maanden geleden arriveerde ik in Nederland, zo’n kleine drie weken na Astrid, die ruim baan wilde hebben tijdens de gewenste aanpassingen aan onze watervilla. Geen plaats voor mensen met twee linkerhanden! Na alle bureaucratie en waarschuwingen over het weer “dat gaat je opbreken wanneer je Californie gewend bent”, durf ik te stellen dat we ons helemaal thuis voelen. En dat weer……

Je dacht toch niet dat wij er zelfs maar over gedroomd hadden om mid september buiten te zitten omdat binnen nog ‘n kleine 30 graden genoteerd werd! Of dat we tijdens het door Handelsroute en mijn dappere ‘Brand’ klupje georganiseerde business/honkbal evenement, vanwege het EK honkbal in Hoofddorp, Nederland – Zweden kort gemouwd op de tribune konden aanschouwen.

Links naast mij voormalig PR Guru Ward van Beek, a joy. Het zomeravondpartijtje werd uiteindelijk simpel door ons Koninksrijk team met 8-3 gewonnen, waarna na de winst gisteren tegen Italie morgen de finale wacht tegen….. Zou verrassend Spanje kunnen worden. In ieder geval geslaagd evenement met een mooi aantal businessvrienden. Het werd ook een beetje de week van “De Amerikanen komen naar je toe deze zomer”. Deze week goede (business) vrienden Paula en Steve Breitbart uit Danville. Die vielen natuurlijk omver van dit weer. We deden Rotterdam aan, enerzijds om Ivar’s behuizing te bewonderen, anderzijds de nieuwe architectuur en de markthallen.

Na twee uur uitgebreid winkelen, ook door de Hoogstraat, kreeg ik ze zover om even een terrasje te pikken met een verkoelend biertje. Het leek potdorie wel werk! Op de terugtocht naar Loosdrecht nog even “hun” Brooklyn (Breukelen) bewonderd, waar Steve natuurlijk niet kon nalaten om te zeggen dat we het verkeerd schreven. Politiek hebben we maar vermeden…… Maar toch ook weer de “herinnert u zich deze nog” momenten in zo’n week. Bart Volkerijk, direkteur KNBSB en voormalig toppitcher, bracht Neerlands grootste honkballer, Hamilton Richardson, nog even bij ons groepje binnen. Hot shot Hammy zou die avond de eerste bal werpen. Herinneringen vlogen in het rond, maar de grootste die bleef hangen was toch deze:

Kon natuurlijk niet, een voorziter die op de werpersheuvel zo maar Hammy begon toe te zingen. Maar gelukkig heb ik me nooit zo bekommerd om dit soort “not done” etiquette. Had ik er verder mee kunnen komen? Wie weet. Wel had ik, toen ik aan de KNBSB-klus begon, gelijk gezegd dat ik het maar drie jaar zou doen omdat ik niet zou willen worden als die “anderen”. Welnu, zie de keus van de UEFA voorzitter en je weet wat ik bedoel! Ook kwam goede vriend Andy Houtkamp nog even aanwaaien, altijd bereid om na z’n 7e Olympische Spelen voor de NOS nog even de goede (honkbal) zaak te ondersteunen. Kortom; geweldig week en morgen natuurlijk met broer Rob en ons jonkie Ivar naar Sparta-NEC. Dan volgende week weer voorbereiding trip Silicon Valley eerste week oktober. Kan ik Singh ook weer een riem onder z’n hart steken. En natuurlijk lekker bij zoon Kaj verblijven (party!). In afwachting van de Ombudsman uitspraak voorlopig geen meningen mijnerzijds inzake wie dan ook. Het was me ‘t weekje wel, da’s zeker.

Vanaf practisch het moment dat onze oude buren Ann en Chip uit Californie door Astrid opgehaald werden van Schiphol, stapten we in de rol van toeristenbegeleider. En het leuke daarvan is dat je zelf ook dingen doet en beleeft waar je toch niet zo snel aan gedacht zou hebben. Dinsdagavond, terwijl Ann gezellig met Astrid herinneringen ophaalde, bracht ik met Chip door aan de TV; Zweden – Nederland. Uitleg hoefde ik slechts kort te geven omdat Chip binnen 15 minuten in dromenland beland was.

Ter herinnering (foto genomen in Alamo, Californie); Chip is de wat slordige Kerstman naast die statige Sint Nicolaas. Die dag telde dus ook niet echt, hoewel, eerlijk is eerlijk, het was de eerste keer was dat bondscoach Danny Blind geloofwaardig over kwam. En ja, hij kan het echt niet helpen dat een van z’n meest geroutineerde spelers een blunder van jewelste maakte (1-0 Zweden). Laat staan dat hij ze er zelf in kan schieten. Toch, Davy Klaassen?! Al met al hoop na het gelijkspel! Woensdag viel mij de beurt ten deel om Tinley bij de kapper op te halen terwijl Astrid naar Rotterdam toog met Ann en Chip om Ivar (zie foto boven op de voorgrond) te bezoeken. Astrid, meer Amsterdams georienteerd (kan ze ook niet helpen), werd door mij geadviseerd om over die prachtige Maasboulevard, via de Erasmusbrug, Hotel New York te bezoeken om daar iets genoegelijks te nuttigen.

Was ze nooit geweest! Daarna genieten van de Markthallen en Ivar’s kubuswoning. ‘s Avonds een gezamenlijke borrel, hetgeen ook nog aan gaat tikken en niet al te laat het kooitje in. Donderdag een heerlijke dag op de Loosdrechtse plassen doorgebracht met een zeer genoegelijke lunch bij de Beach Club Loosdrecht:

Het bracht m’n schoonzusje Wendy tot de volgende verzuchting: “Heerlijk! En dat gewoon in jullie dorp! Lijkt Ibiza wel”. ‘s Avonds te veel wijn in de man en aldus ontspon zich een verhitte discussie over Trump, hetgeen Astrid noopte tot een alcohol stop en gedwongen aftocht naar hun chaletje. Jaha, met onze democtratische principes valt niet te spotten! Gisteren alles weer koek en ei en om 09.15 togen we op weg naar Kampen. Kampen?! Jazeker, we wilden onze Amerikaanse vrienden bewijzen dat er in Nederland meer is dan Amsterdam (eigenlijk Rotterdam). Na een uur en 15 minuten belandden we in Kampen waar onze gastheer, Mr. Kampen Reinier de Wit, ons al op stond te wachten met een rolstoel voor slecht ter been zijnde Ann. What a guy! Via Kampen and Beyond – www.kampenandbeyond.com – en een persoonlijk bezoek had ik inmiddels al veel geleerd van de geschiedenis van Kampen. Allereerst een bezoek aan De Olifant.

Een van de twee overgebleven sigarenmakers in Nederland. Productie: 4,5 miljoen per jaar van cigarillo tot bolknak. Zeer interessante toer van tabaksbladen tot kwaliteitscontrole. Fantastisch! Reinout’s stadtoer was geweldig en kan ik iedereen aanbevelen, maar een ander hoogtepunt werd het museum. Het enige museum in Nederland waar alle Oranje’s levensgroot geportretteerd zijn en een rechtszaal met alle wijsheden die zich men maar kan bedenken. Astrid merkte heel puntig op dat de bar waar de advocaten aan stonden, overgenomen was door de Amerikanen wanneer ze door de ‘bar’ test moeten komen om gekwalificeerd te zijn als advocaat binnen een bepaald gebied. En toen moest ik plotsklaps weer aan BuZa denken, met name vanwege het vigerende beleid van Kampen toen het nog een stadstaat was in de 15e eeuw!

Singh gaat dit ook lezen en verzucht: “och was ik maar een Kampenaar”. Voor het overige laat ik het nu maar over aan de Nationale Ombudsman die ik dadelijk, eindelijk, het verslag van mijn hoorzitting kan doen toekomen. Gisteren na veel gezeur gekregen. Gisterenavond laat bij buren Yvette en Leendert nog even onze excuses gemaakt voor de luide discussies de avond daarvor, hetgeen onder het genot van wat gedistilleerds prima lukte! Morgen nemen we afscheid van onze oude buurtjes en en persoonlijk hoop ik dat Sparta Groningen verslaat, maar dit terzijde! En niet vergeten; Kampen bezoeken en die geestdriftige Reinier de Wit vragen om een toertje te doen.

Nou had ik dat van het Nederlands elftal wel gedacht, dus hoe verbazingwekkend de nederlaag tegen Griekenland ook was, verbaasde het eigenlijk toch niet. Uiteindelijk was het de voortzetting van een reeks thuisnederlagen. Voor BuZa had ik nog enige hoop voordat hun reaktie kwam op de door mij ingediende klachten namens Jaitsen Singh, aangevuld met de mijne. Het ontbreken van het verslag van de hoorzitting bij het schrijven van BuZa, waar ik natuurlijk zeer nieuwsgierig naar was, noopte mij tot het schrijven van de volgende e-mail:

From: Peter Laanen <peter@laanen-thebrand.com>
Date: 2016-08-29 12:12 GMT+02:00
Subject: Ref. DCV/CA-180/2016
To: DCV-CA <DCV-CA@minbuza.nl>
Cc: Bureau Nationale ombudsman <bureau@nationaleombudsman.nl>

Geachte heer van Wijngaarden,

Uw brief van 23 augustus in goede orde ontvangen.

Uiteraard teleurstelling over de nietszeggende antwoorden (eigenlijk ontbreken daarvan) en het plak- en knipwerk dienaangaand.

De antwoorden die als zodanig daarvoor aangemerkt kunnen worden waren immers reeds gegeven aan leden van de tweede kamer.

Maar dit terzijde.

Tevens heeft u het verslag van de hoorzitting, waar u in dit schrijven over rept, niet bijgevoegd.

Aangezien ik op de kortst mogelijke termijn de Nationale Ombudsman wil informeren over de bevindingen van BuZa en mijn op- en bemerkingen dienaangaand, verzoek ik u terstond genoemd verslag mij te doen toekomen, liefst per PDF naar mijn e-mail adres.

Hoogachtend,

J. Peter Laanen

Geen piep. Let wel, deze e-mail is dus van maandag! Voor de zekerheid had ik ook het kantoor van de Nationale Ombudsman gekopieerd, zodat ze bij voorbaat weten hoe de BuZa vlag er voor staat. Overigens staat de ‘C’ in DCV voor Consulair. Ze negeren gewoon mijn verzoek om een ontbrekend document alsnog te sturen. Angst? In ieder geval arrogantie. Had ik in vorige Luimen Minister Koenders van BuZa reeds omschreven als de man van de loze steun, dan werd zijn rol van papieren tijger deze week wel bevestigd toen hij de trip naar Turkije maakte om die Turken even de les te lezen. Op TV beweerde hij met droge ogen koeltjes dat die boodschap bij de Turken wel was doorgedrongen. Geenstijl.nl rapporteerde als volgt:

Bert Koenders: ‘Turkije altijd nummer 1’

Kiek ‘m staan. Ons Bertje. Als onze turfkaart van internationale dienstreizen klopt, is Koenders de eerste EU-politicus die Turkije bezoekt sinds Merkel in april voor een PR-shoot naar een vluchtelingenkamp ging. En dat was nog vóór de mislukte coup, die door Sultan Erdogan zo dankbaar is aangegrepen om de democratie buitenspel te zetten, het onderwijs te zuiveren, de pers de mond te snoeren en zijn (internationale) achterban nog verder tegen Koerden en Gülenisten op te hitsen. En dan is daar ineens Bert Koenders, in Ankara, op de foto met Turkse MinBuZa Mevlut Cavusoglu. Voor uw beeld: dat is de man die alleen al in deze maand het nieuws haalde door Oostenrijk ‘radicaal racistisch‘ te noemen, de Turkse vriendschap met Iran warm te houden, en Koerden te vergelijken met ISIS en ze allemaal out wil wipen. Da’s dus de man op de foto. Met onze MinBuZa. Die vlak voordat de Turken alle Koerden gaan uitroeien namens onze MinPres het bericht overbrengt "dat Nederland de militaire couppoging om de democratische instellingen in Turkije met geweld omver te werpen veroordeelt." En of de Turken alsjeblieft niet te hard willen vlaggen & toeteren in Nederland want er komen verkiezingen aan en de Nederlandse Nederlanders hebben het niet zo op toeterturken die Istanbul boven Klazienaveen verkiezen. Zoals Bürt Kündürs’ voormalige PvdA partijgenoot, Graaf Denküla:

Je zult begrijpen dat wanneer je een kleine vis als Jaitsen Singh niet eens kan helpen, dit uiteraard een ietwat te grote taak voor Koenders is. Ter afsluiting maar een gezegde uit Amerika dienaangaand: “don’t give a boy a man’s job”. Amen.