Month: August 2016

Binnen twee weken na de hoorzitting antwoord van BuZa; dat moet een record zijn. Is natuurlijk maar op een manier mogelijk, alle WORD gebruikers kennen het, knippen en plakken. Van de 3,5 pagina’s zijn er 2 zo ontstaan. En, zoals te verwachten, geen direkte antwoorden op mijn duidelijke vragen. Daar waar in dit schrijven BuZa zinsneden voorkomen als ‘vigerend beleid’, heb ik mijn vragen zo gesteld dat iedere Nederlander het begrijpen kan. In dat laatste schuilt waarschijnlijk de waarheid, zo simpel kan die vraag niet zijn, zo denkt men bij BuZ, wat schuilt daar achter? Dit trieste verhaal inzake Singh sleept zich voort, nu dus weer terug naar de Nationale Ombudsman. Zoals je leest bij veroordelingen; tot de dood er op volgt, en in Singh’s geval lijkt dat het gevangenis eindstation te worden in Vacaville, Californie. Laten we die papieren tijger nog maar eens tonen:

Jaitsen Singh. ©

Koenders steunt gratieverzoek Jaitsen Singh

Het ministerie van Buitenlandse Zaken zal een gratieverzoek van de 71-jarige Jaitsen Singh ondersteunen. Deze Nederlander van Surinaamse afkomst zit mogelijk al 31 jaar onschuldig vast in de Verenigde Staten, nadat zijn vrouw en stiefdochter werden vermoord.

Koenders besteedde dat weer uit aan zijn mannetje in San Francisco, die schreef een brief, en daarna werd er niets meer van vernomen. En bij BuZa vindt men dat normaal! Singh verwoordde dat als volgt na dit en vele andere gebroken beloftes:

Ken je die mop van Koenders, Schultz en Rutte die voor Singh gingen? Ze gingen niet! Laat ik afsluiten met een vrolijk relaas over ons kortste boottochtje, hetgeen me moeilijk valt na het voorafgaande, maar toch! Kleinzoon Felix was op bezoek maandag en dinsdag, hetgeen leidde tot een boottochtje met de California Dreamin’ op de Vecht waarbij de Mijndense Sluis de eerste hindernis vormt.

Felix en Tinley aan het relaxen tijdens de wachtbeurt bij de Mijndense Sluis. Schipper Astrid loodste ons er feilloos doorheen en na wat bruggetjes tuften we lekker de Vecht op. Totdat……de waterpolitie verscheen! We gingen 4 kilometer te hard! Maar erger, niemand aan boord had een vaarbewijs (Astrid bijna) en die van Tinley stamde uit Californie. Goede mannen echter die ons de les lazen en vertelden dat bij een boot die harder dan 20 kilometer kan een vaarbewijs hoort. En zo niet, dan wacht er een boete van €550. Ik verbleekte onder mijn gebruinde huid en liet alles aan Astrid over, mijn reddingsboei in donkere dagen. Vermanende vinger, waarschuwing en de opdracht om onmiddellijk terug naar huis te varen.

Achter de schipper, die van de zenuwen een saffie had opgestoken, het razendsnelle bootje van de waterpolitie. We zijn nog nooit zo snel twee keer door de sluis geweest. Maar, sloepje gaat begrensd worden zodat we er zonder vaarbewijs mee kunnen varen. En eigenlijk is dat meer voor de gasten bedoeld die af en toe willen varen, hetgeen nu mogelijk is. De moraal van het verhaal: je kunt je doel toch wel bereiken (waterpolitie dus) zonder met man en macht je aan regeltjes en andere ‘vigerende’ zaken vast te klemmen!

Dat heb je zo wel eens, zo’n week waar van alles en nog wat in zit. Begin je bij zondag, dan is de 3-0 overwinning van Sparta op PEC al voldoende om die dag met een dikke voldoende af te sluiten, hoewel de afsluitende BBQ bij oudste vrienden in dienstjaren Martin & Yvon Corsten (53 jaar, hallo!) de slagroom op de cake vormde. Maandag bestempelde ik als voorbereiding op de “Singh” hoorzitting bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken (BuZa). Meer informatie aan het slot van deze Luim. Aangezien Astrid maandag opgeroepen werd voor kraamzorg verplichtingen, hadden Tinley en ik de tent voor ons zelf. Buiten de opdrachten natuurlijk die Astrid achter had gelaten!

Ja, dit moge duidelijk zijn, na BuZa ben ik Ivar’s kubuswoning in Rotterdam gaan bewonderen, waarna ik met hem en overgekomen Amerikaanse vriend Dom een genoegelijke lunch heb verorberd bij de “Oude Haven”. Gewoon wat trapjes af en je bent er. Of onze jongste het geschoten heeft?! Woensdag werd heel speciaal omdat we bezoek kregen van Ingrid en Gineke Putters. Putters? Mei vorig jaar kreeg ik via Facebook messenger de volgende boodschap door:

Dag Peter, het wapen boven je profiel kreeg ik gisteren van mijn vader, gegoten in aluminium. Mijn oma was Bastiaantje Laanen uit Rotterdam (natuurlijk ). Komt die naam je bekend voor?

Asjemenou! Uiteindelijk contact gekregen met haar vader, Gerard Putters, die zich een jaar later, net na onze verhuizing, zich zeer verheugde op onze komst. Maar toen sloeg het noodlot toe; een week later overleed hij aan een hersenbloeding. Na de rouwperiode besloten vrouw Ingrid en dochter Gineke ons te bezoeken en het aluminium wapen te schenken om ons nieuwe onderkomen in te wijden.

Gineke heeft zich voorgenomen om het Laanen stamboomboek (uit 1970) weer bij te gaan werken met alle nieuwe Laantjes die inmiddels weer de boom verrijkt hebben. Het werd uiteindelijk een met herinneringen en wat wijntjes doorspekte vrolijke middag. Donderdag werd mijn eerste bezoek aan het St Antonius ziekenhuis in Utrecht. Mooi hoor. Na alle administratieve poespas werd ik volledig onderzocht op kwaadaardige moedervlekken. Op een kleine ingreep na, en crème voor m’n door de zon geteisterde hoofd, kwam ik er weer redelijk ongeschonden uit. Ja, zongeteisterd. Herinner je je nog die rechtsbuiten waarvan de laatste man van de tegenpartij tegen de voorstopper zei “dek jij die kale Jan”. Die rechtsbuiten was ik. Veel zon opgelopen! ‘s Avonds ons behagelijk met wat familie en vrienden in onze ‘tuin van Eden’ vermaakt. Gisteren werd weer zo’n jongensdag voor ouderen. Even raden:

Inderdaad, jukebox eigenaren op jacht naar nieuwe 45 toerenplaatjes. Mijn beurt om aan oudere broer Aad wat vinyl af te staan die voor een deel indertijd aan onze ouders toebehoorde, en waar een aantal waarschijnlijk meer hem toe kwam. Denk aan krakers als “Geen bier, geen borrel, geen wijn” van het Cocktail Trio of Malando’s “Ole Guapa”. Elk plaatje roept herinneringen op, en na een rondje Dobbe kroketten van schoonzus Nel werd de middag in stijl afgesloten! En nu even een wat serieuzere zaak; de Singh hoorzitting bij BuZa.

Dit gebouw, Ministerie van Buitenlandse Zaken, slokte me op ter bespreking van de ingediende klacht bij de Nationale Ombudsman. Laat ik er een onderdeel uitlichten omdat een volledig verslag van hun hand naar de Nationale Ombudsman nog moet komen. En ik licht het er uit omdat het me stomheid sloeg. Na wat heen en weer gepraat vroeg ik simpelweg waarom a) mijn vragen niet rechtstreeks beantwoord werden en b) nog belangrijker, wat de stand van zaken is na al de tijd die verstreken is na het bezoek van MP Rutte. Uit de brei van woorden was dit het eindresultaat:”bij ons wordt het niet als normaal beschouwd om na te vragen wat het effect van onze brieven is”. Ik viel bijna van m’n stoel. Dus twijfelde ik nog, Minister van Buitenlandse Zaken die de gratie van Singh publiekelijk ondersteunde, laat een brief naar Governor Brown van Californie schrijven en niemand gaat daarna vragen hoe het er mee staat? “Inderdaad, dat is niet gebruikelijk”. Dat betekent dus dat de andere kant ook weet dat er niet nagevraagd wordt en de brief gewoon in een stoffig archief opgeslagen kan worden. Onbegrijpelijk. Wanneer ik zo voor de overheid bij het NBSO tewerk was gegaan was ik al drie keer de laan uitgestuurd. Tegen een bedrijf zeggen dat ik ‘normaal’ niet opvolg wat ik voor hen aangevraagd heb, zou een doodssteek zijn! Nu begrijp ik ten volle waarom de politiek zover verwijderd is van ‘Jan met de pet’. Ik voel me al zingend ‘Jan met de pet’.

https://youtu.be/fuQMajGQOKo

3:07

M’n Hazes tekst: “Ik zit hier heel alleen m’n blog te schrijven….”. Niet helemaal natuurlijk, beneden liggen Astrid en Tinley nog vredig te slapen. De laatste belhamel is vertrokken naar het verre Rotterdam en nam gisteren ontroerend ‘afscheid’ van de mama.

Terwijl ik Ivar met de bulk van z’n spullen donderdag voor een eerste doorweekte trip naar zijn kubuswoning bracht, vervoerde Astrid Bo-Peter naar Eindhoven waar z’n trip naar Bologna, en dus een internationale carriere, begon.

Inmiddels berichtte Kaj dat hij z’n huurcontract voor een nieuw onderkomen in Martinez, Californie getekend had, en met een gelukzalig gevoel aan z’n firefighter academy kon beginnen. En dan overvalt je een gevoel van melancholie en tevredenheid; we hebben ze goed afgeleverd.

Mijn oudere zonen Eric (boven) en Rick (wie drukt hem naar beneden?) hebben zich al sinds jaar en dag een goede plaats in de maatschappij verworven, m’n liefje wat wil je nog meer? Singh Ja, hem vrij krijgen staat bovenaan mijn wensenlijstje. Hiertoe werd ik ook nog gesterkt door het volgende artikel van woensdag j.l.:

De tot levenslang veroordeelde Edwin S. heeft recht om aan zijn resocialisatie te beginnen. Dat heeft de rechter in Den Haag woensdag bepaald. S. wil de kans krijgen om terug te keren in de samenleving. Na 23 jaar en zeven maanden te hebben vastgezeten, vindt de man daarom dat hij recht heeft op resocialisatie. Hij eiste dat in een tegen de Nederlandse staat aangespannen kort geding. S. werd in 1994 veroordeeld voor de moord op een man en het levensgevaarlijk verwonden van een vrouw uit Badhoevedorp bij een overval. Hij voelt zich gesterkt door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Dat oordeelde eerder dat een levenslange straf, zonder uitzicht op enige vorm van verlof, onmenselijk is.

Jaitsen Singh heeft niemand vermoord en zit al 32 jaar vast! Aanstaande dinsdag trek ik naar Den Haag voor een hoorzitting bij BuZa naar aanleiding van de klacht die ik ingediend heb bij de Nationale Ombudsman namens Singh, en aangevuld met mijn klacht dat men nooit echt mijn vragen als contactpersoon van Singh beantwoord heeft. In wezen word je gewoon niet serieus genomen. Ik herhaal ze nog even met het soort van antwoorden waarmee men trachtte mij zoet te houden (uit mijn Luim van 26 maart j.l.):

*Heeft MP Rutte daadwerkelijk voor Singh gepleit (bij Gov. Brown)?

-Daar wordt geen rechtstreeks antwoord op gegeven, wel kan je uit Koenders z’n antwoord afleiden dat hij dat niet gedaan heeft tijdens zijn onderhoud met Gov. Brown, maar achteraf in zijn dankbrief. Gemiste kans!

*Heeft MP Rutte inderdaad de smeekbrief van Singh’s zoon Surender overhandigd (aan Gov. Brown)?

-Geen antwoord

*Wie lobby’t er nu namens Singh bij Gov. Brown of diens Kabinet?

-Geen antwoord, slechts vage indicaties over activiteiten van de ambassadeur (die overigens tijdens het bezoek van Rutte met de assistant van de naaste medewerker van Brown heeft gesproken en er toen achter kwam dat een brief van BuZa, bedoeld voor Brown, reeds 5 weken ongeopend lag), en dan de dankbrief van Rutte. Wie lobby….dat is niet BuZa, dat is een persoon of personen! Zo houden ze elkaar de hand boven het hoofd. Koenders heeft ook niet rechtstreeks naar Brown geschreven maar via de toenmalige CG Hugo von Meijenfeldt. Een brief waar ook geen acht op werd geslagen. Koenders gaat pas aan de slag wanneer tweede kamerleden aan de bel trekken en komt dan op de proppen met brieven die geschreven zouden zijn.

Hebben ze uberhaupt ooit een antwoord van Gov. Brown of diens mensen gekregen? En laten ze in Godesnaam niet aankomen met het gegeven dat de consulaire medewerker met zijn gezin Singh in San Quentin heeft bezocht, want dan ga ik echt over m’n nek:

Deze foto schijnt in het dossier Singh te zitten maar is meer een vorm van rampentoerisme….”we zijn in het San Quentin van Johnny Cash geweest”. Waar was de consulaire medewerker dit jaar nu de publiciteit geweken is? Het hele consulaat heeft onder aanvoering van de voormalige CG Hugo von Meijenfeldt ook nog een uitstapje gemaakt naar San Quentin. Gezellig toch?! Onlangs kreeg ik het verwijt dat ik wel wat hard optrad. Weet je wat hard is?! Wanneer je 32 jaar onschuldig vastzit en jouw eigen land heeft slechts minimale pogingen gedaan om je te ondersteunen. Nil desperandum! Want wanneer de hoop is verdwenen, is alles verdwenen!

Zondag wordt feest, ongeacht de uitslag! M’n jongste broer Rob, zonen Bo-Peter en Ivar, en uw schrijverd, gaan onze rood-wite mannen van Sparta hartstochtelijk aanmoedigen wanneer ze Ajax bekampen in hun eerste eredivisie wedstrijd sinds…… Flashback:

Sparta Rotterdam Forever!

Saturday, May 22nd, 2010: De scene deed me eigenlijk denken aan de vijftiger jaren wanneer we aan de radio waren gekluisterd voor een hoorspel. Paul Vlaanderen, de dappere detective, met vrouw Ina; “Ina bukken”. Na afloop angstig de zoldertrap naar boven waar mogelijk sluipschutters op de loer lagen. 16 mei 2010: Teletekst aan om de stand van Sparta – Excelsior te bekijken. De brilstand is bijna aan het eind nog steeds gehandhaafd. Dan komt Ivar, 13 jaar, en dankzij mij besmet met het Sparta virus, vol opwinding mijn kantoor binnengestormd; “Sparta heeft gescoord”. Voor een tweetal minuten hebben we een minifeestje, dat daarna wreed verstoord wordt door het dodelijke Excelsior doelpunt, 4 minuten in blessuretijd, dat Sparta naar de Jupiler league verbant. Ivar, die de laatste jaren steevast in de zomer het Sparta team opzoekt, en al hun handtekeningen heeft, is ontroostbaar. Mijn troostende woorden dat we dan volgend jaar wat te vieren hebben, dringen ook niet door. Ze waren dan ook niet echt overtuigend. Mijn 6 jaar jongere broer Rob, die mij altijd verwijt dat ik de enige ben die bewust een Sparta kampioenschap heeft meegemaakt moet ook lijden, flitst het door mij heen. Ondanks alles wat er plaats vond, is Sparta een van de weinige clubs zonder schulden en komen ze dus terug. Zeker weten.

Bovenstaand de toen 13-jarige Amerikaanse Spartapiet Ivar. Gaat smullen worden zondag! Ook om te smullen is de familieprimeur waar wij kond van mogen doen. Als ware romanticus ben ik natuurlijk dol op ‘happy ending’ verhalen, waar wij de laatste tijd helaas niet al te veel van mogen genieten. Wat kan er gebeuren wanneer twee mensen, die relatief kort na elkaar hun geliefde verliezen, elkaar tegenkomen tijdens het bewerken (hakken) van kunststukjes? Zij kijken elkaar aan, de weduwnaar en de weduwe, en er ontstaat een enorme klik, een explosie als het ware! Het gebeurde Oom Dick, net als ik weliswaar van de koude kant (zou wijlen schoonvader Toon zeggen) en diens prille vriendin Annemeta. En wij hadden de eer om als eerste hen te mogen ontvangen:

Stralend in het midden Oom Dick en Annemeta. Helemaal te gekke bijeenkomst die op enig moment uitmondde in het ophalen van oude herinneringen en zelfs (natuurlijk) oude liedjes. Ivar rolde hier licht met z’n ogen alhoewel hij bij de Beatles of de Stones dapper meedoet, met dank aan onze jukebox. Het was een heerlijke bijeenkomst met mensen die na een zeer droevige periode weer geluk tegemoet kunnen zien. Ex’pression College. De reden dat we met het hele gezin in 1999 naar Californie verhuisden. Het trotse prachtige college dat vele prijswinnende geluids- en animatie artiesten voortbracht, en zelfs een Oscar winnaar. Twee jaar geleden overgenomen door mondiale diplomafabriek SAE, waarna de boetiekfirma Ex’pression vakkundig omgekat werd tot dezelfde grauwe educatiebrij. Ja, ik ben reeds weg sinds mid 2005 maar de Ex mensen van Ex’pression houden middels een gesloten site nauw contact met elkaar. Het dieptepunt kwam vorige week toen bekend werd gemaakt dat de ‘wall of fame’ opgeofferd zou worden aan zucht tot optimalisatie. Die muur, waarop duizenden tot op het bot gemotiveerde studenten hun handtekening gezet hebben en mededeelden tot welke grote hoogten ze dachten te stijgen. Die muur, waarop artiesten als Bon Jovi, Jack Johnson, Train, Tori Amos, Dave Grohl van de Foo Fighters en ons eigen raad van advieslid Woody Harrelson niet alleen hun handtekening zetten, maar ook bemoedigende teksten voor de studenten achterlieten. Persoonlijk vond ik het een IS aktie in de educatiewereld!

Alan Parsons tekent hier de ‘wall of fame’ nadat we een studio naar hem vernoemd hadden. Singh: Niet vergeten! Echter, ieder keer wanneer ik hem vermeld in de kop of afkondiging, verlies ik de helft van mijn lezers! Foei! In ieder geval heeft het Ministerie van Buitenlands Zaken me uitgenodigd om 16 augustus in Den Haag de ingediende klacht door Singh en mij mondeling toe te lichten. Het leek me duidelijk, maar toch. Een beginnetje zullen we maar zeggen. Ik hou jullie op de hoogte. En dadelijk lekker van de Olympische Spelen genieten!