Month: July 2016

Wat zijn we die maanden druk geweest! Behalve uitpakken en inrichten (voornamelijk Astrid), ook het weerzien en weer versterken van vriendenbanden. Pas dan merk je hoe sterk die geweest moeten zijn. En ook al die herinneringen die daarmee terugkeren en die een brede lach op je gezicht toveren. Laat ik er een drietal “gevallen” uitlichten. Vanmiddag komt oude kameraad Peter Wijsman ons een bezoekje brengen met zijn partner Debbie. In 1975 vierden we het 5-jarig bestaan van onze werkgever Holland International Computer Services, alwaar ik het winnende lot getroffen had om een modeshow te presenteren. Links op onderstaande foto eerder genoemde Peter Wijsman. Even ‘for the record’; geen geintjes over ontbrekende buikjes of wijkende haargrens. Peter W. speelde een belangrijke rol in een computer die wij op slinkse wijze kaapten bij de Femis Bank in Baarle Hertog/Nassau. Heel verhaal. Gaat om een niet betaalde computer die ons faillissement had kunnen veroorzaken. Daar namen de jeugdige ondernemers van Multi Function geen genoegen mee. Gepubliciteerd artikel op aanvraag beschikbaar.

Morgenmiddag komt Ton Bunnik (op de foto links van mij) met vrouw Ingrid op bezoek. Ton nam ik bij HICS aan in 1974 en was even briljant als lastig. Gezien zijn toen jeugdige leeftijd is speels meer op z’n plaats. Groeide uit tot een echte ondernemer waar ik zelfs nog commissaris ben geweest. Heeft niet al z’n streken verloren (gelukkig). Binnenkort worden we voor een hapje en een snapje verwacht bij Martin en Yvon Corsten, op dansles leren kennen in 1962 (holy shit).

1967: Uit de “Mannenwinkel” (ik werd geretourneerd). Voor de zekerheid: Martin is de blonde jongeman. Anecdote: Martin en ik werden uitgenodigd bij de KRO voor een auditie. Broer Aad had vervoer (een mini) en werd gechartered om ons naar Hilversum te brengen. Het was een Toon Hermans ervaring; “waar is uw bladmuziek?” Eh…..wij moeten het van het gesproken woord hebben. “Okay, doe maar wat”. De hele weg terug naar Rotterdam hebben we het alleen nog maar gehad over die Katholieke Rot Omroep. Martin en Yvon brachten wereldberoemde DJ Ferry Corsten ter aarde. Zoete wraak. Geweldig toch dat dit en vele andere vriendschappen zo gehandhaafd blijven. Twee van mijn beste vrienden in Californie, Maarten Sierhuis (van die autonome Nissan auto’s) en Fred van Buiten (BFF heet dat geloof ik), behoren ook tot die categorie, net als die andere makkers die achterop mijn Silicon Valley afscheidstrui staan. Niemand gaf het ook beter weer dan Fred toen hij tijdens een zonnige woensdagmiddag wedstrijd bij de A’s zei; “al stond er niemand op het veld, met een biertje in de hand en een snack voor ons komen wij de middag prima door”. En wie kan dat beter illustreren dan Peter van Straaten!

Kortom; de hele terugkomst voelt aan als een warme douche met al die oude vrienden, kennissen en vooral ook familie. Ter afsluiting; afgelopen zondag hielden wij als nieuwlichters een housewarming party voor onze Eendengat buren. Geweldige middag en nieuwe vriendschappen zijn in de maak. Daarom is het goed om af te sluiten met een mooi liedje, en “Vriendschap is een illusie” van Het Goede Doel komt daar niet voor in aanmerking. Wel Simon and Garfunkel’s “Old friends”.

OLDFRIENDS

Gaat het mis tussen u en de overheid? Wij staan voor u klaar

Ja, ja, mooie slogan! Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen; zinvol of zinloos?! Onderstaand hun reaktie die op zich voor zichzelf spreekt:

Geachte heer Laanen,

Dank u voor uw brief van 5 juni 2016. Daarin schrijft u dat u namens de heer J.J. Singh een klacht indient over het ministerie van Buitenlandse Zaken. U klaagt over de gebrekkige en nalatige consulaire bijstand van het Ministerie van Buitenlandse Zaken en tevens over het feit dat uw vragen aan het ministerie niet beantwoord worden . U vraagt de Nationale ombudsman om uw klacht in behandeling te nemen. Graag informeer ik u over de behandeling van uw brief.

Is onderzoek naar uw klacht mogelijk?

Wij stellen op dit moment geen onderzoek in naar de klacht, omdat u deze klacht nog niet hebt ingediend bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Wij nemen de klacht pas in behandeling als het ministerie de klacht eerst heeft behandeld. De Nationale ombudsman vindt het namelijk belangrijk dat het ministerie eerst zelf de kans krijgt om de klacht naar tevredenheid van de heer Singh op te lossen.

Wij hebben uw brief daarom doorgestuurd naar het ministerie met het verzoek de klacht te behandelen. Het ministerie is verplicht de klacht van de heer Singh binnen zes weken te behandelen. Die termijn kan met vier weken worden verlengd. In dat geval moet het ministerie u laten weten dat de behandeling van de klacht langer duurt.

……….Klacht nog niet ingediend bij het ministerie……..Je vraagt je af of die lieden uberhaupt het klachtenpakket hebben doorgenomen gedurende de ruim 6 weken tussen indiening (aangetekend) van het pak aan papieren, inclusief een uitgebreide, handgeschreven vele pagina’s tellende klacht van Singh, en dit algemene schrijven. Of de brieven die Singh’s zuster Sieta schreef en waar nimmer op werd geantwoord. Ook bij de Ombudsman ingeleverd. Ministerie van Buitenlandse Zaken lijkt me een prima reaktie om op Singh’s klacht(en) te reageren. Daar komen dezelfde nietszeggende antwoorden dadelijk weer vandaan die ze ook reeds aan leden van de tweede kamer verschaft hebben. Je krijgt geen enkel direkt antwoord op gestelde vragen. Ministerie binnen 6 weken…..bla, bla…..4 weken verlenging mogelijk, bla, bla. Tegen de tijd dat de Nationale Ombudsman een uitspraak doet (of niet) hebben we inmiddels een andere regering en zitten die ouwe makketakkers inmiddels op comfortabele posities in het bedrijfsleven. Ik vraag me af of ze sowieso bij de Nationale Ombudsman weten hoe het bij BuZa werkt. Dat je alle correspondentie dient te richten aan het consulaat waar de gedetineerde onder valt. Nou, lees nog maar eens de Luimen na die ik daar al over geschreven heb! “Waterverf” zou wijlen Wim Sonneveld als reaktie gegeven hebben. Oh ja, wanneer de reaktie van BuZa komt (stel je voor dat ze plotsklaps behulpzaam worden) dan is het exact een jaar nadat ik Jaitsen Singh voor het eerst in San Quentin bezocht heb. Astrid ging me voor, maar ik wilde pas gaan nadat ik me er meer dan redelijk van overtuigd had dat Singh onschuldig was. Geen ramptoerisme, zoals ik anderen heb zien doen. Luim 401 gaat dus uitsluitend over Singh en daarom nog maar eens zijn onderkomen in beeld, en na een briljante week in Loosdrecht ken ik het verschil als geen ander! Slaap zacht Nationale Ombudsman, Minister Koenders, voormalige CG Hugo von Meijenfeldt en al die andere lieden van BuZa die sinds Singh’s ingevangenneming hem of loze beloften hebben gedaan, danwel hem hebben laten rotten in de diverse gevangenissen die Californie rijk is. Shame on you!

Nice en Turkije laat ik maar aan Minister Koenders over, dan hoeft hij zich in ieder geval niet te bekommeren om ‘onze’ 32 jaar onschuldig vastzittende Jaitsen Singh. Tour de France held Tom Dumoulin heeft inmiddels zoveel lof toegezwaaid gekregen dat mijn lof mosterd na de maaltijd betekent. Over dus op het lokale, positieve, Loosdrecht nieuws. Het was een roerig weekje in Loosdrecht, niet alleen qua weer, maar ook qua gebeurtenissen. Allereerst felicitaties voor zoon Bo-Peter die zijn Master’s Degree bij de Universiteit van Leiden behaalde en dat inmiddels met Astrid viert in Marrakech, inclusief zijn 25e verjaardag (morgen).

Kaj heb ik gisteren na wat fileleed afgeleverd op Schiphol voor zijn WOW vlucht naar San Francisco via Reykjavik. Maar niet nadat wij donderdag een intensieve vader-/zoondag hadden doorgebracht. Dus, waar anders dan op het water met NAVY man Kaj!

Uiteraard, zoals het hoort op de California Dreamin’, was de trouwe sloephond Tinley ook aan boord:

En, je komt tot een goed gesprek wanneer je uren in elkaar’s gezelschap bent. Uiteraard werd de inwendige mens ook niet vergeten. Deskundig meerde Kaj bij Beach Club Loosdrecht aan alwaar wij van een eenvoudige doch voedzame maaltijd genoten:

Wat zullen alle moeders en grootmoeders hier blij mee zijn; alle korfjes helemaal leeg! Tevreden keerden wij huiswaarts om na een kleine filmmarathon tevreden ons mandje op te zoeken. De jongste telg is inmiddels met vriend Alex uit Californie in Montenegro beland, via Wenen, waar een driedaags muziekfestival op het menu staat:

Via gratis WhatsApp berichten blijven we op de hoogte van Ivar’s aktiviteiten, soms met foto’s, soms met ingesproken berichtjes. En ik? Ik dein als goed vader met stroom mee. Maar vanmidddag, spannend, ben ik te gast in Kampen bij de beweging ‘Kampen and beyond’. https://www.kampenandbeyond.com/nl/

Meer hierover in de volgende Luim. Tenslotte: vergeet Singh niet, wellicht voor het moment klein nieuws wegens alle schokkende gebeurtenissen in de wereld, maar diep tragisch hoe een mensenleven verknald wordt! In ieder geval komen er frisse krachten bij om hem te ondersteunen. Opgeven is geen optie! Heel fijn weekend.

Gek hoor, kom je nietsvermoedend zondagmorgen de trap opgestrompeld naar de keuken om een vers bakkie thee (hoor ik daar een liedje?) voor mevrouw Laanen te zetten, loop je tegen een horde stopborden van 70 aan! Voor welke gek is dat nu weer bestemd? Langzaam dringt het besef door dat je 70 bent geworden. Zeventig ik?! Ja jij, die altijd geroepen heeft “ik ben een jong mens in een oud lichaam; hoe ben ik daar in godesnaam in terecht gekomen?”. Een stroom lieve felicitaties en herinneringen vormden balsem voor de ziel. Uit Portugal sturen Marja en Jan Abbing het volgende:

Het juiste gezicht bij het juiste plaatje! Vanuit Oakland, Californie, is ons favoriete honkbalteam de Oakland A’s z’n trouwe fan ook niet vergeten:

Happy Birthday from the A’s!

Goede marketing; da’s zeker! ‘s Middags duiken zonen, kleinzonen en aanhang met de zuipschuit vanuit de Loosdrechtse plassen op om me al toezingend aan te meren. De buren weten nu op zeker dat we niet dat rustige op jaren (sorry Astrid) zijnde paar zijn dat de derde week van mei EG13 betrok.

We hebben 24 juli een burenbijeenkomst belegd om een en ander onder het genot van een hapje en een snapje bij te praten. Komt goed! Met 70 gecloonde desserthoofdjes van de bejaarde werd de middag verder opgeleukt. Ik moet zeggen dat ik goed smaakte!

‘s Avonds om 21.00 mocht ik voor het slapen gaan mijn favoriete slaapmiddel innemen; EK’16. Dit keer stond Frankrijk-IJsland op het menu, dus eigenlijk wel leuk. De stoere IJslanders werden dit keer helaas vakkundig gefileerd door de soepel combinerende Fransen: 5-2. Weer helemaal wakker geworden nog een whiskietje ingenomen en dik tevreden m’n mandje ingedoken. Tot m’n stomme verbazing merkte ik maandagmorgen dat er niets veranderd was, alles ging gewoon door! Alle zonen passeerden op verschillende momenten de revue en de sloep, waarbij de koelkast zichtbaar in volume afnam, het EK gaat gewoon z’n gangetje, er kwamen nog wat felicitaties binnen, sommige letterlijk (toch, Freek?!) en zeer verheugend was de boodschap dat we gisteren onze ‘Amerikaanse’ auto in Schiedam op konden halen. Singh: enorm verheugend dat er weer een medestander bijgekomen is die me tijdens de lunch vrijdag in het Drechthuis toezegde campagne te willen gaan vieren. En deze man is daar een kei in. Meer details volgen de komende weken. Wel is zeker dat we ons gaan concentreren op fondsvorming om de heropening van de zaak Singh te financieren. En wie weet schudden we die kanjers van BuZa ook nog een keer wakker. Hoop doet leven!

Voor wie de wedstrijd gisteren gezien heeft moet het Belgisch verval na een flitsende opening toch overgekomen zijn als een donderslag bij heldere hemel. Of kregen zij het loon van de angst gepresenteerd omdat ze probeerden een vroege 1-0 voorsprong te verdedigen? Het grappige is dat het bij BuZa (Ministerie van Butenlandse Zaken) precies andersom gaat; er worden kamervragen gesteld (Minister Koenders geeft nietszeggende antwoorden), de pers zit er bovenop (Minister Koenders steunt het gratieverzoek), en plotseling neemt het bezoek in de gevangenis bij Singh opvallend toe. De aandacht slibt weg en vervolgens wordt er niets meer gedaan. Dinsdag 21 juni plaatste ik de smeekbrief van Singh’s zoon Surender die 31 januari van dit jaar door MP Mark Rutte overhandigd zou worden aan Governor Brown; geen reaktie.

Zoon Surender en de 71 jarige Jaitsen Singh hier gefotografeerd in de gevangenis te Vacaville. Je ziet dat 32 jaar onschuldig in het gevang zitten z’n sporen diep achterlaat. Afgelopen woensdag plaatste ik de klachtenbrief van Singh’s zus Sieta (zie foto onder) naar aanleiding van antwoorden van Minister Koenders op eerder door haar gestelde vragen.

Voor de zekerheid stuur ik een en ander naar alle verantwoordelijke figuren bij BuZa en een tweetal kamerleden. Voor alle duidelijkheid geef ik ook hen de volgende introductie mee: Mijn frustraties v.w.b. de Nederlandse overheid ten aanzien van de zaak Singh stellen niets voor in vergelijk met datgeen wat zijn zus Sieta Jainandunsing beschrijft in haar reaktie op de antwoorden die Minister Koenders haar verschaft. Lees en huiver wanneer je haar brief leest op deze midweekse Luim. Momenteel lees ik "FIFA MAFFIA" van Thomas Kistner en het doet me sterk denken aan de manier waarop Sepp Blatter kritische vragen pareerde!

Het blijft doodstil. Ze hopen dat het uiteindelijk wel zal verdwijnen. Surprise!!! Het verdwijnt niet; ook niet wanneer Jaitsen Singh onverhoopt in de gevangenis komt te overlijden. Overigens wil die Wilmots, net als Blatter indertijd, gewoon aanblijven. Ongelofelijk. Met al dat talent ziet hij geen kans om van Wales te winnen, en dat noemen ze dus de arrogantie van de incompetente leider. Wie de schoen past trekke hem gerust aan! Laatste nieuws over onze heerlijke watervilla (letterlijk met al die regen); het voelde pas als af toen ons San Francisco Heineken neon pronkstuk weer in ere hersteld was. Tot onze schrik bleken twee pootjes gebroken te zijn na het uitpakken. Deze prachtige gift van grote vriend Fred van Buiten werd zeer vakkundig hersteld door een neon expert die Astrid weer ergens opgeduikeld had. Zij mocht dan ook de plechtige heropening verrichten:

Zo zie je maar mensen dat er altijd licht is, zolang je maar blijft geloven.

Hoop doet leven!