Jullie hebben vast wel gemerkt dat ik van broer Rob en mezelf een selfie maak voor de wedstrijd en niet nadat we gewonnen hebben. Vertrouwen is alles! Selfie voor de wedstrijd tegen PSV:
Selfie voor de wedstrijd tegen Heerenveen:
Geweldig alle reakties op facebook (en de felicitaties, natuurlijk). Zonder dit te weten kregen de mensen achter ons de meest hilarische opmerkingen. Blijkt nu dat de man achter ons tijdens de wedstrijd tegen Heerenveen, een paartje vormt met de vrouw in de eerste foto. Juist, de vrouw die me aanspoorde om bij de polonaise aan te haken. Dit, beste mensen, is voor hen het uitstapje van de week, dat kan je zien! De wedstrijd als zodanig was een heerlijk op en neer golvende kraker, waarbij Sparta het eerste kwartier bijna kopje onder ging. Maar, conform het credo van mijn Zeeuwsche moeder; “Luctor et emergo”, kwamen de Spartanen terug en overmeesterden de hooggeplaatste Friezen. Zo, dat zijn nog eens een behoorlijk aantal gemeenplaatsen op rij. Voor ons zaten een aantal eh….mag het nog een keer….allochtone jongeren, die helemaal uit hun dak gingen bij al het gezang dat van Ivar’s tribune kwam en die ouwetjes achter hen die lustig meezongen van “en Sparta is mijn kluppie, daar hou ik van. Ole, ole, enz.”. Na de wedstrijd gaan de gebroeders Laanen, alom bekend van de kleine blaasjes, getrouw naar het toilet alvorens zij de auto instappen. Daar stond een van die jongeren in de rij, die ik een welgemeende pluim gaf. Hij zei; “meneer wanneer we te wild zijn, moet u het zeggen hoor”. En; “wij zitten hier elke week en proberen meer en meer jongeren te interesseren voor die geweldige club die Sparta heet.” En het is waar, jarenlang heeft Sparta het moeten doen met een weliswaar trouwe oudere aanhang, doch af en toe met azijn zure commentaren. Op afstand deed ik daar bij tijd en wijle ook aan mee. Mea culpa. Enthousiasme, wat deze jonge man demonstreerde, is het mantra van dit Sparta. En van de wijk Spangen, waar veel Nederlanders van Marokkaanse en Turkse afkomst wonen, die ons geen strobreed in de weg leggen en ons onderweg vriendelijk feliciteren wanneer ze onze rood/witte shawls herkennen. Hulde! Sparta brengt ook bekering teweeg. Zie onderstaande foto:
Dat is mijn kleinzoon Felix, zoon van een rasechte Feyenoorder; zoon Rick. Felix vindt dat wanneer je op de rechter maasoever geboren bent, je bij Sparta hoort. Zo kon het dus zijn dat een tweetal weken geleden toen z’n vader hem ophaalde om alle drie de stadions in Rotterdam te bekijken, Felix zich hulde in ‘Het Kasteel 100’ t-shirt dat ik hem geschonken had, en de door zijn oma van moeder’s kant gebreide Sparta shawl. Dat was een schok voor Rick. Hij mompelde nog dat hij vanaf z’n 9e in Rotterdam-Zuid gewoond had en derhalve de schuld bij mij legde. Touche! Zo zie je maar wat zo’n kluppie, weliswaar AD 1888, teweeg brengt. In niet gerelateerd nieuws wachten wij nog steeds met spanning op de officieele reaktie van de Nationale Ombudsman. Van vriend Paul Nijssen, die hem naast zoon Kaj ook regelmatig bezoekt, begreep ik dat hij echt in een dip zit. Er MOET wat gebeuren! Ik ga iets verzinnen, ga me aan het Katshuis ketenen of iets dergelijks. Wanneer ik me al zo hopeloos voel, dan kan je nagaan hoe het er met Singh voor staat.Afgelopen dinsdag live bij BNR in een panel gezeten om de mogelijke gevolgen te bespreken wanneer of Clinton of Trump gekozen wordt. Wat kan je dan weinig bespreken in 30 minuten (met aftrek van de reklameblokjes). Het wordt nagelbijtend spannend, dat wel. Facebook stuurt je regelmatig ‘herinneringen’ van een aantal jaren geleden. Honkbalveteraan Jan van der Sande stuurde me een herinnering over een Delftsblauw bord dat nog steeds bij hem thuis op me te wachten lag. En ja, aangekomen in Ridderkerk overhandigde mij me een herinnering van 30 jaar geleden:
Vanwege dit sportief succesvolle toernooi in 1986, hetgeen omgekeerd evenredig was aan de financieele resultaten, werd ik voorzitter van de KNBSB. Vele toernooien werden door Astrid en mij bezocht, met als hoogtepunt de 1988 Olympische Spelen in Seoul, die alle officials uit eigen zak betaalden vanwege de precaire financieele situatie van de KNBSB. Mooie herinneringen, ook aan de 90% van de werkzaamheden die uit het zicht van de goegemeente verricht worden. Daarom een welgemeend compliment aan alle vrijwilligers die dat week in, week uit doen.
