Month: May 2017

Vorige week zaterdag trokken Astrid en ik goedgemutst door het mooie middeleeuwse Bologna. Bo-Peter had een lunchafspraak geregeld met 5 studiegenoten en voor die afspraak hingen we schaamteloos de toerist uit, waarbij je natuurlijk niet ontkomt aan een foto voor een van de vele kasteeltjes of paleizen die Bologna rijk is:

Heerlijk (en nog verbazingwekkend goedkoop ook) van de lunch genoten met studenten uit diverse landen, waarbij kostelijke verhalen ter tafel kwamen. Nadat we al drentelend de middag door waren gekomen, begon de graduation ceremonie bij Johns Hopkins University.

Indrukwekkend, dat is het juiste woord. Nadat Direkteur en Professor Internationale Economie Michael Plummer zijn intro had gedaan, en de diverse prijzen waren uitgereikt, werd het tijd om een lauwerkrans te zetten op het hoofd van elke afgestudeerde bolleboos.

Bo-Peter wordt vereeuwigd met Direkteur Michael Plummer. Een van de geestige ‘meegevers’ van gastspreker Martin Fraenkel, President S&P Global Platts in Londen, en uiteraard een alumnus van Johns Hopkins, was de volgende: “zorg er voor dat je niet tussen de boom en de hond terecht komt”. Eentje om inderdaad mee te nemen en te onthouden. De receptie die volgde was er uiteraard een van vreugde en opgeluchtheid; “we hebben het gehaald!”. Na de receptie slenterden Astrid en ik, bij gebrek aan een taxi, naar ons AirBnB onderkomen. Helaas brak een bandje van Astrid’s schoen af, hetgeen haar voortgang belemmerde. Voor mij eigenlijk niet zo slecht, want eindelijk liepen we gelijk op! We haalden nog net ons favoriete restaurant Il Moro, waar we daags daarvoor een warm onthaal hadden gekregen. Na wat lokale wijn voor mij en enige limoncello’s voor Astrid, strompelden we de laatste 200 meter naar “huis”, waar we van een welverdiende nachtrust genoten. Zondags weer toeristisch doorgebracht (met zo’n treintje), heerlijk van de lunch genoten en ‘s avonds Bo-Peter getracteerd bij……Il Moro. Maandag: was geprogrammeerd als inpakdag voor Bo-Peter en betekende voor ons terugkeer naar Schiphol.

Maar wel met drie zware koffers van Bo-Peter bij ons (lang leve mijn Delta Gold traveler lidmaatschap). Het zag er allemaal goed uit, Bo-Peter zou dinsdag aankomen, 29 mei ingewijd worden bij het Netherlands Foreign Investment Agency (NFIA) in Den Haag, waarna hij door zou reizen naar NFIA San Francisco om daar zijn werk te gaan doen als Assistant Area Director. In de Bay Area zou hij voorlopig bij broer Kaj gaan inwonen. Fantastisch vooruitzicht. Tot het moment dat……… Verderop meer hierover. Omdat ik maandagavond in Groningen acte de presence diende te geven, hadden schoonzussen Danielle en Wendy op zich genomen om ons heen te brengen (Danielle), waarna bij Schiphol Wendy ons zou opwachten met een bus om alle bagage te laden en ons snel naar ons vervoermiddel te brengen. Alles lukte wonderwel en ruim op tijd kon ik me geestelijk voorbereiden en tot mijn genoegen de zaal vol zien lopen.

Foto: Joost Nuijten / Innuendo Fotografie

Het onderwerp: ‘Silicon Valley, wat kunnen we leren en wat nemen we mee’. Geen opening zonder Trump, Rutte’s nieuwe grote vriend.

Foto: Joost Nuijten / Innuendo Fotografie

Na afloop enige kritische vragen van Niek Huizenga, Co-Founder Launch Café in Groningen en nog veel meer. De zaal kreeg uiteraard ook de mogelijkheid om een portie vragen te stellen, waar mede presentator/organisator Jarno Duursma, trendwatcher en social media expert, en ik ons ‘dapper’ doorheen sloegen. Leuk dat de NOM in een tweet mijn Silicon Valley gezegde “If your dreams don’t scare you, you don’t dream big enough” de wereld inzond. Interesse in Jarno’s indrukwekkende lezing over Singularity University en daarmee de toekomst? Toets op YouTube SMC050 Jarno Duursma in. Mijn naam geeft mijn presentatie als resultaat.

Foto: Joost Nuijten / Innuendo Fotografie

Volgens goed Silicon Valley gebruik blijft de spreker tijdens de receptie beschikbaar voor persoonlijke vragen die mensen en bedrijven hebben. Tussen twee haakjes, de fles wordt als een baby beschermd, dat wel!

Foto: Joost Nuijten / Innuendo Fotografie

Daarna nog nagenietend een kleine wandeling naar Hotel Mercure dat de organisatie van SMC050 voor mij geboekt had. Toen kwam het telefoontje dat me enorm boos maakte, furieus zelfs. Na tot rust gekomen te zijn in het hotel heb ik een keurige e-mail gestuurd naar een der mensen die hoog in de boom zitten bij BuZa. Deze persoon beantwoordde mijn e-mail bijna onmiddellijk (hulde), maar daadwerkelijk is er nog niets positiefs uit voortgekomen. De verantwoordelijke personen houden zich op de vlakte, hetgeen beneden peil is. Een ding kan ik wel beloven, op z’n Ruttens, wanneer dit voor volgend weekend niet in orde komt, dan breekt de pleuris uit. Excuses voor de geheimzinnigheid, jullie krijgen nog nadere informatie wanneer de tijd daar rijp voor is. Tijdens de terugreis naar Loosdrecht had ik veel om over na te denken. Maar, ‘s middags spreekstalmeester bij Volta Ventures; de show must go on. Twee goede en interessante sprekers, allereerst het jeugdige wonderkind Ruben van Vreeland van Bitsensor: “wij ontdekken een hacker binnen 50 milliseconden waar normaal tot 9 maanden voor staat”. En, blokkeren dat gevaar tegelijkertijd. Programmeerde al op z’n 9e en begon in de cyber crime business op z’n 14e. Hallo, bent u daar dan?! Maar wel vorig jaar samen met zijn eveneens bejaarde partner Alex Dings (21) deze prestigieuze prijs in de wacht gesleept:

Martin de Ronde Co-Founder van Guerilla Games en nu Co-Founder van ForceField VR, kwam ons in duidelijke taal uitleggen waarom Virtual Reality niet dood is!

Archieffoto.

Samenwerking met o.a. Microsoft en Facebook brengt een stabiele basis voor de maar liefst 70 ForceField VR medewerkers. Geweldige middag, geweldige receptie. Gelijktijdig gebeurde het volgende in San Francisco:

Conference “Climate Is Big Business”
California and the Netherlands share a commitment to the environment. And together we will host the climate change conference “Climate Is Big Business” in San Francisco on May 24. Dutch and American businesses with green business cases will attend, together with Governor Brown, Netherlands Minister for the Environment Sharon Dijksma, and California EPA Secretary Rodriquez.

Waarom is dit belangrijk om in de Luim te vermelden? Minister Sharon Dijksma zou op zeker ook een vis-à-vis hebben met Gouverneur Brown van Californie, waarbij de mogelijkheid om over gratie voor Singh te praten een buitenkans zou zijn. Willem van Ee, mijn huidige gesprekspartner bij BuZa, Capo di Capi bij de directie consulaire zaken en visumbeleid, beloofde me alles in het werk te stellen om dit aan haar agenda toe te voegen. Je zou toch zo zeggen dat het eens een keer moet lukken. Ik ben benieuwd.

Gouverneur Brown hier in gesprek met Sharon Dijksma. Achter Dijksma de fiere leider van het consulaat in San Francisco; Consul Generaal Gerbert Kunst. Wie weet heeft hij een goed woordje voor Singh gedaan nu er zich weer een mogelijkheid voordeed. Je weet ‘t niet! Eigenlijk een week met een onzeker gevoel dat doordruppelt naar de komende week, met eventueel een lelijk gevecht in het verschiet. Maar wie weet, optimistisch als ik ben geloof ik nog in het goede in de mens, tenzij het tegendeel blijkt. Volgende Luim betekent een nieuwe Luim, nieuwe kansen!

Wanneer ik weer eens gedesillusioneerd van Sparta thuiskom, mag ik wel eens in de Libelle duiken. De laatste maanden veel gedaan! Behalve afgelopen zondag natuurlijk, toen onze jongens met de hakken over de sloot (doelsaldo) weer een jaartje ere divisie bij mochten schrijven. Maar, sinds jaar en dag vermaak ik me met ‘Jan, Jans en de kinderen’, de columns van Anne Wil (uit het leven gegrepen) en natuurlijk mijn held; Hans Verstraaten, een man in een vrouwenwereld. Met name die over zijn ex-vrouw (aan de lijn) kon ik wel waarderen: https://www.libelle.nl/mensen/hans-ex-vrouw Die man heeft een goed gevoel voor humor! Enfin, afgelopen week, eigenlijk t/m zondag, organiseerde Libelle in Almere ‘Het grote GELUK Libelle zomerweek’. Heel stiekem had ik daar wel heen willen gaan om Hans te ontmoeten en diep in zijn ziel te kijken, hoe hij zich voelt in een door vrouwen gedomineerde wereld. Uiteindelijk niet gegaan, ik ben een miezerd wat dat betreft, maar ik had een goede afvaardiging:

Onder aanvoering van (Schoon) moeder Riet Gruter togen Danielle, Astrid (mijn duifje) en Wendy op pad en zo te zien, en na een paar wijntjes terug in Loosdrecht, was dat goed bevallen. Helaas was voor de columnisten maar een half uurtje ingeruimd en was het thema ‘geluk’ niet echt doordrenkt in het evenement. Beter nog, buiten de mannen die achter de diverse stands stonden, waren er op zo’n 8.000 vrouwen slechts twee mannen aanwezig. Wat zou ik in mijn element geweest zijn! Astrid had de meiden van Lois Lane nog wel even willen zien, uiteindelijk had ze met mij een stuk management gedaan, alsmede het fan magazine.

Maar ja, die traden om 17.00 op (file tijd), en ze weet hoe ik op die kruimige aardappels gesteld ben (geintje, voordat ik weer een en ander naar m’n hoofd krijg). Het was in ieder geval goed georganiseerd, inclusief het parkeren en bussen die regelmatig de massa’s vervoerden naar het evenement. Oh ja, die rubrieken met ‘bedkamergeheimen’ vind ik wat ranzig, zoveel keer kunnen wij mannen toch niet in de maling zijn genomen?! Maandagavond aangezeten aan liefdadigheidsdiner Kankerbestrijding via Alp d’Huzes) van de brandweer van Mijdrecht, waar zwager Aldert (man van eerder genoemde Danielle) als duiker indrukwekkende prestaties levert.

Aldert rechts uitgeput op de top in 2015, maar kijk naar het bedrag dat ze toen opgehaald hebben. Hulde! Inmiddels kwam Sky (zoontje van eerder genoemde Wendy) met zijn kart op het circuit van Francorchamps in Belgie tot zijn beste prestaties van het seizoen:

Sky, nr. 17, op de hielen van de leiders. Man, man, wat een familie! Astrid en ik zijn gisteren naar Bologna gevlogen waar zoon Bo-Peter vandaag officieel zijn Master Internationale zaken uitgereikt krijgt. Trots!

Wie had gedacht dat deze playboy ooit nog serieus zou worden? Hou Singh in de gaten, grote gebeurtenissen werpen hun schaduw vooruit! Zo, nu even on-line om mijn Sparta seizoenskaart voor volgend seizoen te kopen, zelfde plek bij dezelfde leuke mensen.

Die club uit Zuid vierde feest, wij ook. Omdat we niet degradeerden. Nou en? Doet me denken aan mijn tijd bij Graaf Willem II-VAC in Den Haag, elke wedstrijd practisch met de rug tegen de muur en feest wanneer we weer in de KNVB bleven (toen had je nog een onderbond).

Ja, je moet er natuurijk wel wat voor over hebben!

Gek he, soms krijg ik van die vreemde gedachtenkronkels wanneer ik een kop schrijf voor m’n Luim. Het deed me plotseling denken aan wat mannen er zoal uitgooien wanneer ze een darmonderzoek middels colonoscopie ondergaan: “oh dokter, u gaat nu een opening in die geen man voor u betreden heeft”. 

GESCHRAPT VERHAAL!

Over nu tot de orde van de dag: Sparta. Gaan ze het in de eredivisie redden zonder nacompetitie? Dat scenario gaat op bij winst van Sparta tegen Go Ahead en een gelijk spel van Roda JC bij Vitesse. Ik ga met de Sparta bijbel in mijn hand voor de buis zitten:

Singh: Oh nee, die vergeten we geen week! 33 jaar vast nu in Californie, in gevangenissen waar Johnny Cash over zong: ‘San Quentin’ en ‘Folsom Prison’. Beetje stilte voor de storm, maar voor de acties die we nu gaan voeren (gratie, parool) is geld nodig, en dat gaan we ophalen na een grootse PR storm waar aan gewerkt wordt. Zoals eerder gemeld, heeft de Directeur van de Directie Consulaire Zaken, Willem van Ee, ondersteuning toegezegd op het niveau van Ambassadeur en Minister van Buitenlandse Zaken. Hij kwam over als een man van zijn woord, en daar ga ik vanuit! In ieder geval een zoon (Ivar) aanwezig voor moederdag. Een in Italie en een in Californie. Lijken we op Pipo de Clown en Mamaloe, of niet?! Fijne moederdag!

Het is niet voor het eerst dat de kleur van die narcistische malloot, het zogenaamde hoofd van de vrije wereld, me aan het walgen maakt.

De republikeinen hebben met een kleine meerderheid zijn nieuwe zorgwet aangenomen. Hulde voor de 20 dappere republikeinen die tegen stemden, waarschijnlijk krijgen die de wind nog wel van voren. De meeste van die andere ladenlichters hadden het niet eens gelezen. Blind gestemd voor de overwinning. We zijn nu een jaar weg, maar de boosheid over zoveel onrecht voor zo’n 24 miljoen Amerikanen is groot. Na ruim 17 jaar daar gewoond hebben, leven we intens mee. Veel Trump stemmers gaan nu aan den lijve meemaken wanneer ze een bestaande ziekte of conditie hebben als (een greepje slechts): AIDS/HIV, acne, verslaafdheid, Alzheimer/dementia, anorexia, artrose, astma, autisme, bipolar, bloed prop, borstkanker, trombose, darmkanker, poliepen, depressie, diabetes, Down syndrome, vergrootte prostaat, epilepsie, jicht, hepatitis C, herpes, hoog cholestrol, hyperventilatie…… ik stop er mee, hier word ik echt ziek van! Maar, de dames en de heren van zowel het huis van afgevaardigden als de senaat hebben voor zichzelf een heerlijk (vergoed) verzekeringspakket uitgezocht. Schande!!! Nederland, neem deze les ter harte en doe dit nimmer Nederlanders aan. De inwoners van de Verenigde Staten mogen zich het onderstaande daadwerkelijk afvragen:

“Wat is er met ons land gebeurd?” Voor de rest was het een rustige maar toch interessante week, vond ikzelf. Mooie dodenherdenking; gaf me toch weer een brok in de keel. Oh ja, 2 zonen gaan zoals het er nu naar aanziet interessante tijden tegemoet; een naar verre streken, een naar een positie die een Laanen nog nimmer bekleed heeft. Volgende week meer. Spannend! Gisteren werd ik bezocht door Paul Claessen, overgekomen uit Florida, waar hij reeds 25 jaar woont. Paul werkte voor mij bij Holland International Computer Services tot ik voor mezelf begon, zo’n 40 jaar geleden. Ongeveer ook zo lang niet meer gezien, maar dankzij de sociale media toch met elkaar in contact gebleven:

Paul toen en nu. Om Paul niet in verlegenheid te brengen, plaats ik er ook een van mezelf uit die tijd:

Uiteraard wat herinneringen opgehaald onder het genot van een drankje. Dat brengt me bij z’n kamergenoot van die tijd, Ton Bunnik, die vierde 8 april z’n 65e verjaardag met een mooi feessie in Den Haag. Daadwerkelijk een reunie voor me. Ton maakte ik mee bij Holland International, waar ik hem 42 jaar geleden in dienst nam, idem bij mijn eigen club, Multi Function Computers, en uiteindelijk werd ik commissaris bij zijn mede opgerichte organisatie: Prophecy. Nou, met Ton heb ik het een en ander meegemaakt, soms in samenhang met eerder genoemde Paul Claessen. Echter, ik ben nogal bewaarderig en zo maakte ik met behulp van Astrid een collage met o.a. alle post its die hij in de loop der jaren in mijn agenda’s geplakt had, wanneer ik er even niet was. Zoals: “Kado Bunnik alsnog”. Voila:

Paul en Ton samen met name bij kopje “hi”. Dikke pret. Nu even naar het wat serieuzere werk: Jaitsen Singh. Vorige week schreef ik UIT JEZELF IETS DOEN MAG! Nu nog even uit m’n Luim van 3 februari 2016:

Ambassadeur Schuwer over zijn bezoek bij Mr. Daniel Calabretta, deputy Legal Affairs Secretary, 2 februari 2016: “De heer Calabretta lichtte daarin toe dat de Gratiebrief van 23 december wel op het kantoor van de Deputy Legal Affairs Secretary is ontvangen, maar nog niet aan de Governor was voorgelegd. Dit zal op nadrukkelijk verzoek alsnog gebeuren. Echter, de hoop dat dit tot een positief resultaat voor dhr. Singh zal leiden is uiterst gering, aangezien Governor Brown slechts éénmaal eerder gedurende zijn ambtstermijn van 5 jaar een zogenaamde ‘commutation of sentence’ heeft gehonoreerd, en dit betrof een zaak die door de Supreme Court naar hem was verwezen.”

Alles is natuurlijk een kwestie van timing, want wat deed Governor Brown dit jaar even voor Pasen:

Governor Jerry Brown will have a busy week as he will start his historic fourth term as governor.

SACRAMENTO, Calif. (KCRA) —

Governor Brown granted 72 pardons and seven commutations Saturday ahead of Easter.

Maar liefst 7 commutations, oftewel toegestane graties. Het kan dus wel, maar je moet er wel aandacht aan willen besteden. Waar een wil is……. Een beetje moedeloos word ik er wel van, maar opgeven is geen optie. Ik hoop dat die laatste regel ook morgen voor Sparta opgaat. Selfie met broer Rob voor de wedstrijd met, zo instrueert Astrid, kin omhoog. Dat zeggen de Engelsen ook om de moed er in te houden; “chin up”!