Month: November 2017

Onderstaand plaatje is momenteel hoe veel Amsterdammers tegen AirBnB aankijken: mensen die met hun rolkoffertje de straat instruinen om voor een paar dagen het huis van hun buurman/-vrouw te bezetten.

In nieuwbouwstraten of flatgebouwen zal het wellicht veel mensen worst zijn omdat ze elkaar sowieso niet kennen. Echter, in onze kleine arkengemeenschap, waarvan er 20 aangewezen zijn voor permanente bewoning, kennen we elkaar allemaal! Van haver tot gort is misschien wat teveel gezegd, maar wel zodanig dat ramen en deuren gerust opengelaten kunnen worden. Dat gaat natuurlijk drastisch veranderen wanneer mensen voor een dag of wat naast je komen wonen voor een lekker weekend uit. Laat staan wanneer 5 of 6 jongelui besluiten dat het party time is en met heavy metal of rap onze rust verstoren! De goeden niet te na gesproken hoor, maar zeker is dat niemand ze kent, ook de verhuurder niet. Oorzaak: de nieuwkomers die een ark hebben aangekocht als recreatie woning en de vaste bewoners niet kennen, laat staan waarom we hier wonen. Laten we hopen dat de rede zegeviert en we ons onbekommerde bestaan kunnen voortzetten. Voor het lekkere nog een AirBnB plaatje:

Gisteren heb ik bij de Hogeschool Rotterdam de boekpresentatie bijgewoond van Peter Ester:

Peter Ester is een Nederlands socioloog en politicus voor de ChristenUnie. Sinds 7 juni 2011 is hij lid van de Eerste Kamer der Staten-Generaal. In de Kamer houdt hij zich bezig met economische zaken, landbouw, sociale zaken en werkgelegenheid, financiën, infrastructuur, milieu en Koninkrijksrelaties. En buiten zijn professorale taak in Rotterdam ook zeer geinteresseerd in Silicon Valley, getuige dit tweede boek. Maar ook hoe we bepaalde onderdelen kunnen toepassen in Nederland zonder onze identiteit te verliezen. Van beide boeken heb ik het genoegen gesmaakt om voor bepaalde onderdelen aangever te mogen zijn. Daarnaast ook weer leuke interessante mensen ontmoet. Dan, bij thuiskomst, tref je buren Yvette en Leendert aan en onder het genot van een wijntje, toastje, pizzaatje en een balletje gehakt (dank Astrid) brengen we de wereldproblemen terug tot hun ware proportie. Woensdag mag ik zelf aantreden in Eindhoven voor het maandelijkse evenement Digital Wednesday:

Tussen een paar echte ICT rocksterren presenteer ik de “Do’s and don’ts” van zakendoen in Amerika. Niet zo’n sexy onderwerp in vergelijking met mijn college sprekers, maar wel zo noodzakelijk en ach, je vindt er altijd wel een aardig plaatje bij:

Uiteraard mag Jaitsen Singh niet ontbreken in de Luim. Al was het alleen maar omdat de sores begon in de negentiger jaren toen de mensen bij het consulaat generaal in Los Angeles zich geen bal van hem aantrokken getuige deze fax waarin aangekondigd wordt dat een voormalige werknemer van het consulaat niet benaderd zal worden:

“Expedient”: dit betekent ergens een eind aan maken voor het eigen gemak, alhoewel dat als immoreel aangemerkt kan worden. De advocaat deed in zijn radeloosheid een beroep op Vice Consul Rovekamp om een man (Singh) die volgens hem onschuldig was te helpen als landgenoot. Het gaat hier potentieel om leven of dood schreef hij. Iedere keer wanneer ik zoiets (weer) lees lopen de rillingen over m’n rug. Daarom moet dit ook levend worden gehouden ondanks de positieve houding van het huidige BuZa bewind. Dus we gooien de link er nog een keertje in omdat geld, net als pokon, de goede zaak deugd doet: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

Terwijl op de achtergrond het bij tijd en wijle snerpende geboor van de installateur van de nieuwe keukendeurtjes me continu doet denken aan de tandarts, weet ik eigenlijk niet of zijn gefluit op de zeventiger jaren deuntjes van Spotify nog meer pijn aan m’n oren doet. Wel een vakmannetje hoor, en het wordt mooi (na de rotzooi natuurlijk)!

Nu het jaar zo naar het einde loopt, tijd om de laatste eindjes aaneen te knopen. Nu Singh volgende maand 73 wordt en z’n 34e jaar in gevangenis ook bijna ten einde loopt, hoogste tijd om nog een keer vol gas te geven. Dat geldt voor de overheid (met name), maar ook voor de laatste zet die gegeven dient te worden om die financieele ondersteuning te verlenen die nodig is voor juridische ondersteuning onderweg naar parool (september 2018) en revisie van deze stinkende affaire. Gezegd moet worden dat BuZa nu vanuit Den Haag echt meewerkt, maar toch wil ik nog even illustreren hoe het bij de mogelijke herziening van het vonnis, toen het er op aankwam, verknald is:

Zie de kilheid en ongeinteresseerdheid die hier uit spreekt; men vond het niet juist om een mogelijke getuige, voormalig medewerker van het consulaat, te benaderen omdat hij niet meer bij de zaak betrokken was. De jurist van Singh, Mr. Polakovic, had eerder geschreven dat dit een zaak van leven of dood was, en hij de mening was toegedaan dat Singh onschuldig was. Paarlen voor de zwijnen werpen is het enige dat dan in je opkomt. Soit; ga nog even naar https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs en deel het met mensen die hun hart op de goede plaats hebben. Van het “Astrid” front het goede nieuws dat ze zich tevens volgend jaar volop gaat bewegen op het Doula vlak. En wat dit betekent kun je opmaken uit de volgende lofrede van een tevreden klant (moeder en vader):

Ik was eerst wat sceptisch over een Doula en ik ging ervan uit dat ik genoeg zou hebben aan mijn partner naast me, net zoals we ons er samen doorheen hebben gepuft bij de eerste. Astrid kwam pas op het laatste moment van de zwangerschap op mijn pad en ik bedacht dat het misschien toch prettig en ondersteunend zou kunnen zijn als Astrid mijn partner af en toe even kon aflossen. Bij de vorige bevalling mocht hij namelijk niet van mijn zijde wijken. Astrid was vanaf het begin een reddende engel. Ze wist precies wat ik nodig had en begon bij binnenkomst gelijk mijn rug te masseren, omdat ze zag dat ik rugweeën had. Ze was adequaat, vroeg het noodzakelijke, bracht rust, schakelde mijn partner in en ondersteunde hem óók. Ze was de stem die ik op sommige momenten zelf niet kon zijn en wel nodig had, zonder dat we dit vooraf besproken hadden. Ik ben Astrid ontzettend dankbaar dat zij bij mijn bevalling aanwezig wilde zijn, omdat het een enorm zware bevalling was die uitmondde in een keizersnee. Ook mijn partner was ontzettend blij dat er iemand naast hem stond, toen hij te horen kreeg dat het geen natuurlijke bevalling zou kunnen worden. Behalve dat Astrid er was tijdens de bevalling was het heel prettig dat er iemand was met wie ik naderhand alles kon nabespreken. Nogmaals.. grote dank? Alsof het zo moest zijn denk ik wel eens

Mag ik toch wel trots op zijn….toch?! Met de bekende journalist Jaap Stalenburg, reporter, analist en columnist voor Helden en SportNext, BNR, Radio 1 en Omrop Fryslan, werk ik momenteel een nieuw Silicon Valley idee uit, meer gebaseerd op de (Nederlandse) mens daar dan de techniek. Gaat heel boeiend worden.

Jaap in z’n element. Trots ben ik ook op het IoT (Internet of Things) bedrijf Grip!Network waar ik als adviseur en kleine aandeelhouder bij betrokken ben. Als een echte Silicon Valley entrepreneur heeft oprichter Willem Rinsma zich niet alleen staande gehouden, maar bedient hij ook springplankklant Energie Service Friesland, die 35.000 huishoudens bedient. Grip! verbindt alles wat los en vast zit qua apparatuur en zorgt ervoor dat de klant overzicht en dus….ja, ja, grip houdt. Kijk maar eens op www.grip.network Maar het feit dat Willem zich bijna on-Nederlands heeft geweerd tegen alle negatieve invloeden, en daarnaast nog een team heeft opgebouwd om U tegen te zeggen, verdient grote bewondering. Maar vanavond schud ik dat allemaal vanaf wanneer ik m’n laatste bezoek (dit jaar althans) breng aan de Beinse Zot, waar de gulle part-time waard, mijn oudste zoon Rick, de scepter zwaait en waar soms de zon weer opkomt wanneer we naar bed gaan. Afhankelijk van degene die de hapjes en snapjes verzorgt zal de jukebox 80 deuntjes bevatten die normaal gesproken tot meezingen verleiden, afhankelijk natuurlijk van het tijdstip en inname van geestrijk vocht. Maar gezellig wordt het!

Dit houdt natuurlijk in dat deze Luim reeds vrijdagmiddag vervaardigd is. Bij mijn volle verstand. Waarschuwing: dat laatste wordt niet door iedereen als zodanig aangenomen!

Het is alweer 5 jaar geleden dat mij een eer ten deel viel die me destijds met veel trots vervulde: ter gelegenheid van Dutch Heritage Day werd ik opgenomen in de Dutch American Hall of Fame in Los Angeles.

Met Astrid stralend aan mijn zijde, kan ik rustig zeggen dat ik zowel links als rechts een kleinood heb! Nu zou ik hier niet zo snel op teruggekomen zijn, ware het niet dat ik onderstaande uitnodiging ontving:

Thursday, November 16, 2017
5:30pm cocktails | 7pm dinner and dancing to the Jamey Tate Quartet

Honoring

Famke Janssen

Dat betekent dat ik niet alleen verkeer in de H.O.F. tussen mensen waar ik sowieso trots op ben als Jeroen Krabbe, Erik Hazelhoff Roelfzema (Soldaat van Oranje), Paul Verhoeven, Walter Cronkite, de beroemde Radio en TV Journalist en onze eigen Henny Neys, maar nu ook een echte Bond girl, zij het een lustmoordenares. Dat doet haar geen recht, zij speelde immers in tientallen andere films. Dat gebeurt toch maar in het leven van de kleine man! Oh ja, de toenmalige burgemeester van Los Angeles, Antonio Villaraigosa, vereerde me nog met een ‘Certificate of Recognition’:

Hangt nu gezellig naast het toilet. Ach ja, het leven gaat door. Was overigens wel een mooi feessie! Een jaar na de verkiezing van Trump als President van de (niet zo) Verenigde Staten ben je wel aan wat leuke herinneringen toe! Daarom maar een plaatje van Trump na zo’n 10 maanden op de stoel der stoelen:

In de tussentijd zijn we met Singh aanbeland op ruim €56.000. Nog 50 dagen tot het einddoel van €60.000. Nog even delen: GEEFVOORSINGH en klikken. Wel ben ik benieuwd wat de kamervragen bij BuZa hebben opgeleverd. Afgelopen woensdag wederom van een goede lunch genoten bij Van der Valk Vianen met oude voetbalmakker Koen Bulsing. Koen kwam na een kleine 40 jaar weer in m’n leven na een artikel van jongste zoon Ivar in Sparta’s fan magazine. Nadat we tijdens een hapje en een snapje alle wereldproblemen opgelost hadden, kwam het uiteindelijk toch weer neer op onze voetbalavonturen. Eerst over de heldendaden, daarna waren de knieen aan de beurt die het na alle schoppartijen nu af laten weten. Nadat we stijfjes opgestaan waren, maar wel met hartelijk afscheid, namen we ons voor dat we een biertje zouden nemen in De Bosselaar (onder Sparta’s Kasteel) voor de wedstrijd Sparta-FC Utrecht, zondag 26 november. Dat is toch het mooie van sociale media, mensen weer bijeen brengen. Onderstaand een krantenknipsel van een oefenwedstrijd van Alexandria ‘66 tegen een Xerxes combinatie met Nederlands elftal legende Faas Wilkes. Xerxes speelde toen nog eredivisie.

Faas Wilkes staand tweede van rechts, Koen Bulsing zittend derde van rechts en uw scribent zittend helemaal links. En toen barstte de muziek los…”Forever young, forever young, I want to be…..”. Ja, ja, dat gaat mooi niet op vader! Moet zeggen dat ik ondanks de saaiheid van Schotland-Nederland met intense verbazing heb gekeken naar het lusteloze laffe (rondo schreef Jack van Gelder) spel. En dan spreekt Virgil van Dijk van een zakelijke overwinning! Het is toch een schande dat een oefenwedstrijd tegen een zwakke tegenstander niet gebruikt wordt om sneller (tempo), aanvallender en wat frivoler te spelen. Hoe vermoord je voetbal als kijksport? Nou ben ik bij Sparta niet verwend, maar dat is door dik en dun jouw kluppie, en waarschijnlijk kunnen ze niet beter. Maar die 11 lusteloze oranje figuren, op een enkeling na, kunnen me gestolen worden. Overigens maakt #MeToo nu slachtoffer na slachtoffer. De laatste is dus Louis C.K., geweldig comedy mens, maar klaarblijkelijk niet bij machte om zijn broek rond z’n middel te houden.

Denkt hier na over z’n zonden en het feit dat zijn film, I love you daddie, die volgende week vrijdag uit zou komen, geannuleerd is. Moet ik zeggen dat hij tijdens z’n shows ook vrij suggestief was. Wat nu? Krijgen we dadelijk mensen die andere mensen uit rancune aan gaan klagen? Welnu, kom uit de schaduw, Pauw, Tan en Van Nieuwkerk zullen je ‘live’ warm omarmen. En de smet is een feit. Het weekend wordt guur volgens de berichten, maar ik heb er zin in met wat leuke afspraken voor de boeg. #YouToo?

Dat heb je weleens, dat je kunt zeggen “dat was nou eens een lekker weekje”! In willekeurige volgorde: ElevatorPitch klik er maar op en je gaat op YouTube naar de korte film die onze net 21 jaar geworden jongste, Ivar, geproduceerd heeft in samenwerking met zijn studiegenoot Alp Qasimov. De twee dienden in het kader van het 84 hour Rotterdam Film project 2017 binnen 84 uur een script te verzinnen, de film opnemen en ook nog monteren. Het is hilarisch geworden en ze wonnen practisch alle prijzen die er ter beschikking waren, o.a. kijkersfavoriet, juryprijs en……beste acteur (Ivar).

Vandaag is hij hier om een weekendje uit te puffen, waarbij we hem weer met beide voeten op de aarde zullen brengen! Gisterenavond hebben Astrid en ik samen met broer Rob (sorry Sparta) en schoonzus Mariette de show van Sven Ratzke bezocht in de stadsschouwburg van Utrecht.

De kleine komedie: “Is het altijd de femme die fataal is en de man verleidt? De Nederlands-Duitse theatersensatie Sven Ratzke draait het om. Hij zet de raadselachtige man centraal”. Wat een klasbak is deze voor velen nog onbekende veelzijdige artiest. Even daarvoor bevond ik me in een ietwat soberder gebouw:

Juist, het nieuwe onderkomen van het Ministerie van Buitenlandse Zaken aan de Rijnstraat 8 in Den Haag. Niet zoveel smoel als hun voormalige onderkomen, de apenrots gedoopt, maar beter dan de Volkskrant omschreef: “Bezuinigingsdrift Rutte leidt tot tekort aan bureaus voor diplomaten: ‘Buitenlandse Zaken bestaat niet meer’”. Bestaat wel degelijk, Topdog Jan Willem Beaujean begroette me allervriendelijkst in de lobby alvorens contactdame en BuZa veteraan Tessa Martens me, vriendelijk als altijd, naar de 6e etage bracht. Goed gesprek gehad waarbij de intentie om Singh vanuit BuZa te ondersteunen vierkant door Tessa naar voren werd gebracht, inclusief aandacht van nieuwe BuZa minister Zijlstra. Helaas (voor jullie lezers) waren er ook een aantal elementen die ik beloofd heb voorlopig niet naar buiten te brengen. Tussen nu en het volgende gesprek (5 januari 2018) hopen we weer forse stappen naar voren te maken en Singh weer te laten glimlachen:

En ja, er kan nog steeds gegeven worden: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs Nu we de 56K gepasseerd zijn is het doel, 60K, dichtbij gekomen! Het enige minpuntje, voor zover je dat zo kan noemen, deed zich voor tijdens het door mij bezochte Nationaal Export Evenement te Barneveld, ondersteund door evofenedex, DHL, ING en de Rijksoverheid. Vele malen was ik daar ter ondersteuning, ditmaal als zakenman. Veel oud collega’s ontmoet, leuke gesprekken gehad en, onvermijdelijk, liep ik de #2 en #3 van de Slapjanus award tegen het lijf. Met #3 beleefd wat woorden uitgewisseld, immers, het ligt bij de advocaten (#NFIAgate). Maar #2, de weledele heer Jan-Emile van Rossum uit Washington, DC, totaal niet opgemerkt tot……. Ik stond vreedzaam met een bevriende relatie van RVO (Rijksdienst voor Ondernemend Nederland) een glaasje wijn te drinken en wilde mijn glas (leeg natuurlijk) neerzetten toen een geagiteerde Jan-Emile zich ertussen drong en pretendeerde dat ik hem niet had willen zien, en daarna natuurlijk geen goed gesprek afwachtte en zijns weegs ging. Laten we nou eerlijk zijn, hoe zou je langs iemand met zo’n innemende glimlach kunnen lopen?!

Nu is hij natuurlijk wel topkandidaat om de #1 positie in de Slapjanus award over te nemen! Wanneer je lang mee loopt heb je veel (zaken) vrienden en natuurlijk hier en daar een geirriteerde kleine man/vrouw, maar ik verheug me zeer om morgen een afscheidskopje koffie te drinken in Den Haag met oude NBSO college Vijay Kumar uit Indie (Chennai). Meer dan 30 jaar ons koninkrijk gediend en ook daarvoor beloond met een terechte Ridderorde:

Geweldige kerel, en zo begint de nieuwe week goed!