Month: December 2017

Wat een geweldig nieuws om te vernemen dat we ons streefbedrag van €60.000,- ter ondersteuning van Jaitsen Singh bereikt hebben. Enerzijds juridisch voor zijn paroolaanvraag (september 2018) en anderzijds voor betaling van een prive detective om verdere details boven water te brengen om zijn onschuld aan te tonen. We zijn de anonieme donor eeuwig dankbaar, maar ook mensen als bankier Erik Storteboom (Rabobank, New York) die recentelijk voor de derde keer een mooi bedrag stortte. Wat zou het mooi zijn om alle lieve mensen die gestort hebben aan het eind van volgend jaar een drankje aan te bieden ter viering van de vrijlating van Jaitsen Singh. En dat Minister van Buitenlandse Zaken Halbe Zijlstra dan een toespraak houdt en daarin en passant mededeelt hoe hij door direkt te bellen met Gouverneur Jerry Brown Jaitsen onmiddellijk vrij kreeg. Nog beter; de party wordt gesponsord door het ministerie!

En hoewel nog geen hieperdepiep op Jaitsen’s verjaardag morgen, hij wordt 73, toch reden voor vreugde. De bitterheid zal er zeker zijn nu hij zijn 35e jaar van onschuldig gevangenschap doorbrengt, maar hij is een bikkel en zal zeker nog een aantal jaren van zijn vrijheid kunnen genieten. Rondje Sparta, hoe bestaat het, Dick Advocaat gaat ze in veiligheid brengen. En ik geloof, en met mij zelfs veel van Sparta’s bitterste criticasters.

Zo deed hij dat bij Feyenoord, u weet wel, dat cluppie dat ons onlangs met 7-0 op onze ballen gaf. Jaar daarna kampioen. Ik bedoel maar! Over cluppies gesproken, de onze heeft als benaming ‘de gezelligste sportclub’ op WhatsApp, en ondanks dat er geen druppel alcohol gedronken wordt, is het een hecht geheel geworden dat intensief met elkaar meeleeft. Dan mag je toch intens gelukkig zijn toen deze week bekend werd dat bij een van de onzen de chemokuur ter bestrijding van zijn longkanker aangeslagen was. Toestand stabiel. Even daarvoor was bij een ander lid, na een zware operatie, geconstateerd dat er geen uitzaaingen waren. Kippenvel! Zo’n cluppie dat wanneer de krant een artikeltje komt maken over de verrichtingen, mijn foto hoog houdt uit kameraadschap, omdat ik verhinderd was.

Kippenvel II. Gisteren kwam een envelop van de Kamer van Koophandel binnen, gericht aan ‘Geboortesupport’, Astrid’s nieuwe zakelijk baby. Ingeschreven! Gaat ze volgend jaar mee beginnen. Kijk maar eens op www.geboortesupport.nl Hier alvast een voorproefje:

En ik word CBO, Chief Baby Officer, geweldig toch?! De website is overigens gebouwd door oudste zoon Bo-Peter die zijn vleugels gaat uitslaan in Californie, waar hij samen met WUA oprichter Klaas Kroezen de Amerikaanse tak gaat opbouwen. www.wuaglobal.com

Bo-Peter, linksboven, zeer enthousiast nadat WUA is uitgeroepen tot de meest vitale onderneming van Noord Holland. Bitter/zoet, dat wel. Pleister op de wonde, hij gaat met zoon Kaj in Californie in een mooi huis samen wonen. Met z’n tween kunnen ze zich dat veroorloven. Plus extra logeerkamer voor de papa en mama, dat wel. Nederland werd opgeschrikt door het aantal moorden dat het afgelopen jaar plaatsvond: 159. Even vergelijking maken? Richmond en Oakland, waar we vlakbij woonden en werkten, ‘scoorden’ het afgelopen jaar practisch het gelijke aantal moorden. Echter, gezamenlijk hebben ze nog geen 550.000 inwoners, vergelijk dat eens even met onze 17 miljoen! Tel je zegeningen. Het deed me veel deugd dat de mededeling gisteren over het behalen van het streefbedrag binnen 24 uur zo’n 2.000 lezers telde, waarvan een behoorlijk deel uit de San Francisco Bay Area. Kippenvel III. Afsluitend kan ik iedereen alleen maar het allerbeste wensen voor 2018, waarbij gezondheid voorop staat! Heb een fantastische jaarwisseling:

Nou, nou, had ik vorige week nog geschreven dat (de inkt was nog niet droog zeiden we vroeger) ook met een Pastoor bidden niet helpt en hopla, weg was hij. De grootste nederlaag thuis ooit was dan ook niet aan te gluren en kostte hem zijn kop! 

Echter, als jochie van 12, en toen was Sparta nog goed, speelden ze thuis tegen DOS, het huidige FC Utrecht, en scheelde het ook niet veel. Ik stond achter het doel, jongenstribune, en gruwde nog meer dan afgelopen zondag. 13 oktober 1957: Sparta – DOS 1-7           Jayne Mansfield bezocht Nederland vanwege haar hoofdrol in ‘The Girl Can’t Help It’, die in de bioscopen draaide. Zij verrichtte de aftrap op Spangen, waarbij ze vooraf de beide aanvoerders een zoen gaf. De foto van Jayne met DOS-doelman Frans de Munck haalde de eeuwigheid, maar haar kus met Rinus Terlouw blijft bij de Sparta-fans voor altijd verbonden met de grootste thuisnederlaag in de Eredivisie. Sparta kwam nog wel met 1-0 voor, maar daarna regeerde chaos in de Rotterdamse defensie. Zoals vorige week zondag tegen Feyenoord, maar in 1957 met een begrijpelijker oorzaak!

In het midden Denis Neville, waar ook een tribune naar vernoemd is, en die het jaar daarna als trainer met Sparta landskampioen werd *snif* Vanwege mijn regelmatige bijdragen op LinkedIn vroeg men mij om mijn ‘Big Idea’ voor 2018 op LinkedIn vast te leggen. Mijn Nederlandse vertaling: “Over mijn ‘Big Idea’ voor 2018 gesproken heb ik het gevoel dat mijn geliefde Amerika, en met name Californie, me een tweezijdig zwaard heeft overhandigd. Enerzijds zou ik alle kenniswerkers (H-1B visum) die afgewezen zijn in de V.S., soms wegens triviale redenen, willen uitnodigen om zich tot Nederland te keren, waar we ook een tekort hebben aan kenniswerkers. Nederlandse regering, even bij de les blijven nu! Anderzijds zal ik de V.S. ondersteunen door financieel gezonde innovatieve Nederlandse bedrijven te begeleiden naar de V.S., die ook nog eens Amerikanen zullen aannemen. Ergo, we maken zowel Amerika als Nederland ‘great again’”.

Daarom is het ook goed om ‘They’re coming to America’ van Neil Diamond (klik hier America ) niet alleen te beluisteren op YouTube, maar ook de plaatjes te bekijken die erbij horen. Dankzij deze immigranten is Amerika groot geworden. Kerstmis, ook het feest van vergiffenis. Daarom vergeef ik publiekelijk onderstaande figuren. Het kostte me moeite, maar a la, het is kerstmis!

Een springlevend kerstkind huist onder dit dak, en ik ben de geluksvogel die haar 1e kerstdag als eerste mag feliciteren!

Astrid straalt nu al bij dit vooruitzicht! Echter, bij al deze blijdschap denk je toch, hoe zouden die makkers bij BuZa zich voelen die Jaitsen Singh zo in de steek hebben gelaten? Mijmeren ze erover bij de kerstboom, of het stalletje, lekker genietend van een kerststol en een glaasje rode wijn. Wat denk je, zouden ze deze gedachte van Singh in hun hoofd hebben?

Zij moeten toch ook dit gezicht willen zien, Singh, glunderend wanneer hij na zo’n 35 jaar onschuldig gevangen te hebben gezeten de gevangenis verlaat. Het is aan de huidige BuZa staf om dit te bewerkstelligen. Echter, met de kerstgedachte in het achterhoofd, we zijn nog steeds niet aan ons streefbedrag toe, dus…..klik en stort: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs

De redaktie van de Luim voelde zich niet competent genoeg om dit trio aan leed te behandelen en schakelde derhalve een ingewijde in op het gebied van leed met de hoofdletter L: Professor Dr. Ir. Jacobus “Koos” Bibber.

Archieffoto

Dr. Koos maakte ons opmerkzaam op een foto waaruit zou blijken dat het tweetal zonen waar het om gaat op het eerste gezicht al “trubbel” voorspellen:

“Het moge duidelijk zijn dat de ultieme probleemschoppers, links Kaj en rechts Bo-Peter, niet het beste voor hebben met jongste broer Ivar”, zo oreerde hij. Het verbaasde hem dan ook niets dat ‘firefighter’ Kaj per 15 februari zijn huurhuis in Pleasant Hill moet verlaten wegens zijn lievelingshond Charlie, die in de huurovereenkomst uitgesloten wordt van verblijf aldaar. Dat hij ook nog een kostganger van onderdak voorzag wuifde Dr. Koos als geneuzel af. Bo-Peter verraste zijn ouders deze week met de mededeling dat hij 24 januari 2018 naar de V.S. vertrekt en voor de voorzienbare toekomst daar namens zijn werkgever WUA in San Francisco bij de op te zetten dochteronderneming werkzaam zal zijn. Troostend legde Dr. Bibber zijn hand op de knie van moeder Astrid, die zij haastig wegtrok. #MeToo lag op de loer. “Bezie het nou eens zo vrouwtje, de twee oudste zonen zijn weer bijeen en kunnen nu in een betere wonig gezamenlijk hun intrek nemen. Een win-win situatie”. “En”, vervolgde hij “in plaats van als onderknuppel bij het NFIA te acteren, heeft hij een echte baan”. “Tja”, zo verzuchtten Pa en Ma Laanen, “daar kunnen we niet tegenop redeneren”. Dr. Koos, die inmiddels een lotushouding had aangenomen, voerde tot slot nog aan dat jongste zoon Ivar nog zo’n anderhalf jaar tegoed had in Rotterdam en ze daarvan nog volop konden genieten. “En laten we nou eerlijk zijn, bekijk die Laanen mannen nou eens; het is gewoon genetisch”.

“Sportleed”, keerde Dr. Koos zich tot de heer des huizes, “ik neem aan dat je Sparta bedoelt”. Na diens instemmende gemompel bracht Dr. Koos een abrupt einde aan dit leed en toverde een plaatje van de afgelaste wedstrijd van afgelopen zondag tevoorschijn.

“Dit is de enige manier voor het huidige Sparta om niet te verliezen, en met ene Pastoor als trainer helpt bidden ook niet meer”. De afgeblufte heer des huizes mompelde nog “en Don Leo dan?”. Dr. Koos begon nu zijn geduld te verliezen en beeindigde de conversatie met een kortaf “Leo Beenhakker heeft inmiddels een rol aanvaard in het geheime dagboek van Hendrik Groen”. Voor de jongeren onder ons; deze Hendrik Groen houdt een dagboek bij over voorvallen die plaatsvinden in een verzorgingstehuis. “Last but not least”, sprak Dr. Koos “ga ik ter plekke kijken wat die Peter Laanen nu weer aangericht heeft met die kerstmuziek in zijn jukebox”.

“Nou, nou, A1 mag er zijn van Bing Crosby, daar zijn er al gauw ruim 100 miljoen van over de toonbank gegaan”. “Oh, en Lonely this Christmas, wat een tranentrekker. U1, geweldig, Last Christmas, Wham, met die geweldige George Michael, de ultieme kerstkraker”. Nu keerde hij zich tot de vrouw des huizes en sloot zijn bezoek, en derhalve het leed, af met de ultieme oplossing; “gewoon een beetje zachter zetten”. Zo zie je maar, drie maal leed is geluk, althans voorzover het voorafgaande als leed beschouwd kan worden. In ieder geval met een knipoog. Dit kwam ik na het doorpluizen van de Singh file van de week tegen:

Daar mag je in de gevangenis, in dit geval San Quentin, een galafoto met de gevangene nemen tegen een fleurige achtergrond die omgekeerd evenredig is aan de situatie ter plekke. Een soort Judaspenning dus. Sommige mensen houden die achter. Hierover later meer. In ieder geval heeft WUA, het bedrijf dat zoon Bo-Peter ontvoert naar Californie, als transfersom een optreden van mijn “do’s and don’ts” show georganiseerd, inclusief netwerkborrel, waarvan de baten ten gunste komen van het ondersteuningsfonds van Jaitsen Singh. https://www.facebook.com/events/2047751228777400 Maximaal 35 plekken dus haast is geboden, zeker ook omdat het plaatsvindt op hun mooie kantoor aan de Herengracht. Neemt niet weg dat er ook rechtstreeks gestort kan worden: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs “And so this is Christmas….”.

En nog steeds geen *piep* van onze wakkere pers! 9 oktober gebruikte ik mijn lunchafspraak in Silicon Valley met een jonge Nederlandse kenniswerker (mensen met een H-1B visum) voor een update van de stand van zaken. Toen kwam mij ter ore dat het regende aan opzeggingen van mensen die hun visum wilden verlengen en vervolgens schriftelijk de mededeling kregen dat zulks geweigerd werd en dat ze binnen 60 dagen de V.S. moesten verlaten.

De aangescherpte regels voor dergelijke visa hebben er voor gezorgd dat onder de radar vele duizenden, zeker voor Silicon Valley benodigde werkers, het land worden uitgejaagd. Het inreisverbod en dit soort visa maatregelen zorgen er voor dat de Verenigde Staten zich langzaam aan het isoleren zijn van kennis die ze zo broodnodig hebben. En; hoe zijn de Verenigde Staten ook alweer opgebouwd? Juist, door immigranten! Je vraagt je wel af hoe immigranten als Trump (Drumpf oorspronkelijk) hun kapitaal vergaard hebben. Ik neem aan dat deze apfel niet ver van de boom valt.

Neemt niet weg dat, om met Cruyff te spreken, elk nadeel z’n voordeel heeft. Want, toen ik dat bekend maakte tijdens mijn lezing van 29 november j.l. in Eindhoven, verklaarde men zich spontaan bereid, wegens hun eigen tekort aan techneuten, deze arme zielen op te vangen! Het weer niet meegerekend een goede propositie. Tijdens mijn lezingen haal ik altijd het onderstaande boekje aan, zij het met een praktijkvoorbeeld.

Met name de woorden die wij Nederlanders verzinnen wanneer we de vertaling niet kennen. Het bovenstaande mag duidelijk zijn. Met onze Amerikaanse vrienden bezochten we vorige week een echte degelijke molen in Loenen aan de Vecht, waar mijn sportmakker Christiaan vrijwilliger is. De rondleiding liet hij over aan de meest geschikte man in “dienstjaren” die zich verontschuldigde voor zijn Engels, doch wiens enthousiasme alle goed maakte. Onze vrienden waren onder de indruk van de ingenieuze constructie maar raakten duidelijk in verwarring toen onze gids monter vertelde dat na het sorteren van “the grain” (=graan), “the meelman” voorbij kwam. Zij verstonden zoiets van dat na sortering van het graan de postbode er bij betrokken werd. Lacherig konden wij melden dat de molenaar bedoeld werd. Geweldige middag, dat wel. Ook Gouda aangedaan. Wel 20 jaar niet geweest en echt genoten van het stadshart. Jammer dat mijn haar, eigenlijk het ontbreken daarvan, geen aanleiding gaf tot het bezoeken van wat zeker mijn favoriete kapper zou zijn:

Amsterdam was eivol en eigenlijk niet leuk meer, behalve dan de lichttoer op het water, altijd een betoverend schouwspel. Inmiddels waren onze Californische vrienden dermate koud geworden dat een ingelaste pitsstop (lees bar) noodzakelijk werd. En die zijn dan weer plenty te vinden! En dan nu het volgende:

Kandidaten Wijdemeren (incl. Loosdrecht):

Peter Laanen

Geen angst, ik ben slechts lijstduwer, maar vond wel dat ik kleur moest bekennen. Zoals te doen gebruikelijk een staartje Singh, omdat het niet aan de aandacht mag  ontsnappen.

Aan deze kant van Vacaville Prison wil ik Singh volgend jaar zien! Glimlachend, met de hand van de goegemeente op zijn schouder ter ondersteuning. Daarom ook blijf ik de roep om geld herhalen omdat het venijn altijd in de staart zit, waar wellicht geld dan de ontbrekende factor is. Laat je hart spreken wanneer je bedenkt waar Jaitsen Singh in zijn 34e jaar van gevangenschap de kerst doorbrengt: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs 

Weer een week om in te plakken, zij het dat we op maandag beginnen om het verlies van Sparta thuis tegen FC Utrecht even uit het geheugen te bannen. Maandag als eerste ‘hoogtepunt’ de wekelijkse gymles met een 11-tal leeftijdsgenoten, waarbij aangetekend mag worden dat het is uitgegroeid tot een vriendenclubje. Maar ook dient aangetekend te worden dat in ons midden, sinds ons aantreden iets meer dan een jaar geleden, reeds twee mensen serieus getroffen zijn door potentieel dodelijke ziektes. Gelukkig is de medische wereld heden ten dage in staat om een en ander adekwaat te behandelen, maar het plaatst je weer in de realiteit van alledag. Het mooie is dat toen is gebleken hoe hecht ons clubje qua ondersteuning in elkaar steekt. Het geheime dagboek van Hendrik Groen is er niets bij! Thuisgekomen snel opgefrist om in Theater Gooiland de volgende boekpresentatie bij te wonen:

Fascinerende presentatie over onze toekomst met robots, kunstmatige intelligentie, virtuele werkelijkheid en wat van dies meer zij. Een onderdeel kreeg mijn speciale aandacht; de intelligente verwarmingsketel die je een boodschap geeft wanneer er iets kapot dreigt te gaan:

Laten we nou met Grip!Network, waar ik twee weken geleden over schreef, exact daarmee aan de slag zijn bij Energie Service Friesland. Zijn we toekomst gericht bezig of wat?! De presentatie in Eindhoven bij Digital Wednesday begon al toen de grote man bij organisator Lubbers De Jong, Peter Keijzer, me ophaalde in Vinkeveen. Dikke pret en intellectuele prietpraat gedurende ruim een uur.

De avond zelf beleefde ik persoonlijk als een groot succes gezien de commentaren achteraf tijdens de netwerkborrel. De line-up mocht er dan ook zijn, startend met moderator Peter Keijzer traden er daadwerkelijk rocksterren op in hun domein (spreker twee even niet meetellen!):

– Hoe deal je met wereldwijde groei als startup? (Chris Hall – CEO Bynder)

– Do’s en don’ts over ondernemen in de VS (Peter Laanen – International Trade Director in San Francisco)

– De kersverse beste Nederlandse startup van het jaar (Ruben van Vreeland – CEO BitSensor

– Vallen en opstaan (Sabi Tolou – CCO SendCloud)

Ook de sociale media lieten ons dat weten:

Jennifer VogelsPrick? @jennifervogelsp 14h14 hours ago

Ga door met falen totdat je het gehaald hebt en als je geen concurrentie denkt te hebben, verzin je er maar een. Alle do’s en don’ts voor startups zet @TheTrueDutchman tijdens #digitalwednesday op een rijtje

@JacklienQ 13h13 hours ago

Eerste keer aanwezig bij @DigitalWednesD en ik moet zeggen, echt leuke sprekers! Energiek, inspirerend & grappig.

En dan weet je weer waarvoor je het gedaan hebt! Alle sprekers bleven aanwezig om vragen te beantwoorden en tevens te genieten van een biertje en de volop aanwezige snacks, met name de bitterballen vonden gretig aftrek. De weg terug naar Vinkeveen was gelardeerd met quizmuziek, gedirigeerd door Peter Keijzer op de achterbank. En donderdag kon ook weer gebombardeerd worden tot pretdag aangezien onze Amerikaanse vrienden Brian en Marilyn een ommetje maakten via Munchen naar Amsterdam om een paar dagen met ons door te brengen. Gisteren werd bestempeld als “Rotterdam” dag waarbij we ook Gouda in het programma hadden opgenomen en we hen losjes mededeelden dat ze de naam Gouda voor hun kaas van ons gejat hadden. Zo die zat! Voor straf moest Brian plaats nemen in klompen naast een Gouda kaas.

Gerechtigheid. Astrid was de “Bob” en voerde ons naar de Markthal en vervolgens naar Ivar’s kubuswoning. Uiteraard weet Ivar wat er volgt; een drankje en een bittergarnituur bij Plan C in de Oude Haven. De dag werd afgesloten met een heerlijke maaltijd bij Het Drechthuis, bij ons om de hoek. Vandaag staat “Amsterdam” dag op het programma. Verheugend is het om te constateren dat Jaitsen Singh trouwe schrijvers heeft. Bijna wekelijks schrijft Margreet Bootsma opbeurende brieven naar hem die ze aanvult met leuke plaatjes.

Een vrouw naar m’n hart. Dat is iets anders dan die makkers van CGLA in de 90-er jaren! Daarom; blijf geven, of inspireer anderen te geven: https://www.geef.nl/nl/actie/maak-het-verschil-voor-jaitsen-singh/donateurs