Terwijl ik dit schrijf, natuurlijk alleen, ofschoon……. Nee, nee, nee, niets aan de hand met mijn huwelijk. Later meer hierover. Die 9.000 sloeg op het aantal voetballiefhebbers afgelopen zondag, waar een zwaar gehavend Sparta, ondanks de met twee maten metende KNVB, NEC met 1-0 onder zich hield. En dat hebben we zo gevierd in De Bosselaar:
Ook sprak Ivar nog een dapper woordje mee op BOSSELAARTV Klik, na 8 minuten komt hij aan het woord. Geslaagde middag, waarbij aangetekend mag worden dat dinergasten Nel en Maarten van Rossum me vergeven hebben dat ik me wat later in Loosdrecht meldde. Gelukkig voetballiefhebbers, waar we ’s avonds nog Nederland-Duitsland mee gekeken hebben. De uitslag staat me gek genoeg niet zo meer bij. Even terugkomend op dat alleen zijn; woensdag bracht ik Astrid naar Schiphol, waarna ze met de KL605 rechtstreeks naar San Francisco vloog om daar onze bloedjes van kinderen een tweetal weken te vertroetelen (of zich laten vertroetelen). Nou, het ontvangstcomité stond haar al in vol ornaat op te wachten:
Eerdere familieleden (toch, Ivar?) kregen een wat alternatiever ontvangst. Enfin, dat komt helemaal goed. De rit van Schiphol naar huis leek plotsklaps langer, en hoe eenzaam voelde het huis aan nu het geen ‘home’ meer was. Ik sleepte me naar de jukebox om V1 te draaien: ‘A man alone’ van Frank Sinatra, om me te verdrinken in zelfmedelijden., samen met Tinley. Onzin, de schouders eronder slapjanus, aan de bak nu, er zijn belangrijker zaken aan de orde, zoals controle van de door Astrid ingevroren maaltijden. Inmiddels heb ik de boerenkool verorberd en een gehaktbal. Nog heb ik mijn lust kunnen bedwingen om een HEMA rookworst in een pannetje met heet water te meppen om watertandend toe te zien hoe die gezellig aan het wellen is. Hoe lang nog? Eerst lekker gisterenavond gegeten bij buren Yvette en Leendert, plus bijbehorend slokje, daar zijn ze niet zuinig mee. De HEMA worst heeft weer een dag overleefd. Komt helemaal goed! Ik ga een beetje kris kras nu, maar zo’n week was het. Donderdag van een gezonde lunch genoten bij Brasserie Oud Loenen met de man van wie ik de leukste foto genomen heb toen wij bepaalde restaurants frequenteerden in San Francisco:
In 2012 de Plv. Consul Generaal in San Francisco (een goeie!), nu binnenkort werkzaam als speciale afgezant in Manilla. Heel wat oude koeien uit de sloot gehaald, ook over Mexico, genoten van de lunch, en het gezelschap. Volgende lunch in de Filipijnen? Wie weet. Na de tweede aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ heb ik heel wat bemoedigende commentaren gekregen, hetgeen me goed doet. Het brengt bij iedere aflevering heel wat emoties teweeg omdat het draait om zaken, zakenrelaties, geld, medewerkers, rijke mensen, bedrog, achterdocht, verleiding, maar vooral ook hoe het gezin ermee geconfronteerd wordt. Daarom is deze aanpak fijn, alle facetten komen aan bod en elke aflevering kan ik weer wegen en kneden om het zo genuanceerd mogelijk over de bühne te brengen. Dit zijn de gelukkige plaatjes waar we het ’t liefst over hebben:
De hele mix ziet er uiteraard iets anders uit, dat begrijpt een kind, maar zoveel gebeurtenissen, zowel zakelijk als privé, daar valt wat van te leren. Absurd soms? Jawel, en daarom moest het ook geschreven worden. Ter afsluiting Jong Utrecht-Sparta: 1-5. Ongelooflijk toch hoe de ‘onzen’, die het zich altijd moeilijk weten te maken tegen de bezetter van de onderste plaats, eindelijk eens een keer genadeloos toeslaan. Dat is dus ook het leven, leer er mee om te gaan, het blijft nemen en geven.!