Tel je zegeningen!

Welnu, ik zou van de 5 heertjes (mijn zonen) nog een update foto sturen, maar daar gunden ze me slechts 1 (zegge een) indruk van tijdens hun broertjesavond/nacht:

Heel verstandig namen ze die vroeg op de avond. Verdere details werden me onthouden. Ach ja, we zijn allemaal jong geweest (geen details). Omdat wij als gezin ook amper of nooit vanwege de afstand echt tezamen zijn, namen we de gelegenheid te baat om ons vijf, pardon 6, ook even goed vast te leggen:

Het spul is allemaal weer uitgevlogen, hetgeen Astrid en mij weer als ‘empty nesters’ achterlaat. Op Tinley na, natuurlijk! Maar wat een heerlijkheid om weer compleet bijeen te zijn, en om zelfs op menig avond een fanatiek potje ‘Mens erger je niet’, zoals in vroegere tijden, te kunnen spelen. En dan bereikt je het vreselijke bericht dat de zoon van een van jouw sportvriendinnen overleden is. Woorden schieten uiteraard tekort, maar iedereen kan zich voorstellen wat zo’n groot verlies betekent. Tel je zegeningen mensen, concentreer je op het goede wat je hebt en laat je leven niet gedomineerd worden door minder prettige zaken. Donderdagmiddag had ik een lunchafspraak met Ton Bunnik, zelfstandige ICT ondernemer, die ik ooit als jonge twintiger aannam bij Holland International Computer Services in Den Haag. Hij in de eerste helft twintig, ik in de tweede helft van twintig. Dat waren de wildwest tijden in de automatisering, tijden waarin je razendsnel promotie kon maken. We hadden het, buiten onze voetbal ‘carrieres’, met name over mensen die in onze tak van sport stinkend rijk waren geworden, maar als mens omgekeerd evenredig naar (mild uitgedrukt). Dat kan van deze jeugdige automatiseringspioniers niet gezegd worden:

Bedrijfsfeest HICS 1975: Ton Bunnik links, rechts PL als presentator van een modeshow

Ook daar kwam weer aan de orde dat het zo fijn is om veel prettige mensen van het eerste uur nog te kennen. Dat we met alle bergen en dalen in het leven toch tevreden achterom kunnen kijken, en wellicht nog positiever naar de toekomst. Tevreden knabbelden we aan ons broodje kroket bij Van der Valk in Breukelen. Nog keurig opgediend ook, en geholpen door een dame die daar al 25 jaar werkt. En lief was ze ook nog. De volgende afspraak wordt bij Ton in de buurt van Zoetermeer, op voorwaarde dat ze er een broodje bal serveren. Ook over ons mogen Simon and Garfunkel ‘Old Friends’ https://youtu.be/sovVYInjHjw zingen. Over bal gesproken; ik kijk best met veel vreugde naar onze Leeuwinnen. Toegegeven, het was wat armoedig tegen Nieuw-Zeeland, wel lekker 3 punten, maar ik verwacht de echte Leeuwinnen vanmiddag tegen Kameroen. Nu ik wekelijks op elke woensdagmorgen ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ publiceer, merk ik aan alles van het voorafgaande, al struinend door de geschiedenis in Californië, dat eens temeer het gezegde ‘tel je zegeningen’ opgeld doet. Echte vrienden aan overgehouden en naarlingen achter me gelaten. Wat dat betreft zou ik identieke verhalen kunnen vertellen over de Duitse Arcade periode of de San Francisco consulaat periode. Wie weet, echter, zo weinig tijd, zoveel verhalen! In ieder geval a.s. woensdag alweer de 14e

aflevering van ’Uit de Amerikaanse school geklapt’ en later in het seizoen zal achter elke aflevering wat leermomenten geplaatst worden, zodat jeugdige entrepreneurs er iets mee kunnen. Zo hoop ik iets van mijn zegeningen te delen met hen die het ontberen. Het lijkt me passend om nu met Amen af te sluiten: Amen.