Hoe vindt u dat, zo vlak voor uw ogen? Kijken zonder te zien?
Niet dat u me het type lijkt dat daardoor emotioneel geraakt wordt, maar toch! Wellicht zit er ergens bij u toch zoiets als een gevoelige snaar. Maar ja, 8 weken een motie naast je neer leggen terwijl Jaitsen Singh wegrot in Vacaville (Californië, zodat u weet waar te zoeken), getuigt niet bepaald van enige empathie. Na het geblunder door de decades heen, lijkt enige spoed op z’n plaats voor deze arme ziel. Verras me met een positieve response in plaats van weer zo’n achterbakse uitweg smoes. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Helaas moet ik ook concluderen dat de verplichting die de Tweede Kamer toevoegde aan de motie, ook met voeten getreden wordt. En niemand van dezelfde kamer die ook maar aan de bel trekt. Rare jongens en meisjes die volksvertegenwoordigers (vrij naar Asterix en Obelix). En nu wat leuk nieuws. Tussen de baby regen door togen Astrid en ik van de week op pad. Allereerst naar het pittoreske Volendam. Niet al te druk, wel veel oosterburen. En voor mij een lekkere palinglunch, vakkundig vastgelegd door Astrid:
Je zou het kunnen beschouwen als een ‘Dekker’ lunch: zo glad als een paling, daarna wegspoelen met een glaasje chardonnay. Vervolgens door naar Monnickendam, alwaar wij na het nodige rondcirkelen toch nog een parkeerplaats vonden. Leuk, niet echt opwindend, op een lokale Monnickendammer na, die op zijn fiets gezeten de halve straat blokkeerde en ons toeschreeuwde om anderhalve meter in acht te nemen. Gewoon genegeerd, gekkies vind je overal. Astrid pikte vervolgens een zonnestraaltje mee naast de plaatselijke monnik.
Wat die honkbalknuppel daar doet is me een raadsel, maar ik denk dat het zijn slagbeurt was. Vervolgens door naar Amsterdam Noord om de pas betrokken studio van Ivar te bewonderen. 23 jaar, maar goed voor elkaar. Vervolgens naar ‘Plek’ met z’n drietjes, strand aan het IJ en veel moois daarbij. Daar moest op…….
Wees gerust, Astrid zat aan het stuur, en na Ivar afgezet te hebben ging de reis voort naar Beinsdorp, onder de rook van Amsterdam. Daar kwamen we om de pas aangelegde jeu-de-boules baan te bewonderen in de tuin van m’n oudste zoon Rick en schoondochter Liesbeth. Grootmoedig als Rick is, liet hij de eer aan grootmeester Klaas om de Luim te sieren met zijn bal:
Trouwe lezers begrijpen dat het nog heel gezellig werd, maar nog belangrijker om te weten is dat wij in één dag meer plezier hadden dan Jaitsen Singh in de laatste 36 jaar. Misschien begrijpt Minister Dekker nu beter waarom er haast bij is. Jaitsen heeft een zoon, twee kleinkinderen en sowieso een zus, Sieta, die met hand en tand voor hem strijdt. Kom op Sander, gooi je ballen in de strijd. En mocht je willen weten wat voor moeite het kost om een bedrijf in den vreemde op te zetten, dan kun je a.s. woensdag je verheugen op aflevering 73 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’.