Month: December 2020

De jongste memorabele decemberdag is van gisteren: Astrids 55^e verjaardag. Dankzij Covid-19 de kleinste viering sinds ik de eerste van m’n schat meemaakte (haar 21^e!). Desondanks intiem en zeer gezellig; ’t had wat! Onwillekeurig dwalen m’n gedachten terug naar Rotterdam, kerstmis 1961. De geur van dennennaalden en kaarsvet penetreren m’n neusgaten. Geen wonder; de kerstboom staat in brand. Goede raad is duur, broer Aad en ik halen uit de keukenkastjes alles wat maar water kan bevatten, en krijgen de klus geklaard. De waterschade is minimaal en een nieuw behangetje is nooit weg.

Ja, dat waren nog de dagen dat er kaarsjes, met van die kleine knijpertjes met kaarshouders, voorzichtig op de wat sterkere takken werden geplaatst. Is jaren goed gegaan. Ik kan me ook niet herinneren dat we hartelijk bedankt werden voor onze heldendaad. Misschien omdat we de kaarsen nog niet aan hadden mogen steken. Overigens was ik dat jochie links. Maar, heel eerlijk gezegd; ’t had wat! December 1976, net Sinterklaas achter de kiezen: het jonge door mij opgerichte bedrijf Multi Function staat op omvallen omdat een factuur van fl. 100.000 voor een geleverde computer niet betaald wordt. Samen met drie drieste collega’s vatten we het plan op om de computer middels een list (douane) in onze handen te krijgen. Uiteindelijk leidde het tot een paginagroot artikel in de kerstkatern van Computable in 1985.

Eerder dit jaar werd ik gevraagd om jurylid te worden ter beoordeling van kandidaten voor de Computable Awards, hetgeen ik met plezier gedaan heb. Hoofdredacteur Sander Hulsman hoorde enigszins afgeleid door andere zaken mijn verhaal aan. Uiteraard resoneerde het niet bij hem, hij was net uit de luiers. Dat een computer toen de omvang had van een middenklas auto, met minder capaciteit dan een iPhone, boeide hem niet echt. Maar desondanks, vele tientallen jaren later, kan gerust gezegd worden “’t had wel wat”. Tja, en dan aanstaande woensdag alweer aflevering 91 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Wanneer onze kinderen zo af en toe een aflevering lezen, krijgen we een commentaar als bijvoorbeeld van Bo-Peter: “dat is nog wat! wij dan lekker met Opa en Oma, en weten niks”. Zo gaat dat met ouders, die willen de spanningen toch onderhuids houden. Valt niet altijd mee. Maar, één ding is zeker, we zijn er niet minder door geworden, en dat heeft wel wat! De laatste Luim van 2020, en dat is maar goed ook. Wellicht sluiten we een der naarste jaren in ons bestaan, zeker voor veel jongeren, af met de hoop dat na voldoende vaccinaties dat licht aan het einde van de tunnel rap dichterbij komt. Tot die tijd, blijf verstandig en gezond, want dat heeft wel wat!

Zeker weten, 2020 is een (bijna) jaar geweest om niet licht te vergeten. Dat hoef ik jullie niet te vertellen. Neemt niet weg dat wij, als familie, naar voren willen kijken en eenieder die we nog niet persoonlijk gesproken hebben het allerbeste wensen voor 2021 qua gezondheid (vooral) en geluk:

Gisteren heeft Astrid dit jaar afgerond en de 40^e baby met ouders door de meestal moeizame eerste week geholpen. Daarmee rondde ze tevens haar 3e jaar af als ZZP’er, waarin ze in die rol cijfermatig 139 gezinnen en 143 baby’s ondersteund heeft. En daar zijn ze dan bij de belastingdienst weer blij mee, maar dit terzijde. Niet gek voor iemand waarvan in 2016, toen wij terugkeerden uit de V.S., gezegd werd; “je bent de 50 gepasseerd, het zal heel moeilijk voor je zijn om een nieuwe baan te vinden”. Nou, die kennen Astrid niet, die rolde haar mouwen op en ging aan de slag. Uiteraard stond na haar ‘911’ carrière in Californië een ambulance baan in Nederland hoog op de verlanglijst. Even BIG bellen om aanvullende informatie te krijgen. BIG staat voor Beroepen in de Individuele Gezondheidszorg, in leven geroepen om de kwaliteit van de zorg te controleren. “Met BIG,” klonk het aan de andere kant van de lijn. “Ja, goedemorgen met Astrid Laanen, ik wil……” De hele santenkraam legt ze uitgebreid uit. “Nou mevrouwtje, dat gaat niet lukken,” sprak de man van BIG kordaat. “Ja maar,” probeerde Astrid, “wanneer ik mijn diploma’s naar BIG stuur, dan…..” Zucht aan de andere kant. “Mevrouwtje, dan komt dat op mijn bureau terecht, dus wordt het niets.” Verbluft hangt Astrid op. Niet uit de weg te slaan betreedt ze vervolgens het kraampad (Doula was ze al), haalt haar diploma’s in recordtijd en gaat aan de slag.  Ondernemersbloed vloeit door haar aderen en in 2018 -spannend- begint ze onder de naam Geboortesupport als ZZP’er. Dat je af en toe verrast wordt (zeg je tjee, krijg je er twee) hoort bij de uitdaging:

Ook mooie getuigenissen dat eerste jaar van passie en inspiratie:

Madeline D.

Afgerond op 18 juli 2018

Dankzij Astrid hebben we op een roze kraamwolk gezeten! Ze heeft ontzettend veel gedaan voor ons gezin en we zijn haar heel erg dankbaar voor al haar hulp. We raden haar aan al onze vrienden aan 🙂

Maar hou je dat vol? 2019:

Daphne O.

Afgerond op 19 december 2019

Astrid is een hele fijne, lieve, nuchtere en goede kraamhulp! Ze weet precies wanneer er even doorgepakt moet worden, met de juiste kennis. Ze heeft alles in huis om je een vliegende start te geven met je baby. Ik heb de kraamtijd als geweldig ervaren omdat Astrid er was, en er genoeg balans was tussen zorg voor moeder en baby en tijd voor gezelligheid. Heel erg waardevol!

En dit jaar?

Nina V.

Afgerond op 18 november 2020

Wij hadden ons geen fijnere kraamzorg kunnen voorstellen! Astrid is zo ontzettend behulpzaam, ze ziet wat er moet gebeuren, biedt op allerlei gebieden ondersteuning en heeft het ons het vertrouwen gegeven dat wij nodig hadden!

Expats:

Danielle B.

Afgerond op29 januari 2020

Thank you so much for all your help and support while we have been adjusting to life as a family of 4. You’re amazing at what you do and it’s been a real pleasure getting to know you! Any family who receives your care is lucky indeed! We would recommend you in a heartbeat and will miss you very much! All our love.

Dit is slechts een handvol uit tientallen 5 sterren (5 max.) uitingen en hoeven geen nader betoog, alsmede het gegeven dat ze inmiddels tot mid juli volgeboekt is (min, hopelijk, een Griekenland vakantie). Haar bedrijfskarretje is inmiddels een begrip en men denkt dat het onderdeel is van een concern. Maar nee, Astrid is ‘a one woman army’.

Wanneer dit karretje voor de deur staat, dan komt het wel goed!

Ik ben trots op die vrouw, voorbeeld voor velen qua doorzettingsvermogen en service, en zal haar 25 december vol liefde feliciteren met haar 55^e kerstmis op deze aardkloot. Vaccinatie trappelt om de hoek, nog even geduld, maar woensdag alweer de 90^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Ook een ‘shot in the arm’!

Onafhankelijk van welke top-2000 of soortgelijke topattracties aan het eind van het jaar, maak ik m’n eigen top-10. Lekker puh. Puur geleid door herinneringen, al dan niet gevoed door sentimentele gedachten, plaats ik ze voorzichtig in mijn kostbare (qua emotioneel bezit) Seeburg van 1959.

Wanneer ik A1 intoets, keer ik terug naar de 50-er jaren in Rotterdam. Zwervend door de straten rond de Heemraadssingel, al dan niet voorzien van een snottebel in de snerpende kou, werd Bing Crosbeef’s ‘White Christmas’ verhaspeld. We hadden het niet breed thuis, maar na zo’n straattoertje was het altijd goed thuiskomen, waar de kerstboom nog versierd was met echte kaarsen. Levensgevaarlijk, dat wel! En je tot het bot verkleumde handen werden door de met eierkolen gevoede potkachel in ‘no time’ verwarmd, waarna het tintelen begon. Bing Crosby had met de film ‘White Christmas’ in 1954 ongelooflijk furore gemaakt, en Amerika was natuurlijk een machtig land, de bevrijder waar torenhoog tegenop gekeken werd. Laat Astrid nou een aantal jaren geleden in een kringloopwinkel het 78-toeren pakket van die film gevonden hebben. Acht kerstliedjes op vier 78-toerenplaten.Voor weinig (scherp uitonderhandeld, u kent Astrid).

Snel nu naar Q1 waar John Lennon zich genesteld heeft met ‘Happy X-mas (war is over)’. 40 jaar geleden tragisch omgebracht door een randdebiel. Dit prachtige kerstlied liet hij ons achter. Een parel. Het jaar ook dat ik (minder tragisch) mijn knieschijf brak met een partijtje voetbal. Twee nieuwe knieën later kan dit niet meer gebeuren. Beetje in de ‘blue mood’? Snel L1 indrukken waar Mud met ‘Lonely this Christmas’ niet opbeurend werkt, maar je tenminste weet dat je er niet alleen voor staat. Zo heeft elk 45-toerenplaatje z’n betekenis en herinnering. Hoe mooi is dat?! Astrid heeft voor deze kerst een slanke boom aangeschaft waarin de flikkerende fluctuerende lampjes al een telefoontje van de buren heeft opgeleverd: “er is iets aan de hand met jullie elektriciteit”, luidde de boodschap. Gulle lach.

Maar, daar waar Bing Crosby blijft dromen van een ‘White Christmas’, blijf ik dromen van een ‘Jack Christmas Tree’. En, heel eerlijk, ik zie het ook heel helder voor me!

Jaar in, jaar uit zeur ik om een dergelijke boom, maar Astrid blijft maar beweren dat deze boom te snel uitvalt. Nou ja zeg, ben ik daar nou zo oud voor geworden?! Moet gezegd worden dat ik af en toe denk dat we met z’n allen in één grote boze droom terecht zijn gekomen, waar we als het ware in een doolhof beland zijn en wanhopig de uitgang zoeken. Covid-19 waart rond in het land en vindt zonder enig probleem onnozelaars die nog steeds denken dat het een ‘hoax’ is. Toekomstige slachtoffers, maar wat koop je ervoor. Mensen die je na aan het hart zijn, kan je geen bemoedigende knuffel geven, en deze kerstmis wordt er daardoor een die niet snel vergeten zal worden. Voor veel mensen zal het een L1 kerstmis van de jukebox worden. Hou vol, blijft toch het motto, ik heb geen zin om ‘My Way’ in de jukebox te plaatsen. Maar, weer of geen weer, woensdag komt aflevering 89 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ uit.

Sint eenzaam wegens de niet aflatende Pieten misère, zo voelde hij zich ook na z’n laatste optreden in de San Francisco Bay Area.

We schrijven december 2015 en hij dacht terug aan z’n eerste echte optreden als zodanig in 1974. Of het nu kwam omdat zijn kalende hoofd hem een wat ouwelijke uitdrukking gaf, weet hij niet, maar zijn toenmalige baas, Joep Toth van Holland International Computer Services, overtuigde hem dat hij de ideale Sint zou zijn. Eigenlijk had hij onderstaand beeld in gedachten, maar daarvoor moet hij tot 2007 wachten.

Maar goed, het werd het begin van een leerzaam proces op een machtige plek. Immers, toen hij eenmaal op de versierde stoel zat, kon hij genoemde baas Joep naar voren roepen en voor hem op z’n knieën plaats laten nemen. Dat durft niemand te weigeren, al was het alleen maar om de kinderen niet teleur te stellen. Vervolgens moest baas Joep beloven dat er flinke opslagen gegeven zouden worden aan de aanwezige papa’s en mama’s. Scoren! Zij het dat het zijn promotie in de weg stond. Ook werd hij gelubt door schoonvader Toon, conciërge van de Sint Josefschool in Vinkeveen, om daar op te treden. In zijn mooie rode boek vond hij diverse aantekeningen van Toons hand waarmee hij, zo op het oog, wraak nam op diverse leraren. Geroutineerd als hij toen begon te worden, prees hij hen tot verbazing van zijn schoonvader de hemel in. Hij noemde Sint later op de avond, tijdens een borreltje, hufter. De Sint beschouwde dat als een compliment. December 1994 was Nieuwegein, hoofdkantoor van de Arcade Music Group waar hij als directeur Duitsland acteerde, het toneel waarhij zijn kunsten mocht vertonen. Bassie en Adriaan, die bij Arcade onder contract stonden, warmden het publiek op. Met de kennis van nu had hij natuurlijk grote man Herman Heinsbroek, de ook nog een blauwe maandag minister van EZ was, en Bassie en Adriaan pardoes in de zak naar Spanje laten transporteren. Heinsbroek omdat hij na de overname door Wegener z’n manschappen eind 1997 in de steek liet, en Bassie en Adriaan omdat ze hun medespelers niet betaalden. Enfin, weer wat wijzer geworden. Ook kreeg hij een flinke mentale klap toen zijn favoriete cartoonist, Peter van Straaten, deze scheurkalender cartoon plaatste:

De BvK (Bond van Klazen) heeft hier nog werk van gemaakt, maar daar kwam uiteindelijk geen pepernoot van terecht. Z’n grootste succesperiode kwam in de San Francisco Bay Area, waar hij na een optreden bij de Dutch School Silicon Valley, gevraagd werd door filantroop Henny Nijssen om in 2001 haar Sint te worden voor met name East Bay families bij de prestigieuze Berkeley Marina Yacht Club. Daar kwam later SF Dutch bij onder leiding van Ottilie Cools. Het groeide uit tot twee bomvol gepakte optredens op zaterdag in San Francisco, waarna ’s zondags Berkeley volgde. Daar begon ook het thema Pieten een rol spelen; van Zwarte Pieten naar Veeg Pieten en Regenboog Pieten, en niet te vergeten Tieten Pieten. Bijna werd vergeten waar het om gaat:

Juist: de kinderen! Misschien is zijn grootste verdienste wel geweest, waar hij net de nobelprijs voor de vrede ontliep, de geslaagde toenadering tot Santa Claus!

Hoewel de alcohol uit de poriën van Santa Claus walmde, en ook zijn baardpartij te wensen overliet, ging de Sint toch blijmoedig met hem op de foto. Dit is een waar gebeurd verhaal, dat weet ik zeker, want die Sint was ik! Dit laat onverlet dat woensdag #88 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ verschijnt en voorzichtigheid geboden blijft in Covid-land.