Onafhankelijk van welke top-2000 of soortgelijke topattracties aan het eind van het jaar, maak ik m’n eigen top-10. Lekker puh. Puur geleid door herinneringen, al dan niet gevoed door sentimentele gedachten, plaats ik ze voorzichtig in mijn kostbare (qua emotioneel bezit) Seeburg van 1959.
Wanneer ik A1 intoets, keer ik terug naar de 50-er jaren in Rotterdam. Zwervend door de straten rond de Heemraadssingel, al dan niet voorzien van een snottebel in de snerpende kou, werd Bing Crosbeef’s ‘White Christmas’ verhaspeld. We hadden het niet breed thuis, maar na zo’n straattoertje was het altijd goed thuiskomen, waar de kerstboom nog versierd was met echte kaarsen. Levensgevaarlijk, dat wel! En je tot het bot verkleumde handen werden door de met eierkolen gevoede potkachel in ‘no time’ verwarmd, waarna het tintelen begon. Bing Crosby had met de film ‘White Christmas’ in 1954 ongelooflijk furore gemaakt, en Amerika was natuurlijk een machtig land, de bevrijder waar torenhoog tegenop gekeken werd. Laat Astrid nou een aantal jaren geleden in een kringloopwinkel het 78-toeren pakket van die film gevonden hebben. Acht kerstliedjes op vier 78-toerenplaten.Voor weinig (scherp uitonderhandeld, u kent Astrid).
Snel nu naar Q1 waar John Lennon zich genesteld heeft met ‘Happy X-mas (war is over)’. 40 jaar geleden tragisch omgebracht door een randdebiel. Dit prachtige kerstlied liet hij ons achter. Een parel. Het jaar ook dat ik (minder tragisch) mijn knieschijf brak met een partijtje voetbal. Twee nieuwe knieën later kan dit niet meer gebeuren. Beetje in de ‘blue mood’? Snel L1 indrukken waar Mud met ‘Lonely this Christmas’ niet opbeurend werkt, maar je tenminste weet dat je er niet alleen voor staat. Zo heeft elk 45-toerenplaatje z’n betekenis en herinnering. Hoe mooi is dat?! Astrid heeft voor deze kerst een slanke boom aangeschaft waarin de flikkerende fluctuerende lampjes al een telefoontje van de buren heeft opgeleverd: “er is iets aan de hand met jullie elektriciteit”, luidde de boodschap. Gulle lach.
Maar, daar waar Bing Crosby blijft dromen van een ‘White Christmas’, blijf ik dromen van een ‘Jack Christmas Tree’. En, heel eerlijk, ik zie het ook heel helder voor me!
Jaar in, jaar uit zeur ik om een dergelijke boom, maar Astrid blijft maar beweren dat deze boom te snel uitvalt. Nou ja zeg, ben ik daar nou zo oud voor geworden?! Moet gezegd worden dat ik af en toe denk dat we met z’n allen in één grote boze droom terecht zijn gekomen, waar we als het ware in een doolhof beland zijn en wanhopig de uitgang zoeken. Covid-19 waart rond in het land en vindt zonder enig probleem onnozelaars die nog steeds denken dat het een ‘hoax’ is. Toekomstige slachtoffers, maar wat koop je ervoor. Mensen die je na aan het hart zijn, kan je geen bemoedigende knuffel geven, en deze kerstmis wordt er daardoor een die niet snel vergeten zal worden. Voor veel mensen zal het een L1 kerstmis van de jukebox worden. Hou vol, blijft toch het motto, ik heb geen zin om ‘My Way’ in de jukebox te plaatsen. Maar, weer of geen weer, woensdag komt aflevering 89 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ uit.
