Wegens enorm succes geprolongeerd!

Ondanks het weer was het eigenlijk een goede week; op de maandag na. Ofschoon verwacht, voelde de afwijzing van de eis van het kort geding dat Jaitsen Singh via z’n (gesponsorde) advocaten had aangespannen, als een stomp in m’n maag. Waarom? Omdat het ronduit zei ‘sterf maar in de gevangenis’. Ik heb het vonnis bestudeerd en ik moet zeggen een mooier voorbeeld van ‘copy, paste’ ziet men zelden. Alle loze argumenten van de afgelopen jaren bijeen geveegd in een lang document. En die landsadvocaat, pion van minister Dekker, bracht ze allemaal als voldongen feiten. En die rechter dacht ‘dat zit juridisch lekker in elkaar, daar kan ik me qua afwijzing geen buil aan vallen’. Vandaar nu uitleg wat ik in m’n hoofd had toen ik in de vorige Luim minister Dekker vier letters meegaf:

Ik had de deun ‘YMCA’ van de Village People in gedachten, zij het met een ietwat gewijzigde tekst. Toen dacht ik nog, dat kan eigenlijk niet, maar nu, met een wegkwijnende Jaitsen in m’n hoofd, denk ik; “fuck it”. Hier kom-tie (hou de melodie in gedachten): “Fuck You, Minister Dekker, it’s you, I said, Fuck You Minister Dekker, boo you”. Yes, dat lucht op. Tot op zekere hoogte, Singh is er niet mee geholpen. Maar er is een god! Dinsdag rond het middaguur meldden twee trouwe volgers (dank Gineke en Frieda) dat de kwestie Singh behandeld werd op NPO1. Ik snelde me naar de TV, en jawel, daar werd tweede kamerlid Michiel van Nispen geïnterviewd inzake het kort geding. Heel verstandig zei hij zich niet in de juridische problematiek te willen begeven, maar wel benadrukte hij dat de menselijke maat volledig uit het oog verloren is. Echter, minister Dekker was nog niet van hem af, wederom zouden er kamervragen gesteld worden. Mag ook wel na zijn motie van juni vorig jaar, waar minister Dekker zijn kont mee heeft afgeveegd! In ieder geval gloort er weer hoop. Woensdag kopte de Volkskrant als volgt:

Jeetje, nu wordt het de ombudsman ook teveel! Overigens dezelfde ombudsman die ruim vier jaar geleden in de ‘copy en paste’ activiteiten van BuZa en V&J trapte en mijn klacht inzake Singh ongegrond verklaarde, na het eerst in behandeling te hebben genomen. Waarschijnlijk heeft de ombudsman na al die jaren ook het licht gezien! Nadat Astrid als eerste Singh bezocht, maart 2015, en vervolgens mij introduceerde (in San Quentin), zijn er zoveel misstanden aan het licht gekomen dat het onbegrijpelijk is dat die hotemetoten niet eens een keer hun verantwoordelijkheid nemen. Denk menselijke maat, check of je nog wel een hart hebt. Zo niet, dan stop ik levenslang de volgende deun in het hoofd van minister Dekker: “Singh, c’est la vie”. Afgelopen dinsdag was het exact vijf jaar geleden dat ik terugkeerde naar de lage landen, en dat bevalt me zeer. Nu met behulp van anderen nog wat losse eindjes aaneenknopen. Zeker is dat we Singh in een kist niet als einde van deze saga zien. Fijne Pinksteren.