Ja, denk je dan wanneer je eenmaal aan het schrijven bent; wat is normaal? Na al het Beatles geweld lijkt het teruggaan naar de dagelijkse gang van zaken de normaalste zaak van de wereld. Niets is minder waar, het lijkt of achter elke gebeurtenis een stuk geschiedenis schuilt. Voorbeeld: j.l. zondag van de BBQ genoten bij schoonzus Danielle en zwager Aldert. Lekker, maar bijzonder omdat Astrid en ik deze maand 35 jaar geleden vanaf die plek in Vinkeveen het huwelijksbootje ingestapt zijn:
Ook bijzonder omdat schoonvader Toon daar in 1937 geboren is, en daar tot zijn heengaan in 2008 met schoonmoeder Riet gewoond heeft. Inmiddels hebben Danielle en Aldert, niet zonder slag of stoot, er hun eigen eigenzinnige paleisje opgebouwd.
Anders, maar wel met de oude familiewortels. Terwijl Astrid zich in het zweet des aanschijns werkte, onderhield ik donderdag in de tussentijd oude vrienden Martin en Yvon Corsten met een drankje en door Astrid geprepareerde snacks. Het is 60 jaar geleden dat we elkaar hebben leren kennen op dansles. Dan passeren heel wat oude verhalen de revue, zoals over Roos waar iedereen op verliefd was. Of over jongens die naderhand beweerden dat ze bij onze ‘cool’ groep behoorden. Echter, weer bijzonder, hun beroemde onlangs geridderde zoon DJ Ferry Corsten (ik was net niet bij de geboorte zelf aanwezig) ‘draaide’ gisteren in San Francisco.
Voor een uitverkocht huis waar als vrienden/gasten onze oudste zoon Bo-Peter met vriendin Tiphanie ook hun ‘dance moves’ maakten. En niet voor de eerste keer. Dit als direct gevolg van, let op, oude vriendenwortels! We wortelen nog even verder want tussen alle buien door waren we nog even vergeten dat ‘broertje’ Rob, die dit jaar ook de zeven kruisjes aantikt, z’n 5e vierdaagse liep. Hier met nichtje Marte tevreden aan het eind van de rit, hoewel hij het wel heel jammer vond dat wegens extreme hitte de eerste dag geschrapt werd.
Mocht er een eregalerij van de Laanens komen, dan past Rob daar glansrijk in. Even terug naar de Liverpool trip en in bijzonder de ‘pint’ die we genoten bij Peaky Blinders. Zeer serieus bespraken Rick en ik de zo door zwager Aldert veel gebruikte uitspraak ‘beter met de warme hand dan met de koude hand’. In dit geval ging het om mijn LP vinyl collectie, waarvan ik het leuk zou vinden om die te verdelen onder de vinyl liefhebbers van de zonen. De zonen geraadpleegd om voorkeuren te peilen, waarna een afspraak tot stand kwam waarbij met de oudste en de jongste zoon de verdeling plaats zou vinden. Als een soort Maarten van Rossem, brommend en al, zou ik de rechten van de overige drie waarborgen. Bijzonder in dit geheel was dat Rick in zijn ‘Beinse Zot’ kroeg een speciale ‘Papa vinyl’ hoek installeert, waar ik op dagen van melancholie mag draaien. Gisterenmiddag vond dit historische gebeuren plaats, waar niet alleen de verdeling plaatsvond, maar ook met sappige details gesmeten werd. Sommige verdelingen vonden plaats via het opgooien van een munt, sommige door ingrijpen van de jury, en soms werd er om geknokt, zoals hier bij een LP van Kate Bush:
30 jaar verschil tussen Rick en Ivar, heerlijk toch! Zo werd het toch nog een bijzonder weekje, met bijzonder weer en met een bijzondere Rotterdamse koploper in de eredivisie. Nu volgende week nog wat bijzondere regen, dan kunnen we allemaal weer bijzonder rustig gaan slapen.
