Laanen's Luim

Het nieuws kwam als een stoot onder de gordel! Het paroolverzoek van Jaitsen Singh is afgewezen, oftewel een doodvonnis wanneer je ervan uitgaat dat Singh over 5 jaar (de nieuwe parool periode) bijna 79 is. Daar zijn films over gemaakt, zoals “Dead Man Walking”. Je kunt ook stellen dat Singh zich in een gedoemde situatie bevindt die praktisch niet te overleven is.

Singh betoonde te weinig berouw over de situatie, hetgeen de voornaamste reden van de afwijzing was. Singh heeft mij herhaaldelijk bevestigd dat hij nog liever in een kist de gevangenis verlaat dan iets te bekennen dat hij niet gedaan heeft. Nobel maar desastreus in een onverbiddelijk systeem als dat van de USA. Kom Minister Blok, pak de telefoon en bel Gouverneur Brown. Vraag om gratie, het is de enige mogelijkheid om Singh nog enige jaren van vrijheid te laten genieten, en zelfs dat zal niet eenvoudig zijn wanneer je aanpassingsproblemen in acht neemt. Maar, het mag echt niet gebeuren dat Jaitsen Singh in een kist de gevangenis verlaat! Doe het Minister Blok, wees een mensen Mensch! In vogelvlucht een overzicht van USA weken. Mijn trip begon zo ontzettend leuk toen ik bij aankomst begroet werd door mijn twee zonen ter plekke:

Kaj, rechts, onze firefighter/paramedic in South San Francisco, links Bo-Peter die geacht wordt het Amsterdamse WUA in de V.S. op de kaart te zetten. Resp. pinguïn en mosterdpot, verzin het maar! Je moeheid is op slag verdwenen, zeker weten. Zo rond 13.30 reden we richting San Francisco en konden alleen maar constateren dat de wegen er niet beter op waren geworden, wel veel drukker. Alles stond op groen de volgende dagen, een achttal vrienden dat bijeen kwam bij het huis van Kaj en Bo-Peter op vrijdagavond om onze vriendschap te vieren, de zaterdag die ik met Bo-Peter doorbracht bij de football wedstrijd tussen de Cal Bears (UC Berkeley) en de Tar Heels van de Universiteit van North Michigan (zie onder) en ga zo maar door.

Vrienden en zakenrelaties trokken in een bonte rij voorbij, en ook de traditionele pool biljart overwinning op grote vriend Fred van Buiten zou veel meer aandacht gekregen hebben ware het niet dat de afwijzing van Singh’s parool als een continue grauwsluier over me heen hangt. Toch wil ik deze Luim gebruiken om een groot aantal mensen te bedanken die Singh bezochten of schreven (zoals de schrijver Margreet Bootsma). Zonder ook maar iemand tekort te willen doen die niet genoemd wordt, onderschrijf ik dat met de volgende foto’s:

San Quentin, 31 mei 2015, waar het allemaal zo’n beetje voor ons begon. Egaa Astrid met zowaar een glimlachende Singh.

Singh tussen vrouw Astrid en jongste zoon Ivar, Vacaville, 8 april 2016

Vacaville, 8 mei 2016. Singh tussen zoon Surender et moi (we blijven lachen).

Paul Nijssen torent boven Singh uit. Vacaville, 12 februari 2017. Paul is een extra dankwoord waard, hij heeft Singh waarschijnlijk het meest bezocht en diende als een soort van secretariaat tussen mij en Singh. Ter vlotte afhandeling stuurde Singh hem een brief, waarna Paul die vervolgens inscande en naar mij als aanhangsel bij een e-mail stuurde. Werkte perfect.

Singh en zoon Kaj, Vacaville 23 juli 2017

Laat ik de fotoserie besluiten met zus Sieta (met dank aan Libelle), die langdurig gepleit heeft om haar broer vrij te krijgen en met wie we langdurig over de hele affaire de vorige week in Concord, Californië gesproken hebben. Dank gaat ook uit naar het Ministerie van Buitenlandse Zaken (althans het goede deel in Den Haag van de laatste tijd), Prison Law, de stichting Epafras (ook voor de bezoeken) en de talloze geldgevers die het mogelijk maakten om de Amerikaanse advocaten te bekostigen. Wie ik uitzonderlijk zou willen bedanken is Minister Blok, de derde minister in rij sinds ik me met Singh bemoeid heb, en die slechts de telefoon hoeft te pakken om voor Singh gratie te bepleiten bij Gouverneur Brown. Driemaal scheepsrecht? Just do it Minister Blok, wanneer Kim Kardashian gratie voor elkaar krijgt bij President Trump voor “haar” gevangene, dan zou het u ook zeker moeten lukken. Nil Desperandum!

Zou dat mooi zijn zeg; de ene zeventiger erin en de andere zeventiger eruit! Denk niet dat dit Amerikaanse billboard in New Jersey de toelaatbare grenzen overschrijdt, die over Obama waren een tikje erger.

Deze werd geplaatst een dag nadat de advocaat van de president van de V.S., Michael Cohen, schuld bekende en daarmee indirect ook Trump schuldig verklaarde. Trump wordt omringd door een stel criminelen, dat is al bewezen danwel hebben ze schuld bekend. De zaak is als een ui, sowieso om te huilen, maar meer nog omdat de een na de ander er wordt afgepeld totdat de grootste crimineel die overblijft ter verantwoording wordt geroepen: Trump. Meer informatie hebben jullie van mij niet nodig; geschiedenis zal over Trump en zijn handlangers, het gros van de republikeinen, oordelen. Deze Luim zal voorlopig tot 15 september de laatste zijn wegens mijn vertrek naar Californië volgende week. Uiteraard hou ik jullie op de hoogte van de gang van zaken met betrekking tot de 35 jaar onschuldig vastzittende Jaitsen Singh. Only in America!

Hopelijk brengt de paroolzitting goed nieuws en kan hij nog een aantal jaren, hoe moeilijk ook, in pais en vree doorbrengen. Overigens heb ik gisteren weer een e-mail gestuurd naar de persoonlijke assistent van Gouverneur Brown voor een een-op-een afspraak. Onderwerp: gratie. Duim mee; Nil Desperandum! En dan Sparta…..

De hondstrouwe seizoenhouders gingen gisteren wederom op pad naar Spangen. Uiteraard eerst een tussenstop bij Kade 4 (Oude Haven) waar Ivar en overgekomen Amerikaanse vriend Kyle al vol verwachting op ons wachtten. Er werd op Het Kasteel een ware ‘titanenstrijd’ geleverd tegen de wijdbroeken uit Volendam. En of we blij waren met de overwinning (2-0). Broer Rob, zoon Ivar, diens Amerikaanse vriend Kyle en ik hebben er in de onder de kasteeltribune gesitueerde Bosselaar een pintje op genomen. Na de deceptie vorige week in Enschede een lekkere opsteker. Lekker TV voetbalweekje ook met overwinningen van Ajax en PSV. Goed voor het Nederlandse clubvoetbal wanneer ze zich plaatsen voor de Champions League. Tevens weer verder geschreven aan “Uit de Amerikaanse school geklapt”, hetgeen een ‘juicy’ zakenboek wordt. Wellicht niet eerder vertoond, maar het gaat wel gebeuren. Ergens iets zakelijks van leren en tevens de menselijke invloeden blootleggen, niet alleen zakelijk maar ook in de private sfeer. En dat laatste valt niet mee wanneer alles dat in detail vaststaat narigheid bevat over mensen die je goed gekend hebt, of reeds overleden zijn. Moet ik met mezelf nog in het reine komen. Komt goed: Nil Desperandum!

Waar mee te beginnen? Okay, Michael Moore eerst dan maar. Je moet toch echt ballen hebben om een film over Trump te maken die op de poster al een voorproefje geeft waar het over gaat: Tiran. Leugenaar. Racist.

En dat hij dan ook nog met een ‘hole in one’ het witte huis nucleair uiteen doet spatten, is een bonus. De 11/9 slaat op de tussentijdse verkiezingen in november, die weleens zouden kunnen leiden tot het heroveren van het huis van afgevaardigden door de democraten. Dan zou de stap naar het dictatorschap voor Trump weleens heel wat moeilijker kunnen worden. Maar ere wie ere toekomt, oftewel Michael Moore, want reken maar dat hij heel wat, al dan niet verbaal, naar zijn hoofd gaat krijgen. Goed bericht van Keith Chandler, de advocaat van Jaitsen Singh, alsmede consultant voor Marc Eric Norton, de advocaat die Singh hopelijk winnend door het paroolproces begeleidt. Hij berichtte dat Sieta, zus van Jaitsen, hem maar liefst twee maal mag bezoeken rondom de periode van de paroolzitting.

Sieta hier als stralend middelpunt, hetgeen mokkend door Tinley aanvaard wordt! Broer en zus hebben elkaar al vele, vele jaren niet meer vis-a-vis gezien, hetgeen toch voor Jaitsen reden zal zijn om zijn vrijlatingsgezicht tevoorschijn te toveren!

Dat moet toch een hereniging worden die met geen pen te beschrijven is. Was de Vacaville Prison maar zo lek als het witte huis, dan zouden er opnamen van gemaakt kunnen worden! En ook complimenten voor BuZa, want die zorgen er immers voor dat het Singh resocialisatie programma kant en klaar voor de paroolzitting afgeleverd wordt. De Nederlandse overheid op z’n best. Het ziet er naar uit dat alle voorwaarden gecreëerd zijn voor een goede afloop, ofschoon je te allen tijde met het Amerikaanse rechtssysteem een slag om de arm moet houden. Donderdag mijn intake gesprek gehouden bij Bergman Clinics en *tromgeroffel* de rechterknie gaat 13 november van dit jaar vervangen worden door een nieuw modelletje. Uiteraard geven de “bijsluiters” nogal wat gefronste wenkbrauwen, maar a la, je moet er wat voor over hebben om weer een lekker sprintje te trekken. Oh nee, dat mag niet, wel een dubbeltje met tennis. En biljarten natuurlijk. Waarom de Luim een dag eerder? Broer Rob en ik gaan voor het eerst samen een uitwedstrijd van Sparta bijwonen:

Omdat het zo’n grote wedstrijd is, wordt de tijd Europees aangekondigd in GMT (Greenwich Mean Time). Ik bedoel maar! Gaan Rob en ik lekker vroeg op weg, drinken een pilsje op de markt om vervolgens, Sparta sjaals om, luid galmend met het “Rood Wit zijn onze kleuren” Enschede onveilig te maken. Dat zal ze leren daar in Tukkerland! Heel eerljk denk ik dat neef Peter (van de koude kant) ons met zachte hand naar de door hem gereserveerde plekken leidt. Maar leuk wordt het! Was minder voor Feyenoord gisteren, al was de bal zo groot geweest als een pompoen, ze hadden het ronde ding er niet in gekregen. Al met al; Nil Desperandum!

Ongelooflijk. Tijdens het dagelijkse fietsen op mijn home trainer voor de TV, hoor ik Trump vele malen liegen….eh…oreren en inderdaad, je wordt er immuun voor. Maar na zijn tirade over mensen die via hun Amerikaanse familieleden Amerikaans staatsburger konden worden, en hoe gevaarlijk dat is, wandelden de schoonouder van de Orange Man moeiteloos de Verenigde Staten in via dat door Trump verfoeide programma.

Wat een onwaarschijnlijk corrupt en immoreel creatuur is het toch. Moge de z.g. mid term verkiezingen in november een oorvijg van epische omvang opleveren voor deze dictator in opleiding. Ik zit elke dag op mijn home trainer als voorbereiding op het onvermijdelijk vervangen van mijn rechterknie. A.s. maandag onderhandel ik bij Bergman Clinics in Naarden over de inruilprijs. Laten we wel wezen, in 1980 gebroken tijdens een potje zaterdagmiddagvoetbal van Hertha 3 tegen NITA 2. Ik was aan het afbouwen. Na een onwaarachtig briljante schijnbeweging mijnerzijds, kreeg ik een onwaarschijnlijk harde trap op mijn knie. “Een beetje de technicus uithangen”, gromde mijn tegenstander. Laat ik even de ziekenhuisellende overslaan en volstaan met de mededeling dat de knie mij daarna nog 38 jaar gediend heeft, in voor- en tegenspoed. Dat moet toch wat waard zijn! Eigenlijk had ik donderdagavond nog met Feyenoord mee kunnen doen qua tempo. Wat een afgang! Ook in Californië hadden ze veel respect voor de scheidsrechter met de ingepakte knie.

Verband zat een beetje strak, dat kwam mijn buik niet ten goede. Enfin, allemaal onderhandelingsargumenten komende maandag. Gisteren is de jukebox dokter geweest. Mijn geliefde 1959 Seeburg kreeg wat kuurtjes. “Hij” doet het weer.

Blij als een kind draai ik weer m’n 45 toerenplaatjes met hier een daar een kras, maar ook met heerlijke bas. Enigszins melancholiek heb ik deze week afstand gedaan van mijn Kuifjes (de hele serie), en al zijn vrienden:

Maar nu het leuke deel. De gelukkige koper nam ik mee naar mijn favoriete restaurant; Het Drechthuis, nota bene op onze Mijndengrond. Genietend van een eenvoudige doch voedzame lunch (die stripboeken moet ik nog verkopen), alsmede een glaasje druivensap, kwam mij ter ore dat de hele serie die hij indertijd al in zijn bezit had, noodgedwongen in zijn jeugd verkocht was. Dit was dus een “match made in heaven”. Na deze revelatie besloten we nog een glaasje druivensap te nuttigen en gingen daarna goedgeluimd ons weegs. Tripje Hilversum (donderdag). Voor mijn Amerikaanse trip, eind van de maand, besloot ik voor de zekerheid een internationaal rijbewijs aan te schaffen bij de ANWB. Daarna, besliste Astrid, gaan we gelijk door naar Rene Froger….eh…..

eyelove voor een oogmeting voor jouw leesbril, om vervolgens bij Aldi ons favoriete doosje slobber chardonnay op te halen. Vol goede moed togen wij op pad in Astrid’s C1, langs de Loosdrechtse plassen naar Hilversum. Parkeren bij de Aldi betekende al de eerste korting. ANWB om de hoek; bingo! Buiten de waard gerekend, bij het “loketje” services stond een rijtje van vijf waar we bij aansloten. Dat stond er na een kwartier nog steeds omdat een mevrouw lidmaatschap problemen had en vervolgens tergend langzaam geholpen werd bij de aankoop van een reisverzekering. De dame achter de balie had er zin in: “weet u wel zeker dat er geen mogelijke overlijdensgevallen met u meegaan, en hoe voelt u zichzelf?”. Ze schiep zichtbaar behagen in het rijtje dat maar niet uitdunde. Gelukkig kwam een tweede dame ons na 20 minuten de verlossing brengen. Dat ging gelijk fout…ik was de pasfoto vergeten! Astrid, rookwolkje boven het hoofd, voerde me vervolgens naar Etos, waar eyelove een zogenaamde in-store heeft. Hangt er een briefje boven de brillen dat de lokale eyelove gesloten is tot maandag wegens vakantie. “Ik ging naar eyelove”, galmde Froger. Laatste stop; Aldi. Helaas, onze chardonnay is niet in het schap aanwezig. Toch nog mazzel, we waren binnen het uur weg, dus gratis parkeren met de overige boodschappen. We konden er naar huis rijdend wel om lachen. En uiteindelijk pulkte Astrid met haar posting op de eyelove website er nog een tientje korting uit. De week werd sowieso positief afgesloten met een optimistische BuZa e-mail inzake Jaitsen Singh. Het verstevigt me in de slogan die we voeren tot Jaitsen’s vrijlating: “Nil desperandum”.

Gedurende mijn 72 jaar op deze aardkloot heb ik nimmer een walgelijker figuur meegemaakt dan Donald Trump. En geloof me, ik heb er meer dan een paar mogen aanschouwen. De afgelopen week sloeg alles; de President van het machtigste land ter wereld die als een sekteleider zijn volgers toespreekt, oproept tot geweld, een partijgenoot imiteert die kanker heeft (McCain) omdat hij tegen hem gestemd heeft, en wederom de pers uitmaakt voor vijand van het volk. En dan laat het volk zich meeslepen en belaagt een reporter van CNN met de meest afgrijselijke bewoordingen, de middelvinger paraat.

Omdat Donald’s vocabulaire nogal beperkt is, moet hij qua welbespraaktheid het onderspit delven tegen een collega (Hitler), waar hij overigens wel het draaiboek uit de dertiger jaren van de vorige eeuw geleend heeft. En we weten allemaal hoe dat afgelopen is. Neem van mij aan dat geweld in de lucht hangt, het schuim om de mond van Donald Trump geeft het aan. Zoon Donald Jr. gooit er nog een schepje bovenop door het geweld in tweets te verheerlijken en verder aan te moedigen. De appel is loodrecht vanuit de boom naar beneden gevallen. Over appels en bomen gesproken…… Zoon Eric poseerde onderstaand gewillig in Nederlands honkbalteam uitrusting op de step in de tuin van onze toenmalige woning in Hilversum. Dan verzucht je soms als vader, ”heeft een kind nog wel een toekomst” (Robert Long).

Een jaar of wat overslaand, kunnen we dat volmondig met “ja” beantwoorden. Afgelopen woensdag togen kleinzoon Felix en ik naar Den Haag om in het Paleis van Justitie aldaar wat rechtszaken bij te wonen. En glimmend van trots kon ik daar de 36-jarige Officier van Justitie Eric Laanen aan het werk zien:

Overtuigend las hij de aanklachten voor, zoals door hem opgesteld, zodat de politierechter exact wist wat er gaande was. Na de diverse pleidooien was het ook zijn taak om de straf te bepalen, hetgeen al dan niet door de rechter overgenomen werd. Tijdens onze lunch bespraken we nog het nut van aangifte van winkeldiefstallen. En dan blijkt dat het wel degelijk zin heeft omdat recidive uiteindelijk leidt tot gevangenisstraf. Nuttige en interessante morgen, vond ook kleinzoon Felix. Dat leidt naar onze firefighter/paramedic zoon Kaj die j.l. donderdag 26 werd en dat ‘vierde’ in de brandweerkazerne in South San Francisco.

Nee, zijn uitrusting zag er inderdaad iets anders uit, maar zo mogen we hem graag zien. Gezien de bosbranden in Californië draaien de brandweerlieden vele dagen en nachten achterelkaar, waardoor Astrid en ik toch altijd enigszins bezorgd in het waterrijke (!) Loosdrecht de toestand aldaar aanschouwen. In ieder geval zijn deze twee mannen niet met een gouden lepel in hun mond geboren en hebben een gezond hoofd op hun schouders. Trots! Singh: over een kleine vier weken vertrek ik naar San Francisco waar ik hem minstens twee maal zal bezoeken. Van het Ministerie van Buitenlandse Zaken wederom gunstige berichten. De code blijft ongewijzigd: Nil Desperandum!

Indertijd (21 januari 2017) viel men nogal over me heen toen ik o.a. het volgende over de troonbestijging van Trump schreef:

USA hijst Bulshitter #1 op de troon

Gisteren de hele middag aan de buis gekleefd gezeten om via CNN Trump’s triomftocht op z’n Amerikaans mee te maken. Maar, ook bij tijd en wijle naar BBC World News overgeschakeld om het koele Engelse commentaar tot me te nemen. Partijen waren er van overtuigd dat Trump’s inauguratie toespraak filosofisch zou zijn; de verdeelde natie tot elkaar zou brengen. Niets was minder waar. Trump herhaalde zijn speeches van zijn campagne en liet geen spaan heel van de ex presidenten die aanwezig waren. Trump’s houding tijdens de toespraken was er ook een van “kunnen die sukkels van een sprekers een beetje opschieten, ik moet praten”. En al die politici die hij voor rotte vis had uitgemaakt, inclusief hun echtgenotes, stonden me daar toch te glimmen. Wat zou Rembrandt daar als opvolger van ‘De Nachtwacht’ een prachtig schilderij van hebben kunnen maken; ‘De Hypocrieten’. Enige feiten: hij weigerde om zijn belastingaangifte openbaar te maken, hij staat bekend als aanrander, en tijdens zijn campagne heeft hij maar liefst 54 maal gelogen. We noemen dat nu nepnieuws.

Dit leek me de juiste afbeelding om mijn afschuw van Trump weer te geven. Maar, ik zat ernaast. Het werd nog veel erger. Meer vrouwen die hem aangeklaagd hebben, waarvan een die hij bezwangerd heeft. Veel Amerikanen hebben hem al een landverrader genoemd na de beschamende vertoning in Helsinki met Poetin. De Republikeinen durven er niets aan te doen met de november verkiezingen voor de deur (weekdieren). Iedereen wacht nu met spanning af wat de bevindingen zullen zijn van de speciale onderzoeker Mueller, die momenteel al menig Trump paladijn heeft aangeklaagd. Wat mij betreft zal de geschiedenis vroeger of later over Trump oordelen, en over zijn handlangers. Ik meld me weer wanneer Trump van het toneel verdwijnt met een samenvatting. Iets veel leukers is de verslaggeving van zoon Ivar bij de European University Games in Coimbra, Portugal. Samen met collega Job Zomerplaag vervaardigde hij een dagelijks rapport van de dagelijkse evenementen. En of hij het er druk mee had!

Daarnaast was hij donderdagavond op NPO5 te beluisteren waar hij geïnterviewd werd. Ga naar NPO5, donderdagavond 10.10. Nog wat Amerikaanse tongval, maar toch! Verheugend was gisteren mijn bezoek bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken, waar ik als altijd vreugdevol ontvangen werd door Clusterhoofd Tessa Martens. Het deed me goed om te horen dat voor de paroolzitting van Singh men bij BuZa de zaakjes behoorlijk op orde heeft, met name qua resocialisatie. Zodanig dat de mensen die de zitting voorzitten aangenaam verrast zullen zijn, hetgeen de zaak van Singh uiteraard ten goede komt. Geen garanties, maar toch iets om warm van te worden. Vandaar dat we zoals elke week vast blijven houden aan onze slogan; “Nil Desperandum”.

Blok Trump lijkt een logische opening om aan te tonen dat een dictatoriaal “bevriend” staatshoofd dient te stoppen met de kontlikkerij van een daadwerkelijke vijand. De New York Daily News had geen moeite om dit weer te geven; Trump die de democratie van z’n eigen land aan het uitroeien is:

Onderstaande cartoon in de Economist geeft aan hoe het weldenkende deel van de Amerikanen over de bijeenkomst in Helsinki dacht, althans hoe deze wereld ’leiders’ dat ervaren hebben:

Trump die rondtoetert dat groten der wereld elkaar gevonden hebben terwijl Poetin meent dat hij Trump alle hoeken van de vergaderzaal ingerost heeft. Maar mijn opening had ook Trump Blok kunnen zijn vanwege de uitlatingen van Minister Blok van BuZa over een culturele samenleving deze week. Sinds ik me drie jaar geleden uitbundig begon te bemoeien met de onschuldig (35 jaar) in de Verenigde Staten vastzittende Jaitsen Singh, heb ik te maken gehad met drie Ministers van Buitenlandse Zaken. In volgorde:

Minister Koenders. Stond volledig achter parool/gratie voor Singh (althans in de pers) en liet de toenmalige Consul Generaal in San Francisco een brief schrijven naar Gouverneur Brown, die na zo’n 5 weken eens een keer geopend werd. Geen navolging, geen persoonlijke bemoeienis. De tweede was een kort leven beschoren:

Had ook weer te maken met Poetin! Was nog wel bijna bij de Wereldbank terecht gekomen. Is #3 nu ook al een kort leven beschoren gezien zijn beschamende uitlatingen?

Minister Blok, de alleskunner, noemt o.a. Suriname ‘a failed state’ en biedt daarna, volgens goed gebruik, zijn welgemeende excuses aan. Singh is een Nederlander van Surinaamse afkomst, moet ik nu geloven dat Minister Blok, zoals de Telegraaf beweerde, volledig achter het ‘geval’ Singh staat? Daar heb ik het moeilijk mee. Enfin, aanstaande vrijdag ben ik op bezoek bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken en hoop ik opheldering te krijgen over de huidige gang van zaken. Inderdaad, U heeft correct opgemerkt dat alles in cartoons is weergegeven (met dank aan de cartoonisten). Dat komt omdat het huidige wereldgebeuren ook op een slechte horror comedy lijkt. Daarom nog een paar fun facts: *Vanaf nu is het geen probleem om achteraf uit te leggen wat je echt bedoeld hebt, ondanks dat het duidelijke leugens zijn, we noemen dat een Trumpie *Excuses achteraf aanbieden (na  voor een Minister van BuZa beschamende uitlatingen), maar het niet menen, noemen we een Blokkie *Washington Post: Trump heeft 3.000 keer gelogen in zijn eerste 466 dagen *Trevor Noah: het was een ongelijke strijd, KGB agent Poetin tegen KFC agent Trump *Wierd Duk, Telegraaf: Rusland is een goede buffer tussen ons en de Islam. Zoiets als Holleeder is een goede buffer tussen ons en DENK. Kortom, geniet van het mooie weer, denk aan Singh en handhaaf het motto: “Nil Desperandum”.

Kroatië in de finale, wie had dat gedacht? Poetin dus, die zag het aankomen toen Kroatië afstevende op een verlenging in de kwartfinale tegen Rusland. Uiteraard is de slogan voor Poetin (met dank aan een vulgaire Amerikaan): “Russia First”. En zo kon het gebeuren dat een minuut voor het reguliere einde doelman Subasic uit het niets getroffen werd door wat leek op een hamstring blessure. KGB insiders wisten wel beter, Poetin zou dit klusje persoonlijk klaren en Rusland door de verlenging slepen:

“Helaas”, penalty’s werden Rusland alsnog fataal. Met dank aan een facebook vriend. Afgelopen zondag in Ziggo Dome hebben Astrid en ik ons zo’n 2,5 uur kostelijk vermaakt met hetgeen de 76-jarige Paul Simon op de bühne presteerde. Fabelachtig, met een geweldig 12-koppig orkest ter ondersteuning. Oor recensent Sven Gerets schreef er een stuk over dat bijna perfect was tot hij het volgende stelde:  “Over Bridge Over Troubled Water vertelt hij (PL: Paul Simon) dat hij een moeilijke band heeft met het nummer. Over hoe hij het ooit heeft weggegeven, zodat anderen het konden zingen.” Daaraan kon je merken dat Gerets begonnen was bij Paul Simon, en niet bij Simon & Garfunkel. Hij wist niet dat hun grootste album de gelijknamige titelsong droeg:

Simon had het nummer geschreven op de stem van Art Garfunkel, die het zodanig vertolkte dat het nimmer verbeterd is. Paul Simon zei ook tijdens het concert dat hij het nummer aan Arty gegeven had. Uitgebracht in 1970 werd het ook hun laatste studio album. Het album verkocht wereldwijd meer dan 25 miljoen exemplaren, stond 10 weken op #1, bleef 85 weken in de charts en de titelsong won maar liefst 5 Grammy onderscheidingen. Lust u nog peultjes? Zo teruglezend lijk ik wel een muggenzifter, maar ja, geschiedenis hoort nu eenmaal fake proof te zijn! Nog wat fun facts: terug in de tijd in Californië had ik het genoegen om Randy Newman (oh, oh, al die beroemdheden) te begeleiden rond een concert in Martinez. We kwamen ook te praat over Paul Simon en hoe jaloers hij was op de kop grotere Art Garfunkel met die engelachtige stem. Het ergste was dat men dacht dat de langere Garfunkel ook nog eens die songs schreef. Blijkt dat Garfunkel 15 cm groter is dan Simon, maar slechts 1.75 meet. En zo klein oogde Paul Simon ook op de bühne, maar wel met een stem die de Ziggo Dome vulde. Top concert! Een andere kleine man zit hier:

hij ziet de dagen, uren en minuten traag als stroop aan hem voorbij trekken. September, zo dichtbij en toch zo ver weg. Indien er een God is, dan dient hij er op toe te zien dat Jaitsen Singh parool of gratie krijgt. Daarom heb ik Jaitsen een brief geschreven die hem aanspoort om hoop niet op te geven. Iets of iemand tussen hemel en aarde moet toch empathie hebben voor deze man die beetje voor beetje ook nog eens z’n gezondheid aan het verliezen is. Hoop houdt ons gaande: Nil Desperandum!

Het was niet de bedoeling dat de 500^e Luim deels een Rutte uitgave is geworden. Het diende zich echter allemaal aan op een dienblaadje. Vandaar. Wat een brutaaltje is die Rutte toch! Die heeft zomaar “no” gezegd tegen die beschaafde meneer Trump. Toen ik dat grote nieuws vernam, stormde ik naar YouTube om dat met eigen ogen en oren tot me te nemen. Wat een teleurstelling. Hij zei het wel, maar Trump trok zich er niets van aan.

Het had iets van de klassieker ‘de muis die brulde’. Of die mop over de muis en de olifant die samen over een brug lopen. Zegt de muis “wat stampen we lekker he?!”. De beroemde Bette Midler vatte het op twitter als volgt samen:

1. Bette Midler?Verified account @BetteMidler Jul 3

Yesterday the Dutch Prime Minister said “No!” to Trump’s face! But Trump just ignored his “No!”. Almost like the Dutch PM was a woman!!

538 replies3,400 retweets17,282 likes

Vertaald: Gisteren zei de Nederlandse Minister President “Nee!” in Trump’s gezicht. Maar Trump negeerde zijn “Nee!”. Bijna alsof de Nederlandse PM een vrouw was. Daar gaat een heldendaad de plee in. Om een zo gedegen mogelijk inzicht te krijgen in deze gecompliceerde wereld, neem ik informatie tot me van links naar rechts. Wanneer je dan een artikel leest dat zowel in een linkse krant als rechtse krant gestaan zou kunnen hebben, dan raak je in verwarring. Zo stootte ik op een Volkskrant artikel over Rutte van Ariejan Korteweg met de volgende kop:

Tegen Rutte is geen kruid gewassen: hij heeft zowel het Binnenhof, als Brussel aan zijn voeten

Ik dacht eerst dat het een VVD reclame was, maar buiten alle loftuitingen was er toch nog iets op Rutte aan te merken, lees en huiver:

Mocht hij al gebreken hebben, dan zijn die van het onzelfzuchtige soort: de neiging gebreken van zijn getrouwen met de mantel der liefde te bedekken en hen tot ver voorbij hun houdbaarheid in bescherming te nemen.

Allemachtig, de rij is eindeloos, van leugenaars tot mensen als ex VVD voorzitter Henry Keizer die nu door het Openbaar Ministerie wegens oplichting en valsheid in geschrifte aangepakt wordt. Er zou inmiddels bij hem voor €20 miljoen beslag gelegd zijn. En wanneer je al Rutte’s leugentjes over de jaren achterelkaar plaatst, dan krijg je ook een imposante rij. Rutte is zeker getalenteerd, maar met kanttekeningen, vooral waar het de verbetering betreft van hen die het toch al goed hebben. Journalist Korteweg deed inderdaad zijn naam eer aan door de smalle paadjes van de waarheid te vermijden, en daardoor had het stuk net zo goed in Prive of Story kunnen staan. Waterverf!

Leuker was mijn 72e verjaardag. Het enige dat ik God-zij-dank met Trump gemeen heb. Zo oud al, hoor ik menigeen in verbazing uitroepen. Inderdaad. Hetgeen mij het meest plezierde was het feit dat de honderden felicitaties de tijd overbrugde van mijn eerste serieuze baan, Amerikaanse Leger Rotterdam, ik was 21, tot nu, inclusief alle banen of zaken die ik opgezet heb. Volgens mij heb ik iedereen geantwoord, hetgeen nog een hele job was, ook al omdat je soms ondergedompeld wordt in ‘memory lane’. De onschuld van deze jeugdige Peter is niet echt meer aanwezig:

Wel hoop ik nog jaren door te kunnen gaan met zaken die ik momenteel onderhanden heb. Ook weet ik me gesteund door vrouw Astrid, een baken om van te houden. En dat doe ik dan ook. Een van die ‘zaken’ betreft natuurlijk de onschuldig vastzittende Jaitsen Singh. Stiekempjes had ik gehoopt, dromer als ik ben, dat mijn grootste verjaardagscadeau uit Californië zou komen; een onderhoud met Gouverneur Brown. Helaas. Sommige mensen menen dat het komt vanwege mijn Trump aversie. Die kan ik gerust stellen, Brown heeft net zo’n afkeer van Trump als ik. Derhalve; Nil Desperandum!