Laanen's Luim

Gisteren liet ik Tinley uit en volgens mij sprong die roos pas uit de heg toen wij terug kwamen:

Tinley werd er verlegen van. De week eindigde zo even leuk als hij begonnen was. Wat wil het geval, schoondochter Liesbeth dacht vorige week zaterdag haar 50^e verjaardag te vieren in Corona eenzaamheid. Zoon Rick stak daar een stokje voor en met een spoorboekje in de hand kreeg eenieder een half uur om haar te feliciteren. Liesbeth dacht om 10.00 met Rick naar iets bijzonders te gaan, maar in plaats daarvan stonden de eerste gasten voor de deur. En dat ging door tot diep in de avond. Maar, dat was niet alles! Ook haar grote wens om drie scharrelkippen in de tuin te laten banjeren werd dit keer ingewilligd, inclusief kippenhok. Rick ging echt uit z’n bol om het haar naar de zin te maken. Astrid vond dat daar een passend cadeau bij hoorde: een roze overall a la ‘Boer zoekt vrouw’:

Astrid en ik een en al lach, Liesbeth glorieert in roze!

Deze tijd van het jaar is ook het moment om de nieuwe Sparta seizoenkaart te bestellen. En als geharde Sparta supporter weten we vooraf niet over welke divisie we het hebben. Echter, dit jaar vormde de trieste achtergrond van Covid-19 de zekerheid dat we weer eredivisie zouden spelen, zij het dat je niet weet hoeveel wedstrijden je bij kunt wonen. Sparta maakte een prachtige clip aan, die als volgt begint: “Samen vormen wij onze club, nimmer zullen wij versagen”. Speel nu de video maar! Sparta-video

Geroerd als ik er door werd, heb ik gisteren gelijk mijn “in voor- en tegenspoed” seizoenkaart besteld. Krijg ik er nog een sjaal bij ook!

Nou, die ga ik vol trots dragen! Ook om vrolijk van te worden is het gegeven dat ik door een oude relatie (Victor Smit, 80’er jaren) gevraagd werd om aan te sluiten bij “Je weet dat je een rasechte Amsterdammer bent als je…..”. Nah, dacht ik, als rasechte Rotterdammerd. Toen werd ik nogmaals gevraagd, en met mijn vele Amsterdamse vrienden vond ik het gepast aan te sluiten, zij het dat ik met beeld (kennen jullie) en tekst mijn oorsprong bekend maakte:

Dat ik als rasechte Rotterdammer uitgenodigd ben door maar liefst twee mensen! Maar goed, ik hou veel van Amsterdam en m’n Amsterdamse vriendjes.

Resultaat: 21 duimpjes, 4 hartjes en 1 traantje. We kunnen best naast en mét elkaar existeren, er is al genoeg rottigheid in de wereld! Nu we het toch over voetbal hebben; 30 jaar geleden waren we volop in de weer met de organisatie van het eerste cruiseschip ooit rond de pool ronde van het Nederlandse elftal gedurende het WK’90 in Sicilië. Onze persrelease met als boodschap dat Regilio Tuur als eerst bokser aller tijden een gevecht zou aangaan op de Oriënt Express, op zee, bracht Dik Bruynesteyn er toe om dat in zijn ‘Appie Happie’ strip vast te leggen:

We konden ondanks de vele hindernissen niet meer kapot. Volgende Luim meer daarover. Tenslotte wens ik eenieder een gezond en veilig weekend toe en wanhoop niet, aflevering 60 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ zal wederom prompt a.s. woensdag digitaal bezorgd worden.

Zo kan het gebeuren dat een Trump (de lafaard) die wegloopt van twee lastige vrouwelijke journalisten je niet meer deert. Zelfs de meer dan 20 cruiseschepen die met 5300 vastzittende bemanningsleden voor anker liggen in Manilla Bay registreer je en laat het vervolgens weer van je afglijden. Nee, dan de voormalige deelnemers van het Eurovisie songfestival donderdagavond. Die mochten allemaal een liedje van een andere deelnemer kiezen en vervolgens in een eigen versie brengen. Artiesten als René Froger, Lenny Kuhr en Franklin kwamen best goed voor de dag. Maar het bracht me ook terug bij een der leukere gebeurtenissen gedurende mijn Arcade Duitsland periode. April 1997 verzorgden we een release party voor het album van onze artist John Taylor, bekend van Duran Duran. Kort daarna besloot de ZDF een TV music special te maken in Orlando, en wel bij Disney World. Ik werd gevraagd om daar John Taylor te begeleiden. Licht tegenstribbelend stemde ik in. Wat ik niet wist is dat John redelijk mensenschuw was en uitsluitend door mij opgehaald wilde worden. Maar, en hier komt het, dat ik ook de vragen aan hem moest stellen middels een kleine orang-oetang. Later zou mijn stem dan nagesynchroniseerd worden in het Duits. En zo geschiedde:

Is ook iets moois voor de quiz ‘wie van de drie?’. In ieder geval een belevenis om in te plakken. Even iets heel anders. Omdat mijn oude gymbarrels volgens Astrid echt niet meer konden, heeft ze voor mij, en dit keer had ik zelfs inspraak, prachtige nieuwe hagelwitte Skechers gekocht, zodat ik goed bij mijn favoriete ‘ouwe’ gymmaatjes voor de dag zou komen:

Zoals gezegd, daar kan ik mee voor de dag komen……maar wanneer? Overigens, voor het eerst in mijn leven maakte ik mee dat er een gebruiksaanwijzing bijkwam. Ik dacht eerst iets van de veters niet inslikken dan wel om je nek binden, of de hiel er als laatste instoppen. Dat is volgens goed Amerikaans gebruik. In eerste instantie moest ik er ook om lachen toe we in Amerika een kinder wandelwagen kochten waarbij op de bijsluiter stond dat die niet opgevouwen mocht worden met het kind erin. Ja mensen, advocaten vinden overal wel een gaatje om te procederen! Maar Skechers maakt er ook een serieuze zaak van:

Wat een weerstandselementen, ik had zulke voetbalschoenen moeten hebben! De enige angst die ik heb is dat ze vuil worden. Daar maak ik me dus druk om terwijl die arme Astrid weer een dubbele babytoer heeft. Ja, laten we wel wezen, daar kan ik niet tegenaan plannen, de één komt te vroeg, de ander te laat en dan, bingo, gelijktijdig dus. Gelukkig heeft ze voor hetere vuren gestaan en pakt ze het vrouwmoedig op. Ben ik deze Luim begonnen met iets dat lijkt op onverschilligheid, dan is dat schijn. Mensen, blijf voorzichtig, ik heb zulke enge plaatjes gezien van wat Covid-19 binnen je lichaam aanricht, dat ik blijf drammen dat je afstand moet blijven houden. Zo, dat is eruit! En voor de mensen die niet kunnen wachten: aflevering 59 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ glijdt woensdag weer in de digitale brievenbus, corona vrij!

Zou zomaar een smartlap kunnen zijn, toch?! “Ik zit hier heel alleen Moederdag te vieren, de straf die ik verdiend heb……..”Ah, daar zou André Hazes, declamerend vanuit zijn rijmboekje, wijzigingen aangebracht hebben: “……de lof die ik verdiend heb, is ver weg…..” En dan dwalen haar gedachten naar de tijd dat ze zo heerlijk met haar jochies dat soort memorabele dagen als één vierden.

Tja, en dan groeien ze op, ze waaieren dankzij die avontuurlijke ouders uit naar diverse landen. Voordat je het weet zijn ze dan weer even terug bij je op de steiger, en moet Ivar (Costa Rica) als jongste niet tussen Kaj (Sacramento) en Bo-Peter (San Francisco) geraken.

We missen ze behoorlijk, ondanks de sociale media, maar ik heb zo’n koffiebruin vermoeden dat ze hun moeder, die ze zoveel geleerd heeft en waarmee ze zoveel mooie dingen beleefd hebben, echt niet zullen vergeten. Let op mijn woorden! Gelukkig komt vanmiddag m’n oudste zoon Rick met gade Liesbeth hun gemis compenseren! Dat wordt dikke pret. Reeds eerder heb ik laten weten dat de quarantaine voor mij, zeker met dit mooie weer, goed te harden is, waarbij het woord harden eigenlijk overboord kan. Over overboord gesproken; nadat Astrid 15 dagen aaneen zich bekommerd had om moeders en baby’s, bleek ze ook nog ons sloepje in die periode vaarrijp te hebben gemaakt. Dus kreeg ik een uitnodiging om met haar de Loosdrechtse Plassen onveilig te maken, waar ik gretig gebruik van maakte.

Wanneer je haar dan zo in het straffe windje met gemak ziet manoeuvreren, dan denk je; wat een bofkont ben ik. Maar ja, helaas voor haar, het is morgen geen echtgenote dag. Gelul natuurlijk, voor mij is het elke dag een dag om elkaars gezelschap te vieren. Klef? Welnee, het moest maar eens gezegd worden. Wat ik ook leuk vond afgelopen week, is het moment dat alle buren op hun steiger stonden om 18.00 en onze 81 jaar geworden buurvrouw Ursula toezongen. Hoe mooi is dat? Tijd om weer eens wat te verhalen over het WK’90, waar ik nauw bij betrokken was qua organisatie van het cruise schip de ‘Orient Express’, met beroemdheden en gasten uit alle lagen van de bevolking. Ook was er een minioorlog met een concurrerend schip, dat eveneens met René Froger als headliner flirtte. René nam dat niet en nam het publiekelijk in De Telegraaf voor ons op:

Is allemaal goed gekomen en uiteindelijk werd het, behoudens het matige voetbal van het Nederlands elftal, een geweldig festijn. Die beelden komen met volgende Luimen aan bod. Jullie zijn gewaarschuwd. Afgelopen week hebben we facetime gesprekken gevoerd, waarbij ook de vrouwelijk kompanen van Bo-Peter en Kaj bij betrokken waren. Heel gezellig en informatief, als het ware in een huiskamer setting. Kaj’s verloofde Michelle kennen we natuurlijk al sinds jaar en dag, een schatje, maar Tiphanie, sinds één jaar met Bo-Peter, daar werden we nu formeel aan voorgesteld. Je vraagt je af hoe Bo-Peter haar voorbereid heeft. Zoiets van “m’n moeder is een lieverd, en recht zo die gaat, maar m’n vader wil nog wel eens raar uit de hoek komen”. Bo-Peter kan trots op ons zijn, met name op mij, ik heb maar één keer een liedje gezongen, van Johnny Hallyday, omdat ze van Franse komaf is. Maar helaas was die van ver voor haar tijd. Pech. Afsluitend: laat je niet gek maken door mensen die nog steeds denken dat Covid-19 een griepje is, blijf gezond en kijk woensdag maar uit naar aflevering 58 van……………. Het heeft iets met school te maken!

Gisteren keek ik in mijn agenda en las ‘aankomst Schiphol vanuit San Francisco, Astrid haalt me op’. Uiteraard niets van terecht gekomen, Corona voorkwam het weerzien met vele vrienden, om maar te zwijgen over het feit dat ik zonen Bo-Peter en Kaj niet kon omhelzen. Moet ik zeggen dat afgelopen week met oudste zoon Rick op bezoek dat ook niet ging, die is gewoon voorzichtig met zijn vader en houdt afstand. Het legen van de agenda gaat in hoog tempo door, morgen stond Sparta-Willem II op het programma, en zoals altijd lag mijn fan uitrusting in de aanslag:

Geen peil op te trekken wanneer dit moment weer terugkomt. Sparta was al redelijk veilig, maar hoe de KNVB uiteindelijk besloten heeft over (niet) promotie en (niet) degradatie, slaat alle records van slecht bestuur. Neemt niet weg dat ik onderstaand de collage weergeef die indertijd door Marco Zielhuis, sterspeler bij het Grafisch Lyceum Rotterdam, vervaardigd is, zodat jullie niet vergeten dat ik altijd voor de wedstrijd een selfie maakte met (in 99% van de gevallen) broer Rob:

Vóór de wedstrijd zodat de uitslag geen invloed zou hebben op ons humeur. De hete aardappel die nu op ieders bordje ligt is de vraag of we ooit nog zo dicht als seizoenkaarthouder bijeen kunnen zitten. Ik hou m’n hart vast, maar één ding is zeker; gezondheid gaat voor alles. De week begon met Koningsdag, dit keer ’n dag waardoor de hele week niet meer stuk kon. In alle vroegte begon ik het internationale nieuws door te nemen op Reuters. En dan wordt je aangenaam verrast met nieuws over Nederlandse studenten die vanaf Cuba de Atlantische Oceaan overgestoken hebben. Waarom? Omdat er wegens de Corona crisis niet naar Nederland gevlogen kon worden.

WORLD NEWS

REUTERS, APRIL 26, 2020 / 5:54 PM

Dutch students sail home across the Atlantic due to coronavirus

HARLINGEN, NETHERLANDS (Reuters) – A group of 25 Dutch high school students arrived back in the Netherlands in a two-mast schooner on Sunday, after airline restrictions left them with little choice but to help sail it home from the Caribbean.

The group, aged 14-17, had been halfway through a six week sail-study program in the region on board the “Wylde Swan”, which was built in 1920. But by mid-March, it appeared they could no longer fly home from Cuba as planned.

Organizers decided the ship, “Wylde Swan”, including 12 experienced sailors and three teachers, would have to sail back across the Atlantic, a 7,000 kilometre trip that took them five weeks.

Archieffoto Wylde Swan

Dan gaat je hart als Nederlander toch van trots kloppen! Even later de plechtige voorbereiding van het hijsen van de vlag:

Let wel, Tinley staat reeds klaar om de processie aan te voeren en Astrid maakt via de vlag iedereen nog even attent op een belangrijke mededeling. Kortom; belangrijke wijzigingen ten aanzien van de op Koningsdag geplaatste foto. De aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ van afgelopen woensdag kreeg wat reacties waarop je alleen maar kan hopen. Astrid voelde de spanning weer terugkomen, ook al omdat ik indertijd voor de goede vrede wel eens wat verzweeg. Freek kon de ‘cliffhanger’ bijna niet meer aan en smeekte om het vervolg te kennen. Eén van de eerste Ex’pression medewerkers, Chris Thompson, zat bij het ‘Open House’ in 1999 als toeschouwer en liet dat weten via een reactie. Maar daarna, via een privé boodschap, het ‘waarom’ hij zijn droombaan bij ons moest verlaten. Hij vertaalt het naar Engels via Google translate. Jullie zijn gewaarschuwd: a.s. woensdag komt #57 in de digitale bus. Blijf veilig en daardoor gezond!

Trumps niveau kan dus nog lager: de machtigste leider van de wereld ziet in een bleekwater injectie een mogelijk medicijn tegen Covid-19. Je denkt dan toch dat daar een marktkoopman Haarlemmerolie staat te verkopen.

Hét middel sinds 1734 tegen galstenen, geelzucht, ingewandsstoornissen, slechte adem, reumatiek, jicht en krampen, nierstenen, ontsteking van de urinewegen, griep, netelkoorts, hooikoorts, maden, bloedzweren, lichte verbrandingen, insektenbeten, winterhanden, kloven, tandpijn en haaruitval (heeft bij mij niet geholpen). De ziekenhuizen zien al met angst en beven de Trump stumperds tegemoet die devoot naar hun führer luisteren en er een bleekwatertje ingooien, met alle gevolgen van dien. Voor mijn geestesoog zie ik in de drank- en voedselindustrie een reeks van bleekproducten ontstaan om het innemen te vergemakkelijken, uiteraard met een financieel belang voor Trump. Alles dus met de beroemde drie letters ble erin: “Ober, één whible”. Dat is dus een whisky bleekwater, in de volksmond ook wel een wiebeltje genoemd.

Wiebeltje on-the-rocks

Sommige producten hebben de mazzel dat de drie letters al aanwezig zijn: “Jij ook een lekker stukje Toblerone, schat?” Sommige producten worden lichtelijk qua naam aangepast: Zeeuwse Babblelaar, hetgeen ook opgaat voor gereputeerde huishoudelijke merken als Bleck & Decker. Laten die nou ook nog eens een blender verkopen! En om deze onzin maar af te kappen: Trump bleekt zijn haar al sinds jaar en dag, dus wat kan er fout gaan? Hoewel, zou het via z’n haar zijn hersens nog meer aangetast hebben dan we kunnen waarnemen? Over nu naar ons reguliere programma. De overdekte lounge heeft met deze neon uiting de kers op de taart gekregen:

Wat zal het hier goed toeven zijn tijdens een regenachtige dag. Naar aanleiding van mijn WK’90 bijdrage in de vorige zaterdag Luim, kreeg ik onderstaand prentje van een oud collega uit die tijd toegestuurd. Niet helemaal Luim kwaliteit, maar wel van historische waarde omdat ook hier de onuitroeibare Sjaak Swart bij aanwezig was.

O

Daar gaan we v.l.n.r.: Ben Wijnstekers, Feyenoord, onderweg naar R.C. Mechelen), Bram Haverkamp (compagnon Sjaak Swart), Monique Olgers, de latere mevrouw Rijkaard, Marcell Ham, Jan Buskermolen (ook oud collega) en Sjaak Swart. Liggend op de voorgrond: Freek de Jonge.

Ze speelden een z.g. 4 x 2 tussen de benen. Laat nou gisterenmiddag die oud collega, Marcell Ham, me opgezocht hebben in Loosdrecht. Uiteraard met inachtneming van de correcte afstand. Bijna 30 jaar elkaar niet gezien, dus heel wat bij te praten. En vreemd genoeg leek het minder qua tijd. Ook de uren die voorbij vlogen tijdens de goed voorgedragen anecdotes. Mooi iets, die sociale media! Nu ik bijna niet verder meer kom dan de slagboom, Astrid zit er als een havik bovenop, zou het me niet verbazen eerdaags plotsklaps mijn auto op Marktplaats te zien! Vooralsnog heeft ze er een reclameobject van gemaakt:

N

Aangezien die baby’s zich niets van Corona aantrekken, heeft ze die reclame niet echt nodig en ik voorzie sowieso een baby uitbraak over een maand of acht. Indien niet, dan loop ik binnenkort rond met een reclame sandwich bord. Scheidingen in die periode? Ook ja! Last but not least; natuurlijk niet vergeten, a.s. woensdag op digitale wijze aflevering 56 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Blijf in ieder geval op afstand en gezond dit weekend. Kijk naar Zweden en weet dat een lekker terrasje ook een ‘lekker’ einde kan worden. Mij niet gezien!

Wat gebeurt er nu agenda’s leeg geveegd zijn, afspraken beperkt tot veelal korte skype/WhatsApp gesprekken en de TV ook niet bepaald inspiratie brengt? Dan komen er onderwerpen ter sprake die je nog nimmer bij het ontbijt besproken hebt. Zo keuvelden Astrid en ik 2^e paasdag over de “Boer zoekt Vrouw” aflevering van zondag daarvoor. Het moet niet gekker worden! Maar, laten we eerlijk zijn, je kunt het niet altijd over die malloot van een Trump hebben. Hoewel, soms achtervolgt het je. Zo verzamelde Astrid afgelopen week kleding voor behoeftige mensen in Gambia. Het betekende voor mij overtollige broeken en overhemden opsnorren. Dat bracht me naar wat overhemden die ik zeker vier jaar niet gedragen had, dus eigenlijk niet meer sinds onze terugkeer naar Nederland. Daar zat een overhemd bij dat zo goed als nieuw was. Astrid vroeg dan ook terecht om het ‘waarom’. Ze begreep het onmiddellijk toen ik het boord omvouwde:

En ook nog gefabriceerd in Indonesië! Wat nou ‘Amerika #1’? Kordaat zette ze er de schaar in: “dat kun je die Gambianen niet aandoen,” sprak ze ferm. Weer even terug naar 1990, de voorbereidingen WK’90 voetbal zijn gestart, leidend naar een cruise met de Oriënt Express, gelardeerd met BN’ers (kenden we die term toen al?) van divers pluimage. Twee zaken die exact 30 jaar geleden vastgelegd dienden te worden: 1) Het schip (Das Boot). 2) Een eerste anker als trekker (Mr. Ajax). Voor het vastleggen van de Oriënt Express boot begaf ik me naar Londen om ons te verzekeren van een drijvend hotel rondom Sicilië. Check! Voor de anker positie begaf ik me naar de Jaap Edenbaan waar Sjaak Swart het restaurant gepacht had. Na het eerste uur Sjaak aangehoord te hebben over zijn briljante carrière, gaf hij aan gaarne alle drie de voorronde wedstrijden bij te wonen, met alles erop en eraan, en natuurlijk op kosten van de Orange Club. Check! Zie onderstaand de combinatie:

Sjaak Swart in volle glorie voor de Oriënt Express

Het grote aftellen kon beginnen voordat de ‘onzen’ 11 juni zouden aftrappen tegen Egypte. Voor kwaliteitscontrole vloog ik naar Venetië om een proefvaart met de Oriënt Express te maken. Een waar genoegen! Volgende week meer. Donderdag zou ik vertrokken zijn naar Californië voor een geweldige trip gecentreerd rond Bo-Peter en Kaj, maar ook ‘de beste vrienden’. Helaas, de wereld is veranderd en we passen ons aan. Mijn wereld is nu gekrompen tot zo’n 400 meter, vanaf ons ‘home’ tot de slagboom. Dat rijmt. Niets om over te klagen met dit prachtige weer. Ivar zit nog steeds ‘vast’ in Costa Rica (zonder te klagen) en oudste kleinzoon Rico tot genoegen in Portugal. In de tussentijd is Astrids klei atelier wel gereed gekomen, inclusief lounge (en koelkast!).

De trotse eigenares poseert voor haar pronkstuk

Dat maakt blij! Volgende week woensdag alweer de 55^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Voor hen die de tel zijn kwijtgeraakt (dan wel de personages), en thuis ook wel eens over iets anders willen lezen dan over Corona, ga naar de Luim ‘Archive’ terug naar ‘March’ 2019, waar het allemaal op 20 maart begint. Voor het overige; fijn weekend en blijf gezond. Vermijd risico’s, we zijn op de goede weg.

Informatie doet vreemde dingen met je. Zo vernam ik dat o.a. de staten Californië en New York achter zijn met uitbetalingen, of aanvragen daarvoor, wegens verouderde computers en een verouderde programmeertaal: COBOL. M’n hart gaat open, ik ren naar m’n archief waar een belangrijk certificaat ligt waaruit mijn kunde blijkt. Dit is, om met Trump te spreken, “Yuge”, “Brilliant”, “The Best”, “Gigantic expertise”. Eindelijk iets waarmee ik weer relevant zou kunnen zijn:

Mijn COBOL certificaat van IBM uit 1970! En? Maar ja, wie zit er te wachten op een ouwe COBOL-krasser? Dus, ik zie er vanaf. Bij hoge nood kunnen ze altijd een beroep op me doen en wanneer het me een vlucht naar onze jongens aldaar verschaft: graag! Bo-Peter werkt al weken van huis uit, dus die beschouwen we als “veilig”. Kaj daarentegen is als firefighter/paramedic voortdurend aan het front en dat bezorgt ons bij tijd en wijle gefronste voorhoofden. We kennen het allemaal: kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen……… Inmiddels is het alweer 9 maanden geleden dat we elkaar vis-a-vis gezien hebben. Pijnlijk. Vanuit Costa Rica stuurt Ivar ons “good vibe” berichten en meldt zich om de andere dag per facetime. Ziet er goed uit en heeft inmiddels een artikel geproduceerd dat alom geprezen wordt. Indien je geïnteresseerd bent, bericht me, dan stuur ik de link. In onze tuin vinden ook heel wat veranderingen plaats. Met (reuze) hulp van naaste buren Leendert en Yvette werd de uit de klauwen gegroeid pergola verwijderd:

Spierballen vereist, daarom had ik namens ons Astrid ingezet! Tevens, van belang wanneer we ooit weer wat dichter bijeen kunnen zijn, achter hen de in aanbouw zijnde overdekte lounge. Laat ik van 50 jaar terug met COBOL (enge naam, lijkt op COVID) 30 jaar terug gaan omdat het voetbal voorlopig uit den boze is. Precies 30 jaar geleden waren we met de Orange Club, onderdeel van Interfootball, druk bezig met het organiseren van een WK-trip op zee rond Sicilië, waar Nederland alle voorronde wedstrijden zou spelen. Die week rondden we, voor wat betreft het artiesten gedeelte, ook deelname van een jeugdige René Froger af met zijn manager John van Katwijk. Dat kreeg nog een staartje toen hij aan boord van de Oriënt Express hommeles kreeg met toen nog vriendin Natasja!

V.l.n.r. Uw schrijverd, wijlen Krijn Torringa, René en Natasja

Lang verhaal kort: René krassen in gezicht, Natasja zoek, schip in rep en roer. Is allemaal goed gekomen, René en Natasja leven al behoorlijk lang en gelukkig. Terug naar de actualiteit: afgelopen week heb ik Astrid voor het eerst een waarderend woord horen spreken over Johan Derksen. Die had het bij Jinek, in het bijzijn van Trump discipel ambassadeur Pete Hoekstra, over “die halve idioot van een president in Washington”. Die probeerde er natuurlijk onderuit te glibberen, maar kwam daar bij Derksen niet mee weg. Afsluitend: Uiteraard a.s. woensdag weer een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, om precies te zijn aflevering 54. Hele fijne paasdagen en laat je niet van het pad brengen door die gekkies die zeggen dat we weer rustig massaal naar buiten kunnen. Voordat je het weet komt het virus dubbel en dwars terug! Aldus viroloog Laanen.

Dit fenomeen had Chubby Checker niet voor ogen toen hij dit zong. Er is er immers maar één die de allerlaagste is: Trump. Terwijl de mensen in de V.S. rondom hem bij bosjes sterven, schept Trump op over het feit dat hij #1 qua trends op facebook is. Hoe rot kun je zijn? Realiseert hij zich niet dat Osama Bin Laden op enig moment ook #1 was? Wat een miserabel stuk vreten.

Goed was in ieder geval dat TV stations CNN en NBC tijdens de dagelijkse persconferentie Trumps gelieg zo zat waren dat ze pas weer uitzonden wanneer de dokters aan het woord kwamen. Te triest voor woorden dat winkels waar revolvers en geweren verkocht worden open mogen blijven. Waarom? Omdat ze door Trump even essentieel beschouwd worden als bijvoorbeeld apotheken. Hoe corrupt kun je zijn? Abraham Lincoln draait zich om in zijn graf. Nu schakelen we in dit wekelijkse programma over op wat leukere berichtgeving. Elke woensdag wisselen mijn grootste vriend in Californië, Fred van Buiten geheten, en ik informatie uit over wat ons zoal in de afgelopen week bezig gehouden heeft. Uiteindelijk gaat dit een vermakelijk (gecensureerd) boekwerk worden. Deze week had Fred over de huidige situatie een zinsnede die ik met jullie wil delen: “Ook Pasen zal niet hetzelfde zijn. Ik zag een email van Jezus: “Gezien de situatie dit jaar, kom ik met Pasen niet naar beneden. Komen jullie maar naar boven””. Pareltje toch?! En daar staan onze email uitwisselingen vol van. Nieuws vanuit het babyfront: in de nacht van maandag op dinsdag ging rondom twee uur de kraamzorgtelefoon: “de baby komt eraan”. En daar vertrok het roze monster (nee, niet Astrid):

Ik meen me vaag te herinneren dat ze anders gekleed was. Tegen half zes kwam ze weer gezellig naast me liggen, zij het ijskoud! En daar bewees ik mijn waarde als een soort lekker warme kruik van een kleine een meter tachtig (ben een paar centimeter gekrompen). Nu de KNVB besloten heeft om de amateurcompetitie stop te zetten, waardoor elke ploeg volgend jaar in dezelfde klasse begint, doet zich een vreemd fenomeen voor: gejammer bij de ploegen die op het punt stonden om kampioen te worden en gejuich bij de ploegen die op het punt stonden te degraderen. Het kan verkeren! Uit de reeks geannuleerde evenementen noteren we voor vandaag Sparta-Heerenveen. Voor de trouwe lezer ter herinnering nog een foto van broer Rob en mij, omringd door enthousiaste Spartavrienden (naast Rob kleinzoon Felix) op het Kasteel, om precies te zijn, De Bosselaar:

S

Foto Ivar Laanen. “Toen was geluk, heel gewoon”.

Het zou mij niet verbazen dat deze scene na een gewonnen wedstrijd vastgelegd is! Gisteren kreeg ik nog een dreun voor de komende week: de tandartsafspraak gaat ook niet door. Ergo, geen lente bij de tandartsassistente. Dan concentreer ik me maar op de 53^e aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Woensdag weer virusvrij in de digitale postbus en van tijd tot tijd denk ik ‘is me dit allemaal overkomen?’. Door nu naar wederom een isolatie weekend, maar wel meedoen, het redt levens!

Vooruit met de geit, laten we maar beginnen met die gek die het machtigste land van de wereld regeert, dan hebben we dat gehad. Wanneer ik die mummelende onsamenhangende liegende ouwe zak bezig zie met zijn persconferentie, dan bekruipt me een diep gevel van medelijden. Nee, niet voor hem, maar voor zijn onderdanen. Echter, eerlijk is eerlijk, hij heeft er weer een record bij: meeste coronabesmettingen in de wereld. En dat waarschijnlijk niet eens halverwege de crisis.

En dat voor een man die nog niet zo lang geleden kwijlend op TV opmerkte dat alles onder controle was. De Amerikanen staat nog heel wat te wachten en Astrid en ik kunnen niet genoeg goedbedoelde waarschuwingen meegeven aan zonen Bo-Peter en Kaj die in de San Francisco Bay Area wonen. Jongste zoon Ivar wist bijtijds Californië te ontsnappen en zit nu vast in Costa Rica. Moet wel zeggen, te zien aan de plaatjes, een soort gouden kooi. Vanwege de warmte heeft hij zich naar het voorbeeld van z’n vader laten coifferen. Pas later zag ik de kapster achter hem!

Oudste kleinzoon Rico werd gisteren 20 en zit vast in Portugal (nee, niet de gevangenis). Alleen digitale gelukwensen en knuffels. Laanen globetrotters, dat wel! Wat enorm veel deugd deed was de response na de oproep van Astrid voor mondkapjes en hygiënische handschoenen. Binnen een mum van tijd stond buur Arno voor de deur met een gemengde doos, en ook buurvrouw Judith K. bleek nog wat in reserve te hebben, en hetzelfde gold voor vriendin Margriet. Oudste vriendin in dienstjaren Jeanny maakte maatkapjes van huis uit. Hulde voor deze fijne mensen die je zo een warm gevoel geven.

Astrid met “Jeanny” mondkapje

En hoewel nu de regel geldt dat wanneer Astrid bij moeder en baby is er geen visite mag zijn, kun je niet voorzichtig genoeg zijn! Nu de maatregelen tot 1 juni verlengd zijn, gebeuren er nog meer hartverwarmende zaken. Eén onze buren werd 70 afgelopen woensdag en toen de oproep kwam om hem met een toast toe te zingen vanaf de eigen ark, was ook iedereen paraat om dat te doen. Warmte mensen, pure warmte. En zo al dolend door ons park met Tinley (nog steeds heb ik een vergunning tot de slagboom), kom ik tot filosofische gedachten, zo ook bij deze ontwortelde boom.

Het nieuwe leven omhelst (dankt) het leven dat verdwijnt. Wellicht komen er ook nieuwe gedachten in de samenleving (bijvoorbeeld over zorgverleners) of een betere moraal na de ‘horror’ story waarin we nu leven. Niet opgeven dus, want weet dat op een mestvaalt vaak de mooiste bloemen groeien! Wat ook doorgaat, hoe dan ook, is ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Woensdag alweer aflevering 52. Voor wat betreft Corona; verdrink niet in je eigen sombere gedachten, volg de instructies op, maar blijf van het leven genieten, al is het maar met een puzzel, lekker lezen, een spelletje of gewoon elkaar vertellen hoeveel je om elkaar geeft.

Omdat beschermende maskers en dergelijke in deze aangrijpende tijden moeilijk te verkregen zijn, en natuurlijk eerst voor hulpverleners, dacht ik dat ‘Rood wit is onze glorie’, de lading wel lekker dekt.

Tja, waar deze Luim te beginnen? Aangezien ik nu in zelfisolatie ben op ons park (ik mag van Astrid niet verder dan de slagboom), heb ik tijd zat om tijdens alle annuleringen over de stand der zaken na te denken. Laten we beginnen met Sparta-Feyenoord. Wederom had Dick Advocaat strontmazzel omdat hij niet tegen z’n eerste verliespartij aanliep. Het zij hem gegund. Minister President Rutte, waar ik niet bepaald een fan van ben, hield maandag een indrukwekkende toespraak. Behorend tot een doelgroep die beschermd dient te worden, ben ik gelijk aan de slag gegaan om tekst te vervaardigen voor Willeke Alberti (ook doelgroep). Zoals indertijd met haar vader, kan ze hun hit als volgt omzetten: “Niemand laat z’n ouwetje alleen, je bouwt het liefst een (Corona) muurtje om hem/haar heen”.

Met het bezoekverbod is dat gisteren ook letterlijk aangekondigd. Hopelijk hebben de verpleeginstituten moderne middelen om de betreffende ‘ouwetjes’ in ieder geval visueel met hun nageslacht te laten communiceren. Aangezien Astrid vol aan de bak moet in de kraamzorg sector, zijn buren Jolanda en Yvette zo goed om Tinley uit te nemen voor een langere wandel dan dat ik normaal gesproken doe (luiwammes die ik ben). Marianne, ex buur en vriendin, heeft Tinley een nachtje onderdak gegeven zodat Astrid en ik een ‘breather’ hadden. Hulde! Inmiddels hebben Jumbo (65+) en AH (70+) openingen voor ouderen gemaakt. Mooi initiatief, maar je moet wel een vroege oude vogel zijn! Wist ik maar de weg tussen al die schappen en aanbiedingen te vinden. Tegen de tijd dat ik zo’n schap gevonden heb, is-tie leeg. Californië, de grootste staat van de V.S. met 40 miljoen inwoners, heeft een ‘blijf thuis’ verordening afgekondigd. Alleen naar buiten voor de meest noodzakelijke zaken. Bo-Peter werkte in San Francisco al gedwongen de hele week thuis, dus daar geen probleem, behalve sociaal. Kaj daarentegen is als firefighter/paramedic aan het front actief. Astrid heeft als voormalige paramedic zoon Kaj vooral verzocht om voorzichtig te zijn.

Wat een moeder en zoon team!

Om zo ver weg te zijn, zonder zelfs maar de kans om een vliegtuig te kunnen nemen naar je zonen, valt niet mee. Ivar heeft op een ‘last moment’ vlucht uit Californië via El Salvador zijn resort in Costa Rica bereikt. 20 jonge mensen verblijven daar aan de kust en houden zich bezig met surfen, voetbal en muziek terwijl de aapjes vrolijk rondom hen dansen. Gelukkige beelden van zijn kant en hij kan het daar zeker twee maanden volhouden. Het fijne is dat hij zich om de andere dag meldt. Persoonlijk vond ik de speech van onze robot koning mosterd na de maaltijd, maar ja, ieder zijn smaak en alles is beter dan Trump. In ieder geval lieve lezers, blijf voorzichtig, teveel mensen gaan nog te luchthartig om met de sluipmoordenaar die Covid-19 heet. Met zoveel gaten in mijn agenda is het te begrijpen dat aflevering 51 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ a.s. woensdag weer de nodige ‘suspense’ brengt. Jullie zijn gewaarschuwd!