Ja, het seizoen 1958-1959 zal nimmer meer uit mijn geheugen gewist worden. Dat seizoen werd ik uit honderden jongetjes geselecteerd door het duo Denis Neville/Piet de Visser om bij Sparta te mogen spelen. 12 jaar oud, een droom ging in vervulling. Mijn vader was ernstig ziek en kreeg er helaas niet veel van mee, ondanks dat hij een liefhebber was. Vol moed begon ik aan de training op Vreelust, niet al te ver lopen vanaf onze woning aan de Van der Poelstraat in Rotterdam West. Het viel niet mee, zonder steun van huis uit. M’n moeder had wel wat anders aan haar hoofd met een zieke man en vier hongerige jongensmonden (6, 12, 15 en 17) te voeden. Het werd er niet beter op toen mijn vader kwam te overlijden:
Wegens het ontbreken van sociale zekerheden moest m’n moeder af en toe 2-3 baantjes aannemen om het hoofd boven water te houden, terwijl wij het beste ervan maakten, soms min of meer op straat levend. Tot mijn grote verdriet moest ik afscheid van Sparta nemen. Maar voetbal was er altijd, op straat, wegens ontbreken van auto’s, en natuurlijk altijd Sparta als voorbeeld. Wij hadden geen auto, maar kenden iemand met een auto die de Sparta elftalfoto van Esso voor ons op de kop tikte:
Die hing trots boven mijn bed, zeker weten. Onderweg naar school kwamen we op de Vierambachtsstraat steevast keeper Andries van Dijk tegen, die fietste naar zijn baantje bij een bank, richting de Kruiskade. Wanneer ik dan met mijn schoolvriendje Adrie Kanij liep, deed ik steevast zijn uittrap na. Ondanks een jaar met hevige schommelingen in onze gemoedstoestand, werd Sparta op 18 mei 1959 kampioen, uit tegen DWS (1-4), en ik kon mijn geluk niet op. Uiteraard konden we niet vermoeden dat dit het laatste kampioenschap voor Sparta zou zijn in de 20e eeuw, en ook deze eeuw is
handhaving eigenlijk het hoogst haalbare. Neemt niet weg dat 60 jaar later een grote Laanen afvaardiging de thuiswedstrijd tegen De Graafschap bijwoonde:
V.l.n.r. Moi, kleinzoon Felix, jongste broer Rob en jongste zoon Ivar (seizoenkaarthouders), kleinzoon Rico en zoon Kaj, even overgewipt uit Amerika.
Ondanks de 1-2 uitslag de moed niet verloren, Sparta speelde immers goed, en de vreugde uitbarsting kwam na de verdiende 0-2 in Doetinchem, en daarmee promotie. Het is geen kampioenschap, maar het voelde aan als 1959! De seizoenkaarten zouden sowieso besteld worden, maar het voelt goed aan dat ze duurder worden, eredivisie niveau dus! Deze treurige foto, waar de champagne wederom niet geopend kon worden op cruciale momenten, kan vernietigd worden:
Moet me nog iets anders van het hart. Mijn kritiek vorige week aan de Volkskrant inzake een artikel over Trump(onomics), werd keurig door de journalist in kwestie beantwoord:
From: Koen Haegens <K.Haegens@volkskrant.nl>
Date: Mon, May 27, 2019 at 9:30 AM
Subject: Re: Trumponomics door Koen Haegens
To: <peter@laanen-thebrand.com>
Geachte heer Laanen, beste Peter,
Bedankt voor uw reactie, die ik kreeg doorgestuurd. Het idee achter het stuk was niet – opnieuw – beoordelen in hoeverre het economisch beleid van Trump succesvol is. Wat dat betreft ben ik het overigens roerend met u eens. De gedachte was om nu eens te kijken of er iets van consistentie in zit, een wat coherentere ideologie – los van de vraag wat ik als journalist vind van die ideologie. Maar ik begrijp dat dat ook anders gelezen kan worden.
Met vriendelijke groet,
Koen Haegens
Klasse! Let op, aanstaande woensdag aflevering 12 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Jullie zijn gewaarschuwd