Month: October 2020

Je hoort het André Hazes zingen nu dat Bo-Peter en Tiphanie weer teruggekeerd zijn naar San Francisco. Na een paar weken de ‘lovebirds’ min of meer over de vloer te hebben gehad, met dito gezelligheid, valt de stilte des te meer op. Zeker met Halloween! Dan maar de jukebox op 10! Kaj, demonstreerde vanuit Californië hoe hij er op z’n paasbest uit kan zien wanneer hij gaat solliciteren.

In dit geval binnen zijn eigen brandweerorganisatie, maar wel voor de rang van ‘captain’. Zeg nou zelf, zo uitgedost moet dat toch lukken! Ivar, onze jongste Amerikaganger, die inmiddels het land van Trump vaarwel heeft gezegd, komt zondag zijn verjaardag bij ons vieren. Met vriendin Arielle en oma wordt het een mini feestje, gelardeerd met sushi. 24 alweer, van Dikkertje Dap bij geboorte in Dusseldorf naar slanke den in Amsterdam (uiteraard via Rotterdam).

Maar, omdat het vandaag Halloween is, een plaatje van de 1999 viering in Californië. Ivar in het midden tussen Bo-Peter en Kaj met batmanmasker. M’n twee oudste zonen in Nederland maken het goed, zij het dat bij Rick, sociaal dier, de ‘zoom’ en ‘google meet’ vergaderingen uit z’n strot komen. Na de eerste afleveringen van ‘House of Cards’ vele jaren geleden in Californië aanschouwd te hebben, zijn Astrid en ik, mede dankzij de Covid-19 isolatie, de hele serie in versneld tempo aan het bekijken. Inmiddels bij aflevering 63. Dachten we toen “nah, dat kan nooit waar zijn”, dan moeten we bekennen dat Trump waarschijnlijk het draaiboek van deze serie gekopieerd heeft. Geweldig geacteerd door Kevin Spacey (Me Too ondergang) en Robin Wright. Bruut en genadeloos.

Het is zo knap opgebouwd, en geeft een geweldig inzicht in het corrupte Amerikaanse systeem, alsmede het manipulatieve spel tussen Republikeinen en Democraten. Je denkt het kan niet waar zijn, maar Trump heeft het zelfs nog verbeterd. Waarschijnlijk het enige dat hij in z’n leven verbeterd heeft! Wat ook verbeterd kan worden is de kunst van het winnen voor Sparta. Uit bij ADO, stand 0-1: 2 minuten voor tijd een wereldkans om te scoren en ADO de nekklap toe te dienen. Vervolgens 12 seconden voor tijd uit een corner de keeper (!) van de tegenpartij laten scoren om uiteindelijk via penalty’s te verliezen. Nou, dan wil je wel aan de ‘Four Roses’ whiskey gaan.

Waarom ‘Four Roses’? Is net als Sparta in 1888 opgericht en soms krijg ik er ook hoofdpijn van, zij het met mate. Om dat te verduidelijken haal ik een tweetal regels uit de e-mail die mijn oude vriend Koen Bulsing (50 jaar geleden ploeggenoot Alexandria ’66) me gisteren stuurde: “als sparta supporter moet je toch wel over de beste mentale en geestelijke genen beschikken om deze ellende zoveel jaren vol te kunnen houden, maar dat is ook het enige”. Lijkt me een mooie afsluiting, zij het dat het goed is om te vermelden dat a.s. woensdag “Uit de Amerikaanse school geklapt”, nummero 83 een ander formaat krijgt. Moet wel, anders blijf ik schrijven tot Sint Juttemis. Happy Halloween, maar wel veilig met mondkapje!

The end!

Na een groot deel van het debat tussen Joe Biden en Donald Trump aanschouwd te hebben, gingen mijn gedachten terug naar mijn Luim van 21 januari 2017, één dag na installatie van Trump als president van het machtigste land ter wereld. De kop: “USA hijst Bulshitter #1 op de troon”. Klopt het nog steeds wat ik schreef, na bijna vier jaar van dit weerzinwekkende heerschap? Allereerst een cartoon van hoe ik toen over hem dacht, waar overigens nog geen jota aan veranderd is:

Valt mijns inziens niets op aan te merken! Hoewel……..nepotisme zit er niet bij. Als volgt in cursief: Partijen waren er van overtuigd dat Trump’s inauguratie toespraak filosofisch zou zijn; de verdeelde natie tot elkaar zou brengen. Niets was minder waar. Het is nog erger geworden, geweld van kust tot kust ligt op de loer. En al die politici die hij voor rotte vis had uitgemaakt, inclusief hun echtgenotes, stonden me daar toch te glimmen. Ze reden maar al te graag mee op het Trump treintje en hadden er geen probleem mee om elkaar af te maken wanneer Trump erom vroeg (meer een bevel). Een sekte was geboren, de republikeinse partij werd ten grave gedragen. Enige feiten: hij weigerde om zijn belastingaangifte openbaar te maken, hij staat bekend als aanrander, en tijdens zijn campagne heeft hij maar liefst 54 maal gelogen. We noemen dat nu nepnieuws. Om z’n belastingaangifte wordt nog steeds juridisch gevochten en de leugenteller heeft inmiddels de 20.000 ruim overschreden. En gisteren zijn er nog behoorlijk wat bijgekomen, wat die man toch aan nonsens uitkraamt! En bedenk je dan maar dat ondanks alles dit miserabele stuk mens door zo’n 40% van de Amerikanen gesteund wordt. Geeft je te denken. Overigens zijn ook de sociale media hier debet aan, waar allerlei waanzinverhalen voor waar worden aangenomen. In ieder geval; wanneer dit monster herkozen wordt, dan zie ik het voor de wereld somber in. Conclusie; alleen bi(d)den helpt! Even over een andere boeg:

Juist; Bo-Peter en Astrid voor een laatste, kil sloeptochtje over de plassen. Het laatste weekend breekt aan, maandag terugkeer naar Californië. Het was een heerlijk weerzien na 15 maanden gedwongen isolatie. En helemaal leuk om te constateren dat hij een allerliefste vriendin heeft gevonden in de V.S., en ook nog eens afkomstig uit Frankrijk. Dubbele pret!

Niets is mooier dan twee gelukkige jonge mensen te zien, en er volgen nog meer mooie openbaringen van de Laanen zonen. We zien Bo-Peter en Tiphanie maandag dan ook met niet geheel droge ogen vertrekken. Maar ja, dat krijg je dan ook met zulke zwervers als ouders! Ter afsluiting: uiteraard verschijnt a.s. woensdag ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’ weer. #82 rolt van de persen. Laat je niet door jan en alleman gek maken, gebruik je gezonde verstand om ook fysiek gezond te blijven.

Zo kon het gebeuren dat m’n oudste zoon Rick, die regelmatig het internet afspeurt op unieke 45 toerenplaatjes, onderstaande aanbieding op Marktplaats aantrof en me prompt daarover informeerde:

Toch wel bijzonder dat dit singeltje 36 jaar na verschijnen op Marktplaats opduikt, en nog wel voor €3,95! Mede ook omdat ik de A-kant, Multi Functioneel, onder de artiestennaam Direk ingezongen heb. En nog wel geproduceerd door Hans van Hemert (o.a. Luv’ en Mouth and McNeal). Lang verhaal kort: wij (Multi Function) hadden een prijsvraag bedacht die verstopt zat in de tekst van deze single, vervaardigd door Bert Hulleman, die het ook zou inzingen. Bij de opnames werden de zenuwen hem de baas, zodat het resultaat Hans niet beviel. “Ook na drie borreltjes, ontspande Bert niet”, deelde Hans me mede terwijl hij het project afblies. Paniek, de actie was inmiddels ruimschoots aangekondigd en zou tijdens de Efficiency beurs aan de direktie van Digital Equipment (achter IBM, de #2 van de wereld) aangeboden worden. Aangezien Hans mede aandeelhouder was bij Multi Function, wees ik hem op z’n plicht als zodanig. Hij zwichtte voor mijn overtuigende argumentatie, onder één voorwaarde: ik moest het inzingen, dan werd het ludiek en gaf het niet de indruk dat hij een nieuwe ster aan het firmament bracht. Dat laatste deed me niets, ik was allang blij dat onze actie gered was. Redelijk snel ingezongen, onder leiding van Hans, maar nu nog een naam. Ah, de afkorting van direkteur, Direk dus! Operatie ‘red actie’ geslaagd!

Efficiency Beurs 1984, v.l.n.r. moi, Hans van Hemert en Bert de Groot, direkteur Digital Equipment.

Neveneffecten: één klant stuurde de single terug omdat hij de achterkant, Prins Bernhard, beledigend vond. Astrid laat de single niet in de jukebox toe (ik mag de deun alleen nog maar onder de douche zingen) en zoon Rick zong het met een iets gewijzigde tekst (“ik vind haar echt te gek, met die mooie zwanennek”) tijdens het tienjarig bestaan van Multi Function in 1986:

The Rick on stage

Hij kijkt nog weleens verliefd naar deze haardos! Met de ietwat verstikkende nieuwe Covid-19 maatregels komen er tijdmatig vast nog meer van deze zoete herinneringen ter tafel. Uiteraard alleen wanneer ze door het heden opgeroepen worden. Over die maatregels gesproken; waarom deelde het OMT daags na de Rutte/de Jonge show mee dat wat hen betreft restaurants wel open hadden kunnen blijven? Dat is nog eens onrust zaaien onder de getroffen restaurant uitbaters. Ik bemoei me er even niet mee, voor wat betreft ministers heb ik me handen vol aan Dekker, die allemaal heilige praat in de pers uit en in de tussentijd Singh weg laat rotten. “Waterverf”, zeggen ze in Amsterdam. Watje, dat zeker. Zondag mist Feyenoord de 12^e man, dus Sparta heeft zeker een kans. Bookmakers kunnen zich melden. Afsluitend; a.s. woensdag uiteraard weer een aflevering van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’: #81, en hou je ajb aan de regels, we moeten hier gezamenlijk uitkomen! Heel fijn weekend.

Dat je af moet wachten hoe ze beginnen en hoe ze eindigen. Allereerst de zeer naar uitgeziene komst van Bo-Peter met vriendin Tiphanie uit Californië. Gezien eerdere ervaringen met internationaal luchtverkeer onder Covid-19 omstandigheden, wisten we dat het zelfs op het laatste moment nog mis kon gaan. Maar nee, alles klopte en de KL606 landde keurig rond kwart over zeven op Schiphol. Astrid stond om acht uur bij de gate om het mooie paar welkom te heten. Vreugde alom. Op de zeer prettige eetervaring met hen kom ik onderstaand nog op terug. In ieder geval was de eerste ‘highlight’ voor zondag een feit. De tweede zou Sparta-AZ worden. Broer Rob, zoon Ivar en ik hadden kaartjes gescoord voor die wedstrijd, maar helaas, Rutte verklaarde het stadion tot een “no go” gebied. Even terug; voor Rob’s verjaardag had Astrid middels een door Ivar gemaakte jubelfoto bij één der overwinningen van Sparta, een puzzel laten maken van 1000 stuks. Rob meldde dat hij het binnen een week had klaar gekregen om de puzzel te voltooien:

Ivar, de maker van de foto, heb ik linksboven ‘ingeplakt’.

Dat leek ons, vol spanning voor de TV gezeten, een talisman voor de wedstrijd tegen AZ. Echter, bij de rust keken we elkaar vertwijfeld aan bij een 0-4 stand in het voordeel van AZ, en daar kwamen we ook nog goed mee weg. Het leek een zaak van SM te worden om de tweede helft nog aan te gluren, maar wij Spartanen zijn wel wat gewend. En Sinterklaas kwam dit jaar in de vorm van AZ keeper Bizot. Eerst pakte hij een bal twee keer op, met als resultaat een gele kaart en een indirecte vrije trap 5 meter vanaf de goal. 1-4. Daarna keek hij vol verbazing een bal na die vanaf afstand het doel in wapperde: 2-4. Vervolgens torpedeerde hij een Spartaan binnen de 16. 2^e gele kaart, dus rood en een penalty. 3-4. De 4-4 was een prachtig doelpunt in de 90^e minuut. En dat zorgde voor hilarische tonelen in de woonkamer van de Laanens en tevens voor een perfecte zondag. Nu dus de eetervaring. Bo-Peter en Tiphanie nodigden ons uit voor een dinertje, hetgeen we volgaarne accepteerden. Na veel vragen kwamen we erachter dat het diner bij het met een Michelin ster bekroonde Loenense restaurant Tante Koosje plaats zou vinden. Dat vonden we veel te duur, Astrid voorop, ik mompelde nog “denk om je uitzet”. Bo-Peter sprak toen de gedenkwaardige woorden “we verdienen allebei goed en ik ben niet vergeten hoe jullie mij gesteund hebben”. Daar sloegen Astrid en ik dicht van, ontroerd als we waren. En sfeervol lekker was het:

Kortom, een heerlijk 5-gangen diner op een doodnormale doordeweekse dinsdag. En dat niet alleen, ook je zoon nog eens zien afrekenen. Ze worden zo snel groot! Afsluitend; woensdag alweer aflevering 80 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’, en vooral niet geloven wat die lijp zuurdeeg van een Trump je tracht wijs te maken. Blijf verstandig en dus gezond!

Nou, nou? Allemaal vouchers! Vrij naar het fraaie lied van Ronnie en de Ronnies. In ons ‘empty nester’ huishoudentje alleen al voor San Francisco, Praag en Griekenland. En dan laat ik de voorstellingen nog maar even buiten beschouwing. Komende zondag kunnen drie Laanens hun zuur bevochten kaartjes voor Sparta-AZ ook niet gebruiken, vanwege de nieuwe maatregels. En een voucher voor een gespeelde wedstrijd is natuurlijk niet mogelijk. Dat wordt dus aan de buis kluisteren. Wat wij ‘last moment’ nog mee hebben genomen is de verjaardag van jongste broer Rob. Hij nodigde oudste broer Hans en mij, uiteraard met echtgenotes, uit om zijn verjaardag te vieren in de evenementenhal van Culemborg. Een diner evenement in een hal met plaats voor 1000 mensen, waar gedekt was voor 200 met veilige afstand. En het moet gezegd, ze hadden het zeer sfeervol uitgedost.

Van voor naar achter: Schoonzussen Cintha, Mariette en Astrid. Broers: Hans, Rob en Peter

Het werd een mooi feest met dito voedsel, drank en entertainment. De kers op de taart was het opreden van Jeroen van den Boom. Rasartiest. Tegen twaalf nam hij met iedere tafel een selfie, met Astrid als laatste (de gluiperd). Ik heb haar mee naar huis moeten sleuren. Komt nog bij dat ze de BOB was, en Hans en Cintha met ons meereden. Is goed gekomen, lekker thuis nog wat van Jeroens repertoire gedraaid, dat kwam de rust ten goede. We zijn Rob en Mariette zeer erkentelijk. Was het vandaag geweest, dan zou het zonder twijfel geannuleerd zijn. Ook wisten we nog met oude buren en vrienden Marianne en Chris Groeneveld enige dagen Texel te scoren. Super. Om het Duitse niveau wat op te krikken, hebben we Chris en Marianne continu aangesproken met Herr und Frau Grönefeld, hetgeen de sfeer zeer ten goede kwam. Op gisteren na (reisdag) een paar heerlijke dagen beleefd in een wonderlijk mooi huisje met maar liefst drie slaapkamers en twee badkamers. Wat het ook zo leuk maakte was de naam van onze logeerdorp: De Cocksdorp. Leg dat maar eens aan een Engelsman uit! Nooit had ik kunnen bevroeden dat ik nog eens rond zou lopen in een juttersmuseum. Only in Texel!

Links Tinley (ik hoor hier niet bij), de Groeneveldjes en Astrid

Ook nog het verschil tussen jutten en jatten uitgelegd gekregen! ‘s Avonds, na het diner in een van de prettige Texel restaurants, gaven we ons bij een glaasje whiskey of port over aan het spel Kletspot, waar je door middel van indringende vragen met de billen bloot moet. Dat is te zeggen, wanneer je ze eerlijk beantwoord hebt. Meer hierover op verzoek. Gisteren ontroerd afscheid van elkaar genomen, en dan doet de ‘do not touch’ regel pijn. Een stevige knuffel had onze ‘happy’ gemoedstoestand het beste weergegeven. Echter, het ras stijgende aantal besmettingen geeft je geen keus. Wellicht kan zo’n uitstapje binnenkort ook niet meer, maar voor nu, in de tas! Dus mensen, let op de regels, neem de Trumpjes als voorbeeld. De president gaat op z’n krent. Woensdag alweer #79 van ‘Uit de Amerikaanse school geklapt’. Wat voert die dekselse Belg nu weer in zijn schild?!