Vader Abraham (van die 7 zonen)

Ik heb 5 zonen, waarvan de laatste ordentelijke foto met mij 10 jaar geleden (2012) genomen werd tijdens een feestelijke bijeenkomst in Los Angeles:

Eerder dit jaar (2022) waren de heertjes zonder mij met z’n vijven op stap, hetgeen een minder gedisciplineerd plaatje voortbracht.

Opgave: zet ze in de zelfde volgorde als de eerste foto!

Overigens, de verhalen die hardnekkig nadruppelden over die stapavond, bevestigden dat beeld! Stel, je wilt er een 6e zoon bijplakken die qua kleurrijkheid ook in dat beeld past, dan denk je toch aan een voetballer, zeker nu het WK in volle hevigheid losgebarsten is. Een artikel in de Gooi- en Eemlander bracht hem ‘natuurlijk’ in beeld: George Best, één van de beste spelers die nooit op een WK voetbal heeft geacteerd omdat hij geboren is in Noord-Ierland.

Spelers als George Best zijn er nu niet meer. De voetballer stond namelijk niet alleen bekend om zijn fabuleuze spel op het veld, maar ook om zijn reputatie als levensgenieter buiten het stadion. Het leven van Best is het beste samen te vatten in een paar beroemde quotes van de voetballer. “In 1969 gaf ik vrouwen en alcohol op. Het waren de slechtste twintig minuten van mijn leven.” Ik laat er maar een paar achterwege, maar deze meende hij serieus: “Pelé noemde me de grootste voetballer ter wereld. Dat is de ultieme groet aan mijn leven.” Helaas, met zijn levensstijl kon hij niet oud worden, hij overleed in 2005 op 59-jarige leeftijd. Ik herinner me dat nog zo goed omdat ik toen de 59 aantikte, zij het met een veel evenwichtiger levensstijl, dat begrijpt u. Best blijft altijd 59! Dat zijn surrogaat broers niet helemaal dezelfde weg zijn ingeslagen (een beetje voetbalkunde was wel fijn geweest), heeft te maken met het volgende plaatje:

Juist, moeder Astrid als symbool voor de moeders die de 5 zonen op het rechte pad hebben gehouden. Ik hou een 7e zoon in reserve en, nee, nee, kom nou niet met Gerard Joling aandraven. Het WK; wat leuk dat die oud Spartaan, Craig Goodwin, voor Australië de 1-0 tegen Frankrijk scoorde. Toch nog een kandidaat als 7e zoon! Naast alle nationaliteiten van de schoondochters, Verenigde Staten, Canada en Frankrijk, misstaat een Australiër niet. Terwijl ik ‘misstaat’ intoets, borrelt een George Best quote weer boven: “Vroeger werd ik veel vermist… Miss Canada, Miss Groot-Brittannië, Miss World.” Afijn, even terug naar Nederland tegen La Tri, oftewel Ecuador. Iedereen vroeg zich af of er weer een daverende verrassing uit de hoge hoed zou komen. Wel, bijna, een triest opererend Nederlands elftal had alle geluk van de wereld dat er nog een punt aan de strijkstok bleef hangen, en daarmee zo goed als zeker overgang naar de volgende ronde. Tenzij Qatar dinsdag roet (smeergeld) in het eten gooit. Terug naar de zonen: van de 5 zijn er 4 de laatste weken (en 3 met kerst) met aanhang in beeld op de ark, daarom een extra plaatje van onze firefighter/paramedic Kaj, die met Michelle al deze Hollandse gezelligheid moet missen.

Staatsiefoto met een lach, daar houden we van. Dadelijk breng ik Bo-Peter en Tiphanie naar Schiphol en als ik zo naar hun reisschema kijk, inclusief 6 maanden Azië, dan zien we hen pas weer terug wanneer ze naar Amsterdam verhuizen, april 2024. Hete tranen, maar wel geweldige weken achter de rug. Wat wel heerlijk is, is dat ik een lezerspubliek heb waar ik het mee kan delen, dat lucht op. En met die opbeurende gedachte worden de donkere dagen voor kerst betreden.