De afgelopen week nam ik me voor om nu eens een Luim te schrijven die louter positief, dan wel opwekkend zou zijn, of humoristisch (in mijn ogen). Laat ik dus maar beginnen met de twee smetjes die dat praktisch onmogelijk maakten, oorlogsgeweld daargelaten. Het Nederlands elftal. Over die wanvertoning is alles al geschreven, toch wil ik wel kwijt wat buurman Paul en ik ervan vonden. ‘Haal alle namen van de ruggen af en laat de eerste 10 minuten tegen Duitsland aan een kenner zien die niet weet wie er spelen’, bedachten we. KKD (Keuken Kampioen Divisie) niveau, rechterrijtje, en dan nog op het nippertje, waren we eenstemmig. Genoeg hierover, dat was #1. Wanneer je aan heksen denkt, wie springt dan gelijk in je gedachten? Juist, minister Faber van ‘ik ben het beleid’, en ‘we werken aan uw terugkeer’. Welk cartoonfiguur voldoet daar aan?
Inderdaad, Eucalypta. Voor de mensen die een hekel hebben aan Frans Timmermans (ik niet) heb ik tevens Paulus de Boskabouter op laten draven. Gebruik je fantasie en laat Eucalypta wat asielzoeker onzin uitkramen. Afgelopen donderdag heb ik genoten van de uitreiking van de Gouden Televisier Ringen, met name van presentator Peter Pannekoek, met Jan Smit aan zijn kleine zijde. Zijn ‘roasting’ van Johan Derksen was in één woord subliem. Paling en Pannekoek sloten een geslaagde avond af, waarbij ik alleen de Gouden Televisier Ring van Frank Lammers zo zo vond in vergelijk met het acteerwerk van Pierre Bokma in ‘De Joodse Raad’. Maar wie ben ik? Inderdaad, Peter, dat ben ik. Zoals meidenkoor Sweet Sixteen zong; ‘Peter is mijn ideaal……..groot en knap en 18 jaar’. En wat schreef management magazine MT/Sprout woensdagmorgen:
De gemiddelde Nederlandse bestuurder is een witte vijftiger en heet Peter
Bestuurders zijn meestal mannen, hebben grijs haar en blauwe ogen, en luisteren naar de naam Peter. Klinkt bekend? Wij hoorden er een echo in van de briljante campagne van BrandedU en Women Inc. van twee jaar terug, waarvoor 500 vrouwen hun naam op LinkedIn in Peter veranderden. De reden: beursgenoteerde bedrijven in Nederland werden vaker geleid door een ceo die Peter heette dan door een vrouw.
Geweldig (en vreemd) toch?! Ben ik jullie natuurlijk een prentje schuldig van mij als 18-jarige:
Eigenlijk niet zo best, ik lig daar op onze gestrande auto, de niet meer te verkrijgen Loyd, waar wijlen broer Aad en wijlen vriend Aat (25 dagen na mij geboren) in Italië vakantie aan het vieren waren. Uiteindelijk kwamen we niet zo glorieus op een aanhanger van de ANWB thuis. Daarom bij deze niet de ‘Peter’ uitvoering van Sweet Sixteen, maar die van Neerlands Hoop, die ook meer bij de realiteit van deze tijd aansluit, klik maar op Peter Laat ik deze Luim afsluiten met bewondering voor het gevoel voor humor dat Hans van Hemert tot op het laatst bewaarde, zie onderstaand de tekst op de uitnodigingskaart voor zijn uitvaart: ‘Op dinsdag 15 oktober nodig ik, Hans van Hemert, je uit om mijn leven te vieren. Helaas ben ik zelf verhinderd.’ Op de kaart stond als dresscode vermeld: ‘als je haar maar goed zit.’
