‘Met excuses voor de overgeslagen Luim van vorige week, breng ik jullie, de trouwe lezers, verslag uit. Hoe het allemaal begon: zondagmorgen 2 februari bereid ik me voor om met broer Rob Het Kasteel te bezoeken. Plek van ontmoeting: De Meern, waar we met één auto verder gaan naar Rotterdam. Ik verstuur nog een laatste e-mail en merk dat mijn rechter ooglid halverwege mijn oog hangt. Werktuigelijk wrijf ik, maar dat helpt niet. Ik haast me naar een spiegel, waar een of andere bolkop me aanstaart. En, het dijt nog verder uit. Nadat ik het nog een half uur ‘aanzie’, en inmiddels op een van de AH hamsters lijk, besluit ik Rob af te appen. Zijn reactie: ‘wat een rotsmoes zeg’. In alle eerlijkheid, die drie letters voor ‘smoes’ vormen een eufemisme, kinderen lezen dit ook. Ik maak een selfie en stuur het naar Rob. Zijn prompte ‘sorry’ en de beslissing om naast mij op de bank naar Sparta – Groningen te kijken, ontroert me. Natuurlijk wint Sparta, zonder ons op de tribune, de eerste thuiswedstrijd van het seizoen. Gelukkig was het een rotwedstrijd (je weet nu waar ‘rot’ voor staat) en was het koud. Astrid komt thuis en vraagt vanaf de kamerdeur waarom ik niet naar Sparta ben gegaan. Ik hoef haar alleen maar aan te kijken. Overigens dacht ik dat het een bijwerking was van de Efudix crème die ik trouwhartig al een goede twee weken op mijn bol gesmeerd had. Dat, om voor eens en altijd van de door de zon berokkende schade af te komen. Maar de bijsluiter vermeldde bij het kopje ‘zwellingen’ dat daar niets over bekend was. Een allergische reactie dus. Mijn geluk! Plotseling denk ik het te begrijpen, ze waren bij het vullen van de tubes met crème in de war met Idefix! In zijn gezelschap wordt alles groter, vraag maar aan Obelix:
Astrid vertelt me dat ik ijl. Ik concentreer me nu uitsluitend op dinsdag, dan wacht me een met vreugde tegemoet geziene lunch. Helaas, het ‘hamsteruh’ effect heeft nu Obelix vormen aangenomen:
Zo kan ik me niet in het restaurant vertonen. Met pijn in mijn hart zeg ik af en parallel gaat er een e-mail met foto naar de huisarts en dermatoloog. ‘ONMIDDELLIJK STOPPEN’, schreeuwt de e-mail van de dermatoloog, waarna hij me vervolgens aan het zuur brengt. Fusidinezuur, om precies te zijn. Antibiotica. Halleluja, het werkt, langzamerhand begint mijn gezicht vertrouwde vormen aan te nemen, zodanig dat ik de lunchafspraak van vrijdag 7 februari na kan komen, zij het met pet op. Immers het oorspronkelijk proces, vernieuwing van de hoofdhuid opperschedel, gaat gewoon door. De lunch is met twee dienstmaten van de lichting 85-6 (november 1985), waarmee ik onderstaand door de uitbater van de Drie Gekroonde Laarsjes vastgelegd wordt.
Links Rob Terheggen, rechts Rick, mijn oudste zoon, die beiden nog voor mij bij Multi Function Computers gewerkt hebben. Rob, die al tijden werkzaam is in Californië, was even over en beide dienstmaten vonden het een goed idee om de oude baas in zijn thuishaven uit te nodigen voor de lunch. Buitengewoon genoeglijk, en menig oude koe werd uit de sloot gehaald. Ook zaterdag durfde ik me weer te vertonen bij de door Ivar opgezette radioshow rond Pistol Pete (ik dus), met Jos Kuijer als ‘mystery guest’. Het programma behandelde de piratenstations Veronica en Noordzee, inclusief de muziek uit die tijd.
Jos (midden) was aan boord bij Radio Noordzee toen het schip, de Mebo 2, op een bom getrakteerd werd. Om te weten hoe dat afliep, zal je toch echt de show moeten beluisteren:
https://soundcloud.com/radiotemponaopara/pistol-pete-08-02-2025
Inmiddels heb ik het idee dat ik een boek aan het schrijven ben, dus alleen nog wat ditjes en datjes (over Sparta hebben we het even niet). Broer Rob, scherp als hij is, liet me weten dat de drie voetbalploegen die onderaan staan in de eredivisie allemaal een (ex) Sparta trainer hebben. Zoon Bo-Peter had echt een mooie toen we het over (mogen wij even overgeven) crimineel Trump hadden. ‘Aangezien Trump Groenland wil hebben, willen wij New York terug Schoof kan aan de bak’, besloot hij. Eigenlijk zou ik nog uren kunnen doorschrijven, maar dat bespaar ik jullie. Wel een laatste waarschuwing (vader preekt); smeer je van de zomer goed in, want al die kopzorgen (figuurlijk) heb ik mezelf aangedaan. En waarom…..dat laat zich raden.