Month: March 2025

Groter kon het contrast in leeftijd tussen twee feestelijke aangelegenheden in mijn deel van de familie niet zijn. Zondag de 4^e verjaardag van pittige jongste kleindochter Neva, en maandag viering van de 60^e huwelijksdag van m’n oudste broer Hans (83). Uiteraard ook van m’n schoonzus Cintha! Onderstaand wordt het gelukkige echtpaar vastgelegd voor de site van de Gemeente Almere:

Gemeente Almere

Hans en Cintha stapten 60 jaar geleden in het huwelijksbootje. Hij komt uit Rotterdam en zij uit Vlaardingen, maar inmiddels wonen ze alweer 43 jaar in Almere. Locoburgemeester Maaike Veeningen bracht het echtpaar een bezoek om ze te feliciteren met hun diamanten huwelijk.
Feliciteren jullie Hans en Cintha met deze mijlpaal?

Aan de oproep werd gehoorgegeven, maar van de felicitaties heb ik er één uitgelicht die ik wel geinig vond:

Goed nieuws! Wij hebben niemand gezien toen we 60 jaar getrouwd waren. Tijdelijk burgemeester van de VVD, deed daar niet aan!

Vandaar dat de huidig burgemeester (Hein van der Loo, ex CDA) nu partijloos is. Trendvolger. Overigens deed de locoburgemeester het uitstekend, niets op aan te merken. Goed gevoel voor humor, D66 waardig. Moet ik erbij zeggen dat broer Hans haar met een waterval aan informatie overviel, zowel over zijn professionele loopbaan als over de gemeente Almere. Cintha keek het glimlachend aan, die kent haar pappenheimer. De uurtjes voor het gezamenlijke diner werden ingevuld met het (her) kennismaken met neven en nichten, plus aanhang, die we al jaren niet gezien hadden. Sommigen nog vanuit de tijd dat naast de chocolaatjes een glas stond met saffies en sigaartjes. Tijdens het nuttigen van de heerlijk gerechten mocht ik nog enige woorden tot de jubilarissen richten. Broer Rob tikte het glas aan en als intro diende hij als springplank. Ik roerde aan dat ik in de loop der jaren milder was geworden, hetgeen er toe leidde dat ik instemde met Robs kritiek uit het verleden op mijn speelstijl. Weliswaar vorig jaar pas, toen ik op het Kasteel toegaf dat ik (af en toe) teveel pingelde. Het was eruit! Zo kon ik ook melden dat, etterbakje als ik was, wanneer Hans in zijn dienstpak bij de tramhalte stond te wachten op vervoer naar de kazerne, ik voorbij fietste en de baret van z’n hoofd griste. Dat vond hij niet prettig, mild uitgedrukt. Daarvoor bood ik alsnog mijn excuses aan, zij het 65 jaar later. Mijn boodschap en bewondering voor het bruidspaar gold een bijzonder moeilijke situatie in hun leven, waar ze ongeschonden en met opgeheven hoofd uitkwamen. Hulde voor het bruidspaar, hulde voor hun instelling. We namen warm afscheid van de feestvierders waarna schoonzus Mariette (Bob) ons liefdevol thuis bracht. Nu hoor ik het gebrom al….hoe zat dat met dat kinderfeestje. Welnu, wegens bouwwerkzaamheden werden de feestvierders opgedeeld in kleine aantallen genodigden. Zondag was grootoudertijd en konden de twee kleine donders zich helemaal laten gaan qua verkleden en toneelspelen. Na een paar uur verlieten we het slagveld, twee uitgeputte ouders achterlatend. Maar wacht, er was nog een jarige. Na oudste broer Hans, jongste kleinkind Neva, kon oudste kleinzoon (en bolleboos) Rico, levend en werkend in Brussel, zich een kwartje noemen. Over contrasten gesproken; dankzij z’n vader, zoon Rick, die-hard Feyenoord supporter. Uit opa’s digitale plaatjeskast kreeg hij dan ook, samen met alle mannelijke Laanens, een speciaal plaatje voor zijn verjaardag:

Rico stelde daar geen actieve herinnering aan te hebben. De moraal: ondanks contrasten toch een goede band met elkaar, dankzij gezond verstand. Vrij vertaald; VREDE!

Het Duivel landschap:

Duivel 1:

Poetin. Geboren als duivel. Heeft maar één ambitie; herstel van het groot Russische rijk. Mensenlevens tellen voor hem niet. Heeft geen ziel.

Duivel 2:

Trump. Geboren met hebzucht in zijn aderen. Ambitie; hoe verrijk ik mezelf nog meer. Veroordeelde crimineel. Slaat wild om zich heen zonder zich om de slachtoffers te bekommeren. Heeft natte droom van het koningschap maar heeft de Verenigde Staten inmiddels omgedoopt tot bananenrepubliek.

Duivel 3:

Netanyahu. Geboren met corruptie in zijn aderen. Ambitie; de langstzittende aangeklaagde premier van Israël te worden. Methode: oorlog in Gaza gaande te houden, waarbij de tienduizenden doden hem niet hinderen. Het Internationale Strafhof heeft een arrestatiebevel tegen hem uitgevaardigd.

Imposant rijtje, toch? Maar we hebben ook nog de Stille Duivel:

Leunt Xi Jinping achterover en heeft hij z’n plannen al gereed?

En laten we vooral de Duivel fluisteraar niet vergeten:

Musk is geniaal en krankzinnig, weet als geen ander de ijdele Trump te bespelen. Wat voeren de miljardairs in hun schild, gebruik makend van de puppet president?

Op dit thema voortbordurend, paraderen de volgende duivel gerelateerde personen voorbij: Kim Jong-un, Little Devil, Duivel i.o. (in opleiding met het oog op de laatste ontwikkelingen), Erdogan. In eigen land hebben we natuurlijk een Duivel fan:

Wilders heeft zich meerdere malen met lof uitgelaten over alle drie Duivel toppers in deze speciale politieke Luim bijdrage. Voor hem deze quote van Bertold Brecht, die ik uit mijn OMdenk kalender scheurde: DEGENEN DIE DE WAARHEID NIET KENNEN ZIJN DWAZEN, MAAR DEGENEN DIE DE WAARHEID WEL KENNEN EN HET EEN LEUGEN NOEMEN, ZIJN CRIMINELEN. Doe ermee wat je wilt, Geert. Toen stuurde Astrid me een foto van onze firefighter zoon Kaj met een Emmy (TV onderscheiding) in zijn handen:

Hoe hij daaraan gekomen is, vind ik nog wel uit, maar symbolisch vind ik het geweldig dat een firefighter een Emmy uitreikt aan degene die het duivelsvuur weet te blussen. ‘Last but not least’, zo kan het ook;

V.l.n.r.: uw Luim fluisteraar, Vitalii (Oekraïne) en Antti (Finland). Bij Sparta (waar anders). Vitalii filmde de minidocu van mij, te vinden op YouTube, en Antti is een internationale student. ‘Rood-Wit gaat nooit verloren’, maar het lot van de wereld ligt in de handen van enkele engerds. Hopelijk zegeviert uiteindelijk het gezonde verstand. Zonder AI!

Toen de bende van vier, u weet wel, die oude automatisering knakkers, bijeen kwam voor de traditionele kwartaal lunch, passeerden daar natuurlijk allerlei enge mensen de revue. Trump, Musk, Wilders, Faber en……maar daar stopten we. Wanneer ik Faber op TV zie, dan krijg ik spontaan een eBarf (zelfde letter, andere betekenis). Zoiets als een eMail, maar dan heel goor. Om eerlijk te zijn, werden we onderbroken voor het opnemen van onze bestellingen: drie maal bal friet met pindasaus, en een maal brood ossenworst voor broer Rob, de dwarsligger. Je ziet het, we houden het gezond. Al spoedig kon ik monter melden dat Sparta op niveau excuses had aangeboden voor de ontstane urinegate situatie. Klasse. En dat niet alleen, er werden ook nog verbeteringen aangedragen. Vol trots kan de Spartavlag weer gehesen worden!

Nu vanavond PEC nog verslaan om de vreugde compleet te maken. En daar was het hele gezelschap het mee eens, ook Freek, ondanks het gegeven dat hij er geen bal verstand van heeft. Meer heeft hij bij te dragen wanneer het om de serie ‘Elixer’ gaat. Zowel hij als Ton hadden woensdagavond deel 2 van de serie gezien. Een intrigerende serie over het kwaad dat pijnstillers aan kunnen richten, alsmede sinistere familieperikelen. Echter, Astrid en ik hadden de serie reeds in z’n geheel op NPO Plus bekeken en dan moet je op je tong bijten om verkeerde aannames te corrigeren. Eén beeld schoot onmiddellijk in mijn hoofd (fantasie) bij een der scenes:

Hier geef ik niets mee weg, behalve mijn kennis van etiketten. Goed, ik verklap dus niets over de slotaflevering, tenzij……. Overigens, een serie die ik van harte kan aanbevelen in dit genre is ‘Dopesick’.

Non fictie, naar het gelijknamige boek van Beth Macy. Het waar gebeurde verhaal hoe de farmaceut Purdue Pharma talloze Amerikanen verslaafd maakten aan hun pijnstiller OxyContin (twee keer sterker dan morfine). Men kan niet meer zonder en heeft een steeds grotere dosis nodig omdat het lichaam eraan went. Psychoses, geweld en hallucinaties zijn maar een aantal van de verschijnselen die zich voor kunnen doen. Trump en Musk kunnen wat dat betreft als posterkinderen voor OxyContin dienen. Aanrader dus. Recentelijk was er nogal wat te doen over terug te geven roofkunst. Nu wil het geval dat ik in 1990 een Luim heb geschreven als bijdrage bij de oprichting van Prophecy, Tons geesteskind. ‘De laatste Luim’ speelde zich af in 2015 en gaf een ‘prognose’ overzicht van de gebeurtenissen gedurende de 25 jaar na de oprichting van Prophecy. Alle groten uit de toenmalige automatisering scene passeerden de revue en het had mijn broer Rob behaagd om mij op m’n alleroudst weer te geven. Helaas, een aantal van hen is niet meer onder ons: Eckart Wintzen (2008, BSO), Theo Mulder (2021, Multihouse) en Joop van Oosterom (2016, Volmac). Nu, weer tien jaar later, bleek ik de ingelijste Luim in mijn bezit te hebben. Na topoverleg met Astrid viel het besluit om dit prachtexemplaar tijdens de lunch terug te geven aan de originele eigenaar, Ton Bunnik. We troonden Ton na de lunch mee naar de Volvo van Freek, mijn privé chauffeur, waarna tijdens een kleine plechtigheid de overhandiging plaats vond:

De moraal van het verhaal; eerlijk duurt het langst, en daar kunnen ze in ‘Den Haag’ nog heel wat van leren!

De laatste tijd kan ik me niet niet herinneren dat ik over Sparta in de Luim aan het zeiken ben. Komt natuurlijk ook omdat dat wij fans gewend zijn aan armetierig voetbal, maar om dat uit te dragen, daar hebben we Hugo Borst voor. Zondag 2 maart ging de voetbalhemel voor ons open, Sparta speelde de beste wedstrijd van het seizoen en versloeg Willem II overtuigend met 4-0. Broer Rob en ik in opperbeste stemming de Bosselaar in. Ik bestelde twee kleine pilsjes (zo klein dat ik twee verkleinwoorden gebruik), maar toch krachtig genoeg om mijn blaas de opdracht te geven zich naar de pisbak te begeven. Beter woord heb ik niet voor deze gore langwerpige metalen bak. En beter kan ik mijn weerzin niet weergeven:

Loop ik tegen een Stoere Steward aan, hetgeen me deed denken aan een Suske en Wiske titel. ‘U kunt hier niet in’, sprak de in geel uitgeruste steward. ’Watblief’, mompelde ik verbaasd. ‘U kunt hier niet plassen’, legde hij uit. ‘Waarom niet’, antwoordde ik nog steeds beleefd. ‘Omdat ik het zeg’. Mijn bloed begon een beetje te koken. ‘En wie heeft daar opdracht voor gegeven’, sprak ik op het randje van mijn geduld. ‘Gaat u niets aan, trouwens u had 10 minuten geleden ook kunnen plassen’. Omdat hij er niet uitzag alsof hij het buskruit had uitgevonden, besloot ik het diplomatiek aan te pakken: ‘het gaat je geen fuck aan wanneer ik moet plassen, en wanneer je vindt dat ik buiten moet plassen, dan zeik ik wel tegen Het Kasteel aan. Vriend (niet gemeend), de wedstrijd is een kwartier geleden afgelopen en iedereen zit in de Bosselaar bier te drinken, denk je dat ik de enige ben?’. ‘Niets mee te maken’, was zijn stoere antwoord. Ik ook niet af te bluffen, ‘ik blijf hier staan tot je me naar binnen laat, al moet ik tegen je poten aan zeiken’. Morrend laat hij me naar binnen, waar nog twee Spartanen zich ingedrongen hebben. Ervan uitgaand dat deze arme ziel in geel niet op eigen houtje deze actie begonnen is, vraag ik me af wie wel tot dit besluit kwam. Deze toiletten, al sinds jaar en dag een bron van ergernis, zijn te schandalig voor woorden na een urinaal uurtje. Enquête na enquête wordt hierover geklaagd, niets wordt eraan gedaan. Heerst er een gedachte van ‘ze komen toch wel’?. Denkend aan Sparta’s slogan, neigt de balans zeer over naar tegenspoed. Gedachte: hier schrijf ik Sparta over aan. Maandag gelijk gedaan. Sparta bevestigt ontvangst om 14.28.

Het ingezonden contactformulier wordt opgepakt en indien nodig, ontvangt u hier een reactie op.

Voornaam:	Peter
Achternaam:	Laanen
Email adres:	Peter@Laanen
Geboortedatum:	Forever Young
Telefoonnummer:	06-
Uw vraag::	Gisteren, na de geweldige overwinning op Willem II, wilde ik naar het toilet, 15 minuten na de wedstrijd. Zoals gewoonlijk hadden we een biertje gedronken in de Bosselaar, de ambiance was eindelijk eens euforisch. Voor de deur van het herentoilet stond een steward die me vertelde dat ik het toilet (bij de jaarlijkse enquete immer met NUL gewaardeerd) niet meer in kon. Op mijn verbaasde ‘hoe dat zo’, antwoordde hij dat het anders maar door zou blijven gaan. Toen ik hem vroeg van wie deze opdracht kwam, wilde hij geen antwoord geven. Na mijn verontwaardigde uitspraak dat de wedstrijd net een kwartier geleden beëndigd was, kreeg ik het antwoord dat ik maar wat eerder had moeten plassen of anders ergens buiten. Ik pikte dit niet en uitindelijk liet hij me door. Punt is dat dir natuurlijk niet kan, geredeneerd vanuit een volle Bosselaar waar volop bier geschonken wordt. Maar ook de manier waarop, tegen een veteraan van 78, die hard Spartaan, opgetreden wordt. En ik was niet de enige. Schande! Wat kan hier structureel aan gedaan worden omdat het niet de eerste keer is dat de toiletten veel te vroeg worden afgesloten. W.G. Club Card houder Vak 19 Rij 4 Stoel 2. In de Sparta C-tjes in 1958!!!

Netjes toch?! Vervolgens elke dag hoopvol uitgekeken naar een passend antwoord. Helaas, ik ben bang dat we met dit ongemak voorlopig nog te leven hebben…..’Rood-Wit is onze glorie….’. Plotseling doemde voor mijn geestesoog zo’n rood-witte misdaadtape op, die gewikkeld werd rond de ‘toiletten’. Een nieuwe crimiserie: ‘Flikken Kasteel’. Voordat hij de laatste adem uitblies, trachtte het slachtoffer detective Honds de oorzaak van zijn verscheiden aan te geven. Meer dan ‘uri…..’ kon hij niet uitbrengen. Alle gekheid op een stokje Sparta Management, menigmaal hebben de fans, wij ook dus, ‘kom op Sparta’ gezongen wanneer we weer eens een keertje achter stonden, mogen we dat ook eens van jullie horen wanneer het om schoon en tijdig (na ‘het laatste rondje’) urineren gaat?! Dan kunnen wij weer dromen van 1959!

Laat ik beginnen met wat ik al geschreven had voor de horrorshow van Trump en J.D. Vance. Nu mijn gezicht weer normale proporties heeft aangenomen, kunnen we weer overgaan tot de orde van de dag. Dus stappen we snel over naar ons volgende thema: ‘democratie naar de knoppen en meer ellende’:

Weet die grijnzende engnek met die cirkelzaag wel welk leed hij aanricht? Natuurlijk, je moet wel een wrede inborst hebben wanneer je op die manier vele gezinnen naar de ondergang forceert. Hypotheken kunnen bijvoorbeeld niet meer betaald worden, waarna mensen huis en have moeten verlaten en gedwongen zijn om in hun auto of op straat te leven. Ja, lieve lezers, zo gaat dat in de Verenigde Staten van Trusk. Gelukkig kraait het oproer ook. Met name Tesla moet het ontgelden, onderstaand plaatje liegt er niet om:

Met name de nazibewondering en -groet van Musk krijgen de aandacht (Swastikars). In Europa kelderde de Tesla verkoop met maar liefst 45%. Het zal de rijkste man van de wereld in zijn portemonnee niet al teveel pijn doen, maar zijn ego des te meer. Maar ik durf te wedden dat deze immigrant uit Zuid Afrika zeer tevreden tegen de buik van Trump schurkt, overdenkend wat hij als ongekozen machthebber nog meer kapot mag maken. Niet dat het er bij ons veel beter uitziet, maar gelukkig hebben we partijen die een zeker evenwicht trachten te bewerkstelligen. Hoewel, wat valt er te trachten wanneer je een domtokkel als Marjolein Faber als minister van Asiel en Migratie hebt. Je ziet zo’n mens met droge ogen nog vertellen dat Zelensky niet democratisch gekozen is. Sterker nog, ze kwam er speciaal voor terug om dat nog even in de microfoon te blaten. Wel daarna op sociale media verontschuldigingen (Wilders: ‘doe dat nou maar, Marjolein’). Ja, ja, en wij zien zeker zo bleek?! Wat ik wel heel leuk vond, even een zijstapje, was de overwinning van ‘David’ Go Ahead Eagles op ‘Goliath’ PSV, zonder dat de Heer daaraan te pas kwam (voor de gelovigen onder ons). Strijdlust en onuitwisbaar geloof in het eigen kunnen vormden de ruggengraat van de overwinning. Bravo! Daar kan mijn eigen cluppie, u weet wel, een voorbeeld aan nemen. Bijvoorbeeld morgen tegen Willem II. Broer Rob en ik houden jullie op de hoogte. Zoals jullie weten, tracht ik de Luim serieus te houden, hetgeen meestal wel lukt (ahum), maar deze opmerking van Richard Keijzer, gepensioneerde, vermaarde doch gevreesde tech journalist, bracht toch een glimlach teweeg; ‘Welke gek heeft bedacht dat we Claude moeten uitspreken als Cloud??’ Die gedachtegang volgend zou het inderdaad Kloot dienen te zijn die ons land vertegenwoordigd bij het Eurovisie songfestival. Hetgeen vervolgens weer een luikje opende naar Van Kooten en De Bie die een deelnemer aan een songfestival in het Oostblok interviewden. Weliswaar had deze geen hoofdprijs gewonnen, maar wel enige awards, waaronder die van zanger met de dunste beentjes, maar vooral was hij de ‘Bodje’ van het festival geworden. ‘Bodje?’ ‘Ja, dat kennen we hier niet, maar dat kun je het beste vertalen met kloodzak’. Hier was ik gebleven toen ik me bedacht dat het goed zou zijn om het debat/ de onderhandelingen aan te schouwen tussen Zelensky, Trump en J.D. Vance. Na enige minuten CNN dacht ik verkeerd afgestemd te hebben en dat ik in een Netflix serie beland was die ‘White House Hoodlums’ heette.

Die arme Zelensky, continu aangevallen door die intellectueel gestoorde Trump en schandknaap Vance (pas op, erger dan Trump) en wanhopig probeerde uit te leggen wie de agressor was. Geen kans, debilio Trump snoerde hem de mond met de kaarten die hij in z’n hand had, en Zelensky niet. Hij wilde wel de mineralen ontvangen, maar geen veiligheidsgaranties geven. Ik kan hier nog uren over verder gaan, maar voor mij resteert er maar één vraag: wat heeft Poetin voor bewijs tegen Trump dat hij hem zo in de zak heeft? 1 maart 2025 zal als de dag bekend staan dat Trump tot ‘Bodje’ van de wereld benoemd is, dat dan weer wel!