Die gedenkwaardige dag, 28 augustus 1987, kreeg ik, vanwege ons leeftijdsverschil, er een behoorlijk aantal jongere ooms en tantes bij. What joy! En na een aantal inwerkmaanden (lees drankinname) bleek dat ik met het merendeel meer dan goed op kon schieten, hetgeen niet altijd meevalt bij Vinkeveners. Een van hen was Berry, getrouwd met mijn schoonmoeder’s zus Wilma. Berry is afgelopen woensdag na een behoorlijke lijdensweg gestorven; slechts 62 jaar oud. Nog geen anderhalf jaar geleden stond hij te stralen bij de zeventigste verjaardag van schoonmoeder Riet.
En nu is lange, slungelige Berry, gezegend met een droog gevoel voor humor, er niet meer. Van een afstand waren we er al bang voor gezien de update e-mails die Wilma de familie deed toekomen. Als het een feit wordt, dan veroorzaakt het een shock. Wilma, Janneke en Ilse, woorden schieten natuurlijk altijd te kort, maar vanuit Californie, huis tot huis, veel liefde en dito sterkte.
Voorafgaand vonden er een aantal zaken plaats die ook onder de kop ‘Toen ik met Astrid trouwde…’ thuis horen. 3 jongens later, en aan het begin van hun levensloop, beginnen ook daar contouren zich af te tekenen. Zaterdagavond vond de gezamenlijke party plaats van Kaj’s afscheid naar de NAVY en Bo-Peter’s 21e, een ‘big thing’ in de USA, want…..je mag legaal drinken! Tevens vond de ceremonie plaats van Kaj’s ontharing, omdat het anders toch bij de NAVY zou gebeuren. Kaj voor de ceremonie met de vriendenploeg die uiteraard met vreugde dit gingen aanschouwen:
Kaj ‘the morning after’ aan het ontbijt, met vriendin Michelle, die het wel ‘cool’ vond (liefde…..). Kaj keek toch enigszins beteuterd, hoewel, hij is geen ochtendmens. Kijken hoe ze daar bij de NAVY over denken!In ieder geval gaat hij de medische kant op, waarin hij met zijn EMT diploma (Emergency Medical Technician) een eerste stap heeft gezet.
Bo-Peter, daarentegen, heeft wat haar toegevoegd en denkt aan een carriere in internationaal recht. In ieder geval op de goede weg bij UC Berkeley. Aan herzelfde ontbijt met vriending Katarina, ook een hardwerkende student.
In the meantime (ik blijf aan jullie Engels werken) vertoeft anchorman-in-spe Ivar in de schaduw van de IJffeltoren, omdat Oom Jacco vond dat er ook leven is buiten Vinkeveen:
Even terugkomend op dat ontbijt; na een kort rondje door het huis bleek dat er nog 6 medestudenten, danwel collega’s van Waterworld her en der in het huis een slaapplek hadden gevonden. ‘Momsy’ aan het ontbijt met adoptiekind Zach:
Weet je, er is zoveel te melden, maar na een emotioneel afscheid van Kaj (zakdoekenparade) en het onthutsende bericht over Berry, gaan Astrid en ik even de batterijen in Sonoma opladen. Gelukkig zijn er altijd mensen die bereid zijn om ‘for the time being’ van onze compound te genieten en het te onderhouden. Daarom ook maar afsluiten met een song die ik zeer na aan het hart heb blijven houden:
In my life (klik op In)
Comments are closed.