Mocht ik menigmaal een e-mail of brief (ja dat bestaat nog!) afsluiten met een groet a la ‘veel liefs van alle AmeriLaantjes’, dan hebben we nu een echte: Bo-Peter.
Woensdag 5 september j.l. vond dit heugelijke feit plaats; een intieme aangelegenheid met 1.253 mede nieuwe Amerikanen, voortkomend uit maar liefst 97 verschillende landen! Het prachtige Paramount theater in Oakland barstte uit z’n voegen toen daar nog zo’n 2.000 vrienden en familieleden aan toegevoegd werden:
Maar toch was de Proud Dutchman (ja, dat geven we natuurlijk niet op) duidelijk in het midden te herkennen! Ere wie were toekomt; de Amerikaanse overheid wist ook daar weer een prachtige show van te maken met een ambtenaar die prachtig het volkslied kon zingen en een ambtenaar die de nieuwe immigranten onberispelijk in het Spaans, Kantonnees, Frans, Hindu en nog wat andere talen verwelkomde. President Obama sprak ook warme woorden van welkom op het grote scherm (tenminste, als je voorin zat).
En buiten gekomen wachtten de vrouwen in zijn leven hem op met trots en tranen in de ogen. Wederom bleken mijn zakdoeken van grote waarde in deze emotionele tijden!
En de volgende staat om de hoek te trappelen. Niet dat Chicago aan te fietsen is, maar volgende week gaan we e.e.a. beleven waar we de aandachtige lezer nader over zullen informeren.
Grappig feit is dat gisteren op het consulaat enige tientallen mensen hun Nederlanderschap terugkregen, dan wel ingewijd werden, hetgeen door Consul Generaal Bart van Bolhuis op humoristische wijze aaneengeknoopt werd. Was onze welkomst taart meer waard dan de spetterende video show in het Paramount theater?
Wat een schoonheid!
Nu ik er over nadenk hebben we nogal wat primeurs in onze nauwe familie, denkend aan broers en kroost; broer Rob publiceerde immers al 3 boeken en heeft z’n 4e script bij z’n uitgever aangeboden:
Een tipje van de sluier over de nieuwe, ‘Anavatos’:
De verboden geschiedenis
…Bij het graf stokte mijn ademhaling. Mijn hart bonkte in mijn keel en mijn oorlellen gloeiden. Dat laatste gebeurt normaal gesproken alleen bij grote opwinding of bij oplopende spanning. Het kwam in ieder geval niet door de gouden letters waarin de naam Sofie van Loenhout was gegraveerd; niet door het ‘Vaarwel lieve schat’ en ook niet door de vele bloemen. Het was vooral de datum die me kippenvel bezorgde. Sofie van Loenhout was op precies dezelfde dag en hetzelfde jaar overleden waarop mijn Eva verongelukt is… www.roblaanen.nl
Oudste zoon Rick, in het Olympisch Stadion, als aanvoerder van het BT Team naast Cruijff in het kader van een liefdadigheidswedstrijd:
Zoon 2, Eric, die me nonchalant vertelde dat zijn studentenband (Amsterdam, even slikken voor een Rotterdammer) het AHC songfestival gewonnen had en inmiddels de hitparade aan het beklimmen waren:
Eric, rechts: “Ach Pa, dat drummen is wel leuk, maar dat gegooi van bier over je heen gaat toch vervelen”. Inmiddels succesvol als jurist afgestudeerd. Zoals gezegd; eentje komt er volgende week nog aan, en in het voorjaar mochten we de eerste ballboy in onze familie beleven, en dat nog wel bij onze favoriete A’s. Ivar’s smile kon niet breder zijn!
We zijn geen Tokkies of zoiets, we hebben onze eigenaardigheden, maar……………in deze song kunnen wij ons vinden:
Family Time
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=NB8mZMEo_6k
