Day: May 2, 2015

Nadat we ons huis december 2014 op typisch Amerikaanse wijze verkocht hadden (het was niet te koop) op basis van “make us an offer we can’t refuse”, hebben we een aantal maanden rondgedoold met de “wat nu?” boodschap in ons hoofd. Niet uitgesproken, maar wel latent aanwezig. Nadat we de laatste twee weken een aantal mooie, nieuw gebouwde, dure huizen bezichtigd hadden, met tuinen ter grootte van een postzegel en de slaapkamer van de buren bijna in jouw keuken (welkom in de $an Francisco Bay Area), kwam het hoge woord er uit; “waarom gaan we niet lekker terug naar het vaderland?”. Nou, daar schrokken we zelf ook even van; 16+ prachtige jaren in Californie doorgebracht en genoten van alles wat het te bieden heeft aan klimaat, natuur en niet te vergeten de wijnvallei, hoewel dat natuurlijk ook schoonheid der natuur is. Dit oude gezegde blijft echter van kracht: “je kan de Laanens uit Nederland halen, maar Nederland niet uit de Laanens”. Laten we wel wezen; welke gek in Nederland heeft dit bij z’n garageraam staan?

Wie rijdt er rond met een kentekenplaat die haar afkomst weergeeft?

Ik bedoel maar! Maar de jongens dan? Die waren resp. 6, 7 en 2 toen we februari 1999 met het gezin via Londen en Los Angeles (dat is een aparte Luim!) San Francisco aandeden, en zijn behoorlijk opgegroeid als Californische boys. Geen zorg, ten eerste spreken ze allemaal Nederlands, Bo-Peter studeert momenteel in Leiden, Kaj trekt na de zomer het huis uit, kan hij zich ook goed veroorloven nu hij een vaste baan als Paramedic heeft, en Ivar gaat ook onze stulp verlaten wanneer hij zomer 2016 het grote College verhaal aangaat. Dus zomer 2016 komen we er aan! Waar we gaan wonen weten we nog niet precies, maar Hilversum e.o. kan de borst nat maken. Met nog een kleine 15 maanden voor de boeg hebben we ruim tijd om alles te regelen wat er geregeld moet worden, en of dat nu de vraag is of de auto’s mee gaan, danwel wie mij op gaat volgen als Sinterklaas in San Francisco en Berkeley, het wordt geregeld. Gisteren goede vriend Fred van Buiten tijdens een van onze gastronomisch sterke lunchbijeenkomsten geinformeerd. En net als bij onze goede, oude vrienden in Nederland indertijd, zal deze band nimmer verbroken worden. Wel heeft Fred me vanaf nu elke vrijdag geclaimd tot zomer 2016 voor lunch; als voorschot op de toekomst. En gaan we dit missen als we in de striemende regen ergens oktober 2016 op de Bovendijk rondfietsen?

Daggut wel! Maar de warmte van familie en goede vrienden maakt alles goed! En dit bordje, zo toepasselijk door Astrid aangeschaft, gaat ook in Nederland onze voordeur opluisteren:

Eind goed, al goed. Toch?!