Wat hebben we afgelopen week genoten van de hartverwarmende reakties uit Nederland na de bekendmaking van onze terugkeer. Kippenvel. Hier wat minder, zeker ook bij de mensen wiens kinderen geboren zijn tijdens ons Amerikaanse avontuur, en waarvan sommigen –bij gebrek aan- ons opa en oma noemen (arme Astrid). Jazeker, het is, zoals ze hier zeggen, ‘bitter/sweet’, maar naarmate de week vorderde werden we gesterkt in in onze mening dat het de juiste beslissing was. Kleinzoon Felix was door het dolle heen toen hij het hoorde, maar van de week meldde hij dat er wel een minpuntje was; nu kon hij niet meer opscheppen over opa ‘cool’ in Amerika. Het kleine leed! Zoals elk jaar bij een beslissende wedstrijd hadden Ivar en ik ons rond de TV geschaard om 11 ‘s ochtends lokale tijd, waar we dankzij JanLul.com rechtstreeks Sparta tegen De Graafschap konden aanschouwen. Ons jaarlijkse potje masochisme stelde ons niet teleur, zeker niet toen deze stand op het scherm verscheen en we elkaar in de armen vlogen:
Maar ja, te vroeg, wisten we op hetzelfde moment. Jaar na jaar zagen we Sparta immers, al dan niet op het laatste moment, de eredivisie uit handen geven. En jawel, Pastoor maakte een wissel, Ketting geheten, om de verdediging te versterken en prompt scoorde De Graafschap met hun eigen wissel, Janssen geheten. Zo’n echte Hollandsche jongen die de Sparta verdediging voor schut zette. Uiteraard weigerde kampioen NEC z’n sportieve plicht te doen en dus gaat VVV-Venlo de nacompetitie in. Nou dient gezegd te worden dat Sparta daar weinig te zoeken heeft; wat een armoe! Sommige spelers zouden geld in moeten leveren om in dat prachtige Rood-Wit te mogen spelen. Passes die nergens heen gingen, verknoeide corners, om zeep geholpen kansen…..jakkes. Maar, volgend jaar bij onze terugkomst gaat Leo Beenhakker ons vol trots rondleiden op Het Kasteel waar de laatste resten Jupiler bier verruild worden voor Heineken eredivisie bier. Zeker weten! Zo niet, dan zal ik in Nederland als een zonderling worden nagewezen, en achter m’n rug wordt gefluisterd “hij heeft het enige kampioenschap van Sparta in 1959 meegemaakt”. Vooruit dan maar:
Stoere jongens, ferme knapen, met een ‘over m’n lijk’ mentaliteit! Morgen moederdag dus. ‘s Avonds een dineetje met een delegatie van jonge entrepreneurs in San Francisco (niet zeuren, Astrid gaat mee), aangevoerd door Handelsroute, die mijn ‘optreden’ als volgt aankondigde:
Voor deze missie werken we samen met Peter Laanen. 
Deze markante persoonlijkheid heeft als medeoprichter en CEO van Ex’pression College, en later als International Trade Director van het Netherlands Business Support Office ongelofelijk veel kennis en contacten opgebouwd, welke buitengewoon waardevol zullen zijn bij de invulling van het programma voor de deelnemers.
Over verwachtingen gesproken! Nou ja, slechter dan het optreden van Sparta kan het niet worden. Wil je me ook nog aanhoren, dan dien je maandagmorgen vanaf een uur of half zeven ‘s ochtends op BNR af te stemmen, waar ik een oplossing aanreik voor de droogte in Californie. Inderdaad; Groasis. Kijk op www.groasis.com Maar ook het ‘waarom’ aangeef. Zo, nu gaan Astrid en ik ons weer met Funda bezig houden om te bekijken welke huizen die al meer dan 6+ maanden te koop staan, en die we aantrekkelijk vinden, ook in december nog te koop staan. Als oprechte Nederlanders willen we dan onze slag slaan! Dit lijkt me een passend slot:
