Month: June 2018

Het volgende schreef ik in mijn Luim van 12 november 2016: “Ter afsluiting; voor het eerst in mijn bestaan ben ik lid geworden van een politieke partij; D66. Niet alleen vanwege de zaken waar ze voor staan, of tegen het gevaar Wilders, maar ook omdat lijsttrekker Pechtold een van de weinigen was in de Nederlandse politiek die zei waar het op stond.” Man, oh man, wat heb ik me daarin vergist. Zodra D66 in de coalitie kwam veranderde Heer Pechtold als een blad aan een boom, danwel “zo de wind waait, waait mijn rokje”. Waar is die frisse oppositieleider gebleven? En niet alleen dat, dan is er ook nog zijn geschenkflatje van ruim €160.000 dat door hem als prive bestempeld wordt. Wie krijgt dat nou? Heeft een van jullie al in de vriendenkring gesondeerd of dat wel meer voorkomt? Ook al zou die gulle Canadese gever zijn holmaat zijn geweest, so what?! Wees er open over, daarmee schakel je de roddelmachine uit. Deze van Hein de Kort vond ik wel aardig:

Overigens dacht de Raad van Europa daar anders over en tikte de Tweede Kamer behoorlijk op de vingers. Rutte werd buiten beschouwing gelaten omdat diens vingers reeds behoorlijk afgetikt zijn. En ook het referendum, en……Groningen, en….. Duidelijk is dat principes worden verlaten zodra men aan de macht komt, er wordt van harte meegejokt en meegedraaid. Sorry D66, er wacht u een “PvdA” doemscenario bij de volgende verkiezingen, ook wel het Rutte effect genoemd. Over Rutte gesproken, denk dividendbelasting, ik moest j.l. woensdag enorm lachen over de kop van deze rake column in de Volkskrant:

COLUMN SHEILA SITALSING

Als je Shell heet, of Unilever, mag je vrij pinnen bij het Torentje

Tot zover de uitzending voor politieke partijen. En dan nu het WK voetbal: Duitsland naar huis. Sommige grappen daarover waren ronduit zeer humoristisch, sommige met tweede wereldoorlog beelden ronduit onsmakelijk. Vergeet niet dat Duitsland ons grootste exportland is, zo’n klant dient niet altijd geschoffeerd te worden. Uiteraard hadden zij ook wat te schrijven toen Nederland uitgeschakeld werd tijdens de kwalificatiereeks:

“Holland boekt zomervakantie 2018” kopte Bild. Dus kunnen wij nu constateren dat door de uitschakeling van Duitsland de Nederlandse stranden weer genoeg klandizie van de oosterburen gaan krijgen. Tot zover ons economi……eh, onze sportrubriek. Het grootste deel van ons verblijf in Calfornie hebben we doorgebracht in Crystyl Ranch, Concord, en alle bosbranden waren tot onze terugkeer naar NL op redelijk veilige afstand. Tot gisteren:

Zo’n 250 bewoners werden geëvacueerd maar konden gelukkig ’s avonds weer huiswaarts gaan. Al onze buren en vrienden daar zijn ongedeerd, twee brandweermannen raakten licht gewond, hetgeen ons altijd dichtbij zoon Kaj brengt, het blijft een beroep met risico’s. Voor wat betreft Jaitsen Singh doen we even pas op de plaats. Bent u gelovig, bid voor hem. Bent u dat niet, duim voor hem. Voor wat betreft een onderhoud bij Gouverneur Brown kan ik alleen maar melden dat mijn koffer dag en nacht gereed staat om stante pede met mij te vertrekken wanneer ik het groene licht krijg om gratie voor Singh te bepleiten. Nil Desperandum!

Scumbag President wordt hij ook wel door mijn Amerikaanse vrienden genoemd, danwel, vrij vertaald: Tuig van de richel, dat is wat je noemt ‘slecht volk’, oftewel: gajes, schorem, schorriemorrie, gespuis, geteisem, rapaille, uitschot. En het begon allemaal zo mooi toen Donald’s grootvader Friedr Trumpf op 16-jarige leeftijd in 1885 vanuit Duitsland emigreerde naar Amerika. En dat onder het motto aan de linkerkant van het vrijheidsbeeld: “geef me jullie vermoeiden, jullie armen, jullie bijeen gekropen massa die er naar verlangt vrij te ademen”.

Opa Friedr bracht zijn eerste zes jaar als kapper door, vervolgens vertrok hij naar de westkust (Seattle), waar hij zijn vermogen opbouwde. Wel waren toen reeds kenmerken aanwezig die kleinzoon Donald uiteindelijk getekend hebben. Zijn restaurant serveerde niet alleen drank en voedsel maar verhuurde ook kamers aan prostituees. Tevens emigreerde hij naar Amerika om de dienstplicht te ontlopen *ahum*. Maar kinderen van hun ouders afnemen, daar kunnen we de oude Friedr niet op betrappen. En dan die familieleden, dochter Ivanka die haar vader bedankt dat hij zo groothartig is om de ouders weer te herenigen met de kinderen. Dan Pfeiffer schreef dat is de kidnapper bedanken dat hij de gegijzelden laat gaan. En dan die andere immigrant, vrouw Melania, die met dit achterlijke jack die kindjes gaat bezoeken:

 

Ben je dan van de pot gepleurd (vrij naar MP Rutte) of wat? En, van zo’n 2.300 kinderen weten ze niet eens meer bij welke ouders ze precies horen. “Helaas, we kunnen uw ontvangstbewijs niet thuisbrengen”. Wat een tuig. Over tuig gesproken, na donderdag Kroatië – Argentinië ‘bewonderd’ te hebben, vraag ik me af wat je moet doen om een rode kaart te krijgen. Onderstaand zie je mijn elegante duwtje waar ik vroeger al een vermaning voor kreeg. Overigens gaf Kuipers gisteren een onterechte penalty aan Brazilië nadat Neymar als een stervende zwaan naar het gras fladderde voor iets dergelijks. Lang leve de videoref want Makkelie bleef bij de les en ‘onze’ Nederlandse scheidsrechter zag op het scherm dat er niets aan de hand was.

In ‘mijn’ tijd werd door Nederland ook nog eens beter gevoetbald! Geen wonder dat het Marokkaanse elftal met 4-5 ‘Nederlanders’ niet verder kwam. Immers, ook wij hadden daar niets te zoeken. Maar goed, dat geldt voor heel wat ploegen. Moet gezegd worden dat ik praktisch geen wedstrijd mis. En Astrid laat me. En eerlijk is eerlijk, hoe leuk was het dat Mexico won van Duitsland! Tijd dat ik opgeroepen word voor Studio Rusland? Nee hoor, ik zit heerlijk thuis, mopper hier en daar wat, neem een glaasje en hoef me niet te voelen als die supporters uit Argentinië. Wat een armoede! Voor wat betreft Jaitsen Singh houden we op dit moment onze adem in. Nog geen bericht van Gouverneur Brown en de parooldatum nadert angstvallig snel. “Nil desperandum” blijft echter onze lijfspreuk!

Barstte een soort van mediahype uit……echter, waarom krijgen ze de feiten niet correct? De Telegraaf:

DEN HAAG – Naar verwachting valt later dit jaar een besluit over de vervroegde vrijlating van de Surinaamse Nederlander Jaitsen Singh, die al ruim dertig jaar vastzit in een Amerikaanse cel. Hij is mogelijk onterecht veroordeeld voor twee moorden.

Er was meer tekst, o.a. de steun van minister Blok op humanitaire gronden. De meeste overige media hadden dit ook zo overgenomen, zij het zonder foto. Uiteraard stuur ik een correctie naar De Telegraaf:

Als wettelijke vertegenwoordiger van Jaitsen Singh enige correcties:

*Inmiddels zit hij 35 jaar onschuldig gevangen.

*Hij is niet veroordeeld voor moord, daar is hij van vrij gesproken, doch voor huurmoord. Daar komen de omgekochte getuige en de frauderende aanklager ter sprake.

*Singh komt regulier in aanmerking voor parool in september, en daar hebben we de steun van de regering voor nodig.

*In wezen zou een verzoek om gratie van de regering vele malen beter geweest zijn. Immers, wordt het parool wederom niet gehonoreerd, dan komt Singh pas over 3 jaar weer in aanmerking en zal hij inmiddels reeds ruim de 75 gepasseerd hebben. De angst is dat hij dan de gevangenis in een kist verlaat.

Gaarne een en ander rechtzetten.

Dat laatste gebeurt natuurlijk niet! BuZa reageert als volgt, geschrokken van de media aandacht: “Wij informeren de kamer van tijd tot tijd over detentiezaken en dit is op verzoek aan de kamer openbare informatie”. Ik moet zeggen dat de NOS een en ander het beste weergaf, zij het dat PrisonLaw’s voorvrouw, advocaat Rachel Imamkhan, het volgende poneerde: “De aanvraag voor de vervroegde vrijlating is ingediend door de stichting Prisonlaw”. Eh…..drie jaar geleden, september 2015, gaf het California Department of Corrections and Rehabilitation aan dat parool voor een periode van drie jaar onthouden werd. Hoe bedoel je vervroegd? Wel worden de Amerikaanse advocaten gefinancierd door de actie die door PrisonLaw is opgezet ter ondersteuning van Singh. Hopelijk kunnen we nu wel op de onvoorwaardelijke steun rekenen van Minister Blok! Klik op onderstaande link wanneer je het NOS bericht nogmaals wilt lezen:

https://nos.nl/l/m/2236334

Nu ik gestaag vorder in mijn boek, kom ik fragmenten tegen die er toen al op duidden dat ik uiteindelijk bij Ex’pression zou eindigen als oppasser in een dierentuin, soms in een kooi. Flarden uit 1998: Zondag krijg ik een brief van Gary aan Dawn Cardi (Eckart’s New York advocaat) in handen waarin hij stelt dat iets waar hij zoveel vreugde aan beleefde, veranderd is in een verschrikkelijke nachtmerrie. “Toen ik Eckart ontmoette dacht ik dat hij een positieve kracht zou zijn, iemand die me zou helpen iets unieks en creatiefs te creëren. Jazeker, we praten over veel geld, maar hem beschouw ik nu als een donker, arrogant figuur die zichzelf niet eens kent, en ik wil geen onderdeel zijn van zijn ongelimiteerde machtswellust”.

Gary en Eckart in betere tijden (januari 1999). Het geeft me soms een gevoel van groot onbehagen wanneer ik alle faxen, e-mails en aantekeningen doorlees om het vervolgens in begrijpelijke taal en boekvorm weer te geven. Ook al omdat ik het beschouw als een leerboek voor jonge entrepreneurs, maar ook de impact die het heeft op het dagelijkse familieleven. Enfin, goed dat ik hierbij ondersteund word door gerenommeerd PR bureau Lubbers-de Jong. In ander schokkend nieuws heeft een voorstel van miljardair Tim Draper genoeg handtekeningen opgehaald om in november te stemmen op een driedeling van de staat Californië volgens onderstaande indeling:

Draper redeneert dat op deze manier lokaal betere en zinvollere beslissingen gemaakt kunnen worden over zaken die momenteel onder druk staan, zoals het schoolsysteem, te hoge belastingen, uitgeholde infrastructuur en een overheid die overbelast is. Wanneer ik eind augustus in Californië aankom, zal ik uitgebreid de thermometer er insteken en dito verslag doen. Rest mij eenieder die daarvoor kwalificeert een vaderdag toe te wensen waarbij het kwik zich van z’n beste kant laat zien.

Is de concurrentie voor wat betreft het presenteren van “do’s and don’ts” van het zakendoen in Amerika dermate aan het escaleren dat men denkt mij zo uit te schakelen? Door me zo te af te beelden?

Zo van; “kom niet in mijn buurt, ik ben gepensioneerd, eikel!”. Eigenlijk voel ik me vereerd, ik word nog steeds serieus genomen! Indien ik sowieso minder aan het arbeidsproces deelneem, dan komt dat vanwege iets belangrijks. Bijvoorbeeld een belangrijke voetbal- of honkbalwedstrijd. Kan ook basketbal zijn, momenteel spelen ‘onze’ Golden State Warriors in de play offs tegen de Cavalliers uit Cleveland. Staan met 3-0 voor (best of 7), dus dat ziet er wel goed uit. Oh, oh, vannacht hebben ze de titel gegrepen. De Cavs kregen een ‘sweep’ aan de broek. Maar…..belangrijkste reden is dat ik alleen voor en met leuke mensen werk. Dat kan er inhakken gezien het aantal griezels en gluiperds in deze wereld. Heb ik ook mee mogen maken toen ik nog voor het Ministerie van Economische Zaken werkte in San Francisco. Zo’n minister die er niet voor te porren was om een ontbijtsessie, altijd het best bezochte evenement, om 07.30 bij te wonen. Dat je aan de Consul Generaal de veelbetekenende vraag stelt; “komt-tie nou als toerist of om commercie te bedrijven?”. Soit, dat ligt allemaal achter me. Moet ik erbij vertellen dat elke dag minimaal een uur verplicht schrijven aan het boek “Uit de (Amerikaanse) school geklapt”, er ook inhakt. Niet alleen qua tijd, maar ook de herinneringen die het met zich meebrengt. Bepaalde feiten zijn ook van het grootste belang voor het boek, wel zijn ze soms dermate indringend dat je jezelf iedere keer weer de vraag stelt of je het wel moet vermelden.

Wat is er bijvoorbeeld geworden van deze eerste drie sleutelfiguren achter me? Van links naar rechts: Duke Zaffery, Program Director Sound Arts, Rob Gibson, Program Director Digital Visual Media en Gary Platt, President en Co-Founder. Wanneer de tijd daar is (2019) kunnen jullie het allemaal zelf lezen en beoordelen. Tegen die tijd ben ik waarschijnlijk een boek aan het schrijven over de meest intensieve jaren die ik als vrijwilliger met iemand heb doorgebracht: ‘’De mens Singh”. Het is eigenlijk meer therapie om het van me af te schrijven dan dat het andere oogmerken behelst. Wel vertrek ik 30 augustus naar San Francisco om de paroolzitting van Jaitsen Singh persoonlijk bij te wonen. Ook ga ik hem voor die tijd nog wat moed inspreken. We moeten met positieve gedachten afdwingen dat Singh na 35 vreselijke jaren vrijkomt, PUNT! Weet je waar ik ook tot slot vrij voor neem? Voor een zoon die je 7 maanden geleden in Californië voor het laatst omhelsd hebt. En zie die stoere firefighter/paramedic daar vreedzaam dobberen op een roze flamingo.

Astrid’s hart smelt, en dat is dan het einde van een film met een ‘happy end’!

Al schrijvend aan mijn aangekondigde boek -productie, productie- kwam ik bij een stukje aan van een dag of 10, zo’n 20 jaar geleden, waarvan ik dacht, ‘nou, nou, ik moet toen wel in goede conditie geweest zijn’. Lees even mee: 2 april 1998: In Londen aangekomen om 10.05 (vanuit San Francisco) check ik in op British Airways vlucht 940 die om 15.45 in Dusseldorf landt. Daar wacht Astrid me op in ‘mijn’ Mercedes (met dank aan Arcade), waarna ze ons in hoog tempo naar Eckart in Driebergen stuurt. Daar draag ik mijn eerste zakelijke indrukken staccato aan Eckart over. Eckart knikt vergenoegd en ter afscheid voegt hij me toe “goed gedaan jochie”. Groter compliment kun je niet van hem krijgen! Maar of ik het wel de komende week allemaal even op schrift wil zetten. Overbodige vraag. En de mededeling dat ik zaterdag 11 april weer verwacht wordt in Florida. Wat?!! Samen met Gary dien ik het voorstel te optimaliseren, zodat er bij investeringsvehikel Ex’tent een klap op kan worden gegeven. Ik spring niet in de houding, maar het scheelt niet veel. We rijden vervolgens naar Astrid’s ouders in Vinkeveen, waar we de nacht doorbrengen. 3 april: de grote man van Keulen’s productiehuis MaxiMedia, Jurgen Hohmann heeft ons na de Arcade zeperd als speciale gasten uitgenodigd voor de ARD knaller Stars 98 in Stuttgart, waarvan de baten ten gunste komen van het Aidsfonds.

 

De Mercedes draait op volle toeren over de Duitse Autobahn. In Stuttgart aangekomen wacht ons een zeer genoeglijk hotel waar we ons in ‘gala’ kunnen uitmonsteren. Naast de Kelly Family en Modern Talking, speelt daar ook een groepje dat debuteert op TV: Ace of Base met het liedje ‘Life is a flower’. Het maakt geen indruk op me. Dat is overigens ook iemand bij beoordeling van de Beatles demo’s overkomen! Opmerkelijkste feit: door de droom van Ex’pression als modernste mediaschool te verkopen, blijkt een Duitse filmstudent zo onder de indruk te zijn dat hij uiteindelijk als eerste student aller tijden bij Ex’pression ingeschreven wordt. -Tip voor jonge ondernemers: netwerken kan altijd en overal!- 4 en 5 april: terugreis, lunch met Arcade financiële collega, verjaardagfeestje schoonmoeder. 6 en 7 april: tussen 1000+1 telefoontjes vervaardigen rapport inzake Ex’pression. 8 april 12.45: bijwonen crematie van de onverwacht overleden Jacques Reuvers, de man met wie ik een zakelijk tandem vormde tijdens de 14^e Haarlemse Honkbalweek.

De man met wie ik de skyboxen introduceerde. Zo triest.

Mart Smeets foeterde in een artikel over deze ontwikkeling, maar wij stonden op het standpunt dat we alleen op deze manier betere landenploegen konden binnenhalen. Ook het gegeven dat we de entreeprijzen voor de supporters laag konden houden, speelde zeker een rol mee. 17.00 op bezoek bij mijn zieke moedertje in Rotterdam. Ze ziet er slecht uit maar houdt vol dat het best gaat. 24 juni overlijdt ze in haar geliefde woning aan de Wijnkade. 20.00: zakelijke ontmoeting in Hotel New York te Rotterdam. 9 en 10 april: het Ex’pression rapport moet af, zo ook de voorbereiding voor de nieuwe trip naar de V.S. 11 april 12.00: Martinair’s MP631 brengt me naar Florida, waar buiten het vliegveld van Orlando wederom de knalgele kever van Gary Platt, de latere president van Ex’pression, me opwacht. En toen kwam het verhaal pas echt op gang. Daar zit ik nu dus middenin, maar als ik in dit tempo doorschrijf en details verwerk, zal er nog danig in geschrapt moeten worden voordat er een boek van monsterachtige omvang gecreëerd wordt. “Hij” is binnen!

Ja, degradatie of niet, het blijft toch jouw kluppie. Ruim 60 jaar supporter; dat is geen kattenpis. Vrijdagavond Jupiler league. Dat wordt ’s middags biljarten aan de Oude Haven, 20.00 op de Kasteeltribune en 22.00 ‘n biertje (zegge een) bij de Bosselaar. Kan slechter eens in de 14 dagen! Gaat dit het jaar van Singh worden? In ieder geval heeft zijn persoonlijke assistente gereageerd op mijn verzoek om Gouverneur Brown te ontmoeten. Een en ander is formeel in werking gezet. Een stapje verder? Laten we het hopen, want hoop is het enige dat doet leven!